Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Vahiy 14 Bible Online

Vahiy 14 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Vahiy 14

¹Men Sion tog‘ida Qo‘zining turganini ko‘rdim. Qo‘zi bilan birga 144.000 kishi bor edi. Ularning peshanalariga Qo‘zining va Otasining ismi yozilgandi.

²Shunda men osmondan bir tovush eshitdim. Bu tovush dengizning shovullashiday, gumburlagan momaqaldiroq tovushiday edi. U xuddi arfa chalayotgan cholg‘uchilarning kuyiga o‘xshardi.

³O‘sha 144.000 kishi taxt oldida, to‘rtta jonli mavjudot va oqsoqollar oldida yangi bir qo‘shiq kuylayotgan edilar. Dunyodan qutqarib olingan bu 144.000 kishidan boshqa hech kim bu qo‘shiqni o‘rgana olmas edi.

⁴Bu odamlar bulg‘anmaganlar, bokira qizlarday o‘zlarini pok saqlaganlar. Qo‘zi qayoqqa borsa, Uning orqasidan ergashganlar. Insonlar orasidan qutqarib olingan bu odamlar ilk hosil singari Xudo va Qo‘ziga nazr qilinganlar.

⁵Ularning tilida yolg‘on–makr yo‘q, ular benuqsondirlar.

⁶Shundan keyin boshim uzra uchib borayotgan bir farishtani ko‘rdim. Bu farishta yer yuzida yashovchi har bir xalq va qabilaga, har qanday millatu elatga abadiy Xushxabarni e’lon qilayotgan edi.

⁷U baland ovozda shunday dedi: “Xudodan qo‘rqing, Uni ulug‘lang! U xalqlarni hukm qiladigan vaqt keldi. Yeru osmonni, dengizu buloqlarni Yaratganga sajda qiling!”

⁸Uning ketidan ikkinchi farishta uchib kelib, shunday dedi: “Vayron bo‘ldi! Buyuk Bobil shahri vayron bo‘ldi! Bobil shahvoniy hirsi sharobidan Hamma xalqlarga ichirgandi.”

⁹Ularning ketidan uchinchi farishta uchib kelib, baland ovozda shunday dedi: — Kimki mahluqqa va uning tasviriga sajda qilib, peshanasi yoki qo‘liga tamg‘a qabul qilsa,

¹⁰u Xudoning g‘azab sharobidan ichadi. Qahr kosasiga quyilgan bu sharob nihoyatda kuchlidir. Bunday odamlar muqaddas farishtalar va Qo‘zi oldida yonayotgan oltingugurt ichida azob chekadilar.

¹¹Azoblarining tutuni abadulabad burqirab turadi. Mahluq va uning tasviriga sajda qilib, mahluq nomli tamg‘ani qabul qilganlar kechayu kunduz tinchlik ko‘rmaydilar.

¹²Bunday vaziyatda Xudoning amrlariga itoat qilgan va Isoga sodiq qolgan Xudoning azizlaridan sabr–toqat talab qilinadi.

¹³Shunda men osmondan bir ovoz eshitdim. U menga dedi: — Shunday deb yoz: Bundan buyon Rabbimiz Isoga umid bog‘lab, olamdan ko‘z yumganlar baxtlidir! — Ha, — deydi Ruh, — ular qilgan og‘ir mehnatidan dam olsinlar, mehnatining rohatini ko‘rsinlar.

¹⁴Shundan keyin men oq bir bulutni ko‘rdim. Bulut ustida inson qiyofasidagi bir Zot o‘tirgandi. Uning boshida oltin toj, qo‘lida o‘tkir o‘roq bor edi.

¹⁵Keyin Ma’baddan bir farishta chiqdi. U bulut ustida o‘tirgan Zotga baland ovozda shunday dedi: “O‘rog‘ingizni ishga soling, chunki o‘rim–terim vaqti keldi. Mana, yerning hosili yetildi.”

¹⁶Bulut ustida o‘tirgan Zot yerga o‘roq soldi, yerning hosili o‘rildi.

¹⁷Osmondagi Ma’baddan boshqa bir farishta chiqdi. Uning ham o‘tkir o‘rog‘i bor edi.

¹⁸So‘ng qurbongoh oldidan yana boshqa bir farishta keldi. U qurbongohdagi olov uchun mas’ul edi. U o‘tkir o‘roqli farishtaga baland ovozda xitob qildi: “O‘tkir o‘rog‘ingni ishga sol. Yerdagi uzum boshlarini yig‘. Axir, uzum pishib bo‘ldi.”

¹⁹Farishta o‘rog‘ini yerga soldi. Yerdagi uzum boshlarini yig‘ib, Xudoning uzum ezadigan katta qahr–g‘azabi chuquriga uloqtirdi.

²⁰Shahar tashqarisidagi o‘sha chuqurda uzumlarni eza boshlashdi. Chuqurdan qon daryo bo‘lib oqib chiqdi. Bu qonli daryo 1600 o‘q otimi masofaga oqib bordi, u shunchalik chuqur ediki, deyarli otni ko‘mib yuborar edi.