Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Luqo 7 Bible Online

Luqo 7 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Luqo 7

¹Iso xalqqa bu so‘zlarini aytib bo‘lgandan keyin, Kafarnahum shahriga ketdi.

²U yerda bir yuzboshining juda aziz xizmatkori kasal bo‘lib, o‘lim to‘shagida yotgan edi.

³Yuzboshi Iso to‘g‘risida eshitib qoldi va yahudiy oqsoqollarini Uning oldiga yuborib: “Keling, xizmatkorimga shifo bering”, deb iltimos qildi.

⁴Ular Isoning yoniga kelgach, qattiq o‘tinch bilan: — U Sizning yordamingizga munosibdir.

⁵U xalqimizni yaxshi ko‘radi, bizga hatto sinagoga ham qurib bergan, — deyishdi.

⁶Iso ular bilan birga ketdi. U uyga yaqinlashib qolganda, yuzboshi do‘stlari orqali shunday xabar jo‘natdi: — Hazrat, ovora bo‘lmang! Kulbamga oyoq bosishingiz uchun nomunosibman.

⁷Men o‘zimni noloyiq hisoblaganim uchun Sizning oldingizga o‘zim bormadim. Siz buyursangiz, bas, xizmatkorim sog‘ayib ketadi.

⁸Men o‘zim buyruqqa tobe odamman, ammo mening ham qo‘lim ostida askarlar bor. Birisiga “ket” desam, ketadi, boshqasiga “kel” desam, keladi. Biron xizmatkorimga “shuni qil” desam, qiladi.

⁹Iso bu so‘zlarni eshitgach, yuzboshidan hayratlandi. U o‘girilib, orqasidan ergashib kelayotgan olomonga dedi: — Sizlarga shuni aytay: Men hattoki Isroilda ham bunday kuchli imonga ega bo‘lgan odamni uchratmadim.

¹⁰Yuborilganlar yuzboshining uyiga qaytib kelganlarida, xizmatkor sog‘ayib qolganini ko‘rdilar.

¹¹Oradan ko‘p vaqt o‘tmay, Iso Nain degan shaharga bordi. Uning shogirdlari va bir talay olomon Iso bilan birga edi.

¹²Iso shahar darovozasiga yetib qolganda, vafot etgan bir odamni olib chiqishayotganini ko‘rib qoldi. Marhum — beva ayolning yolg‘iz o‘g‘li ekan. Ayol bilan birga shahardan bir talay olomon chiqib kelayotgan edi.

¹³Rabbimiz Iso bu ayolni ko‘rgach, unga rahmi kelib: — Yig‘lama! — dedi.

¹⁴Keyin Iso yaqinlashib, tobutga qo‘lini tekkizdi. Tobutni ko‘tarib borayotganlar to‘xtab qoldilar. Iso o‘likka: — Ey yigit, senga aytaman: tur o‘rningdan! — dedi.

¹⁵O‘shanda o‘lik rostlanib o‘tirdi–da, gapira boshladi. Iso uni onasiga topshirdi.

¹⁶Hammani vahima bosdi. Odamlar: “Oramizda buyuk payg‘ambar paydo bo‘ldi, Xudo O‘z xalqini qutqarish uchun keldi”, — deb Xudoga hamdu sano aytardilar.

¹⁷Iso haqidagi bu xabar Yahudiyaga va butun atrofga yoyildi.

¹⁸Yahyoga shogirdlari bo‘lib o‘tgan bu voqealar to‘g‘risida xabar berishdi.

¹⁹Yahyo shogirdlaridan ikkitasini chaqirib, ularni Rabbimiz Isoning oldiga shunday savol bilan yubordi: “Keladigan Zot Sizmisiz, yoki biz boshqasini kutaylikmi?”

²⁰Ular Isoning oldiga borib deyishdi: — Bizni Yahyo cho‘mdiruvchi yubordi. U Sizdan: “Keladigan Zot Sizmisiz, yoki biz boshqasini kutaylikmi?” deb so‘rayapti.

²¹Ayni shu paytda Iso ko‘p odamlarning xastaliklariyu dardlariga shifo berayotgan, yovuz ruhlarga chalinganlarni tuzatayotgan, ko‘plab ko‘rlarning ko‘zlarini ochayotgan edi.

²²Iso Yahyoning shogirdlariga shunday javob berdi: — Boringlar, ko‘rib eshitayotganlaringizni Yahyoga aytinglar: ko‘rlar ko‘rmoqda, cho‘loqlar yurmoqda, teri kasalligiga chalinganlar tuzalmoqda, karlar eshitmoqda, o‘liklar tirilmoqda, yo‘qsillar Xushxabarni eshitmoqda.

²³Mendan yuz o‘girmaganlar naqadar baxtlidir!

²⁴Yahyoning xabarchilari ketgandan keyin, Iso olomonga Yahyo haqida gapira boshladi: “Sahroga nimani ko‘rgani bordingizlar? Shamolda hilpirab turgan qamishnimi?

²⁵Xo‘sh, nimani ko‘rgani bordingizlar? Bashang kiyingan odamnimi? Biroq bashang kiyinib, boy–badavlat yashaydiganlar shoh saroyida bo‘ladi–ku!

²⁶Unday bo‘lsa, nimani ko‘rgani bordingizlar? Payg‘ambarnimi? Ha, sizlarga shuni aytay: sizlar payg‘ambardan ham ulug‘ini ko‘rdingizlar!

²⁷U haqda shunday yozilgan: “Mana, Sendan oldin Men O‘z elchimni yuboryapman, U Sen uchun yo‘lni hozirlaydi.”

²⁸Sizlarga aytamanki, butun inson zoti orasida Yahyodan ulug‘i yo‘q. Ammo Xudoning Shohligida hammadan kichigi ham undan kattadir.

²⁹Yahyoni eshitgan jamiki odamlar, hatto soliqchilar ham Xudoning yo‘li to‘g‘ri ekanligini tan olgan edilar. Ular Yahyo tomonidan suvga cho‘mdirilgandilar.

³⁰Farziylar bilan Tavrot tafsirchilari esa, Yahyo tomonidan suvga cho‘mdirilishni istamay, Xudoning ular uchun bo‘lgan maqsadini rad qildilar.

³¹Shunday ekan, zamonimizdagi odamlarni kimga qiyoslasam bo‘ladi?

³²Ular bolalarga o‘xshaydilar — maydonda o‘tirib olib, shunday deya bir–birlariga baqiradilar: “Sizlar uchun nay chaldik, ammo raqsga tushmadingiz, Biz oh–voh qildik, ammo sizlar yig‘lamadingiz.”

³³Yahyo cho‘mdiruvchi kelib na non yedi, na sharob ichdi. Sizlar esa: “Uni jin uribdi”, deysizlar.

³⁴Inson O‘g‘li kelib, ham yedi, ham ichdi. Uni esa sizlar: “Yebto‘ymas, sharobxo‘r, soliqchilar va gunohkorlarning do‘sti”, deysizlar.

³⁵Ammo bilib qo‘yinglar: Xudoning donoligini tan olganlar Uning donoligi to‘g‘ri ekanligini ko‘rsatib turibdilar.”

³⁶Farziylardan biri Isoni taom yeyishga taklif qildi. Iso farziyning uyiga kirib, dasturxon yoniga yonboshladi.

³⁷Shaharda gunohkor bir ayol bor edi. U: “Iso farziyning uyida mehmonda ekan”, deb eshitdi va ganchdan yasalgan idishda atir moyi olib keldi.

³⁸O‘sha ayol Isoning oyoqlari tomonida turib yig‘ladi. Ayolning ko‘z yoshlari Isoning oyoqlariga tomar edi. Keyin ayol Isoning oyoqlarini sochlari bilan artib, o‘pa boshladi, oyoqlariga atir moyi surtdi.

³⁹Isoni o‘z uyiga taklif qilgan farziy buni ko‘rib: “Agar bu odam haqiqatan ham payg‘ambar bo‘lganda edi, Unga qo‘l tekkizgan ayolning kimligini va qanaqaligini bilgan bo‘lardi, bu ayol gunohkor–ku”, — deb ko‘nglidan o‘tkazdi.

⁴⁰Iso farziyga dedi: — Shimo‘n, senga bir gap aytmoqchiman. — Ayting, Ustoz! — dedi u.

⁴¹Iso dedi: — Ikki kishi bir odamdan qarzdor ekan: biri besh yuz kumush tanga, ikkinchisi ellik kumush tanga.

⁴²Ular qarzlarini to‘lay olmagani uchun, qarz beruvchi ikkovining ham qarzidan kechib yuboribdi. Xo‘sh, ulardan qaysi biri qarz berganni ko‘proq yaxshi ko‘radi?

⁴³Shimo‘n javob berib dedi: — Menimcha, ko‘proq qarzi kechirilgan odam bo‘lsa kerak. — To‘g‘ri mulohaza qilding, — dedi unga Iso.

⁴⁴Keyin Iso ayolga o‘girilib qaradi–da, Shimo‘nga dedi: — Mana bu ayolni ko‘ryapsanmi? Men uyingga kelganimda, oyoqlarimni yuvgani suv bermading. U esa ko‘z yoshlari bilan oyoqlarimni yuvib, sochlari bilan artib quritdi.

⁴⁵Sen Meni o‘pib kutib olmading. Bu ayol esa, kelganimdan beri oyoqlarimni o‘pishdan to‘xtagani yo‘q.

⁴⁶Sen boshimga zaytun moyi surtmading, bu ayol esa oyoqlarimga atir moy surtdi.

⁴⁷Senga aytay: bu ayolning gunohlari ko‘p edi, kechirildi. Chuqur mehrining sababi ham shudir. Oz kechirilganning mehri oz bo‘ladi.

⁴⁸So‘ng Iso ayolga: — Gunohlaring kechirildi, — dedi.

⁴⁹Iso bilan dasturxon atrofida yonboshlaganlar ichlarida aytardilar: “Bu kim bo‘ldiki, hatto gunohlarni ham kechiradi–ya!”

⁵⁰Iso esa ayolga: — Ishonching seni qutqardi, eson–omon bor, — dedi.