Read ახალი აღთქმა მოციქულთა საქმენი 26 Bible Online

მოციქულთა საქმენი 26 - ახალი აღთქმა bible

მოციქულთა საქმენი 26

¹ხოლო აგრიპამ უთხრა პავლეს: ნება გეძლევა შენ, საკუთარ თავზე ილაპარაკო. მაშინ პავლემ გაიწოდა ხელი და თავის დასაცავად თქვა:

²იმ ყველაფრის გამო, რასაც მაბრალებენ იუდეველები, მეფე აგრიპავ, თავი მიმაჩნია ნეტარად, რადგან შენ წინაშე ვაპირებ დღეს თავის დაცვას,

³მით უმეტეს, რომ შენ იუდეველთა ყველა წეს-ჩვეულებისა და სადავო საკითხის მცოდნე ხარ; ამიტომ გევედრები, სულგრძელებით მომისმინო მე:

⁴ჩემი ცხოვრება სიყრმიდან, თავიდანვე გავატარე ჩემს ხალხს შორის იერუსალიმში, იცის ყველა იუდეველმა;

⁵ვინც თავიდანვე მიცნობდა მე, თუ სურთ, დამემოწმებიან, რომ ჩვენი სარწმუნოების უმკაცრესი მოძღვრების შესაბამისად ვცხოვრობდი როგორც ფარისეველი;

⁶და ახლა ვდგავარ და განვისჯები სასოების გამო, რომელიც ღვთის მიერ იყო აღთქმული ჩვენი მამებისთვის

⁷და რომლისთვისაც ჩვენი თორმეტი ტომი გულმოდგინედ დღე და ღამე მსახურობს და იმედი აქვს, რომ აღსრულდება; ამ სასოების გამო ბრალს მდებენ იუდეველები, მეფე აგრიპავ.

⁸რა, არასარწმუნოდ მიგაჩნიათ თქვენ, რომ ღმერთი მკვდრებს აღადგენს?

⁹მეც მეგონა, რომ იესო ნაზორეველის სახელის საწინააღმდეგოდ მმართებდა, მრავალი რამ მომემოქმედებინა,

¹⁰რაც ჩავიდინე კიდეც იერუსალიმში, და წმიდათაგან მრავალი მე დავამწყვდიე საპყრობილეებში მღვდელმთავართაგან მიღებული ძალაუფლებით და როცა ხოცავდნენ მათ, ვეთანხმებოდი.

¹¹და ყველა შესაკრებელში ხშირად ვსჯიდი მათ და ვაიძულებდი გმობას და უფრო მეტად გაშმაგებული მათზე გარშემო ქალაქებშიც კი ვდევნიდი.

¹²როცა ამისთვის მივდიოდი დამასკოში მღვდელმთავართაგან მიღებული ძალაუფლებით და უფლებამოსილებით,

¹³შუადღისას გზაზე ვიხილე, მეფეო, ზეციდან მზეზე უბრწყინვალესი ნათელი, რომელიც გამოგვიბრწყინდა მე და ჩემს თანამგზავრებს.

¹⁴და როცა ჩვენ ყველანი მიწაზე დავცვივდით, გავიგონე ხმა მეტყველი, რომელიც მეუბნებოდა მე ებრაულ ენაზე: სავლე, სავლე, რად მდევნი მე? ძნელია შენთვის, დეზს წიხლი ჰკრა.

¹⁵და მე ვუთხარი: ვინ ხარ, უფალო? ხოლო მან მითხრა: მე ვარ იესო, რომელსაც შენ მდევნი;

¹⁶მაგრამ ადექი და დადექი ფეხზე, რადგან იმისთვის გეჩვენე შენ, რომ გამოგარჩიო მსახურად და მოწმედ იმისა, რაც იხილე და რასაც გიჩვენებ შენ.

¹⁷და დაგიხსნი შენ ამ ერისგან და წარმართთაგან, რომლებთანაც მე მიგავლენ შენ,

¹⁸რათა აუხილო მათ თვალები, რომ მოიქცნენ ბნელიდან ნათლისაკენ, ეშმაკის ხელმწიფებიდან ღვთისაკენ, რათა მიიღონ მათ ცოდვათა მიტევება და წილი განწმედილთა შორის, რომელთაც სწამთ ჩემი, —

¹⁹რის გამოც, მეფე აგრიპავ, არ ვეურჩე ზეციურ ჩვენებას,

²⁰არამედ თავიდან ვუქადაგებდი იმათ, ვინც დამასკოში და იერუსალიმში იყო, და მერე ჰურიასტანის მთელ ქვეყანასა და წარმართებს, რათა მოენანიებინათ და მოქცეულიყვნენ ღვთისაკენ და სინანულის ღირსი საქმეები ეკეთებინათ.

²¹ამის გამო შემიპყრეს მე იუდეველებმა ტაძარში და ცდილობდნენ ჩემს მოკვლას;

²²მაგრამ ღვთის შეწევნით ამ დღემდე ვდგავარ და ვმოწმობ მცირესთვისაც და დიდისთვისაც, და არაფერს ვამბობ იმის გარდა, რაზეც წინასწარმეტყველები და მოსე ამბობდნენ, რომ უნდა მომხდარიყო;

²³რომ უნდა ვნებულიყო ქრისტე და პირველი აღმდგარიყო მკვდრეთით, რათა ნათელი ეუწყებინა ამ ერისთვის და წარმართთათვის.

²⁴და როცა იგი ამას ამბობდა თავის დასაცავად, ფესტუსმა ხმამაღლა თქვა: შეიშალე, პავლე, დიდმა წიგნიერებამ შეშლილობამდე მიგიყვანა შენ.

²⁵ხოლო პავლემ უთხრა: არ შევშლილვარ, ღირსეულო ფესტუს, არამედ ჭეშმარიტ და კეთილგონივრულ სიტყვებს წარმოვთქვამ,

²⁶რადგან უწყის ამის შესახებ მეფემ, რომელსაც განცხადებულად ვესაუბრები, რადგან არ მჯერა, რომ ამაში მისთვის რამე არის დაფარული, რადგან დაფარულ ადგილას არ მომხდარა ეს;

²⁷გწამს, მეფე აგრიპავ, წინასწარმეტყველთა? ვიცი, რომ გწამს.

²⁸ხოლო აგრიპამ უთხრა პავლეს: ეს ცოტაა, რომ დამარწმუნო, გავხდე ქრისტიანი.

²⁹და პავლემ უთხრა: ვლოცულობ ღვთის მიმართ, ცოტაა თუ ბევრი, არა მხოლოდ შენ, არამედ ყველა, ვინც მისმენს მე დღეს, გახდეს ისეთი, როგორიც მე ვარ ამ ბორკილების გარეშე.

³⁰და როდესაც ეს თქვა მან, ადგა მეფე, და მმართველი და ბერენიკე მათთან ერთად მსხდომნი,

³¹და როცა მიდიოდნენ, ელაპარაკებოდნენ ერთმანეთს და ამბობდნენ: არაფერს სიკვდილის ან ბორკილების ღირსს არ აკეთებს ეს კაცი.

³²ხოლო აგრიპამ უთხრა ფესტუსს: შეიძლებოდა ამ კაცის განთავისუფლება, რომ არ მოეთხოვა კეისრის სამსჯავრო.