Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Yuhanno 11 Bible Online

Yuhanno 11 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Yuhanno 11

¹Baytaniya qishlog‘ida Lazar ismli bir odam kasal yotgan edi. Maryam va uning opasi Marta ham shu qishloqda yashar edilar.

²Rabbimiz Isoga atir moy surtgan va Uning oyoqlarini sochi bilan artib quritgan o‘sha Maryam edi. Kasal yotgan Lazar esa Maryamning akasi edi.

³Opa–singil Isoga: — Hazrat, Sizning aziz do‘stingiz kasal, — degan xabarni yuborishdi.

⁴Iso buni eshitib shunday dedi: — Bu kasallik o‘lim bilan yakunlanmaydi, balki Xudoning ulug‘lanishiga va shu orqali Xudo O‘g‘lining ulug‘lanishiga sabab bo‘ladi.

⁵Iso Martani, uning singlisini va Lazarni yaxshi ko‘rar edi.

⁶Ammo Lazarning xasta ekanini bilsa ham, turgan joyida yana ikki kun qoldi.

⁷Shundan so‘ng U shogirdlariga: — Yahudiyaga qaytib boraylik, — dedi.

⁸Shogirdlari esa shunday dedilar: — Ustoz, yaqindagina yahudiylar Sizni toshbo‘ron qilmoqchi edilar–ku! Endi yana u yerga bormoqchimisiz?

⁹Iso javob berdi: — Kunduz o‘n ikki soatdan iborat emasmi?! Kim kunduzi yursa, qoqilmaydi, chunki bu dunyoning nurini ko‘radi.

¹⁰Kechasi yurgan esa qoqiladi, chunki uning o‘zida nur yo‘q.

¹¹Bu so‘zlarini aytib bo‘lib, ularga yana dedi: — Do‘stimiz Lazar uxlab qoldi. Men uni uyg‘otgani ketyapman.

¹²— Hazrat, agar uxlayotgan bo‘lsa, tuzalib ketadi, — dedi shogirdlari.

¹³Iso Lazarning o‘limini nazarda tutgan edi. Shogirdlar esa Iso odatdagi uyqu to‘g‘risida gapirdi, deb o‘yladilar.

¹⁴Keyin Iso ularga ochig‘ini aytdi: — Lazar vafot etdi.

¹⁵Men uning yonida bo‘lmaganimdan xursandman, chunki bu vaziyat sizlarning ishonishingizga imkon beradi. Qani, endi uning oldiga boraylik.

¹⁶Shunda To‘ma (ya’ni “Egizak”) boshqa shogirdlarga: — Qani yuringlar, biz ham Iso bilan o‘lamiz! — dedi.

¹⁷Iso u yerga yetib borib bildiki, Lazarning qabrga qo‘yilganiga to‘rt kun bo‘lgan ekan.

¹⁸Baytaniya qishlog‘i Quddusdan bor–yo‘g‘i uch chaqirimcha masofada joylashgan edi.

¹⁹Quddusdagi ko‘p yahudiylar Marta bilan Maryamning oldiga akasining vafoti munosabati ila tasalli berish uchun borgan edilar.

²⁰Marta Isoning kelayotganini eshitib, Uni kutib olgani chiqdi. Maryam esa uyda qoldi.

²¹— Hazrat! — dedi Marta Isoga. — Agar Siz bu yerda bo‘lganingizda edi, mening akam o‘lmagan bo‘lardi.

²²Ammo hozir ham bilaman, Siz Xudodan nima so‘rasangiz, Xudo Sizga beradi.

²³— Sening akang tiriladi, — dedi Iso.

²⁴— Bilaman, oxiratda o‘liklar tirilganda tiriladi, — dedi Marta.

²⁵Iso unga dedi: — Men tirilish va hayotdirman. Menga ishongan odam o‘lsa ham yashaydi.

²⁶Kimda–kim Menga ishonib yashasa, to abad o‘lmaydi. Bunga ishonasanmi?

²⁷— Ha, Hazrat, — dedi Marta, — Siz olamga keladigan Masih, Xudoning O‘g‘li ekaningizga ishonaman.

²⁸Marta shunday dedi–yu, borib singlisi Maryamni chaqirdi. Unga sekingina dedi: — Ustoz shu yerda, U seni chaqiryapti.

²⁹Maryam buni eshitgach, shoshib o‘rnidan turdi–da, Isoning oldiga ketdi.

³⁰Iso hali qishloqqa kirmagan, hanuz Marta Uni kutib olgan joyda edi.

³¹Maryam bilan uyda bo‘lgan va unga tasalli berayotgan odamlar uning shoshilib o‘rnidan turib tashqariga chiqqanini ko‘rishdi. Maryam yig‘i–sig‘i qilgani qabrga ketyapti, deb o‘ylab, uning orqasidan ketishdi.

³²Maryam Iso turgan yerga yetib kelib, Uni ko‘rdi–yu, oyog‘iga yiqilib dedi: — Hazrat! Agar Siz shu yerda bo‘lganingizda edi, mening akam o‘lmagan bo‘lardi!

³³Maryam ham, u bilan kelganlar ham yig‘layotgan edilar. Iso buni ko‘rib, qattiq iztirobga tushdi, ko‘ngli o‘rtanib ketdi.

³⁴— Uni qayerga qo‘ydingizlar? — deb so‘radi. — Yuring, Hazrat, ko‘rasiz! — dedilar.

³⁵Isoning ko‘zlaridan duv–duv yosh oqdi.

³⁶O‘sha yerdagi odamlar: — Qaranglar, uni qanchalik yaxshi ko‘rar ekan! — deyishdi.

³⁷Ulardan ba’zilari esa shunday deyishdi: — U ko‘rning ko‘zlarini ochgan. Lazarni ham o‘limdan olib qolsa bo‘lmasmidi?!

³⁸Iso tag‘in qattiq iztirob chekib, qabr oldiga keldi. Qabr bir g‘or bo‘lib, og‘zi tosh bilan yopilgan edi.

³⁹Iso: — Toshni olib tashlanglar! — dedi. Marhumning singlisi Marta Unga dedi: — Hazrat, jasad hidlanib qolgan–ku! Axir, qabrga qo‘yilganiga to‘rt kun bo‘ldi!

⁴⁰— Agar ishonsang, Xudoning ulug‘vorligini ko‘rasan, deb senga aytmaganmidim?! — dedi Iso.

⁴¹Toshni olib tashladilar. Iso esa osmonga ko‘z tikib, dedi: — Ey Ota! Meni eshitganing uchun Senga shukrlar aytaman.

⁴²Sen Meni doimo eshitishingni bilaman. Lekin bu so‘zlarni shu yerda turgan xalq uchun, Meni Sen yuborganingga ular ishonsin deb aytyapman.

⁴³Shunday dedi–yu, baland ovoz bilan xitob qildi: — Lazar, tashqariga chiq!

⁴⁴Shu payt qo‘lu oyoqlari kafanlangan, yuzi ro‘mol bilan o‘ralgan marhum chiqib keldi. — Kafanini yechinglar, uni qo‘yib yuboringlar, — dedi Iso odamlarga.

⁴⁵Maryamni yo‘qlagani kelgan odamlarning ko‘pi Isoning qilgan ishini ko‘rib, Unga ishonishdi.

⁴⁶Ammo ba’zilari farziylarning oldiga borib, Isoning qilganlarini aytib berishdi.

⁴⁷Shundan keyin bosh ruhoniylar va farziylar Oliy kengash chaqirib, deyishdi: — Nima qilamiz? Bu Odam juda ko‘p mo‘jizali alomatlar ko‘rsatib yuribdi–ku!

⁴⁸Buni davom etishiga yo‘l qo‘ysak, hamma Unga ishonib ketadi. Rimliklar kelib, Ma’badimizni ham, xalqimizni ham xonavayron qiladilar.

⁴⁹Ulardan biri, o‘sha yili oliy ruhoniy bo‘lgan Kayafa so‘z oldi: — Sizlar hech narsani bilmaysizlar!

⁵⁰Butun xalq halok bo‘lgandan ko‘ra, bitta odamning xalq uchun o‘lishi o‘zingiz uchun yaxshiroq–ku! Nahotki buni tushunmasangizlar?!

⁵¹U bu so‘zlarni o‘zidan o‘zi aytmagan edi. Balki o‘sha yili oliy ruhoniy sifatida Isoning xalq uchun o‘lishini bashorat qilgan edi.

⁵²Iso nafaqat yahudiy xalqi uchun, balki Xudoning tarqoq bo‘lgan hamma odamlarini birlashtirish uchun o‘lishi kerak edi.

⁵³Shunday qilib, o‘sha kundan boshlab Isoni o‘ldirishga til biriktirdilar.

⁵⁴Iso esa endi yahudiylar orasida ochiq yurmaydigan bo‘ldi. U cho‘l yaqinidagi Efrayim shahriga borib, O‘z shogirdlari bilan o‘sha yerda qoldi.

⁵⁵Yahudiylarning Fisih bayrami yaqinlashayotgan edi. Mamlakatning hamma yog‘idan odamlar bayramdan oldin poklanish uchun Quddusga borishdi.

⁵⁶Shu vaqtda Isoni izladilar. Ma’badda yig‘ilib turganlar o‘zaro: “Nima deb o‘ylaysizlar? U bayramga keladimi?” — deb so‘rashdi.

⁵⁷Bosh ruhoniylar va farziylar esa Isoni qo‘lga olmoqchi bo‘lib, shunday buyruq bergan edilar: “Kim Isoning qayerdaligini bilib qolsa, xabar qilsin.”