Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Meta 15 Bible Online

Meta 15 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Meta 15

¹Wê wextê Fêrisî û alimên zagonê ji Orşelîmê hatin cem Îsa û gotin:

²Çima şagirtên te li hember kevneşopa bav û kalan derdikevin? Ji ber ku gava ew nan dixwin, destê xwe naşon.

³Îsa bersiv da û ji wan re got: Lê hûn çima bona adeta xwe, li hember emrê Xwedê derdikevin?

⁴Ji ber ku Xwedê got: Ji dayik û bavê xwe re hurmet bike[1]! û: Ew ê ku xerabî bi dayik û bavê xwe bike, bila muheqeq bête kuştin[2]!

⁵Lê belê hûn dibêjin: Kî ku ji dayik û bavê xwe re bibêje: Tiştên ku min dikaribû bida we, min ew tişt da xêra Xwedê! Êdî ne hewce ye ku ew ji dayik û bavê xwe re hurmetê bike.

⁶Û we ji bona adeta xwe emrê Xwedê betal kirin.

⁷Ya durûno! Îşaya peyxamberiyek qenc li ser we kir û got:

⁸Ev gel bi lêvê xwe rûmetê dide min, lê belê dilê wan ji min dûr e.

⁹Peristina vala ji min re dikin, ji ber ku ew tenê bi emirên mirovan didin hîn kirinê[1].

¹⁰Û Îsa gel bangî cem xwe kir û ji wan re got: Guhdar bin û fêhm bikin!

¹¹Ne ku tiştê dikeve dev, mirovan diherimîne; lê belê tiştê ku ji dev derdikeve, ew mirovan diherimîne.

¹²Wê wextê şagirtên wî hatin û jê re gotin: Ma tu zanî, gava Fêrisiyan ev gotin bihîstin, xeyidîn?

¹³Lê belê Îsa bersiv da û ji wan re got: Her darê ku Bavê minî ezmanan nedaniye, dê ji binî ve bê rakirin.

¹⁴Wan berdin; ew kor in û rêberê koran in! Ger kor ji koran re rêberiyê bike, herdu jî dê bikevin qoncalê.

¹⁵Û Pêtrûs lê vegerand û got: Şîrova vê wekokê ji me re bike!

¹⁶Û Îsa got: Ma hûn hîn jî fêhm nakin?

¹⁷Ma hûn fêhm nakin ku, her tiştê ku dikeve dev, derbasî zik dibe û derdikeve derve?

¹⁸Lê belê tiştên ku ji dev derdikevin, ew ji dil derdikevin û ev mirov diherimînin.

¹⁹Ji ber ku fikrên ne qenc, kuştin, zîna, fuhûş, dizîtî, şehadetiya derew, kufr hemû ji dil derdikevin.

²⁰Tiştên ku mirov diherimînin ev in! Lê belê bi destê neşûştî nan xwarin, mirov naherimîne.

²¹Û Îsa rabû, ji wê derê çû herêma Sûr û Saydayê.

²²Û a vay, pîrekek Kenanî ji wê herêmê hat, kir qêrîn û got: Ya Xudan, Lawê Dawid; ji min re dilovaniyê bike! Qîza min di rewşek xerab de bi cinan ve ketiye.

²³Lê belê Îsa gotinek bersivê neda wê. Û şagirtên wî hatin, jê rica kirin û gotin: Wê ji me dûr bixîne, ji ber ku li pey me ketiye û dike qêrîn!

²⁴Lê belê Îsa bersiv da û got: Ez tenê ji bo mîhên mala Îsraêlê yê winda bûyî hatime şandin.

²⁵Lê belê ew pîreka hat, li ber wî ket ser rûyê xwe û got: Ya Xudan! Alîkarî ji min re bike!

²⁶Û Îsa bersiv da û got: Ne baş e ku, mirov nanê ber zarokan bigire û bavêje ber kûçikan.

²⁷Lê belê pîrekê jî got: Erê, ya Xudan; lê kûçik jî ji wan hûrikên ku ji sifra efendiyê xwe dikeve, dixwin!

²⁸Wê wextê Îsa bersiv da û ji pîrekê re got: Ya pîrekê, baweriya te çiqas mezin e! Bila li gor xwestina te ji te re bibe! Û di wê demê de qîza wê baş bû.

²⁹Û Îsa ji wê derê çû û hat ber gola Celîlê û pişt re derket serê çiyê û li wê derê rûnişt.

³⁰Û ajaweyên mezin hatin cem wî ku, bi xwe re gellek seqet, kor, lal, destkûd û hîn pirr nexweşên din jî anîbûn û avêtin ber lingên Îsa û wî wan baş kir;

³¹ûsa ku, gava gel dît, lal diaxifin, destkûd baş bûn, seqet geriyan û çavên koran vebûn, ecêb man û spasdarî ji Xwedayê Îsraêlê re kirin.

³²Û Îsa şagirtên xwe bangî cem xwe kir û got: Ez li ber gel dikevim; ji ber ku niha sê roj e ew li cem min in û tiştekî wanî xwarinê nîne û ez naxwazim, wan birçî bi rê bikim ku ew di rê de ji xwe neçin û nekevin.

³³Û şagirtan ji wî re gotin: Ma li vî cîhê tenha em ê ji ku derê evqas nan bînin ku, vê ajaweyê têr bikin?

³⁴Îsa jî ji wan re got: Çend nanên we hene? Û wan gotin: Heft nan û hinek masiyên biçûk hene.

³⁵Îsa emir da gel ku, ew li ser erdê rûnin.

³⁶Û wî her heft nan û masî girt, şikir kir û parî kir û da şagirtan, şagirtan jî dan gel.

³⁷Hemûyan jî xwarin û têr bûn û heft qufe tijî hûrikên bermayî dan hev.

³⁸Yên ku xwarin jî, xeynî jin û zarokan, çar hezar mêr bûn.

³⁹Û paşê Îsa gel bi rê kir, li keştiyê siwar bû û hate herêma Magadanê.