Read ახალი აღთქმა მოციქულთა საქმენი 21 Bible Online

მოციქულთა საქმენი 21 - ახალი აღთქმა bible

მოციქულთა საქმენი 21

¹და იყო, როდესაც ჩვენ დავშორდით მათ და გავემგზავრეთ, პირდაპირ გავემართეთ და მივედით კოსზე, ხოლო მომდევნო დღეს — როდოსზე და იქიდან — პატარაში,

²და ვნახეთ გემი, რომელიც მიცურავდა ფინიკიაში, და ავედით და გავემგზავრეთ.

³ხოლო როდესაც გამოჩნდა კვიპროსი, მოვიტოვეთ იგი მარცხნივ და გავცურეთ სირიისკენ და ჩავედით ტვიროსში, რადგან გემიდან იქ უნდა გადმოეცალათ ტვირთი.

⁴და ვიპოვეთ მოწაფეები და გავჩერდით იქ შვიდ დღეს. და ისინი პავლეს ეუბნებოდნენ სულის მიერ, რომ არ ასულიყო იერუსალიმში.

⁵და იყო, როცა დასრულდა ეს დღეები, გამოვედით და წამოვედით; და გამოგვაცილა ჩვენ ყველამ ცოლებთან და შვილებთან ერთად ქალაქგარეთ და მოვიყარეთ მუხლი ზღვის პირას და ვილოცეთ;

⁶და დავემშვიდობეთ ერთმანეთს და ავედით გემზე, ხოლო ისინი დაბრუნდნენ შინ.

⁷და ჩვენ დავასრულეთ ცურვა, როცა ტვიროსიდან მივაღწიეთ პტოლემაიდას; მოვიკითხეთ ძმები და გავჩერდით მათთან ერთი დღე.

⁸ხოლო მეორე დღეს წამოსულნი მივედით კესარიაში და შევედით სახლში ფილიპე მახარებლისა, რომელიც იყო შვიდთაგანი, და გავჩერდით მასთან.

⁹მას ჰყავდა ოთხი ასული წინასწარმეტყველი ქალწულები.

¹⁰ხოლო გავჩერდით რა იქ მრავალ დღეს, ჩამოვიდა ჰურიასტანიდან ვიღაც წინასწარმეტყველი, სახელად აგაბოსი,

¹¹და მოვიდა ჩვენთან და აიღო პავლეს სარტყელი, შეიკრა თავის ფეხები და ხელები და თქვა: ამას ამბობს სულიწმიდა: კაცს, ვისიც არის ეს სარტყელი, ასე შეკრავენ იერუსალიმში იუდეველები და ხელში გადასცემენ წარმართებს.

¹²ხოლო როგორც კი მოვისმინეთ ეს, ვევედრებოდით ჩვენც და ადგილობრივებიც, რომ არ ასულიყო იგი იერუსალიმში.

¹³მაშინ მოგვიგო პავლემ და გვითხრა: რას აკეთებთ, ტირით და გულს მიტეხთ? რადგან მე არა მხოლოდ შესაკრავად, არამედ სიკვდილისთვისაც მზად ვარ იერუსალიმში უფალი იესოს სახელისთვის.

¹⁴და რადგან ვერ დავარწმუნეთ იგი, გავჩუმდით და ვთქვით: ნება უფლისა იყოს.

¹⁵ხოლო ამ დღეების შემდეგ გავემზადეთ და ავედით იერუსალიმში.

¹⁶და წამოვიდნენ ჩვენთან ერთად მოწაფეებიც კესარიიდან და მიგვიყვანეს მასთან, ვისთანაც უნდა გავჩერებულიყავით — ვინმე მნასონ კვიპრელთან, ძველ მოწაფესთან.

¹⁷მივედით რა იერუსალიმში, სიხარულით მიგვიღეს ჩვენ ძმებმა.

¹⁸ხოლო მეორე დღეს შევიდა პავლე ჩვენთან ერთად იაკობთან და ყველა ხუცესიც მოვიდა.

¹⁹და მოიკითხა ისინი და სათითაოდ უამბობდა იმას, რაც აღასრულა ღმერთმა წარმართთა შორის მისი მსახურებით.

²⁰ხოლო როცა მოისმინეს, ადიდებდნენ ღმერთს; და უთხრეს მას: ხედავ, ძმაო, რამდენი ათასია იუდეველთა შორის მორწმუნე და ყველანი სჯულის მოშურნენი არიან.

²¹ხოლო შენ შესახებ გაუგიათ, რომ მოსესგან განდგომას ასწავლი წარმართთა შორის მყოფ ყველა იუდეველს და ეუბნები, რომ არ წინადასცვითონ მათ თავის შვილებს, არც წეს-ჩვეულებებს მისდიონ.

²²მაშ, რა იქნება? უეჭველად შეიკრიბება ხალხი, რადგან გაიგეს, რომ მოსული ხარ.

²³ამიტომ ის გააკეთე, რასაც შენ გეუბნებით. არის ჩვენ შორის ოთხი კაცი, რომელთაც პირადი აღთქმა აქვთ დადებული;

²⁴ესენი წაიყვანე და განიწმიდე მათთან ერთად და გაიღე ხარჯი მათთვის, რათა მოიკვეცონ თმა, და გაიგოს ყველამ, რომ, რაც შენ შესახებ გაუგიათ, არ არის მართალი, არამედ შენ თავად მისდევ და იცავ სჯულს.

²⁵ხოლო მორწმუნე წარმართების შესახებ ჩვენ ვიმსჯელეთ და მივწერეთ, რომ ერიდონ ისინი ნაკერპავს და სისხლს და დამხრჩვალს და სიძვას.

²⁶მაშინ პავლემ წაიყვანა ის კაცები და მეორე დღეს მათთან ერთად განიწმიდა; შევიდა ტაძარში და აუწყა განწმედის დღეების დასრულების შესახებ, როცა თითოეული მათგანისთვის უნდა შეწირულიყო შესაწირავი.

²⁷ხოლო როდესაც უნდა დასრულებულიყო შვიდი დღე, იუდეველებმა, რომლებიც ასიიდან იყვნენ, იხილეს იგი ტაძარში და აღაშფოთეს მთელი ხალხი და დაადეს მას ხელი

²⁸და ყვიროდნენ: კაცნო ისრაელელნო, შეგვეწიეთ! ეს არის კაცი, რომელიც ერის და სჯულის და ამ ადგილის საწინააღმდეგოს ასწავლის ყველას ყველგან და თანაც წარმართებიც შეიყვანა ტაძარში და წაბილწა ეს წმიდა ადგილი, —

²⁹რადგან მანამდე ენახათ ტროფიმე ეფესელი ქალაქში მასთან ერთად და ეგონათ, რომ ტაძარში შეიყვანა იგი პავლემ.

³⁰და აღიძრა მთელი ქალაქი და შეგროვდა ხალხი და შეიპყრეს პავლე და როცა მიათრევდნენ მას ტაძრიდან გარეთ, მყისვე დაიკეტა კარები.

³¹ხოლო როდესაც აპირებდნენ მის მოკვლას, მიუვიდა ამბავი რაზმის ათასისთავს, რომ მთელი იერუსალიმი ამბოხებული იყო.

³²მან მაშინვე წამოიყვანა ჯარისკაცები და ასისთავები და ისწრაფა მათკენ, ხოლო მათ, როცა დაინახეს ათასისთავი და ჯარისკაცები, შეწყვიტეს პავლეს ცემა.

³³მაშინ მიუახლოვდა ათასისთავი, გამოიყვანა იგი და ბრძანა, შეეკრათ ორი ჯაჭვით, და გამოიკითხა, ვინ იყო და რა ჰქონდა ჩადენილი.

³⁴და ხალხში სხვადასხვა რამეს ყვიროდნენ და რადგან ვერ შეძლო მან შფოთის გამო დანამდვილებით ვერაფრის გაგება, ბრძანა მისი წაყვანა ციხე-სიმაგრეში;

³⁵ხოლო როდესაც კიბის საფეხურებს მიაღწია, ხელში აიყვანეს იგი ჯარისკაცებმა ხალხის მოძალების გამო,

³⁶რადგან მიჰყვებოდა ხალხის სიმრავლე და ყვიროდა: სიკვდილი მაგას!

³⁷და როცა უნდა შეეყვანათ ციხე-სიმაგრეში, უთხრა პავლემ ათასისთავს: თუ შეიძლება, რომ რამე გითხრა შენ? ხოლო მან უთხრა: ბერძნული იცი?

³⁸მაშ, შენ არა ხარ ის ეგვიპტელი, რომელმაც ამ დღეების წინ აღაშფოთა და გაიყვანა უდაბნოში ოთხი ათასი სიკარიელი კაცი?

³⁹და უთხრა მას პავლემ: მე ვარ იუდეველი კაცი, კილიკიის ტარსიდან, არცთუ ისე უმნიშვნელო ქალაქის მოქალაქე, და გევედრები შენ, ნება დამრთე, დაველაპარაკო ხალხს.

⁴⁰და როდესაც ნება დართო მან, დადგა პავლე საფეხურებზე და ხელით ანიშნა ხალხს; და როცა სრული სიჩუმე ჩამოვარდა, მიმართა ებრაულ ენაზე და უთხრა: