Read ახალი აღთქმა წიგნი ლუკასი 12 Bible Online

წიგნი ლუკასი 12 - ახალი აღთქმა bible

წიგნი ლუკასი 12

¹ამასობაში შეიკრიბა უამრავი ხალხი, ისე რომ თელავდნენ ერთმანეთს. და დაიწყო პირველად საუბარი თავის მოწაფეებთან: მოარიდეთ თავი ფარისეველთა საფუარს, რომელიც არის თვალთმაქცობა;

²რადგან არაფერია დაფარული, რაც არ გაცხადდება, და საიდუმლო, რომელიც ცნობილი არ გახდება.

³ამიტომ რაც ბნელში თქვით, ნათელში გაისმება და რაც ყურში უთხარით სარდაფებში, იქადაგება ერდოებზე;

⁴ხოლო გეუბნებით თქვენ, ჩემს მეგობრებს: ნუ გეშინიათ მათი, ვინც კლავს სხეულს და ამის შემდეგ მეტს ვერაფერს გაგიკეთებთ.

⁵ხოლო გიჩვენებთ თქვენ, ვისი გეშინოდეთ: გეშინოდეთ იმისი, ვისაც მოკვლის შემდეგ ხელმწიფება აქვს, ჩაგაგდოთ გეენაში. ჰო, გეუბნებით თქვენ, მისი გეშინოდეთ.

⁶განა ხუთი ჩიტი არ იყიდება ორ ასარად? და ერთი მათგანიც არ არის დავიწყებული ღვთის წინაშე;

⁷არამედ თქვენს თავზე ყოველი თმაც კი დათვლილია. ნუ გეშინიათ, ბევრ ჩიტზე უმჯობესნი ხართ.

⁸ხოლო გეუბნებით თქვენ: ყველას, ვინც მაღიარებს მე კაცთა წინაშე, ძე კაცისაც აღიარებს მას ღვთის ანგელოზთა წინაშე;

⁹ხოლო ვინც უარმყოფს მე კაცთა წინაშე, უარყოფილი იქნება ღვთის ანგლოზთა წინაშე.

¹⁰და ყველას, ვინც იტყვის სიტყვას ძისა კაცისას შესახებ, მიეტევება მას, ხოლო სულიწმიდის მგმობელს არ მიეტევება.

¹¹და როცა მიგიყვანენ თქვენ შესაკრებლებში და მთავართა და ხელისუფალთა წინაშე, ნუ ზრუნავთ, როგორ ან რა მიუგოთ, ან რა თქვათ,

¹²რადგან სულიწმიდა გასწავლით თქვენ იმ დროს, რა უნდა თქვათ.

¹³და უთხრა მას ვიღაცამ ხალხიდან: მოძღვარო, უთხარი ჩემს ძმას, რომ გამიყოს მე მემკვიდრეობა.

¹⁴ხოლო მან უთხრა მას: კაცო, ვინ დამადგინა მე თქვენზე მსაჯულად ან გამყოფელად.

¹⁵და უთხრა მათ: გაუფრთხილდით და დაიცავით თქვენი თავი ყოველგვარი ანგარებისგან, რადგან ვერავინ ცხონდება თავისი გადამეტებული ქონებით.

¹⁶და უთხრა იგავი მათ და თქვა: ვიღაც მდიდარ კაცს ჰქონდა ნაყოფიერი მიწა.

¹⁷და ფიქრობდა თავის გულში და ამბობდა: რა ვქნა, რადგან არა მაქვს ადგილი, სადაც შევაგროვებ ჩემს ნაყოფს.

¹⁸და თქვა: ამას გავაკეთებ — დავანგრევ ჩემს ბეღლებს და უფრო დიდებს ავაშენებ და შევაგროვებ იქ მთელ ჩემს ნაყოფს და ჩემს სიკეთეს

¹⁹და ვეტყვი ჩემს სულს: სულო, გაქვს მრავალი სიკეთე დაუნჯებული მრავალი წლისთვის; დაისვენე, ჭამე, სვი, გაიხარე.

²⁰უთხრა მას ღმერთმა: უგუნურო, ამ ღამეს სულს ამოგართმევენ შენ და რაც მოიმზადე, ვისი იქნება?

²¹ასევე არის ის, ვინც იუნჯებს თავისთვის და არა ღვთისთვის მდიდრდება.

²²და უთხრა თავის მოწაფეებს: ამიტომ გეუბნებით თქვენ: ნუ ზრუნავთ თქვენი სულისთვის, რა ჭამოთ, ნურც თქვენი სხეულისთვის, რა შეიმოსოთ;

²³რადგან სული მეტია საზრდოზე და სხეული — სამოსზე.

²⁴დააკვირდით ყორნებს, რადგან არ თესენ, არც მკიან, რომელთაც არა აქვთ სარდაფი, არც ბეღელი და ღმერთი ასაზრდოებს მათ; რამდენად უმჯობესნი ხართ თქვენ ფრინველებზე?

²⁵რომელი თქვენგანი იზრუნებს და შეძლებს მოუმატოს თავის სიმაღლეს ერთი წყრთა?

²⁶თუ უმცირესიც არ შეგიძლიათ, დანარჩენზე რაღას ზრუნავთ?

²⁷დააკვირდით შროშანებს, როგორ იზრდებიან: არ შრომობენ, არც ართავენ, ხოლო გეუბნებით თქვენ: არც სოლომონი შემოსილა მთელი თავისი დიდებისას, როგორც ერთი ამათგანი;

²⁸ხოლო თუ ველის ბალახს, რომელიც დღეს არის და ხვალ თონეში ჩაიყრება, ღმერთი ასე მოსავს, რამდენად უფრო მეტად თქვენ, მცირედმორწმუნენო?

²⁹და თქვენ ნუ ეძებთ, რა ჭამოთ და რა სვათ და ნურც ღელავთ,

³⁰რადგან ყოველივე ამას ამ სოფლის მოდგმა ეძიებს, ხოლო მამამ თქვენმა იცის, რა გჭირდებათ ამ ყველაფრიდან,

³¹არამედ ეძიეთ სასუფეველი ღვთისა და ეს ყოველივე შეგემატებათ თქვენ.

³²ნუ გეშინია, მცირე სამწყსოვ, რადგან სათნო იყო თქვენი მამისთვის, რომ მოეცა თქვენთვის სასუფეველი.

³³გაყიდეთ თქვენი ქონება და გაეცით მოწყალება; მოიმზადეთ თქვენთვის ქისები, რომელიც არ ძველდება, და მოუკლებელი საუნჯე ზეცაში, სადაც მპარავი ვერ მიუახლოვდება, ვერც ჩრჩილი გააფუჭებს;

³⁴რადგან სადაც არის თქვენი საუნჯე, იქ იქნება თქვენი გულიც.

³⁵იყოს თქვენი წელი შემოსარტყლული და სანთელი თქვენი ანთებული.

³⁶და თქვენ ემსგავსეთ იმ კაცებს, რომლებიც მოელიან თავის ბატონს, როდის დაბრუნდება ქორწილიდან, რათა, როცა მოვა და დააკაკუნებს, მაშინვე გაუღონ მას.

³⁷ნეტარნი არიან ის მონები, რომელთა ბატონიც მოვა და იპოვის მათ მღვიძარეებს. ამინ გეუბნებით თქვენ, რომ შემოირტყამს სარტყელს და დასხამს მათ, წარუდგება და ემსახურება მათ.

³⁸და თუ მეორე და მესამე სახმილავზე მოვა და იპოვის ასე, ნეტარნი არიან ისინი.

³⁹ხოლო ეს იცოდეთ: რომ სცოდნოდა სახლის პატრონს, რა დროს მოვიდოდა მპარავი, იფხიზლებდა და არ დაუშვებდა თავისი სახლის მოთხრას.

⁴⁰და თქვენც იყავით მზად, რადგან, რა დროსაც არ ფიქრობთ, მაშინ მოვა ძე კაცისა.

⁴¹უთხრა მას პეტრემ: უფალო, ჩვენ გვეუბნები ამ იგავს თუ ყველას?

⁴²და უთხრა უფალმა: ვინ არის სარწმუნო და გონიერი მნე, რომელსაც დაადგენს ბატონი თავის მსახურებზე, რომ მისცეს თავის დროზე საწყაო ფქვილი?

⁴³ნეტარია ის მონა, რომელთანაც მივა მისი ბატონი და იპოვის მას ამგვარად მოქმედს.

⁴⁴ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ, რომ მთელ თავის ქონებაზე დაადგენს მას;

⁴⁵ხოლო თუ იტყვის ის მონა თავის გულში: აყოვნებს ჩემი ბატონი მოსვლას, და დაიწყებს მონების და მხევლების ცემას და ჭამას და სმას და თრობას,

⁴⁶მოვა ბატონი იმ მონისა იმ დღეს, რომელსაც არ ელის, და იმ დროს, რომელიც არ იცის, და ორად გაკვეთს მას და მის ნაწილს ურწმუნოებთან დადებს;

⁴⁷ხოლო ის მონა, რომელმაც იცის ნება თავისი ბატონისა და არ მოემზადება ან არ იმოქმედებს მისი ნებისამებრ, დაიტანჯება ძლიერ.

⁴⁸და ვინც არ იცის და მოიმოქმედებს რაიმეს, ღირსს გვემისას, დაიტანჯება მცირედ, რადგან ყველას, ვისაც მისცეს ბევრი, ბევრი მოეკითხება მას და ვისაც მიანდეს ბევრი, უფრო მეტი მოეთხოვება მას.

⁴⁹ცეცხლის მოსაფენად მოვედი ქვეყანაზე და როგორ მინდა, რომ ახლავე აღეგზნოს.

⁵⁰ნათლისღება მაქვს, რომ მივიღო ნათელი, და როგორი შეურვებული ვარ, ვიდრე აღსრულდება.

⁵¹გგონიათ, რომ მშვიდობის მოსაფენად მოვედი ქვეყანაზე? არა, — გეუბნებით თქვენ, — არამედ გასაყოფად;

⁵²რადგან იქნებიან ამიერიდან ხუთნი ერთ სახლში გაყოფილნი: სამნი — ორისგან და ორნი — სამისგან.

⁵³და გაიყოფა მამა ძისგან და ძე — მამისგან, დედა ასულისგან და ასული — დედისგან; დედამთილი — თავისი რძლისგან და რძალი — თავისი დედამთილისგან.

⁵⁴და ეუბნებოდა ხალხსაც: როცა ხედავთ ღრუბელს, ამომავალს დასავლეთიდან, მაშინვე ამბობთ: წვიმა მოვა, — და არის ასე;

⁵⁵და როცა სამხრეთის ქარი ქრის, ამბობთ: სიცხეა, – და არის ასე.

⁵⁶თვალთმაქცნო, ქვეყნისა და ცის სახის გამოცნობა იცით, ხოლო ეს ჟამი როგორ ვერ გამოიცანით?

⁵⁷რატომ არ განსჯით თქვენ თვითონვე სიმართლით?

⁵⁸რადგან როცა მიდიხარ გზაზე შენს მეტოქესთან ერთად მთავართან, მიეცი გამოსახსნელი, რათა განთავისუფლდე მისგან, რომ არ მიგიყვანოს შენ მსაჯულთან და მსაჯულმა არ გადაგცეს მანდატურს და მანდატურმა არ ჩაგაგდოს შენ საპყრობილეში.

⁵⁹გეუბნები შენ: ვერ გამოხვალ იქიდან, ვიდრე უკანასკნელ წვლილსაც არ მისცემ.