Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Luqo 8 Bible Online

Luqo 8 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Luqo 8

¹Oradan ko‘p o‘tmay, Iso shaharu qishloqlarga borib, Xudoning Shohligi to‘g‘risidagi Xushxabarni e’lon qildi. O‘n ikki shogirdi U bilan birga edi.

²Yovuz ruhlardan va xastaliklardan xalos bo‘lgan bir necha ayollar ham Isoga ergashgan edilar. Bular: Magdalalik Maryam (uning ichidan yettita jin chiqib ketgan edi),

³Hirodning saroy boshqaruvchisi Xuzaning xotini Yo‘anna, Suzanna va ko‘plab boshqa ayollar edi. Ular o‘z mol–mulklarini Iso bilan Uning shogirdlari ehtiyojlari uchun sarf qilardilar.

⁴Bir kuni shaharu qishloqlardan talay olomon kelib, Isoning yonida to‘plandi. Iso shunday masal aytdi:

⁵“Bir dehqon urug‘ sepgani chiqibdi. U urug‘ sepayotganda ba’zi urug‘lar so‘qmoq yo‘l ustiga tushibdi. Odamlar urug‘larni bosibdi, qushlar cho‘qib ketibdi.

⁶Ba’zi urug‘lar toshloq joyga tushibdi. Urug‘lar ko‘karib chiqibdi–yu, ammo namlik bo‘lmagani uchun, qurib qolibdi.

⁷Boshqa urug‘lar tikanlar orasiga tushibdi. Urug‘lar bilan birga o‘sib chiqqan tikanlar urug‘larni bo‘g‘ib qo‘yibdi.

⁸Yana ba’zi urug‘lar yaxshi tuproqqa tushibdi. Ular ko‘karib chiqib, har biri yuz baravar hosil beribdi.” Iso bularni aytib bo‘lib, baland ovozda: “Kimning eshitar qulog‘i bo‘lsa, eshitsin!” — dedi.

⁹Shogirdlar Isodan: — Bu masalning ma’nosi nima? — deb so‘rashdi.

¹⁰U shunday javob berdi: — Xudo Shohligining sirlarini bilish sizlarga berilgan. Boshqalarga esa, Men hamma narsani masallar bilan tushuntiraman, toki ular: “Tinglab turib, tushunmasinlar, Qarab turib, anglamasinlar.”

¹¹“Bu masalning ma’nosi shu: Urug‘ — Xudoning kalomidir.

¹²So‘qmoq yo‘l ustiga tushgan urug‘lar shunday odamlarni bildiradi: ular kalomni eshitadilar, lekin ishonmasliklari va najot topmasliklari uchun iblis ularning yuragidan kalomni olib ketadi.

¹³Toshloq joyga tushgan urug‘lar esa shunday odamlarni bildiradi: ular kalomni eshitganda uni sevinch bilan qabul qiladilar. Ammo ular ildiz otmagan. Shuning uchun ular qisqa vaqt davomida ishonadilar, sinov payti kelganda esa imondan qaytadilar.

¹⁴Tikanlar orasiga tushgan urug‘lar shunday odamlarni bildiradiki, ular kalomni eshitadilar, biroq umri davomidagi tashvishlar, boylik va hayot lazzatlari bunday urug‘larni bo‘g‘ib qo‘yadi. Ularning hosili yetilmaydi.

¹⁵Yaxshi tuproqqa tushgan urug‘lar esa shunday kishilarni bildiradi: ular kalomni eshitib, uni ezgu, samimiy yurakda asraydilar va sabr–toqat ila hosil beradilar.”

¹⁶“Hech kim chiroqni yoqib, ustini idish bilan yopib qo‘ymaydi yoki chorpoya tagiga yashirib qo‘ymaydi. Aksincha, kirganlar yorug‘likni ko‘rsin, deb uni chiroqpoyaga qo‘yadi.

¹⁷Axir, har qanday yashirin narsa ma’lum bo‘ladi. Har qanday sir ochiladi.

¹⁸Shunday ekan, yaxshilab quloq solinglar: kimda bor bo‘lsa, unga yana beriladi. Kimda yo‘q bo‘lsa, bor, deb o‘ylagan narsasi ham undan tortib olinadi.”

¹⁹Isoning onasi bilan ukalari Uning oldiga keldilar, ammo odam ko‘pligidan Unga yaqinlasha olmadilar.

²⁰Isoga: — Onangiz bilan ukalaringiz tashqarida turishibdi, ular Sizni ko‘rishmoqchi, — deb aytishdi.

²¹Iso ularga shunday javob berdi: — Xudoning so‘zini eshitib, unga amal qiluvchilar Mening onam va ukalarimdir.

²²Bir kuni Iso shogirdlariga: “Ko‘lning narigi tomoniga o‘taylik”, — dedi. Ular qayiqqa o‘tirib, jo‘nab ketdilar.

²³Suzib ketayotganlarida Iso uxlab qoldi. Ko‘lda qattiq bo‘ron ko‘tarildi, qayiq suvga to‘la boshladi. Ular xavfli ahvolda qoldilar.

²⁴Shunda shogirdlar: — Ustoz! Ustoz! Halok bo‘lyapmiz! — deb Isoni uyg‘otdilar. Iso turib shamolga va quturayotgan to‘lqinlarga do‘q urdi. Shu onda shamol tindi, sukunat tushdi.

²⁵Iso shogirdlariga: — Ishonchingiz qani?! — dedi. Ular esa qo‘rquv va hayrat ichra bir–biriga shunday deyishdi: — Bu kim bo‘ldi ekan–a? U hatto shamolu suvga amr beradi, ular esa bo‘ysunadi–ya!

²⁶Iso shogirdlari bilan qayiqqa tushib, Jalila ko‘lining narigi qirg‘og‘idagi Gerasa hududiga suzib keldi.

²⁷Iso qirg‘oqqa chiqishi bilan Uni jinga chalingan shaharlik bir odam qarshi oldi. Bu odam ancha vaqtdan beri kiyim kiymas edi. U uyda emas, qabriston g‘orlarida yashardi.

²⁸O‘sha odam Isoni ko‘rgach, qichqirib yubordi. O‘zini Uning oyoqlari ostiga otib, ovozi boricha baqirdi: — Ey Iso, Xudoyi Taoloning O‘g‘li! Meni tinch qo‘y! O‘tinaman, menga azob berma! — dedi.

²⁹Chunki Iso yovuz ruhga bu odamdan chiqib ketishni buyurgan edi. Ko‘p marta yovuz ruh bu odamdan ustun kelib, uni boshqarardi. Garchi bu odamning qo‘l–oyoqlarini zanjir bilan bog‘lab qo‘riqlashgan bo‘lsa ham, u zanjirni uzib tashlardi, jin esa uni kimsasiz joylarga olib ketardi.

³⁰Iso jindan: — Isming nima? — deb so‘radi. — Ismim Tumonat, — dedi u. Chunki bu odamning ichiga bir talay jin kirib olgan edi.

³¹Jinlar Isodan: “Bizni tubsiz chuqurlikka yubormagin”, deb yolvorib so‘radilar.

³²Shu tog‘ning yon bag‘rida katta bir cho‘chqa podasi o‘tlab yurgan edi. Jinlar Isodan: “Cho‘chqalarning ichiga kirishimiz uchun bizga ijozat ber”, deb yolvordilar. Iso ularga ruxsat berdi.

³³Shunda jinlar bu odamdan chiqib, cho‘chqalarga kirib olishdi. Cho‘chqa podasi tik qiyalikdan ko‘lga yopirilib, cho‘kib ketdi.

³⁴Cho‘chqa boquvchilar sodir bo‘lgan voqeani ko‘rib qochdilar. Ular bo‘lib o‘tgan hodisani shahar va qishloqlarda gapirib yurdilar.

³⁵Odamlar bo‘lib o‘tgan voqeani ko‘rgani keldilar. Ular Isoning oldiga kelganlarida, jindan xalos bo‘lgan odamni ko‘rdilar. U odam kiyingan, aqli raso holda Isoning oyoq tomonida o‘tirardi. Ular buni ko‘rib, qo‘rqib ketishdi.

³⁶Voqeani ko‘rganlar esa jin chalgan odamning qanday qilib shifo topganini so‘zlab berdilar.

³⁷Shunda Gerasa hududidan kelgan hamma odamlar qattiq vahimaga tushib, Isoga: “Bizning yurtimizdan chiqib keting”, deb iltimos qildilar. Iso qayiqqa tushib, qaytib ketdi.

³⁸[38-39] Jinlardan xalos bo‘lgan odam Isoga: — Siz bilan ketay, — deb yolvordi. Iso esa: — Uyingga qaytib bor. Xudo sen uchun nimalar qilganini aytib ber, — deb uni jo‘natib yubordi. U kishi borib, Iso unga qanchalar muruvvat ko‘rsatganini butun shaharga e’lon qildi.

³⁹

⁴⁰Iso ko‘lning bu qirg‘og‘iga qaytib kelganda, xalq Uni qarshilab oldi, chunki hamma Uni kutayotgan edi.

⁴¹Shu payt Yair ismli bir odam kelib qoldi. U sinagoga oqsoqoli edi. U Isoning oyog‘iga bosh urib: “Iltimos, uyimga yuring”, deb yolvordi.

⁴²Chunki Yairning o‘n ikki yoshli yolg‘iz qizi o‘lim to‘shagida yotgan edi. Iso o‘sha odam bilan ketdi. Olomon Isoni har tomondan qisib qo‘yardi.

⁴³Olomon orasida o‘n ikki yildan beri qon ketishidan azob chekayotgan bir ayol ham bor edi. U bor–budini tabiblarga sarflagan bo‘lsa ham, birontasi unga shifo bera olmagan edi.

⁴⁴Ayol Isoning orqasidan kelib, Uning kiyimi etagiga qo‘lini tekkizdi. Shu zahoti qon ketishi to‘xtadi.

⁴⁵— Menga kim tegdi? — deb so‘radi Iso. Isoga qo‘l tekkizganini hech kim tan olmadi. Shunda Butrus dedi: — Ustoz, olomon Sizni o‘rab olib, siqib qo‘yganini ko‘rib turibsiz–ku!

⁴⁶Lekin Iso dedi: — Kimdir Menga qo‘lini tekkizdi. Ichimdan bir kuch chiqqanini sezdim.

⁴⁷Nazardan chetda qola olmasligini bilib, ayol titragancha Isoning oldiga keldi. Uning oyoqlari ostiga o‘zini tashlab, butun xalq oldida nima sababdan Isoga qo‘lini tekkizganini va qo‘l tekkizgan zahoti shifo topganini aytib berdi.

⁴⁸Iso unga dedi: — Qizim, ishonching seni sog‘aytirdi. Eson–omon bor.

⁴⁹Iso shunday deb turgan ham ediki, sinagoga oqsoqolining uyidan kimdir kelib unga: — Qizingiz o‘ldi, Ustozni ovora qilmay qo‘ya qoling, — dedi.

⁵⁰Buni eshitgan Iso sinagoga oqsoqoli Yairga dedi: — Qo‘rqmang. Faqat ishoning, qizingiz shifo topadi.

⁵¹Iso oqsoqolning uyiga kelganda, Butrus, Yuhanno, Yoqub va qizning ota–onasidan boshqa hech kimning ichkariga kirishiga ruxsat bermadi.

⁵²Hamma qizcha uchun dod–faryod qilayotgan edi. Iso ularga dedi: — Yig‘lamanglar, axir, qizcha o‘lmagan, u uxlab yotibdi.

⁵³Ular esa Isoning ustidan kuldilar, chunki qizcha o‘lganini bilardilar.

⁵⁴Iso esa qizchaning qo‘lidan ushlab: — Qizaloq, tur o‘rningdan! — dedi.

⁵⁵Qizchaga jon kirdi. U shu zahoti o‘rnidan turdi. Iso: “Qizchaga ovqat beringlar”, — deb buyurdi.

⁵⁶Qizchaning ota–onasi dong qotib qoldilar. Iso esa ularga bo‘lgan voqea haqida hech kimga og‘iz ochmaslikni buyurdi.