Read ახალი აღთქმა წიგნი ლუკასი 22 Bible Online

წიგნი ლუკასი 22 - ახალი აღთქმა bible

წიგნი ლუკასი 22

¹და მოახლოვდა დღესასწაული უფუარობისა, რომელსაც ჰქვია პასექი.

²და ეძიებდნენ მღვდელმთავრები და მწიგნობრები, როგორ მოეკლათ იგი, რადგან ეშინოდათ ხალხისა.

³და შევიდა ეშმაკი იუდაში, რომელსაც ერქვა ისკარიოტელი, და იყო იგი თორმეტთა რიცხვში;

⁴და მივიდა და მოელაპარაკა მღვდელმთავრებს და მწიგნობრებს და მთავრებს, როგორ გადაეცა იგი მათთვის;

⁵ხოლო მათ გაიხარეს და აღუთქვეს მას ვერცხლის მიცემა.

⁶და დათანხმდა და ეძებდა ხელსაყრელ დროს, რათა გადაეცა იგი მათთვის ხალხის დაუსწრებლად.

⁷და დადგა უფუარობის დღე, როდესაც უნდა დაკლულიყო პასექი.

⁸და გაგზავნა პეტრე და იოანე და უთხრა: წადით და მოგვიმზადეთ ჩვენ პასექი, რათა ვჭამოთ.

⁹ხოლო მათ უთხრეს მას: სად გნებავს, რომ მოგიმზადოთ?

¹⁰ხოლო მან უთხრა მათ: აჰა, როცა შეხვალთ თქვენ ქალაქში, შეგხვდებათ თქვენ კაცი, რომელსაც დოქით წყალი მიაქვს; და გაჰყევით მას სახლში, სადაც შევა,

¹¹და უთხარით სახლის პატრონს: გეუბნება შენ მოძღვარი: სად არის სავანე, სადაც პასექს ჩემს მოწაფეებთან ერთად შევჭამ?

¹²და ის თქვენ გიჩვენებთ დიდ ზედა ოთახს, მოფარდაგებულს; იქ მოამზადეთ.

¹³და წავიდნენ და იპოვეს, როგორც უთხრა მათ, და მოუმზადეს პასექი.

¹⁴და როცა დადგა დრო, დაჯდა, და თორმეტი მოციქული — მასთან ერთად.

¹⁵და უთხრა მათ: გულისწადილით მეწადა ეს პასექი მეჭამა თქვენთან ერთად ჩემს ვნებამდე;

¹⁶ხოლო გეუბნებით თქვენ: აღარ შევჭამ ამიერიდან ამას, ვიდრე არ აღსრულდება ღვთის სასუფეველში.

¹⁷და აიღო სასმისი და მადლობდა და თქვა: მიიღეთ და გაიყავით ერთმანეთში.

¹⁸ხოლო გეუბნებით თქვენ: ამიერიდან აღარ შევსვამ ვენახის ნაყოფისგან, ვიდრე სასუფეველი ღვთისა არ მოვა.

¹⁹და აიღო პური და მადლობდა, გატეხა და მისცა მათ და უთხრა: ეს არის ხორცი ჩემი, თქვენთვის მიცემული; ამას იქმოდეთ ჩემს მოსახსენებლად.

²⁰და ასევე — სასმისი სერობის შემდეგ და თქვა: ეს სასმისი არის ახალი აღთქმა ჩემი სისხლით, რომელიც თქვენთვის არის დათხეული.

²¹მაგრამ, აჰა, ხელი ჩემი გამცემისა ჩემთან არის ტაბლაზე.

²²ძე კაცისა კი განჩინებისამებრ მიდის, მაგრამ ვაი იმ კაცს, ვის მიერაც გაიცემა იგი.

²³და მათ დაიწყეს გამოძიება ერთმანეთში, თუ ვინ არის მათგან, ვინც ეს უნდა გააკეთოს.

²⁴და იყო დავაც მათ შორის, თუ ვინ არის მათ შორის უდიდესი.

²⁵ხოლო მან უთხრა მათ: წარმართთა მეფეები ბატონობენ მათზე და ვისაც ხელმწიფება აქვს მათზე, ქველმოქმედებად იწოდებიან;

²⁶ხოლო თქვენ ასე ნუ იქნებით, არამედ უდიდესი თქვენ შორის იყოს როგორც უმცროსი და წინამძღვარი — როგორც მსახური.

²⁷ვინ არის უდიდესი, ვინც ინახით ზის, თუ ვინც ემსახურება? განა ის არა, ვინც ინახით ზის? ხოლო მე თქვენ შორის ვარ როგორც მსახური.

²⁸და თქვენ ხართ, რომლებიც იყავით ჩემთან ჩემს განსაცდელში.

²⁹და მე აღგითქვამთ თქვენ, როგორც აღმითქვა მე მამამ ჩემმა, სასუფეველს,

³⁰რათა ჭამოთ და სვათ ჩემს ტაბლაზე ჩემს სასუფეველში და დასხდეთ თორმეტ ტახტზე და განსაჯოთ ისრაელის თორმეტი ტომი.

³¹და თქვა უფალმა: სიმონ, სიმონ, აჰა, ეშმაკმა გამოგითხოვათ თქვენ, რომ გაგცრათ, როგორც ხორბალი;

³²ხოლო მე ვევედრე ჩემს მამას შენთვის, რათა არ მოგაკლდეს შენ რწმენა და, როცა მობრუნდები შენ, განამტკიცე შენი ძმები.

³³და მან უთხრა მას: უფალო, შენთან ერთად მზად ვარ საპყრობილეშიც წავიდე და სიკვდილზეც.

³⁴ხოლო მან თქვა: გეუბნები შენ, პეტრე: არ იყივლებს დღეს მამალი, ვიდრე სამგზის არ უარმყოფ, რომ მიცნობ მე.

³⁵და უთხრა მათ: როდესაც გაგგზავნეთ თქვენ უქისოდ და უაბგოდ და უხამლოდ, განა რამე გაკლდათ? ხოლო მათ უთხრეს: არაფერი.

³⁶და უთხრა მათ: არამედ ახლა, ვისაც აქვს ქისა, აიღოს, ასევე აბგაც და ვისაც არა აქვს, გაყიდოს თავისი სამოსი და იყიდოს მახვილი;

³⁷რადგან გეუბნებით თქვენ: ეს დაწერილი უნდა აღსრულდეს ჩემზე: უსჯულოებთან შეირაცხა (ეს.53,12), — რადგან, რაც ჩემ შესახებ დაიწერა, დასასრული აქვს;

³⁸ხოლო მათ უთხრეს: უფალო, აჰა, არის აქ ორი მახვილი; ხოლო მან უთხრა მათ: საკმარისია.

³⁹და გამოვიდა და წავიდა, ჩვეულებისამებრ, ზეთისხილის მთაზე და გაჰყვნენ მას თავისი მოწაფეებიც.

⁴⁰და როცა მივიდა იმ ადგილზე, უთხრა მათ: ილოცეთ, რომ არ შეხვიდეთ განსაცდელში.

⁴¹და იგი გაშორდა მათ დაახლოებით ქვის სასროლზე და მოიყარა მუხლი და ლოცულობდა

⁴²და ამბობდა: მამაო, თუ გნებავს, ამარიდე ეს სასმისი მე, მაგრამ არა ჩემი ნება იყოს, არამედ შენი.

⁴³და ეჩვენა მას ანგელოზი ზეციდან და აძლიერებდა მას.

⁴⁴და იყო იგი ღვაწლში და უფრო გულმხურვალედ ლოცულობდა; და იყო მისი ოფლი, როგორც სისხლის წვეთები, და იღვრებოდა მიწაზე.

⁴⁵და ადგა ლოცვიდან და მივიდა თავის მოწაფეებთან და ნახა ისინი მძინარენი მწუხარებისგან

⁴⁶და უთხრა მათ: რად გძინავთ? ადექით და ილოცეთ, რომ არ შეხვიდეთ განსაცდელში.

⁴⁷და ვიდრე იგი ამას ამბობდა, აჰა, ხალხი, და ერთი თორმეტთაგანი, რომელსაც ერქვა იუდა ისკარიოტელი, წინ უძღოდა მათ; და მიუახლოვდა იესოს და ეამბორა მას, რადგან ეს ნიშანი მიეცა მათთვის: ვისაც ვეამბორები, ის არის.

⁴⁸ხოლო იესომ უთხრა მას: იუდა, ამბორით გასცემ ძეს კაცისას?

⁴⁹ნახეს რა მის გარშემო მყოფებმა, რაც უნდა მომხდარიყო, უთხრეს მას: არ დავკრათ უფალო, მახვილი?

⁵⁰და დაჰკრა ერთმა რომელიღაც მათგანმა მღვდელმთავრის მონას და მოჰკვეთა მას მარჯვენა ყური.

⁵¹და მიუგო იესომ და უთხრა: მოუშვით აქ და შეეხო მის ყურს და განკურნა იგი.

⁵²და უთხრა იესომ მის წინააღმდეგ მოსულ მღვდელმთავრებს, ტაძრის მთავრებსა და უხუცესებს: როგორც ავაზაკზე გამოხვედით მახვილებითა და კეტებით;

⁵³ყოველდღე ვიყავი მე თქვენთან ტაძარში და არ აღმართეთ ხელი ჩემზე, მაგრამ ეს არის თქვენი ჟამი და ხელმწიფება ბნელისა.

⁵⁴და როცა შეიპყრეს იგი, წაიყვანეს და შეიყვანეს მღვდელმთავრის სახლში, ხოლო პეტრე მისდევდა მოშორებით.

⁵⁵და დაანთეს ცეცხლი შუა ეზოში და, როცა გარს შემოუსხდნენ, დაჯდა პეტრეც მათ შორის.

⁵⁶და დაინახა იგი ვიღაც მხევალმა, მჯდომი სინათლეში, და მიაჩერდა მას და თქვა: ესეც მასთან იყო.

⁵⁷ხოლო მან უარყო და თქვა: დედაკაცო, არ ვიცნობ მას.

⁵⁸და ცოტა ხნის შემდეგ სხვამ დაინახა იგი და თქვა: შენც იმათგანი ხარ. ხოლო პეტრემ თქვა: კაცო, არა ვარ.

⁵⁹და როცა გავიდა დაახლოებით ერთი ჟამი, ვიღაც სხვა ამტკიცებდა და ამბობდა: ჭეშმარიტად ესეც მათთან იყო, რადგან გალილეველია;

⁶⁰ხოლო პეტრემ უთხრა: კაცო, არ ვიცი, რას ამბობ. და მყისვე, ვიდრე იგი ამას ამბობდა, იყივლა მამალმა.

⁶¹და მობრუნდა უფალი და შეხედა პეტრეს და გაახსენდა პეტრეს უფლის სიტყვა, რომელიც უთხრა მას: მამლის ყივილამდე სამგზის უარმყოფ მე.

⁶²და გამოვიდა გარეთ და ტიროდა მწარედ.

⁶³და კაცები, რომელთაც შეიპყრეს იესო, დასცინოდნენ მას და სცემდნენ,

⁶⁴და დააფარეს მას თავზე და სცემდნენ მას სახეში, ეკითხებოდნენ და ეუბნებოდნენ: იწინასწარმეტყველე, ვინ არის, ვინც დაგარტყა შენ?

⁶⁵და გმობდნენ და სხვასაც ბევრ რამეს ამბობდნენ მასზე.

⁶⁶და როგორც კი გათენდა დღე, შეიკრიბნენ ერის უხუცესები, მღვდელმთავრები და მწიგნობრები და წაიყვანეს იგი თავის საკრებულოში

⁶⁷და ეუბნებოდნენ: თუ შენ ხარ ქრისტე, გვითხარი ჩვენ. ხოლო მან უთხრა მათ: რომ გითხრათ თქვენ, არ ირწმუნებთ;

⁶⁸და რომ გკითხოთ, არ მიპასუხებთ, არც გამიშვებთ.

⁶⁹ამიერიდან იქნება ძე კაცისა, მჯდომარე ღვთის ძალის მარჯვნივ.

⁷⁰და უთხრა მას ყველამ: ნუთუ შენ ხარ ძე ღვთისა? ხოლო მან უთხრა მათ: თქვენ ამბობთ, რომ მე ვარ.

⁷¹და მათ თქვეს: რაღად გვჭირდება მოწმეები? რადგან ჩვენ თვითონ გვესმის მაგის პირიდან.