Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Meta 14 Bible Online

Meta 14 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Meta 14

¹Di wê demê de Hêrodêsê serdar[1]nav û dengê Îsa bihîst

²û ji xizmetkarên xwe re got: Ev Yehyayê vaftîzkar e; ew ji nava miriyan vejiyaye; ji ber vê yekê bi navgîniya wî, kerametên wusa xwurt tên çêkirin!

³Ji ber ku Hêrodês, Yehya dabû girtinê, ew girêdabû û avêtibû hepsê, ji bona Hêrodiya jina Fîlîpoyê birê xwe.

⁴Ji ber ku Yehya ji Hêrodês re gotibû: Ji te re ne caiz e ku, tu jina birayê xwe bigirî!

⁵Û Hêrodês jî dixwest ku, Yehya bê kuştin, lê belê ji gel ditirsiya; ji ber ku gel Yehya peyxamber qebûl dikirin.

⁶Lê belê gava roja bûyîna Hêrodês hat, qîza Hêrodiyayê derket qadê, reqisî û Hêrodês jê hez kir.

⁷Ji ber vê yekê Hêrodês, sond xwar û got: Ew çi bixwazî, ez ê bidim wê.

⁸Û qîzik ji aliyê diya xwe ve hatibû fît kirin û got: Li vir, li ser sêniyekê serê Yehyayê vaftîzkar bide min!

⁹Û qiral xemgîn bû; lê belê ji bona sonda xwe û wan mêvanên amade, emir da ku, xwestina wê bidin wê.

¹⁰Û wî şand û di hepsê de serê Yehya da jêkirin.

¹¹Û serê wî danîn ser sêniyê, anîn û dan keçikê; wê jî ji diya xwe re bir.

¹²Û şagirtên Yehya hatin, cesedê wî rakirin û binax kirin û ew hatin û ji Îsa re gotin.

¹³Û gava Îsa vê yekê bihîst, bi lotkê ve tenê ji wê derê çû cîhekî tenha. Û dema ajaweyê vêya bihîstin, ji bajaran ve bi peyatî li pey wî çûn.

¹⁴Û Gava ku Îsa ji lotkê derket, ajaweyeke mezin dît, dilê wî bi wan şewitî û nexweşên wan baş kir.

¹⁵Û gava bû êvar, şagirtên wî hatin cem wî û gotin: Ev cîh cîhekî tenha ye, jixwe wext derbas bû; dev ji gel berde ku, bila ew herin gundan û ji xwe re xwarinê bistînin!

¹⁶Lê belê Îsa ji wan re got: Hewce nake ku ew herin; hûn xwarinê bidin wan!

¹⁷Şagirtan jî ji wî re gotin: Li vir xeynî pênc nan û du masiyan tiştekî me tune.

¹⁸Îsa ji wan re got: Wan bînin vir cem min!

¹⁹Û wî emir da ku, gel li ser hêşinahiyê rûnin û wî her pênc nan û herdu masî girt, li ezmanan ve nihêrt, şikir kir û nan kerî kir û da şagirtan, şagirtan jî dan gel.

²⁰Hemûyan jî xwarin, têr bûn û donzdeh zembîl jî tijî ji hûrîkên ber mayî dan hev.

²¹Yên ku xwarin, xeynî jin û zarokan qasî pênc hezar mêr bûn.

²²Û Îsa, bona ku bila hema bikevin lotkê û heta ku ew gel berde berî wî derbasî wî aliyê din bibin, zorê da şagirtên xwe.

²³Û gava wî gel bi rê kir, çû serê çiyê ku tenê dua bike û dema ku êvar bû, ew li wê derê tenê bû.

²⁴Di wê demê de, lotke di nava golê de bû û ji ber pêlan di talûkê de bû; ji ber ku ba li dijî wan bû.

²⁵Û di dora çarê şevê de, Îsa li ser golê meşiya û hat cem wan.

²⁶Lê belê dema şagirtan dîtin ku, ew li ser golê berbi wan ve tê, tirsiyan û gotin: Ev xeyalet e! Û wan ji ber tirsê kirin qêrîn.

²⁷Lê belê Îsa wê demê ji wan re got: Wêrek[1]bin, ez im; metirsin!

²⁸Pêtrûs bersiv da wî û got: Ya Xudan! Ger tu yî, emir bide ku ez li ser avê bêm cem te!

²⁹Û Îsa got: Were! Pêtrûs jî ji lotkê ve peya bû û li ser avê meşiya ku here cem Îsa.

³⁰Lê belê gava wî bayê bihêz dît, tirsiya û dest bi noqbûnê kir, qêriya û got: Ya Xudan, min xelas bike!

³¹Îsa hema destê xwe dirêj kir, pê girt û ji wî re got: Ya bawerîkêmo! Ma te çima şibhe kir?

³²Gava ew ketin lotkê, ba sekinî.

³³Yên ku di lotkê de bûn, jê re secde kirin[1]û gotin: Bi rastî, tu Lawê Xwedê yî!

³⁴Gava ew derbasî aliyê din bûn, hatin welatê Cênîsartê.

³⁵Gava mirovên wî cîhî Îsa nas kirin, şandin hemûya dorûberan û hemû nexweşan anîn cem wî.

³⁶Û nexweşan jê rica dikirin ku, tenê destê xwe li pêşa kincê wî bidin û hemûyên ku lê didan, baş bûn.