Read ახალი აღთქმა მოციქულთა საქმენი 16 Bible Online

მოციქულთა საქმენი 16 - ახალი აღთქმა bible

მოციქულთა საქმენი 16

¹და მიაღწია დერბეს და ლისტრას. და აჰა, ერთი მოწაფე იყო იქ, სახელად ტიმოთე, ძე მორწმუნე იუდეველი დედაკაცისა და წარმართი მამისა,

²რომელზეც მოწმობდნენ ლისტრელი და იკონიელი ძმები.

³მოინდომა პავლემ მისი თან წაყვანა და მოიყვანა და წინადასცვითა იგი იუდეველთა გამო, რომლებიც იყვნენ იმ ადგილებში, რადგან იცოდა ყველამ, რომ წარმართი იყო მისი მამა.

⁴და ქალაქებში გავლისას ასწავლიდნენ მათ, რომ დაეცვათ მოძღვრება, დადგენილი მოციქულთა და ხუცესთა მიერ, რომლებიც იყვნენ იერუსალიმში.

⁵და ეკლესიები მტკიცდებოდნენ რწმენით და მატულობდა მათი რიცხვი დღითი დღე

⁶და მოიარეს ფრიგია და გალატელთა ქვეყანა და არ გაუშვა სულიწმიდამ, რომ ეთქვათ სიტყვა ასიაში;

⁷ხოლო გაემართნენ რა მისიისკენ, ცდილობდნენ ბითვინიაში წასვლას და არ გაუშვა ისინი უფლის სულმა.

⁸და ჩაუარეს რა მისიას, ჩავიდნენ ტროადაში.

⁹და ღამით ჩვენება იხილა პავლემ: ვიღაც კაცი, მაკედონიელი, იდგა და ევედრებოდა მას და ეუბნებოდა: გადმოდი მაკედონიაში და შეგვეწიე ჩვენ.

¹⁰და როგორც კი ჩვენება იხილა, მაშინვე ვეცადეთ, გავსულიყავით მაკედონიაში, მივხვდით, რომ უფალმა მოგვიწოდა ჩვენ, გვეხარებინა მათთვის.

¹¹და გავემგზავრეთ ტროადიდან და პირდაპირ გავემართეთ სამოთრაკისკენ, ხოლო მომდევნო დღეს — ნეაპოლისკენ,

¹²და იქიდან — ფილიპისკენ, რომელიც არის მაკედონიის პირველი ნაწილის ქალაქი-კოლონია. და იმ ქალაქში რამდენიმე დღე ვიყავით გაჩერებულნი.

¹³შაბათ დღეს გავედით ქალაქის გარეთ, მდინარის პირას, სადაც ვფიქრობდით, ლოცვა აღგვევლინა; და დავსხედით და ვესაუბრებოდით შეკრებილ დედაკაცებს.

¹⁴და ერთი დედაკაცი, სახელად ლიდია, ძოწეულით მოვაჭრე ქალაქ თიატირიდან, მოსავი ღვთისა, უსმენდა და უფალმა გაუხსნა გული, რათა შეესმინა პავლეს ნათქვამი.

¹⁵და როგორც კი ნათელიღო მან და მისმა სახლეულმა, გვევედრებოდა და ამბობდა: თუ მიგაჩნიათ, რომ მე უფლის მორწმუნე ვარ, შემოდით ჩემს სახლში და გაჩერდით; — და გვაიძულა ჩვენ.

¹⁶და იყო, როდესაც მივდიოდით სალოცავად, შეგვხვდა ჩვენ ერთი მხევალი, რომელთანაც იყო პითონის სული და რომლის მისნობითაც დიდძალი შემოსავალი შესდიოდათ მის ბატონებს.

¹⁷იგი მოგვდევდა პავლეს და ჩვენ, ყვიროდა და ამბობდა: ეს კაცები არიან მაღალი ღმერთის მონები, რომლებიც გაუწყებენ თქვენ ხსნის გზას.

¹⁸და ამას აკეთებდა მრავალი დღის განმავლობაში. და განრისხდა პავლე და მიუბრუნდა უკეთურ სულს და უთხრა: გიბრძანებ შენ იესო ქრისტეს სახელით, გახვიდე მაგისგან! — და მაშინვე გავიდა.

¹⁹და როდესაც ნახეს მხევლის ბატონებმა, რომ გაქრა იმედი მათი შემოსავლისა, შეიპყრეს პავლე და შილა და ძალით წაიყვანეს მოედანზე მთავრებთან;

²⁰და მიიყვანეს ისინი მთავრებთან და უთხრეს: ეს კაცები აშფოთებენ ჩვენს ქალაქს; იუდეველები არიან

²¹და გვაუწყებენ წეს-ჩვეულებებს, რომელთა არც მიღება გვმართებს ჩვენ და არც აღსრულება, რადგან რომაელები ვართ.

²²და აღდგა ხალხი მათ წინააღმდეგ და მთავრებმა შემოახიეს მათ სამოსი და ბრძანეს, ჯოხით ეცემათ;

²³და ძლიერ რომ გვემეს, ჩაყარეს საპყრობილეში და უბრძანეს საპყრობილის მცველს, საიმედოდ დაეცვა ისინი.

²⁴და მან, როდესაც ასეთი ბრძანება მიიღო, ჩაყარა ისინი შიდა საპყრობილეში და ფეხებზე ხუნდები დაადო მათ.

²⁵შუაღამისას პავლე და შილა ლოცულობდნენ და უგალობდნენ ღმერთს და პატიმრები უსმენდნენ მათ.

²⁶უეცრად მოხდა დიდი მიწისძვრა, ისე რომ, საპყრობილე საფუძვლითურთ შეირყა და მაშინვე ყველა კარი გაიღო და ყველას ბორკილი გაიხსნა.

²⁷ხოლო როცა გაეღვიძა საპყრობილის მცველს და დაინახა საპყრობილის გაღებული კარები, იშიშვლა მახვილი და უნდოდა თავის მოკვლა, ეგონა, რომ პატიმრები გაიქცნენ.

²⁸და დაუძახა პავლემ დიდი ხმით და უთხრა: ცუდს ნურაფერს შეამთხვევ თავს, რადგან ყველანი აქ ვართ.

²⁹და მოითხოვა სინათლე და შევარდა და შეძრწუნებული დავარდა პავლესა და შილას წინაშე,

³⁰და გამოიყვანა ისინი გარეთ და უთხრა: ბატონებო, რა უნდა გავაკეთო, რომ ვცხონდე?

³¹ხოლო მათ უთხრეს: ირწმუნე უფალი იესო ქრისტე და ცხონდები შენ, და მთელი შენი სახლი.

³²და უთხრეს სიტყვა უფლისა მას და მთელ მის სახლეულს.

³³და წაიყვანა ისინი იმჟამსვე ღამით, მობანა იარები და ნათელიღო მან და ყველა მისიანმა მაშინვე.

³⁴და აიყვანა ისინი თავის სახლში და გაუშალა სუფრა და მხიარულობდა მთელი სახლეულით, რომელმაც ირწმუნა ღმერთი.

³⁵ხოლო როდესაც გათენდა, გაუგზავნეს მთავრებმა მანდატურები და უთხრეს: გაუშვით ეგ კაცები.

³⁶და აუწყა საპყრობილის მცველმა ეს სიტყვები პავლეს: მთავრებს უბრძანებიათ თქვენი გაშვება. ამიტომ ახლა გამოდით და წადით მშვიდობით.

³⁷ხოლო პავლემ უთხრა მათ: გვცემეს ჩვენ სახალხოდ, გაუსამართლებლად, რომაელი კაცები, და ჩაგვყარეს საპყრობილეში და ახლა ფარულად გვიშვებენ? ეგრე არა, არამედ თვითონ მოვიდნენ და გაგვიყვანონ ჩვენ.

³⁸და აუწყეს მთავრებს მანდატურებმა ეს სიტყვები და მათ შეეშინდათ, როცა გაიგეს, რომ რომაელები არიან;

³⁹და მივიდნენ ვედრებით მათთან და გამოიყვანეს და სთხოვდნენ, წასულიყვნენ ქალაქიდან.

⁴⁰და როდესაც გამოვიდნენ საპყრობილიდან, მივიდნენ ლიდიასთან, იხილეს ძმები, ნუგეში სცეს და წავიდნენ.