Read ახალი აღთქმა მოციქულთა საქმენი 20 Bible Online

მოციქულთა საქმენი 20 - ახალი აღთქმა bible

მოციქულთა საქმენი 20

¹მას შემდეგ, რაც დაცხრა შფოთი, მოუხმო პავლემ მოწაფეებს და ნუგეში სცა და დაემშვიდობა და გამოვიდა, რომ წასულიყო მაკედონიაში.

²და როდესაც მოიარა ის ადგილები და ნუგეში სცა მათ მრავალი სიტყვით, მივიდა ელადაში

³და დაჰყო იქ სამი თვე; და შეითქვნენ იუდეველები მის წინააღმდეგ, როდესაც აპირებდა წასვლას სირიაში, და განიზრახა, დაბრუნებულიყო მაკედონიის გავლით.

⁴და თან ახლდნენ მას ასიამდე სოსიპატრე პიროსისა, ბერიელი, ხოლო თესალონიკელთაგან — არისტარქე და სეკუნდოსი, და გაიოს დერბელი და ტიმოთე, და ასიელები: ტვიქიკე და ტროფიმე.

⁵და ესენი წინ წავიდნენ და გველოდებოდნენ ჩვენ ტროადაში;

⁶ხოლო ჩვენ გამოვცურეთ გემით უფუარობის დღეების შემდეგ ფილიპიდან და მეხუთე დღეს მივედით მათთან ტროადაში, სადაც დავყავით შვიდი დღე.

⁷ხოლო ერთშაბათს, როდესაც შეკრებილნი იყვნენ მოწაფეები პურის გასატეხად, პავლე ესაუბრებოდა მათ, და რადგან აპირებდა წასვლას მეორე დღეს, გაუგრძელდა სიტყვა შუაღამემდე.

⁸და იყო მრავალი ლამპარი ზედა ოთახში, სადაც ჩვენ ვიყავით შეკრებილნი.

⁹და იჯდა ერთი ჭაბუკი, სახელად ევტიქი, სარკმელზე და მიეცა ღრმა ძილს, რადგან პავლე დიდხანს საუბრობდა, და მძინარე გადმოვარდა მესამე სართულიდან დაბლა და აიყვანეს მკვდარი.

¹⁰და ჩამოვიდა პავლე და დაემხო მას, მოეხვია და თქვა: ნუ შფოთავთ, რადგან მისი სული მასთან არის.

¹¹და ავიდა და გატეხა პური და ჭამა და დიდხანს საუბრობდა გათენებამდე. და ასე წავიდა.

¹²და მოიყვანეს ის ყრმა ცოცხალი და ნუგეშცემულნი იყვნენ უზომოდ.

¹³ხოლო ჩვენ წინ წავედით გემით და ავედით ასოსში და იქიდან ვაპირებდით პავლეს წაყვანას, რადგან ასე ჰქონდა ნაბრძანები; თვითონ კი ფეხით აპირებდა წამოსვლას.

¹⁴და როცა შეგვხვდა ჩვენ ასოსში, წამოვიყვანეთ იგი და მივედით მიტილენეში.

¹⁵და იქიდან გამოვცურეთ და მომდევნო დღეს მივაღწიეთ ქირსის მოპირდაპირე მხარეს, ხოლო მეორე დღეს მივადექით სამოს და გავჩერდით ტროგილიონში და მომდევნო დღეს მივედით მილეტში,

¹⁶რადგან განიზრახა პავლემ, გვერდი აევლო ეფესოსთვის, რათა არ დაყოვნებულიყო ასიაში, ვინაიდან ჩქარობდა, რომ, თუ შესაძლებელი იქნებოდა მისთვის, მეერგასის დღეს ყოფილიყო იერუსალიმში.

¹⁷და მილეტიდან გაგზავნა ეფესოში და მოუხმო ეკლესიის ხუცესებს.

¹⁸და როდესაც მივიდნენ მასთან, უთხრა მათ: თქვენ იცით, პირველივე დღიდან, როცა მოვედი ასიაში, თუ როგორ ვიყავი მთელი ეს დრო თქვენთან,

¹⁹და ვემსახურებოდი უფალს მთელი სიმდაბლით და მრავალი ცრემლით და განსაცდელებით, რომლებიც შემემთხვა მე იუდეველთა შეთქმულების გამო;

²⁰როგორ არაფერზე დამიხევია უკან, რომ მეუწყებინა, რაც უმჯობესია თქვენთვის, და მესწავლებინა სახალხოდ და სახლებში;

²¹და ვმოწმობდი იუდეველთათვის და ელინთათვის ღვთის მიმართ სინანულზე და ჩვენი უფლის, იესო ქრისტესადმი რწმენაზე.

²²და ახლა, აჰა, სულის მიერ შეკრული მივდივარ იერუსალიმში და იქ რა შემემთხვევა მე, არ ვიცი;

²³თუმცა სულიწმიდა ყოველ ქალაქში მოწმობს ჩემზე და ამბობს, რომ ბორკილები და გასაჭირი მელის მე;

²⁴მაგრამ არაფერს ვზრუნავ, არც ჩემი სულია ჩემთვის ღირებული, თუ არ დავასრულებ სიხარულით ჩემს სრბოლას და მსახურებას, რომელიც მივიღე უფალი იესოსგან, რათა ვმოწმობდე ღვთის მადლის სახარებას.

²⁵და ახლა, აჰა, მე ვიცი, რომ ვეღარ იხილავთ ჩემს სახეს თქვენ ვერავინ, ვის შორისაც დავდიოდი და ვქადაგებდი ღვთის სასუფეველს.

²⁶ამიტომ ვმოწმობ თქვენ წინაშე დღევანდელ დღეს, რომ უბრალო ვარ ყველას სისხლისგან,

²⁷რადგან არ მოვრიდებივარ, რომ მეუწყებინა თქვენთვის ღვთის ყოველი ნება.

²⁸გაუფრთხილდით თქვენს თავს და მთელ სამწყსოს, რომელზეც თქვენ სულიწმიდამ დაგადგინათ ზედამხედველებად, რათა დამწყსოთ უფლისა და ღვთის ეკლესია, რომელიც მოიპოვა თავისი სისხლით.

²⁹მე ვიცი ის, რომ შემოვლენ თქვენთან ჩემი წასვლის შემდეგ მძვინვარე მგლები, რომლებიც არ დაინდობენ სამწყსოს.

³⁰და თვით თქვენგანაც აღდგებიან კაცები, რომლებიც ილაპარაკებენ უკუღმართად, რათა გადაიბირონ მოწაფეები თავისკენ.

³¹ამიტომ იფხიზლეთ და გახსოვდეთ, რომ სამ წელიწადს ღამით და დღისით განუწყვეტლივ ცრემლით ვასწავლიდი თითოეულ თქვენგანს.

³²და ახლა შეგავედრებთ თქვენ, ძმანო, ღმერთს და მადლს მისი სიტყვისა, რომელსაც შეუძლია აღგაშენოთ და მოგცეთ თქვენ სამკვიდრებელი ყოველთა განწმედილთა შორის.

³³ვერცხლი ან ოქრო, ან სამოსი არავისი მდომებია.

³⁴თქვენ თავად იცით, რომ იმას, რაც მე და ჩემთან მყოფებს გვჭირდებოდა, ეს ხელები ემსახურებოდნენ;

³⁵ყოველივე გიჩვენეთ თქვენ, რომ ამგვარი შრომით გმართებთ, შეეწიოთ უძლურებს, და გახსოვდეთ უფალი იესოს სიტყვა, თავად რომ თქვა: უფრო დიდი ნეტარებაა გაცემა, ვიდრე მიღება.

³⁶და როცა ეს თქვა, მოიყარა მუხლი ყველასთან ერთად და ილოცა.

³⁷და ყველა ტიროდა ბევრს და ქედზე ეხვეოდა პავლეს და ეამბორებოდა მას;

³⁸და დამწუხრებულნი იყვნენ უფრო სიტყვის გამო, რომელიც თქვა, რომ ვეღარ იხილავდნენ მის სახეს. და მიაცილეს იგი გემამდე.