Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Meta 9 Bible Online

Meta 9 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Meta 9

¹Û Îsa li lotkekê siwar bû, derbasî aliyê din bû û hate bajarê xwe.

²Û a vay, yekî kûd di nava livînan de raketî anîn cem wî. Û dema Îsa baweriya wan dît, ji yê kûd re got: Lawo, dilawêr[1]be; gunehên te hatin bexşandin!

³Û a vay, hinek alimên zagonê di nav xwe de gotin: Ev mirov kufrê dike!

⁴Û Îsa bi zanîna ramanên wan got: Ma hûn çima di dilê xwe de tiştê xerab difikirin?

⁵Ma gotina kîjanê hêsantir e? Gunehên te hatin bexşandin, an: Rabe û bimeşe?

⁶Lê belê bona ku hûn bizanibin Lawê Mirov rayedar e ku, li rûyê erdê gunehan bibexşîne; ji yê kûd re got: Rabe, livînên xwe hilde û here mala xwe!

⁷Û ew jî rabû û çû mala xwe.

⁸Û gava ku gel vêya dît, tirsiyan û ji Xwedê re sipasî kirin ku, rayedariya ûsa daye mirovan.

⁹Dema Îsa ji rê ve derbas dibû, yekî ku navê xwe Meta bû, li cîhê bacê rûniştî dît û ji wî re got: Li pey min were! Û ew rabû û li pey wî çû.

¹⁰Û wusa bû ku, dema ew li malê, li sifrê rûniştibû, a vay, gellek karmendên bacê û gunehkar hatin, tevî Îsa û şagirtên wî rûniştin.

¹¹Û dema ku Fêrisiyan ev yek dîtin, ji şagirtên wî re gotin: Çima mamosteyê we, tevî memûrên bacê û gunehkaran dixwe û vedixwe?

¹²Lê belê gava Îsa ev tişt bihîst, ji wan re got: Hewcedariya tenduristan ji hekîm re nîne, lê nexweş hewce ne.

¹³Lê belê hûn herin û bi mana gotina ku: Ez dilovaniyê dixwazim, ne qurbanê[1]; hîn bibin. Ji ber ez ne hatime ku, bangî yên rast bikim, lê hatime ku bangî gunehkaran bikim.

¹⁴Wê çaxê şagirtên Yehya hatin cem wî û gotin: Em û Fêrisî rojiyê digirin, ma şagirtên te çima rojî nagirin?

¹⁵Û Îsa ji wan re got: Qet dibe, wekî vexwendiyê dawetê şînê bikin, heta ku zava tevî wan e? Lê belê rojê bên, zavayê ji wan veqete û wê çaxê dê rojiyê bigirin.

¹⁶Qet kesek bi cawê nû, kincê kevin pîne nake; ji ber ku cawê kincê kevin ve dirûtî dê biqete û dirîn hîn xerabtir bibe.

¹⁷Ne jî xemra nû dikin meşkên kevin; ya na, dê meşk biqelişe, dê xemr birije û meşk helaq bibin; lê xemra nû dikin meşkên nû û bi vî awayî herdu jî têne parastin.

¹⁸Gava wî van tiştan ji wan re digot, a vay, serokek[1]hat û jê re secde kir û got: Qîza min ha niha mir; lê belê tu were û destê xwe deyne ser wê, dê ew ê bijî!

¹⁹Û Îsa rabû û tevî şagirtên xwe li pey wî çû.

²⁰Û di vê navberê de jinikek nexweş ku ji donzdeh salan ve xwîn jê diçû, ji paşê ve hat û xwe li dawa kincê Îsa ve xist.

²¹Ji ber ku wê di dilê xwe de digot: Ger ez tenê destê xwe di kincê wî de bidim, ez ê xelas bim!

²²Îsa jî vegeriya, ew dît û got: Dilawêr be, keça min! Baweriya te, te baş kir! Û jinik ji wê saetê ve baş bû.

²³Gava Îsa hate mala serok, koma mirovan ya bideng û bilûrvanên ku, li ser miriyê bilûrê dixistin, dît

²⁴û ji wan re got: Derkevin! Ji ber ku qîzik nemiriye, lê radikeve. Û ew zehf pê keniyan.

²⁵Lê belê gava gel bi derve hatin derxistin, ew çû hundir û bi destê wê girt û qîzik rabû ser xwe.

²⁶Û agahiya vê bûyerê li hemûyên wî welatî belav bû.

²⁷Û gava Îsa ji wir derket çû, du mirovên kor dan pey wî, kirin qêrîn û gotin: Lawê Dawid, ji me re dilovaniyê bike!

²⁸Gava ku Îsa hate mal, kor hatin cem wî û Îsa ji wan pirs kir: Ma Hûn bawer dikin ku ez dikarim vêya bikim? Koran jê re gotin: Erê, ya Xudan!

²⁹Wê çaxê Îsa, bi gotina: Bila ji we re, li gor baweriya we bibe! destê xwe di çavên wan de da.

³⁰Wê demê çavên wan vebûn. Û Îsa temiyê li wan kir û got: Hay ji xwe hebin, bila tu kes bi vê yekê nizanibin!

³¹Lê belê ew derketin û li hemûya welêt vêya belav kirin.

³²Dema ku ew derketin çûn, a vay, cindarekî lal anîn cem Îsa.

³³Gava ku cin hat derxistin, zilamê lal axifî, gel ecêb ma û gotin: Li Îsraêlê tiştekî ûsa qet nehatiye dîtin!

³⁴Lê belê Fêrisiyan digotin: Ew bi serokê cinan, cinan derdixe!

³⁵Û Îsa li hemû gund û bajaran geriya û di keniştên wan de hîn dikir û Mizgîniya Serweriyê waz dida û di nav gel de hemû cûre nexweşiyan baş dikir.

³⁶Lê belê gava Îsa ajaweyan dît, dilê wî bi wan şewitî, ji ber ku ew mîna mîhên bê şivan, bi xem û belavbûyî bûn.

³⁷Wê çaxê Îsa ji şagirtên xwe re got: Zad zêde ye, lê belê xebatkar kêm in.

³⁸Ji ber vê yekê lavan ji Xudanê zadê bikin ku, bila bona zada xwe xebatkaran bişîne!