Read ახალი აღთქმა წიგნი ლუკასი 6 Bible Online

წიგნი ლუკასი 6 - ახალი აღთქმა bible

წიგნი ლუკასი 6

¹და იყო, მეორე-პირველ შაბათს გადიოდა იგი ყანებით; და წყვეტდნენ მისი მოწაფეები თავთავებს და ხელით ფშვნეტდნენ და ჭამდნენ;

²ხოლო ზოგმა ფარისეველმა უთხრა მათ: რად აკეთებთ იმას, რაც არ არის მართებული შაბათს?

³და მიუგო მათ და უთხრა იესომ: არც ეს ამოგიკითხავთ, რა გააკეთა დავითმა, როცა მოშივდათ მას და მასთან მყოფებს?

⁴როგორ შევიდა ღვთის სახლში და შესაწირავი პურები აიღო და შეჭამა, რომელთა ჭამაც არ იყო მართებული არავისთვის მღვდლების გარდა, და მისცა იმათ, ვინც მასთან იყო?

⁵და ეუბნებოდა მათ: ძე კაცისა უფალი არის შაბათისაც.

⁶და იყო, სხვა შაბათსაც შევიდა იგი შესაკრებელში და ასწავლიდა. და იყო იქ კაცი და მარჯვენა ხელი გამხმარი ჰქონდა მას.

⁷და უთვალთვალებდნენ მწიგნობრები და ფარისევლები, შაბათს განკურნავდა თუ არა, რათა ეპოვათ, როგორ დაესმინათ იგი;

⁸ხოლო მან იცოდა მათი ფიქრები და უთხრა კაცს, რომელსაც ხელი გამხმარი ჰქონდა: ადექი და დადექი შუაში. ხოლო იგი ადგა და დადგა.

⁹და უთხრა იესომ მათ: გეკითხებით თქვენ, რა არის მართებული შაბათს, სიკეთის კეთება თუ ბოროტების კეთება? სულის ცხონება თუ დაღუპვა?

¹⁰და გადახედა მათ ყველას და უთხრა მას: გაშალე შენი ხელი, ხოლო მან გაშალა და აღუდგა მას ხელი.

¹¹და ისინი აივსნენ უგუნურებით და ბჭობდნენ ერთმანეთში, რა ექნათ იესოსთვის.

¹²და იყო იმ დღეებში გავიდა იგი მთაზე სალოცავად და ღამეს ათევდა ლოცვაში ღვთის მიმართ.

¹³და როცა დადგა დღე, მოუწოდა თავის მოწაფეებს და გამოირჩია მათგან თორმეტნი, რომელთაც მოციქულები უწოდა:

¹⁴სიმონი, რომელსაც უწოდა პეტრე და ანდრია, ძმა მისი, იაკობი და იოანე, ფილიპე და ბართლომე,

¹⁵მათე და თომა, იაკობ ალფესი და სიმონი, რომელსაც ერქვა მოშურნე,

¹⁶იუდა იაკობისა და იუდა ისკარიოტელი, რომელიც იყო გამცემი.

¹⁷და ჩამოვიდა მათთან ერთად და დადგა ვაკე ადგილას; და მისი მოწაფეების კრებული და დიდი სიმრავლე ერისა მთელი ჰურიასტანიდან და იერუსალიმიდან და ზღვისპირა ტვიროსიდან და სიდონიდან

¹⁸მოვიდნენ, რომ მოესმინათ მისი და განკურნებულიყვნენ თავის სენთაგან; და შეწუხებულნი არაწმინდა სულთაგან იკურნებოდნენ.

¹⁹და მთელი ხალხი ცდილობდა, რომ შეხებოდა მას, რადგან ძალები გამოდიოდა მისგან და კურნავდა ყველას.

²⁰და მან მიაპყრო თვალები თავის მოწაფეებს და ეუბნებოდა: ნეტარნი ხართ გლახაკნი სულით, რადგან თქვენია სასუფეველი ღვთისა;

²¹ნეტარნი ხართ, რომელთაც გშიათ ახლა, რადგან გაძღებით; ნეტარნი ხართ, რომელნიც ტირით ახლა, რადგან გაიცინებთ;

²²ნეტარნი იქნებით, როცა მოგიძულებენ თქვენ ადამიანები და როცა გაგაძევებენ თქვენ და გაგლანძღავენ და გააცხადებენ თქვენს სახელს, როგორც ბოროტისას, ძისა კაცისას გამო;

²³გიხაროდეთ იმ დღეებში და იმხიარულეთ, რადგან, აჰა, საზღაური თქვენი მრავალია ცაში, რადგან ასევე ექცეოდნენ წინასწარმეტყველებს მათი მამები.

²⁴მაგრამ ვაი თქვენ, მდიდარნო, რადგან მიიღეთ თქვენი ნუგეში.

²⁵ვაი თქვენ, მაძღარნო ახლა, რადგან მოგშივდებათ; ვაი თქვენ, რომლებიც იცინით ახლა, რადგან იგლოვებთ და იტირებთ,

²⁶ვაი თქვენ, როდესაც კარგს იტყვის თქვენზე ყოველი კაცი, რადგან ასევე ექცეოდნენ ცრუწინასწარმეტყველებს მათი მამები;

²⁷არამედ გეუბნებით თქვენ, ვისაც გესმით: გიყვარდეთ თქვენი მტრები, სიკეთე გაუკეთეთ თქვენს მოძულეებს,

²⁸აკურთხეთ თქვენი მაწყევარნი, ილოცეთ მათთვის, რომლებიც შეურაცხგყოფენ თქვენ.

²⁹ვინც გაგარტყამს შენ ყვრიმალში, მიუშვირე მეორეც და ვინც წაგართმევს შენ სამოსს, კვართსაც ნუ დაუჭერ.

³⁰ყველას, ვინც მოგთხოვს შენ, მიეცი და ვინც წაგართმევს შენსას, ნუ მოსთხოვ.

³¹და როგორც გსურთ, რომ მოგექცნენ თქვენ ადამიანები, თქვენც მოექეცით მათ მსგავსადვე.

³²და თუ გიყვართ თქვენი მოყვარენი, რა მადლია თქვენთვის? რადგან ცოდვილებსაც უყვართ თავისი მოყვარენი.

³³და თუ სიკეთეს უკეთებთ თქვენს კეთილისმყოფელებს, რა მადლია თქვენთვის? რადგან ცოდვილებიც ასე იქცევიან.

³⁴და თუ ასესხებთ მათ, ვისი იმედიც გაქვთ, რომ დაგიბრუნებთ, რა მადლია თქვენთვის? რადგან ცოდვილებიც ცოდვილებს ასესხებენ, რომ დაიბრუნონ იმდენივე;

³⁵ხოლო თქვენ გიყვარდეთ თქვენი მტრები და სიკეთე გაუკეთეთ და ასესხეთ და ნურაფერს დაელოდებით; და იქნება თქვენი საზღაური მრავალი და იქნებით ძეები მაღლისა, რადგან იგი ტკბილია უმადლოთა და უკეთურთათვის.

³⁶იყავით მოწყალე, როგორც მოწყალეა მამა თქვენი.

³⁷ნუ განიკითხავთ და არ განიკითხებით; ნუ დასდებთ მსჯავრს და მსჯავრი არ დაგედებათ; მიუტევეთ და მოგეტევებათ;

³⁸მიეცით და მოგეცემათ თქვენ. საწყაო კარგი, დატკეპნილი და დაწნეხილი და თავმობმული მოგეცემათ თქვენს წიაღში, რადგან იმავე საწყაოთი, რომლითაც მიუწყავთ, მოგეწყვებათ თქვენ.

³⁹და ეუბნებოდა მათ იგავსაც: ნუთუ შეუძლია ბრმას ბრმის წინამძღვრობა? განა ორივე ორმოში არ ჩავარდება?

⁴⁰არ არის მოწაფე თავის მოძღვარზე აღმატებული. ხოლო ყოველი, რომელმაც სისრულეს მიაღწია, იქნება როგორც თავისი მოძღვარი.

⁴¹რად ხედავ ბეწვს შენი ძმის თვალში, ხოლო დირეს საკუთარ თვალში არ განიცდი?

⁴²ან როგორ შეგიძლია, უთხრა შენს ძმას: ძმაო, მაცალე და ამოგიღებ ბეწვს შენი თვალიდან, — და თავად შენს თვალში დირეს ვერ ხედავ? თვალთმაქცო, ამოიღე პირველად დირე შენი თვალიდან და მაშინვე დაინახავ, როგორ ამოიღო ბეწვი შენი ძმის თვალიდან.

⁴³რადგან არ არის კარგი ხე, რომელიც უვარგის ნაყოფს გამოიღებს, არც უვარგისი ხე, რომელიც კარგ ნაყოფს გამოიღებს;

⁴⁴ვინაიდან თითოეული ხე საკუთარი ნაყოფით იცნობა, რადგან ეკლისგან არ კრებენ ლეღვს, არც მაყვლისგან კრეფენ ყურძენს.

⁴⁵კეთილ კაცს თავისი გულის კეთილი საუნჯიდან გამოაქვს სიკეთე და ბოროტ კაცს თავისი გულის ბოროტი საუნჯიდან გამოაქვს ბოროტება, რადგან გულის სისავსისაგან მეტყველებს მისი პირი.

⁴⁶რატომ მეუბნებით მე უფალო, — და არ აკეთებთ, რასაც გეუბნებით?

⁴⁷ყოველი, რომელიც მოდის ჩემთან და ისმენს ჩემს სიტყვებს და ასრულებს მათ, გიჩვენებთ თქვენ, ვისი მსგავსია:

⁴⁸მსგავსია კაცისა, რომელიც აშენებს სახლს, რომელმაც ამოთხარა და გააღრმავა და დადო საძირკველი კლდეზე. და როცა წყალდიდობა იყო, ეკვეთა მდინარე იმ სახლს და ვერ შეძლო დაძვრა მისი, რადგან დაფუძნებული იყო კლდეზე;

⁴⁹ხოლო ვინც ისმინა და არ შეასრულა, მსგავსია კაცისა, რომელმაც ააშენა სახლი მიწაზე საძირკვლის გარეშე, რომელსაც ეკვეთა მდინარე, და მაშინვე დაეცა და იყო დაქცევა იმ სახლისა დიდი.