Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Meta 4 Bible Online

Meta 4 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Meta 4

¹Wê gavê Ruh berê Îsa da çolê ku, ji aliyê Îblîs ve bê ceribandin.

²Û piştî ku wî çel roj û çel şevî rojî girt, birçî bû.

³Wê gavê yê ku diceribîne[1]nêzîkî wî bû û jê re got: Ger tu Lawê Xwedê be, bêje, bila van keviran bibin nan!

⁴Îsa jî lê vegerand û got: Hatiye nivîsandin ku: Mirov tenê bi nan najî, lê belê bi her gotina ku ji devê Xwedê derdikeve dijî[1]!

⁵Pişt re Îblîs wî bir bajarê pîroz, derxist ser qûleya Perestgehê

⁶û ji wî re got: Ger tu Lawê Xwedê be, de xwe ji wir bavêje xwar; ji ber ku hatiye nivîsandin: Dê ew ê ji bo te emir bide milyaketên xwe û dê ew ê te li ser destê xwe hilgirin[1]ku, tu lingê xwe li kevirekî nexe.

⁷Îsa ji wî re got: Ev jî hatiye nivîsandin: Tuyê Xudan Xwedayê xwe neceribîne[1]!

⁸Dîsa Îblîs ew derxist ser çiyayekî zehf bilind û hemû qiraletiyên dinê û bedewiya wan nîşanî wî da

⁹û ji wî re got: Ger tu bikevî ser rûyê xwe û ji min re peristinê bike, ez ê vana hemûyan bidim te!

¹⁰Wê gavê Îsa ji wî re got: Vekişe[1], Îblîs! Ji ber ku hatiye nivîsandin: Ji Xudan, Xwedayê xwe re peristinê bike û tenê ji wî re qûlitiyê bike[2]!

¹¹Wê çaxê Îblîs dev ji wî berda û a vay, milyaket hatin û ji wî re xizmet kirin.

¹²Gava Îsa bihîst ku Yehya hatiye girtin, çû aliyê Celîlê.

¹³Û wî Nisretê berda, hat Kefernahumê, ber behrê, li nav sînorê Zebûlûnê û Naftaliyê sekinî;

¹⁴da ku, ew gotina bi navgîniya Îşaya peyxamber ve hatiye gotin bila bête cîh:

¹⁵Welatê Zebûlûnê û welatê Naftaliyê, li ser rêya ber bi behrê, wî aliyê Urdunê, Celîla neteweyan!

¹⁶Ew gelê ku di nav tariyê de rûdine, wan ronahiyek mezin dît û yên ku li welat, di siya mirinê de rûdinin, ronahiyek ji wan re derket[1].

¹⁷Wê çaxê Îsa dest bi wazdanê kir û got: Tobe bikin, ji ber ku Serweriya Ezmanan nêzîk bûye!

¹⁸Û gava ku Îsa li ber qeraxa behra Celîlê digeriya, wî du bira dîtin; Şîmûnê ku ji wî re digotin Pêtrûs û Andrêyasê birayê wî; wan tor diavêtin behrê, ji ber ku ew masîgir bûn.

¹⁹Û Îsa ji wan re got: Li pey min werin; ez ê we bikim nêçîrvanê mirovan!

²⁰Wan jî hema torên xwe di cîh de hiştin û li pey wî çûn.

²¹Gava ew ji wê derê hinekî pêş ve çû, rastî du birayên din jî hat; Aqûpê Zebedî û Yûhenayê birayê wî; wan tevî bavên xwe Zebedî, di lotkê de torên xwe pîne dikirin û wî bangî wan kir.

²²Wan jî hema lotkê û bavê xwe di cîh de hiştin û li pey wî çûn.

²³Îsa li hemûya Celîlê digeriya, di keniştên wan de hîn dikir û Mizgîniya Serweriya Ezmanan waz dida; çi jan û nexweşiyên di nava gel de hebûn baş dikir.

²⁴Û navê wî li her derê Sûriyê belav bû û wan her cûre mirovên nexweş dianîn cem wî, yên ku cûr bi cûr di êş û janê de bûn; yên li cinan ketî û fêdar û kûd û wî wan baş kir.

²⁵Û ajaweyên mezin yên ku ji Celîlê û ji Dêkapolîsê û ji Orşelîmê û ji Cihûstanê û ji wî aliyê Urdunê ve dihatin, li pey wî çûn.