Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Meta 22 Bible Online

Meta 22 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Meta 22

¹Û Îsa dîsa bi wekokan ji wan re axifî û got:

²Serweriya Ezmanan mîna qiralê daweta lawê xwe dike ye ku,

³bona bangî vexwendiyên dawetê bikin, xizmetkarên xwe şandin; lê belê wan nexwestin ku werin.

⁴Qiral dîsa xizmetkarên din şand û got: Ji vexwendiyan re bêjin: A vay, min ziyafeta xwe amade kiriye, cange û dewarên xwe yî qelew şerjêkiriye û her tişt amade ye; werin dawetê!

⁵Lê belê wan guh nedan, yek çû zeviya xwe û yê din jî çû danûstendina xwe.

⁶Û yên mayîn jî xizmetkarên wî girtin, heqaretê lê kirin û kuştin.

⁷Lê belê qiral qariya û artêşa xwe şand, ew mêrkujana qir kir û bajarên wan şewitand.

⁸Pişt re ji xizmetkarên xwe re got: Dawet amade ye, lê belê vexwendî ne hêja bûn.

⁹Ka herin serê duriyanan û kê ku hûn bibînin, bangî dawetê bikin!

¹⁰Xizmetkar jî derketin rêyan, qenc û xerab her kî dîtibin, hemû dan hev û mala dawetê bi mêvanan ve tijî bû.

¹¹Lê belê gava qiral hat hundir ku mêvanan bibîne, mirovek li wê derê dît ku, kincê dawetê lê tunebû.

¹²Û ji wî re got: Heval! Ma tu çawa bê kincê dawetê ketî vir? Û zimanê wî hate girtin.

¹³Wê wextê qiral ji xizmetkarên xwe re got: Dest û lingên wî girê bidin û bigirin û wî bavêjin tariya derve! Li wê derê dê bibe girîn û qirçîniya diranan.

¹⁴Ji ber yên ku hatine bangkirin zehf in, lê belê bijartî hindik in!

¹⁵Li ser vêya Fêrisî çûn û bona ku ew Îsa bi gotina wî çawa bixin dafîkê, bi hev re şêwirîn.

¹⁶Û wan şagirtên xwe tevî piştgirtiyên Hêrodês şandin cem Îsa û gotin: Mamoste, em dizanin ku, tu rast î û rêya Xwedê bi rastî didî nasîn; ji kesî re cihêtiyê nakî; ji ber ku tu li şexsê mirovan nanihêre.

¹⁷Niha ji me re bêje, ka fikrê te çi ye: Rast e ku, em bacê bidin Qeyser an na?

¹⁸Lê belê Îsa bi nêta[1]wan ya xerab zanîbû û got: Ya durûno, ma hûn çima min diceribînin?

¹⁹Ka pereyê bac dayînê nîşanî min bidin! Û wan dînarek[1]ji Îsa re anîn.

²⁰Îsa jî ji wan re got: Ev sûret û nivîsa yên kî ne?

²¹Wan got: Yên Qeyser in. Li ser vê Îsa ji wan re got: Balê, tiştên Qeyser bidin Qeyser û yên Xwedê jî bidin Xwedê!

²²Û gava wan vêya bihîstin, ecêb man, dev ji wî berdan û çûn.

²³Wê rojê Sadûqiyan ku digotin vejîna miriyan tune, hatin cem Îsa, jê pirsiyan û gotin:

²⁴Ya Mamoste! Mûsa got: Ger mirovek ku zarokên wî nebin bimire, bila birayê wî jina wî bistîne û ji birayê xwe re nîjadê rake[1].

²⁵Bi vî awayî heft bira li cem me hebûn. Yê mezin zewicî û mir. Ji ber ku zarokên wî tune bûn, jina xwe ji birayê xwe re hişt.

²⁶Ûsa hate serê yê duduyan û yê sisiyan jî, heta yê heftan ûsa mirin.

²⁷Li pey hemûyan pîrek jî mir.

²⁸Niha, roja qiyametê ew jin dê bibe jina kîjanî ji wan her heftan? Ji ber ku hemûyan ew stendibûn.

²⁹Lê belê Îsa bersiv da û ji wan re got: Hûn ketine xeletiyê, ji ber ku hûn ne Nivîsên Pîroz[1]zanin û ne jî hêza Xwedê.

³⁰Ji ber ku roja qiyametê ne ew ê bizewicin, ne jî mêr bikin, ji ber ku dê mîna milyaketên ezmanan bin.

³¹Ma we ew gotina ku, Xwedê ji bona vejîna miriyan ji we re gotiye, nexwendiye? ya ku dibêje:

³²Ez Xwedayê Birahîm û Xwedayê Îshaq û Xwedayê Aqûp im[1]. Xwedê ne Xwedayê miriyan, lê Xwedayê zindiyan e.

³³Û gava gel vêya bihîstin, li ser hînkirina wî zehf ecêb man.

³⁴Û gava Fêrisiyan bihîstin ku, Îsa Sadûqiyan hiş kiriye, li hev civiyan

³⁵û ji wan alimekî olê, Îsa ceriband û ji wî pirs kir:

³⁶Ya Mamoste, di zagonê de emrê herî mezin kîjan e?

³⁷Îsa ji wî re got: Xudan, Xwedayê xwe bi hemûya dilê xwe û bi hemûya canê xwe û bi hemûya aqilê xwe hez bike[1]!

³⁸Emrê pêşîn û mezin ev e.

³⁹Û ya duduyan a ku, mîna vêya ye, ev e: Ji cîranê xwe mîna xwe hez bike[1]!

⁴⁰Hemû zagon û peyxamberan bi van her du emiran ve girêdayî ne.

⁴¹Gava Fêrisî civiyan, Îsa ji wan pirs kir

⁴²û got: Ma hûn ji bona Mesîh çi difikirin? Ew Lawê kê ye? Wan jî ji Îsa re gotin: Lawê Dawid e.

⁴³Îsa ji wan re got: Wê gavê, çawa dibe ku, Dawid di Ruh de bi gotina Xudan bangî wî dike û dibêje:

⁴⁴Xudan ji Xudanê min re got: Heta ku ez neyarên te ji lingên te re pêlik deynim, li rastê min rûnê[1]?

⁴⁵Ger Dawid ji wî re dibêje Xudan, çawa ew dibe lawê wî?

⁴⁶Û qet kesekî bi gotinekê bersivê neda wî. Û paşî wê rojê êdî kesekî newêribû ku, jê pirs jî bikira.