Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Meta 21 Bible Online

Meta 21 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Meta 21

¹Û gava ku ew nêzîkî Orşelîmê bûn û hatin Bêytfacê, li cem Çiyayê Zeytûnê, Îsa du şagirtên xwe şand û ji wan re got:

²Herin wî gundê li hember û hûn ê kerekî girêdayî û li cem jî dehşika wê bibînin û wan vekin û bînin cem min!

³Ger kesek ji we re tiştekî bibêje, hûn bibêjin: Ew ji Xudan re lazim in û ew ê hema wan bişîne.

⁴Ev ûsa bû ku, ew gotina bi navgîniya peyxamber ve hatiye gotin bête cîh:

⁵Ji qîza Siyonê re bibêjin: A vay, Qiralê te, tê cem te, bi xûnermî û li kerekî, heta li dehşika kerekî siwarbûyî[1].

⁶Şagirt çûn, mîna ku Îsa emir dabû wan kirin.

⁷Ker û dehşik anîn, kincê xwe avêtin ser wan û Îsa lê siwar bû.

⁸Û pirraniya gel kincê xwe li ser rê raxistin û hinekên din guliyê daran jê dikirin û wan li ser rê radixistin.

⁹Û ajaweyên ku di pêş û paşê Îsa de dimeşiyan, diqêriyan û wusa digotin: Hosanna[1]ji Lawê Dawid re! Yê ku bi navê Xudan tê Pîroz e! Hosanna ji herî jorîn ve!

¹⁰Gava Îsa kete Orşelîmê, hemûya bajêr hejiya û gotin: Ev kî ye?

¹¹Û ajaweyê got: Ji bajarê Nisreta Celîlê, Îsa Peyxamber ev e!

¹²Û Îsa ket Perestgeha Xwedê û hemû kesên ku di Perestgehê de danûstendinê dikirin avêt derve û dezgên kesên ku pere hûr dikin û kursiyên kevokfiroşan gêr kir.

¹³Û wî ji wan re got: Hatiye nivîsin: Ji mala min re dê mala duayê bête gotin[1], lê belê we wê kirine şkefta rêbiran!

¹⁴Û di Perestgehê de kor û seqet hatin cem wî û wî wan baş kir.

¹⁵Lê belê gava serokên kahînan û alimên zagonê ew kerametên ku, Îsa kir û ew zarokên ku, di Perestgehê de dikirin qêrîn û digotin: Hosanna ji Lawê Dawid re! dîtin, bi hêrs ketin

¹⁶û ji wî re gotin: Ma tu dibihîzî, vana çi dibêjin? Îsa jî ji wan re got: Belê! Ma qey we gotina ku dibêje: Te bi devê zarokên biçûk û yên li ber şîr, pesn ava kir[1]; qet nexwendiye?

¹⁷Û wî wan li cîh hişt, ji bajêr derket û çû Beytanyayê û şevê li wê derê derbas kir.

¹⁸Û sibehê zû, dema ku Îsa vedigeriya bajêr, birçî bû.

¹⁹Û dema li kêleka rê dareke hêjîrê dît, çû cem wê; lê belê xeynî pelan tiştekî din pê ve nedît û wî ji wê re got: Bila êdî ji te abadîn mêw dernekeve! Û dara hêjîrê hema hişk bû.

²⁰Gava ku şagirtan ev yek dîtin, ecêb man û gotin: Çawa dara hêjîrê hema hişk bû?

²¹Îsa bersiv da û ji wan re got: Bi rastî ez ji we re dibêjim: Ger baweriya we hebe û hûn şibhe nekin, hûn ê ne tenê çi hate serê vê dara hêjîrê bikin, lê belê hûn ê ji vî çiyayî re bêjîn: Rabe û bikeve behrê! dê bibe.

²²Û di duê de bi bawerî kirinê, hûn her çi bixwazin, hûn ê bistînin.

²³Û gava ku Îsa hate Perestgehê û ders dida, serokên kahînan û kalepîrên gel hatin cem wî û gotin: Ma tu bi çi rayedariyê van tiştan dikî û kê ev rayedariya daye te?

²⁴Û Îsa bersiva wan da û got: Ez jî ji we pirsekî bipirsim, ger hûn ji min re bêjin, ez ê jî ji we re bêjim ku, bi çi rayedariyê ez van tiştan dikim.

²⁵Vaftîza Yehya ji ku ve bû? Ji ezmanan bû, an ji mirovan bû? Ew di nav xwe de fikirîn û gotin: Ger em bêjin: Ji ezmanan, ew ê ji me re bêje: Ma we çima bawerî pê neanîn?

²⁶Lê belê gava em bêjin: Ji mirovan, em ji gel ditirsin; ji ber ku hemû Yehya peyxamber qebûl dikin.

²⁷Û wan bersiv dan Îsa û gotin: Em nizanin! Li ser vê Îsa ji wan re got: Ez jî ji we re nabêjim ku, ez bi çi rayedariyê van tiştan dikim.

²⁸Ma hûn çi difikirin? Du lawê mirovekî hebûn û wî ji lawê xwe yî yekemîn re got: Lawo, îro here nav rezê min, bişuxule!

²⁹Wî jî bersiv da û got: Ez naxwazim! Lê belê paşê poşman bû û çû.

³⁰Mirov çû cem yê din û dîsa ûsa got. Wî bersiv da û got: Erê, ez ê herim, efendiyê min! û neçû.

³¹Ji van herduyan kîjanî xwestina bavê xwe kir? Wan jî got: Yê pêşî. Îsa ji wan re got: Bi rastî ez ji we re dibêjim ku: Dê karmendên bacê û pîrekên fahş berî we bikevin Serweriya Xwedê!

³²Ji ber ku Yehya di rêya rastiyê de ji we re hat, we bawerî pê neanîn; lê belê karmendên bacê û pîrekên fahş bawerî pê anîn û piştî ku we ew dît, dîsa jî bona baweriyê bi wî bînin hûn poşman nebûn.

³³Guh bidin wekokeke din: Mirovekî xwediyê malê hebû, rez danî û dora wê çeper kir û çalek tê de kola û qûleyek çêkir û wî rez bi kirê da rezvanan û çû welatekî din.

³⁴Gava wextê tirî dayînê nêzîk bû, wî xizmetkarên xwe şand cem rezvanan ku, tiriyê jê re bînin.

³⁵Lê belê rezvanan xizmetkarên wî girtin, li yekî xistin, yê din kuştin û yekî din jî dan ber keviran.

³⁶Wî dîsa ji cara pêşîn zêdetir xizmetkar şand û rezvanan bi wan jî dîsa ûsa kirin.

³⁷Lê belê di dawiyê de lawê xwe şand cem wan û got: Dê ew ê hurmetê ji lawê min re bikin!

³⁸Lê belê gava ku rezvanan law dîtin, ji hev û din re gotin: Mêrasxwer ev e! Werin, em wî bikujin û bibin xwediyê mêrasa wî!

³⁹Û rezvanan ew girtin, ji nav rez avêtin derve û kuştin.

⁴⁰Ger wexta ku xwediyê rez bê, ma ew ê çi bi wan rezvanan bike?

⁴¹Wan ji Îsa re got: Dê wan zilamên xerab, bi awayekî xerab bikuje û rez jî bide rezvanên din, yên ku dê di wextê de tiriyê rezê wî bidinê.

⁴²Îsa ji wan re got: Ma we di Nivîsên Pîroz de qet nexwendiye? Ew kevirê ku hostan red kirin, bû kevirê serê quncikê. Ev, ji aliyê Xudan ve bû û ev li ber çavên me karekî nuwaze ye[1]!

⁴³Ji ber vê yekê ez ji we re dibêjim: Serweriya Xwedê dê ji we bête stendin û ji neteweyekî ûsa re bête dayîn ku, mêwa wî bigihîne.

⁴⁴Û yê ku di ser vî kevirî de bikeve, dê perçe bibe û ew bikeve ser kê, dê wî bipelixîne.

⁴⁵Û gava ku serokên kahînan û Fêrisiyan wekokên wî bihîstin, fêhm kirin ku, ew ji bona wan dibêje.

⁴⁶Û her çiqas xwestin ku bi wî bigirin jî, ji gel tirsiyan; ji ber ku wan wî peyxamberek dihesibandin[1].