Read ახალი აღთქმა წიგნი მარკოზისა 4 Bible Online

წიგნი მარკოზისა 4 - ახალი აღთქმა bible

წიგნი მარკოზისა 4

¹და კვლავ დაიწყო სწავლება ზღვის პირას და შეიკრიბა მასთან უამრავი ხალხი, ისე რომ იგი ავიდა და ჩაჯდა ნავში, ზღვაზე, და მთელი ხალხი ზღვის პირას, მიწაზე იდგა.

²და ასწავლიდა მათ იგავებით ბევრს და ეუბნებოდა მათ თავისი სწავლებისას:

³ისმინეთ: აჰა, გამოვიდა მთესველი დასათესად.

⁴და იყო, თესვისას ზოგი დავარდა გზასთან და მივიდნენ ფრინველები და შეჭამეს იგი;

⁵და სხვა დავარდა კლდოვანზე, სადაც არ იყო ბევრი მიწა, და მყისვე აღმოცენდა, რადგან არ ჰქონდა მიწას სიღრმე;

⁶და მზე რომ ამოვიდა, დაჭკნა და, რადგან არ ჰქონდა ფესვი, გახმა;

⁷და სხვა ჩავარდა ეკლებში და ამოვიდა ეკლები და მოაშთო იგი და ნაყოფი ვერ გამოიღო;

⁸და სხვა დავარდა კარგ მიწაზე და იძლეოდა ნაყოფს, რომელიც აღმოცენდებოდა და იზრდებოდა, და გამოჰქონდა ერთი ოცდაათად და ერთი — სამოცად და ერთი — ასად;

⁹და ეუბნებოდა: ვისაც აქვს ყურები სასმენად, ისმინოს!

¹⁰და როდესაც იყო მარტო, ჰკითხეს მას, ვინც მის გარშემო იყვნენ იმ თორმეტთან ერთად, იგავებზე;

¹¹და ეუბნებოდა მათ: თქვენთვის მოცემულია საიდუმლო ღვთის სასუფევლისა, ხოლო მათთვის, გარეშეთათვის, ყველაფერი იგავებით ითქმება;

¹²ისე რომ, ხედვით ხედავენ და არ ხედავენ და სმენით ისმენენ და არ ესმით, რომ არ მოიქცნენ და არ მიეტეოთ მათ ცოდვები (ეს.6,9-10).

¹³და უთხრა მათ: არ იცით ეს იგავი? და როგორ გაიგებთ ყველა იგავს?

¹⁴მთესველი სიტყვას თესავს.

¹⁵ხოლო ესენი არიან, რომლებიც გზასთან არიან, სადაც ითესება სიტყვა და, როდესაც ისმენენ, მყისვე მოდის სატანა და ართმევს სიტყვას, დათესილს მათ გულში;

¹⁶და ესენი არიან კლდოვანზე დათესილნი, რომლებიც, როდესაც ისმენენ სიტყვას, მყისვე სიხარულით იღებენ

¹⁷და არა აქვთ ფესვი თავის თავში, არამედ დროებითნი არიან; და როცა იქნება გაჭირვება ან დევნა ამ სიტყვის გამო, მყისვე დაბრკოლდებიან;

¹⁸და ესენი არიან ეკლებში დათესილნი, რომლებიც სიტყვას ისმენენ,

¹⁹და ამ სოფლის საზრუნავი და სიმდიდრის საცდური და სხვა გულისთქმები შედიან და აშთობენ სიტყვას და უნაყოფო ხდება;

²⁰და ესენი არიან კარგ მიწაზე დათესილნი, რომლებიც ისმენენ სიტყვას და იღებენ და გამოაქვთ ნაყოფი: ერთი — ოცდაათად და ერთი — სამოცად და ერთი — ასად.

²¹და ეუბნებოდა მათ: განა მოაქვთ სანთელი, რომ საწყაოს ქვეშ დადგან ან სარეცლის ქვეშ? განა სასანთლეზე არ დგამენ?

²²რადგან არ არის საიდუმლო, რომელიც არ გაცხადდება, არც იქნება დაფარული, არამედ მოვა გაცხადებულად.

²³ვისაც აქვს ყურები სასმენად, ისმინოს

²⁴და ეუბნებოდა მათ: იხილეთ, რაც გესმით რა საწყაოთიც მიუწყავთ, მოგეწყვებათ თქვენ და შეგემატებათ თქვენ, რომლებიც ისმენთ;

²⁵რადგან ვისაც აქვს, მიეცემა მას და ვისაც არა აქვს, რაც აქვს, წაერთმევა მას.

²⁶და ეუბნებოდა: ისეა სასუფეველი ღვთისა, კაცი რომ აგდებს თესლს მიწაში

²⁷და იძინებს და დგება ღამით და დღისით და თესლი აღმოცენდება და იზრდება ისე, რომ არ იცის მან,

²⁸რადგან მიწას თავისთავად გამოაქვს ნაყოფი: პირველად — ღერო, შემდეგ — თავთავი, შემდეგ სავსე ხორბალი თავთავში;

²⁹ხოლო როცა დამწიფდება ნაყოფი, მაშინვე გზავნის ნამგალს, რადგან დადგა მკა.

³⁰და ამბობდა: რას ვამსგავსოთ სასუფეველი ღვთისა? რომელი იგავი მივუსადაგოთ მას?

³¹როგორც მდოგვის მარცვალი, რომელიც, როცა ითესება მიწაზე, მცირეა ყველა თესლზე, რაც არის ქვეყანაზე,

³²და როდესაც ითესება, ამოდის და ხდება ყველა მხალზე უფრო დიდი და გამოიღებს დიდ რტოებს, ისე რომ შეძლებენ მის ჩრდილქვეშ ცის ფრინველები დაბუდებას.

³³და მრავალი ასეთი იგავით ეუბნებოდა მათ სიტყვას, რამდენადაც შეეძლოთ მოსმენა.

³⁴და იგავის გარეშე არაფერს ეუბნებოდა მათ, ხოლო თავის მოწაფეებს ცალკე განუმარტავდა ყველაფერს.

³⁵და უთხრა მათ იმ დღეს, როდესაც მოსაღამოვდა: გავიდეთ გაღმა.

³⁶და გაუშვეს ხალხი და წაიყვანეს იგი, როგორც იყო ნავში, და სხვა ნავებიც, რომლებიც იყო მასთან.

³⁷და იყო დიდი ქარიშხალი და ტალღები ეხეთქებოდა ნავს ისე, რომ უკვე ივსებოდა ნავი.

³⁸და თვითონ იყო კიჩოზე და სასთუმალზე ეძინა. და გააღვიძეს იგი და უთხრეს: მოძღვარო, არ გედარდება შენ, რომ ვიღუპებით?

³⁹და გაიღვიძა და შერისხა ქარი და უთხრა ზღვას: დადუმდი, დაწყნარდი და დაცხრა ქარი და დადგა დიდი მყუდროება.

⁴⁰და უთხრა მათ: რატომ შეშინდით? როგორ არა გაქვთ რწმენა?

⁴¹და შეეშინდათ დიდი შიშით და ეუბნებოდნენ ერთმანეთს: ვინ არის ეს, რომ ქარიც და ზღვაც ემორჩილებიან მას?