Read ახალი აღთქმა წიგნი მარკოზისა 5 Bible Online

წიგნი მარკოზისა 5 - ახალი აღთქმა bible

წიგნი მარკოზისა 5

¹და გავიდა ზღვის გაღმა, გერგესელთა მხარეში.

²და როდესაც გადმოვიდა იგი ნავიდან, მაშინვე მიეგება მას საფლავებიდან კაცი, ვისთანაც იყო არაწმინდა სული,

³რომელსაც სამყოფელი ჰქონდა საფლავებში, და ჯაჭვებითაც არავის შეეძლო მისი შეკვრა;

⁴რადგან იგი მრავალგზის იყო ბორკილებითა და ჯაჭვებით შეკრული და იგლეჯდა ჯაჭვებს და ბორკილებს ამსხვრევდა და არავის შეეძლო მისი მოთოკვა

⁵და ყოველთვის, ღამე და დღე საფლავებსა და მთებში იყო და ყვიროდა და იცემდა ქვებს.

⁶და როდესაც დაინახა იესო შორიდან, გამოიქცა და თაყვანი სცა მას

⁷და შეღაღადა დიდი ხმით და უთხრა: რა გინდა ჩემგან შენ, იესო, ძეო ღვთისა მაღლისაო? გაფიცებ შენ ღმერთს, ნუ მტანჯავ მე. —

⁸რადგან ეუბნებოდა მას: გადი, არაწმინდა სულო, მაგ კაცისგან.

⁹და ჰკითხა მას: რა არის შენი სახელი? და მიუგო და უთხრა: ლეგიონია ჩემი სახელი, რადგან ბევრნი ვართ.

¹⁰და ევედრებოდა მას ძლიერ, რათა არ განედევნა ისინი იმ მხარიდან.

¹¹და იყო იქ, მთასთან, ღორების დიდი კოლტი, მძოვარი.

¹²და ევედრებოდა მას ყველა ეშმაკი და ეუბნებოდა: გაგვიშვი ჩვენ ღორებთან, რომ მათში შევიდეთ.

¹³და უბრძანა მათ და გავიდნენ არაწმინდა სულები და შევიდნენ ღორებში; და გადაეშვა კოლტი კბოდიდან ზღვაში — და იყო დაახლოებით ორი ათასი და შთაინთქა ზღვაში;

¹⁴ხოლო მათი მწყემსები გაიქცნენ და შეატყობინეს ქალაქსა და სოფლებს; და გამოვიდნენ, რათა ენახათ, რა მოხდა.

¹⁵და მივიდნენ იესოსთან და ნახეს ეშმაკეული, რომელთანაც იყო ლეგიონი, იჯდა შემოსილი და გონს მოსული, და შეეშინდათ.

¹⁶და უამბობდნენ მათ, ვინც ნახა, რა შეემთხვათ ეშმაკეულსა და ღორებს.

¹⁷და დაუწყეს ვედრება მას, რომ წასულიყო მათი საზღვრებიდან.

¹⁸და როცა ავიდა იგი ნავში, ევედრებოდა მას, ვინც ადრე ეშმაკეული იყო, რომ მასთან ყოფილიყო.

¹⁹და ნება არ დართო, არამედ უთხრა მას: წადი შენს სახლში, შენიანებთან და შეატყობინე მათ, რაც შენ უფალმა გაგიკეთა და რომ შეგიწყალა შენ.

²⁰და წავიდა და დაიწყო ქადაგება ათქალაქში იმისა, რაც გაუკეთა მას იესომ, და ყველას უკვირდა.

²¹და გავიდა იესო ნავით კვლავ გაღმა და შეიკრიბა დიდძალი ხალხი მასთან, და იყო ზღვის პირას.

²²და აჰა, მოვიდა ერთი შესაკრებლის მთავართაგანი, სახელად იაიროსი, და დაინახა იგი და ჩაუვარდა მას ფეხებში

²³და ევედრებოდა მას ძლიერ და ეუბნებოდა: ჩემი ასული კვდება, გთხოვ, მოდი და ხელი დაადე მას, რათა განიკურნოს და იცოცხლოს.

²⁴და წავიდა იესო მასთან და მიჰყვებოდა მას დიდძალი ხალხი და ავიწროებდნენ მას.

²⁵და ვიღაც დედაკაცს ჰქონდა სისხლდენა თორმეტი წელი,

²⁶და ბევრი იტანჯა მრავალი მკურნალისგან და დახარჯა, რაც ჰქონდა, ყველაფერი და არაფერმა არგო, არამედ უფრო უარესად გახდა.

²⁷და როდესაც გაიგონა იესოს შესახებ, მივიდა მასთან ხალხში, ზურგიდან და შეეხო მის სამოსს,

²⁸რადგან ამბობდა თავის გულში: მის სამოსსაც რომ შევეხო, განვიკურნები.

²⁹და როდესაც შეეხო, მყისვე გაუშრა მას სისხლის წყარო და იგრძნო სხეულით, რომ განიკურნა სატკივრისაგან;

³⁰ხოლო თვით იესომ მყისვე გულისხმაყო თავისგან გასული ძალა, მიბრუნდა ხალხში და თქვა: ვინ შეეხო ჩემს სამოსს?

³¹და ეუბნებოდნენ მას მისი მოწაფეები: ხედავ ხალხს, რომელიც გავიწროებს შენ და ამბობ: ვინ შემეხო მე?

³²და მიმოიხედა გარშემო, რომ დაენახა, ვინ გააკეთა ეს;

³³ხოლო დედაკაცი შეშინდა და აკანკალდა; იცოდა, რაც მოხდა, მივიდა და დავარდა მის წინაშე და უთხრა მთელი სიმართლე;

³⁴ხოლო მან უთხრა მას: ასულო, შენმა რწმენამ გიხსნა შენ; წადი მშვიდობით, განკურნებული ხარ შენი სატკივრისგან.

³⁵და როდესაც იგი ჯერ კიდევ ამას ამბობდა, მოვიდნენ შესაკრებლის მთავრისგან და უთხრეს: შენი ასული მოკვდა; რაღას აწუხებ მოძღვარს?

³⁶ხოლო იესომ, როცა გაიგონა ეს სიტყვა, უთხრა შესაკრებლის მთავარს: ნუ გეშინია, მხოლოდ გწამდეს.

³⁷და არავის დართო ნება, რომ მას გაჰყოლოდა, გარდა პეტრესი და იაკობისა და იოანესი, იაკობის ძმისა.

³⁸და მივიდა შესაკრებლის მთავრის სახლში და იხილა შფოთი და ტიროდნენ და ყვიროდნენ ძლიერ.

³⁹და შევიდა და უთხრა მათ: რად შფოთავთ და ტირით? ბავშვი არ მომკვდარა, არამედ სძინავს.

⁴⁰და ისინი დასცინოდნენ მას; ხოლო მან გამოყარა ყველა და შეიყვანა მამა ბავშვისა და დედა და თავისთან მყოფნი და შევიდა, სადაც ბავშვი იწვა.

⁴¹და მოჰკიდა ხელი ბავშვს და უთხრა მას: ტალითა, კუმი! — რაც ითარგმნება: გოგონა, შენ გეუბნები, ადექი!

⁴²და მყისვე ადგა გოგონა და გაიარა, რადგან იყო თორმეტიოდე წლისა, და გაოგნდნენ დიდი გაოგნებით.

⁴³და უბრძანა მათ მრავალგზის, რათა არავის გაეგო ეს; და უთხრა, რომ მიეცათ მისთვის საჭმელი.