Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Meta 12 Bible Online

Meta 12 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Meta 12

¹Wê wextê Îsa, roja Sebtê di nav dexlan de derbas bû; şagirtên wî birçî bûn û dest pê kirin, similên geniman çinîn û xwarin.

²Lê belê gava ku Fêrisiyan ev yek dîtin, ji wî re gotin: A vay, şagirtên te tiştê ku roja Sebtê kirina wan ne caiz e dikin!

³Îsa jî ji wan re got: Ma we nexwendiye ku Dawid çi kir, gava ew û yên ku tevî wî birçî bûn?

⁴Çawa ketiye mala Xwedê û nanên aramiyê, yên ku xwarina wê ne ji wî re ne jî ji yên ku bi wî re be, lê tenê ji kahînan re caiz e xwariye[1]?

⁵An jî ma we di zagonê de nexwendiye ku, kahîn rojên Sebtê di Perestgehê de Sebtê betal dikin û dîsa jî bêsûc in?

⁶Lê belê ez ji we re dibêjim: Yê ku ji Perestgehê herî seretetir e, li vir e!

⁷Lê belê gava we bizanîbûna, mana vê gotinê çî ye ku, dibêje: Ez dilovaniyê dixwazim, ne ku qurbanê[1]; wê çaxê we yên bêsûc mehkûm nekirana.

⁸Ji ber ku Lawê Mirov, Xudanê roja Sebtê ye jî.

⁹Û Îsa ji wir rabû, hate kenişta wan.

¹⁰Û a vay, mirovek li wir hebû ku, destê wî hişk[1]bû. Ji bo bikaribin ku Îsa sûcdar bikin, wan jê pirsîn û gotin: Ma roja Sebtê şîfa dayîn caiz e?

¹¹Û Îsa ji wan re got: Ji we kî heye ku, mîheke wî hebe û roja Sebtê bikeve çalê, dê bi wê negire û dernexe?

¹²Lê belê mirov çiqas ji mîhê hêjatir e! Ji ber vê yekê roja Sebtê qencî kirin caiz e.

¹³Dawiyê Îsa ji wî mirovî re got: Destê xwe dirêj bike! Wî jî destê xwe dirêj kir û destê wî yî seqet, mîna destê din baş bû.

¹⁴Lê belê Fêrisî derketin derve, bi hev re şêwirîn ku, ka dê ew ê çawa Îsa bidin kuştin.

¹⁵Û bona ku Îsa ev zanîbû, ji wê derê çû û gellek kes li pey wî çûn û wî hemûyên wan qenc kir.

¹⁶Û bona ku kîbûna wî eşkere mekin, wî emir li wan kir;

¹⁷da ku, gotina bi navgîniya Îşaya peyxamber ve hatiye gotin bête cîh:

¹⁸A vay, qûlê min, yê ku min bijartiye û delalê min, yê ku canê min jê razî ye! Ez ê Ruhê xwe deynim ser wî û ew ê ji neteweyan re daraziyê îlan bike.

¹⁹Ew ê pev neçe[1]û neqîre û dê tu kes dengê wî li qadan nebihîze.

²⁰Ew ê qamîşê perçîqîn hûr neke û fitîla vêketiye jî netefîne, heta ku dadmendiyê bigihîne serfîraziyê.

²¹Û dê gel bi navê wî ve hêvîdar bin[1].

²²Wê wextê yekî cinoyî, kor û lal anîn cem Îsa û wî ew baş kir, ûsa ku, wî him dît û him jî axifî.

²³Û hemûyên gel ecêb man û gotin: Ma Lawê Dawid ev e?

²⁴Lê belê gava Fêrisiyan bihîstin, gotin: Ew tenê bi quweta Beelzebûl, yê şahê cinan, cinan derdixîne!

²⁵Û Îsa bi zanîna ramanên wan, ji wan re got: Her qiraletiya ku di tê de cudayî hebe, dê bibe çolistan û her bajar an jî mala ku di tê de cudayî hebe, namîne.

²⁶Û ger Îblîs Îblîs derdixîne, ew di nav xwe de bêtifaq bûye, êdî qiraletiya wî dê çawa bimîne?

²⁷Û ger ez bi navgîniya Beelzebûl cinan derdixînim, ma lawên we bi navgîniya kî ve derdixînin? Ji ber vê yekê dê ew ê bibin darazkirên we.

²⁸Lê belê dema ku ez bi Ruhê Xwedê cinan derdixînim, Serweriya Xwedê gihîştiye we!

²⁹An jî zilamek çawa dikare bikeve mala yê xurt û malên wî bişelîne? Ger pêşiyê yê xurt girêde; wê çaxê dê mala wî talan bike.

³⁰Kî ne tevî min e, li dijî min e û ew ê ku tevî min nacivîne, belav dike!

³¹Ji bo vê yekê ez ji we re dibêjim: Hemû guneh û kufur dê ji mirovan re bête bexşandin, lê belê li hember Ruh kufur kirin, nayê bexşandin.

³²Û kî ku gotinekê li dijî Lawê Mirov bibêje, dê ji wî re bête bexşandin, lê belê kî ku li dijî Ruhê Pîroz bibêje, ji wî re nayê bexşandin, ne di vê demê de û ne jî di demên dê werin de.

³³Yan darekî qenc biçikînin, bi vî awayî dê mêwê wê jî qenc be, an jî darekî xerab biçikînin, bi vî awayî dê mêwê wê jî xerab be; ji ber ku dar ji mêwê xwe tê nasîn.

³⁴Ya nîjada margîskan! Ma hûn çawa dikarin dema hûn xerab bin, gotinên qenc bibêjin? Ji ber ku dev ji tijî bûna dil ve dibêjî.

³⁵Mirovê baş, qenciyê ji xizna dilê xwe yê qenc dertîne û mirovê xerab jî ji xizna dilê xwe yê xerab, xerabiyê dertîne.

³⁶Û ez ji we re dibêjim: Roja daraziyê mirov dê bona her gotineke vala ku diaxifin, deyndar bibin.

³⁷Ji ber ku tuyê bi gotinên xwe bêsûc bibî û bi gotinên xwe sûcdar bête derxistin!

³⁸Wê gavê hinekên ji alimên zagonê û Fêrisiyan ji wî re gotin: Mamoste, em dixwazin ku, nîşanekê ji te bibînin!

³⁹Îsa jî bersiv da û ji wan re got: Nîjada xerab û zinêkir nîşanekê dixwazin! Lê belê jê re nîşaneke din nayê dayîn, xeynî nîşana Yûnis peyxamber.

⁴⁰Çawa ku Yûnis sê roj û sê şev di zikê masiyê gir de bû, Lawê Mirov jî ûsa dê sê roj û sê şev di nava dilê erdê de bimîne.

⁴¹Roja daraziyê, dê gelê Neynowa tevî vê nifşa rabin û wî sûcdar bikin; ji ber ku wan bi waza Yûnis tobe kirin û a vay, yekî ji Yûnis hîn jî mezintir li vira ye!

⁴²Roja daraziyê qiralîça başûrê[1]dê tevî vê nîjadê rabe û wî sûcdar derxîne; ji ber ku ew ji aliyekî dinê ve hat ku, zanebûna Silêman bibihîze û a vay, yekî ji Silêman hîn jî mezintir li vira ye!

⁴³Lê belê gava ku ruhê xerab ji mirov derdikeve, ji bo rehetiyê bibîne li cîhê bê av digere, lê belê nabîne.

⁴⁴Wê wextê ew dibêje: Ez vegerim mala xwe, ji cîhê ku derketim. Û gava ew tê, mal vala, paqijkirî û xemilandî ye.

⁴⁵Wê wextê ew diçe û heft ruhên ji xwe xerabtir digire cem xwe û dikevin wê derê û rûdinin û dawiya rewşa wî mirovî ji dema pêşiyê xerabtir dibe. Dê ji vê nîjada xerab re jî eynî wusa bibe!

⁴⁶Îsa hîn ji gel re diaxifî, a vay, diya wî û birayên wî li derve sekinîbûn û dixwestin ku bi wî re biaxifin.

⁴⁷Û yekî ji Îsa re got: A vay, diya te û birayên te li derve sekinîne, dixwazin bi te re biaxifin!

⁴⁸Lê belê Îsa bersiva yê ku jê re axifî da û got: Ma kî ye diya min û kî ne birayên min?

⁴⁹Û destê xwe dirêjî şagirtên xwe kir û got: A vay, diya min û birayên min!

⁵⁰Ji ber ku, her kî viyana[1]Bavê minî ezmanan bike, birayê min û xwuşka min û diya min ew e!