Read ახალი აღთქმა წიგნი ლუკასი 7 Bible Online

წიგნი ლუკასი 7 - ახალი აღთქმა bible

წიგნი ლუკასი 7

¹როდესაც დაასრულა იესომ თავისი სიტყვები, ერის ყურადსაღებად ნათქვამი, შევიდა კაპერნაუმში.

²და ასისთავის ერთი მსახური, რომელიც იყო მისთვის პატივსაცემი, ავად იყო და ელოდა აღსასრულს;

³და როცა გაიგონა იესოს შესახებ, გაგზავნა მასთან იუდეველთა უხუცესები, რათა ეთხოვათ მისთვის, რომ მისულიყო და განეკურნა მისი მსახური.

⁴და როცა მივიდნენ იესოსთან, ევედრებოდნენ მას გულმოდგინედ და ეუბნებოდნენ: ღირსია, გააკეთო ეს მისთვის,

⁵რადგან უყვარს ჩვენი ერი და შესაკრებელი მან აგვიშენა ჩვენ.

⁶და იესო წავიდა მათთან ერთად; ხოლო როცა იგი უკვე ახლოს იყო სახლთან, გაუგზავნა მას ასისთავმა მეგობრები და უთხრა: უფალო, ნუ წუხდები, რადგან არა ვარ ღირსი, რომ ჩემ ჭერქვეშ შემოხვიდე;

⁷ამიტომ არც ჩემი თავი მივიჩნიე ღირსად, რომ მოვსულიყავი შენთან, არამედ თქვი სიტყვა და განიკურნება ჩემი მსახური;

⁸რადგან მეც კაცი ვარ ხელმწიფების ქვეშ განწესებული და მყავს ხელქვეით მეომრები და ვეუბნები ამას: წადი, — და მიდის; და სხვას: მოდი, — და მოდის; და ჩემს მონას: გააკეთე ეს, და აკეთებს.

⁹ხოლო როცა გაიგონა ეს იესომ, გაუკვირდა მას და მიუბრუნდა ხალხს, რომელიც მას მიჰყვებოდა, და უთხრა: ამინ გეუბნებით თქვენ: ისრაელშიც ვერ ვპოვე ასეთი რწმენა.

¹⁰და მიბრუნდნენ, რომლებიც გამოგზავნილი იყვნენ, სახლში და ნახეს მსახური გამოჯანმრთელებული.

¹¹და იყო, ამის შემდეგ მიდიოდა ქალაქში, რომელსაც ეწოდებოდა ნაინი, და თან მიჰყვებოდნენ მას თავისი მოწაფეები და დიდძალი ხალხი.

¹²და როცა მიუახლოვდა ქალაქის კარიბჭეს, აჰა, მოასვენებდნენ მკვდარს, ერთადერთ ძეს თავისი დედისას, და იგი იყო ქვრივი და ქალაქის დიდძალი ხალხი იყო მასთან.

¹³და იხილა იგი უფალმა და შეებრალა იგი და უთხრა მას: ნუ ტირი.

¹⁴და მივიდა და შეეხო კუბოს; ხოლო რომლებსაც მიჰქონდათ, დადგეს, და უთხრა: ჭაბუკო, შენ გეუბნები, ადექი!

¹⁵და წამოჯდა მკვდარი და დაიწყო ლაპარაკი, და მისცა იგი მის დედას.

¹⁶და შიშმა შეიპყრო ყველა და ადიდებდნენ ღმერთს და ამბობდნენ: დიდი წინასწარმეტყველი აღდგა ჩვენ შორის და გადმოხედა ღმერთმა თავის ერს.

¹⁷და გავრცელდა ეს სიტყვა მის შესახებ მთელ ჰურიასტანში და მთელ შემოგარენში.

¹⁸და აუწყეს იოანეს თავისმა მოწაფეებმა ამ ყველაფრის შესახებ.

¹⁹და მოუხმო იოანემ თავის ორ მოწაფეს და გაგზავნა იესოსთან და უთხრა: შენ ხარ, ვინც უნდა მოვიდეს, თუ სხვას ველოდოთ?

²⁰და როცა მივიდნენ მასთან კაცები, უთხრეს: იოანე ნათლისმცემელმა გამოგვგზავნა ჩვენ შენთან და თქვა: შენ ხარ, ვინც უნდა მოვიდეს, თუ სხვას ველოდოთ?

²¹იმ დროს განკურნა მრავალნი სენთაგან და სატკივართაგან და ბოროტ სულთაგან და მრავალ ბრმას მიჰმადლა მხედველობა.

²²და მიუგო იესომ და უთხრა მათ: მიდით და აუწყეთ იოანეს, რაც ნახეთ და გაიგონეთ: ბრმები ხედავენ, ხეიბრები დადიან, კეთროვნები იწმინდებიან, ყრუებს ესმით, მკვდრები აღდგებიან, გლახაკებს ეხარებათ.

²³და ნეტარია, ვინც არ დაბრკოლდება ჩემ მომართ.

²⁴და როდესაც წავიდნენ იოანეს მოწაფეები, დაიწყო საუბარი ხალხთან იოანეზე: რის სანახავად გამოხვედით უდაბნოში? ლერწმისა, ქარისგან შერხეულისა?

²⁵ან რის სანახავად გამოხვედით? კაცისა, ფაფუკი სამოსლით შემოსილისა? აჰა, რომლებიც დიდებულ სამოსში და ფუფუნებაში არიან, სამეფო კარზე იმყოფებიან.

²⁶ან რის სანახავად გამოხვედით? წინასწარმეტყველისა? ჰო, — გეუბნებით თქვენ, — და წინასწარმეტყველზე უმეტესისა;

²⁷რადგან ეს არის, რომლის შესახებ წერია: აჰა, მე მივავლენ ჩემს ანგელოზს შენი პირის წინაშე, რომელიც გაამზადებს შენს გზას შენ წინაშე (მალ.3,1);

²⁸რადგან გეუბნებით თქვენ: დედაკაცთა ნაშობთა შორის იოანე ნათლისმცემელზე უფრო დიდი წინასწარმეტყველი არავინ არის, ხოლო უმცირესი ღვთის სასუფეველში უფრო დიდია მასზე.

²⁹და მთელი ერი, რომელიც ისმენდა, და მეზვერეები აქებდნენ ღმერთს და ნათელს იღებდნენ იოანეს ნათლისცემით.

³⁰ხოლო ფარისევლებმა და სჯულისმოძღვრებმა ზრახვა ღვთისა შეურაცხყვეს თავის თავში და არ მიიღეს ნათელი მისგან.

³¹ვის ვამსგავსო ამ მოდგმის ადამიანები? და ვისი მსგავსნი არიან?

³²მსგავსნი არიან ყრმებისა, რომლებიც მოედნებზე სხედან და უხმობენ ერთმანეთს და ეუბნებიან: ვუკრავდით თქვენთვის და არ ცეკვავდით, ვგოდებდით თქვენთვის და არ ტიროდით;

³³რადგან მოვიდა იოანე ნათლისმცემელი, არც პურს ჭამს, არც ღვინოს სვამს და ამბობთ: ეშმაკეულია.

³⁴მოვიდა ძე კაცისა, ჭამს და სვამს და ამბობთ: აჰა, კაცი მჭამელი და ღვინის მსმელი, მეგობარი მეზვერეთა და ცოდვილთა.

³⁵და გამართლდა სიბრძნე თავისი ყველა შვილისგან.

³⁶და ევედრებოდა მას ვინმე ფარისეველთაგანი, რათა ეჭამა მასთან; და შევიდა ფარისევლის სახლში და დაჯდა ინახით.

³⁷და აჰა, იყო ქალაქში ვიღაც დედაკაცი, რომელიც ცოდვილი იყო; და გაიგო, რომ იგი ინახით ზის ფარისევლის სახლში, და აიღო ნელსაცხებლის ალაბასტრი

³⁸და დადგა მის ფეხებთან და ტიროდა და დაიწყო ცრემლით დასველება მისი ფეხებისა და თავისი თმებით უმშრალებდა და ეამბორებოდა მის ფეხებს და სცხებდა ნელსაცხებელს.

³⁹როცა ნახა ფარისეველმა, რომელმაც მიიწვია იგი, თქვა თავისთვის: ეს რომ წინასწარმეტყველი ყოფილიყო, ეცოდინებოდა ვინ და როგორი დედაკაცი ეხება მას, რადგან ცოდვილია.

⁴⁰და მიუგო იესომ და უთხრა მას: სიმონ, მაქვს შენთვის სათქმელი; ხოლო მან უთხრა: მოძღვარო, თქვი.

⁴¹ორი მოვალე ჰყავდა ვიღაც მევალეს; ერთს ემართა ხუთასი დინარი, ხოლო მეორეს ორმოცდაათი.

⁴²და რადგან არ ჰქონდათ მათ, რომ მიეცათ, ორივეს აპატია. რომელი მათგანი უფრო მეტად შეიყვარებს მას?

⁴³მიუგო სიმონმა და უთხრა: მგონია, რომელსაც მეტი აპატია. ხოლო მან უთხრა მას: სწორად განსაჯე.

⁴⁴და მიუბრუნდა დედაკაცს და სიმონს უთხრა: ხედავ ამ დედაკაცს? შემოვედი შენს სახლში, წყალი არ მომეცი ფეხებისთვის, ხოლო ამან ცრემლით დაასველა ჩემი ფეხები და თავისი თმით შეამშრალა.

⁴⁵არ მეამბორე მე, ხოლო ამას, რაც შემოვიდა, არ შეუწყვეტია ჩემი ფეხების ამბორი.

⁴⁶ზეთი არა მცხე თავზე, ხოლო ამან ნელსაცხებელი მცხო ფეხებზე.

⁴⁷რის გამოც გეუბნები შენ: მიეტეოს თავისი მრავალი ცოდვა, რადგან შეიყვარა ძლიერ; ხოლო ვისაც მცირედი მიეტევება, მცირედ შეიყვარებს.

⁴⁸და უთხრა მას: მოგეტეოს შენი ცოდვები.

⁴⁹და დაიწყეს თანამეინახეებმა თქმა თავის გულში: ვინ არის ეს, რომელიც ცოდვებსაც მიუტევებს?

⁵⁰და უთხრა დედაკაცს: შენმა რწმენამ გიხსნა შენ, იარე მშვიდობით.