Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Luqo 9 Bible Online

Luqo 9 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Luqo 9

¹Iso o‘n ikki havoriyni yoniga chaqirib, ularga hamma jinlarni quvib chiqarish va kasalliklarni davolash qudrati va hokimiyatini berdi.

²Iso ularni Xudoning Shohligini e’lon qilishga va xastalarni shifolashga yuborar ekan,

³shunday dedi: “Yo‘lga hech narsa olmanglar: hassa ham, to‘rva ham, non, pul, hatto qo‘shimcha kiyim ham olmanglar.

⁴Qaysi uyga kirsangizlar, o‘sha shahardan ketguningizcha shu uyda qolinglar.

⁵Agar biror shaharda sizni qabul qilmasalar, u yerdan chiqayotganingizda ularga ogohlantirish tariqasida oyoqlaringizdagi changni qoqib ketinglar.”

⁶Havoriylar ketdilar. Qishloqma–qishloq yurib, hamma yoqda Xushxabarni e’lon qildilar, xastalarga shifo berdilar.

⁷Viloyat hukmdori Hirod sodir bo‘layotgan ajoyibotlar haqida eshitib, esankirab qoldi. Chunki ba’zilar: “Yahyo tirilib kelibdi”, — desalar,

⁸boshqalar: “Ilyos payg‘ambar zohir bo‘libdi”, — der edilar. Yana boshqalar bo‘lsa: “Qadimgi payg‘ambarlardan biri tirilib kelibdi”, — deyishardi.

⁹Hirod: “Men Yahyoning boshini oldirgan edim, ammo menga aytishayotgan bu odam kim bo‘ldi ekan?” — deb Isoni ko‘rgisi keldi.

¹⁰Havoriylar qaytib keldilar va qilgan hamma ishlarini Isoga aytib berdilar. Iso faqatgina havoriylari bilan vaqt o‘tkazmoqchi bo‘lib, ularni Baytsayda shahriga olib ketdi.

¹¹Olomon esa bu haqda xabar topib, Uning orqasidan ergashdi. Iso olomonni yaxshi kutib oldi, ularga Xudoning Shohligi to‘g‘risida gapirdi, shifoga muhtojlarni shifoladi.

¹²Kun botib, kech kira boshladi. O‘n ikki havoriy Isoning oldiga kelib dedilar: — Odamlarni jo‘natib yuboring, toki ular atrofdagi qishloqlarga, ovullarga borib, o‘zlariga tunash uchun joy va yegulik topsinlar. Axir, biz kimsasiz joydamiz.

¹³— Sizlar ularga ovqat beringlar! — dedi Iso. — Beshta non va ikkita baliqdan boshqa hech narsamiz yo‘q–ku! — deya javob berdi shogirdlar. — Nima, biz borib, shuncha odamga ovqat sotib olaylikmi?!

¹⁴U yerda taxminan besh mingga yaqin erkak bor edi. Iso shogirdlariga dedi: — Odamlarni ellikta–ellikta qilib o‘tqazinglar.

¹⁵Shogirdlar aytilganday qilib, hammani yerga o‘tqazdilar.

¹⁶Iso beshta non bilan ikkita baliqni oldi, osmonga qarab shukrona duosini o‘qidi. So‘ng bularni sindirib, xalqqa tarqatish uchun shogirdlariga berdi.

¹⁷Hamma yeb to‘ydi. Ortib qolgan burdalarni yig‘ib olishganda, o‘n ikki savat chiqdi.

¹⁸Bir kuni Iso yolg‘iz O‘zi ibodat qilayotganda, shogirdlari kelib qolishdi. Iso ulardan: — Xalq Meni kim deb biladi? — deya so‘radi.

¹⁹Ular shunday javob berdilar: — Ba’zilar Sizni Yahyo cho‘mdiruvchi deb hisoblaydilar, ba’zilar Ilyos, boshqalari esa, qadimgi payg‘ambarlardan biri tirilib kelgan, deb aytib yuribdilar.

²⁰— Sizlar–chi, Meni kim deb bilasiz? — deb so‘radi Iso. — Siz Xudo yuborgan Masihsiz! — deb javob berdi Butrus.

²¹Iso shogirdlariga: “Bularni hech kimga aytmanglar, — deb qat’iy ogohlantirib gapirdi.

²²—Inson O‘g‘li ko‘p azob chekadi. Oqsoqollar, bosh ruhoniylar va Tavrot tafsirchilari tomonidan rad qilinib, o‘ldiriladi. Uchinchi kuni esa tiriladi.”

²³So‘ng hammaga dedi: “Kimda–kim Menga ergashishni istasa, o‘zidan kechsin va har kuni o‘z xochini ko‘tarib, ortimdan yursin.

²⁴Kim o‘z jonini asrab qolmoqchi bo‘lsa, uni yo‘qotadi. Kim Men uchun jonini bersa, uni asrab qoladi.

²⁵Agar inson butun dunyoni egallab olsa–yu, biroq o‘z hayotiga o‘zi zomin bo‘lsa, bundan unga nima foyda?!

²⁶Mendan va Mening so‘zlarimdan uyalmanglar! Aks holda Inson O‘g‘li O‘zining, Otasining va muqaddas farishtalarning ulug‘vorligida kelganda, U ham sizlardan uyaladi.

²⁷Sizlarga chinini aytayin: bu yerda turganlardan ba’zilari Xudoning Shohligini ko‘rmaguncha, o‘lmaydilar.”

²⁸Iso bu gaplarni aytgandan keyin oradan sakkiz kun o‘tdi. U Butrusni, Yuhanno bilan Yoqubni olib, ibodat qilgani toqqa chiqdi.

²⁹Ibodat paytida Isoning yuzi o‘zgardi, kiyimlari ham ko‘zni qamashtiradigan darajada oppoq bo‘lib qoldi.

³⁰[30-31] Birdaniga Isoning oldida ikki odam paydo bo‘ldi, ularning butun borlig‘i nur taratib turardi. Bu ikki odam Muso va Ilyos bo‘lib, Iso bilan gaplashayotgan edilar. Ular Isoning tez orada Quddusga borishi va u yerda Xudoning rejasini amalga oshirib, olamdan o‘tishi to‘g‘risida suhbatlashayotgan edilar.

³¹

³²Butrus va u bilan birga bo‘lganlar qattiq uyquga ketgan edilar. Ular birdan uyg‘onib, Isoning ulug‘vorligini va Uning yonida turgan ikki odamni ko‘rdilar.

³³Bu ikki odam ketmoqchi bo‘lib turganda Butrus Isoga dedi: — Ustoz, yaxshi ham shu yerda ekanmiz! Keling, uchta chayla yasaylik, bittasi Sizga, bittasi Musoga, bittasi Ilyosga. Ammo u nima deb aytayotganini o‘zi ham bilmas edi.

³⁴U shu gapini tugatmagan ham ediki, bulut paydo bo‘lib, hammalariga soya soldi. Bulut ostida qolgan shogirdlar qo‘rqib ketdilar.

³⁵Bulut orasidan esa shunday ovoz eshitildi: — Bu Mening O‘g‘limdir, Men Uni tanladim. Unga quloq solinglar!

³⁶Ovoz tingandan keyin, shogirdlar Isoning u yerda yolg‘iz qolganini ko‘rdilar. Shogirdlar ko‘rganlarini sir saqlab, o‘sha kunlarda hech kimga aytmadilar.

³⁷Ertasi kuni Iso va Uning uch shogirdi tog‘dan tushdilar. Isoni katta olomon kutib oldi.

³⁸To‘satdan olomon orasidan bir odam baqirib koldi: — Ustoz! Yolvoraman, o‘g‘limni ko‘rib qo‘ying! U mening yakkayu yagona o‘g‘lim!

³⁹Ba’zan uni jin tutib turadi. Shunda o‘g‘lim birdaniga baqirib qoladi. Og‘zidan ko‘pik chiqquncha, jin uni dag‘–dag‘ qaltiratadi. Bolani o‘lguday charchatib, azob beradi.

⁴⁰Men shogirdlaringizga, jinni quvib chiqaringlar, deb yolvordim, ammo ular eplay olmadilar.

⁴¹Iso shunday javob berdi: — Ey imonsiz va buzuq avlod! Qachongacha sizlar bilan birga bo‘lishim kerak?! Sizlarga yana qancha toqat qilishim kerak?! O‘g‘lingni bu yerga olib kel!

⁴²Bola yaqinlashayotganda, jin uni yerga ag‘natib, qaltirata boshladi. Lekin Iso yovuz ruhga do‘q urib, bolaga shifo berdi. So‘ng uni otasiga topshirdi.

⁴³Hamma Xudoning qudratiga hayron qoldi. Odamlar Isoning qilayotgan ishlaridan hayratlanayotgan edilar. Shunda Iso O‘z shogirdlariga dedi:

⁴⁴“Sizlar bu so‘zlarimni quloqlaringizga quyib olinglar! Inson O‘g‘li odamlar qo‘liga tutib beriladi.”

⁴⁵Ammo shogirdlar bu so‘zlarni tushunmadilar. Bu so‘zlarning ma’nosi ular uchun qorong‘i bo‘lib, uni anglamadilar. “Bu nima deganingiz?” — deb Isodan so‘rashga ham botina olmadilar.

⁴⁶Shogirdlar o‘rtasida: “Oramizda eng katta kim?” — degan bahs bo‘ldi.

⁴⁷Ularning bu o‘y–xayollarini bilgan Iso bir bolani olib O‘zining yoniga turg‘izdi–da,

⁴⁸ularga dedi: — Kim bu bolani Mening nomimdan qabul qilsa, Meni qabul qilgan bo‘ladi. Kim Meni qabul qilsa, Meni Yuborganni qabul qilgan bo‘ladi. Oralaringizdagi eng kichigingiz aslida eng kattangizdir.

⁴⁹Shunda Yuhanno dedi: — Ustoz! Biz bir odamni ko‘rdik. U Sizning nomingiz bilan jinlarni quvib chiqarayotgan ekan. U biz bilan yurmagani sababli, unga bunday qilishni man etdik.

⁵⁰— Man etmang! — dedi Iso. — Kimki sizlarga qarshi bo‘lmasa, u siz tomonda.

⁵¹Isoning osmonga ko‘tariladigan kuni yaqinlashib kelarkan, U Quddusga borishga qaror qildi.

⁵²O‘zidan oldin xabarchilarni yubordi. Ular Isoning kelishiga hozirlik ko‘rish uchun Samariyaning bir qishlog‘iga kirdilar.

⁵³Ammo Samariyaliklar Isoni qabul qilmadilar, chunki U Quddusga ketayotgan edi.

⁵⁴Uning shogirdlari Yoqub bilan Yuhanno bu vaziyatni ko‘rib, shunday dedilar: — Hazrat, istasangiz, biz: “Osmondan olov tushsin! Bularni yo‘q qilib yuborsin!” deb buyuramiz.

⁵⁵Iso esa o‘girilib qaradi–da, ularni koyidi.

⁵⁶Shundan keyin ular boshqa qishloqqa ketdilar.

⁵⁷Yo‘lda ketayotganlarida, bir odam Isoga: — Qayerga borsangiz ham, men ortingizdan boraman, — dedi.

⁵⁸Iso o‘sha odamga shunday dedi: — Tulkilarning uyalari bor, qushlarning inlari bor. Inson O‘g‘lining esa bosh qo‘yadigan joyi yo‘q.

⁵⁹Boshqa bir odamga Iso: — Ortimdan yur! — dedi. Lekin u: — Hazrat, ijozat bering, avval borib otamni dafn qilib kelay, — dedi.

⁶⁰Iso esa o‘sha odamga aytdi: — Marhumlarni ruhan o‘lik bo‘lganlar dafn qilsinlar, sen esa borib, Xudoning Shohligini e’lon qilgin.

⁶¹Yana boshqa biri aytdi: — Hazrat, men Sizga ergashaman. Faqat oldin borib uydagilar bilan xayrlashishimga ijozat bering.

⁶²Lekin Iso unga dedi: — Omochni tutib, ortiga qaragan bironta odam Xudoning Shohligiga loyiq emas.