Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Marqos 1 Bible Online

Marqos 1 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Marqos 1

¹Destpêka Mizgîniya[1]Lawê Xwedê Îsa Mesîh.

²Mîna ku di Îşaya peyxamber de hatiye nivîsandin: A vay, ez nûçevanê xwe li ber rûyê te ve dişînim; ew ê rêya te amade bike[1].

³Dengê ku ji çolê ve bang dike: Rêya Xudan amade bikin, rêyên wî rast bikin[1]!

⁴Û bi vî awayî Yehyayê ku li çolê vaftîzê dikir û bona bexşandina gunehan waza vaftîz a tobê dikir, hat.

⁵Hemû gelê Cihûstanê û hemûya Orşelîmiyan dihatin cem wî, li gunehên xwe mukur dihatin û ji aliyê wî ve di Çemê Urdunê de vaftîz dibûn.

⁶Yehya pirça devê li xwe kiribû û li pişta wî şûtika çermîn hebû û wî kulî û hungivê bejî dixwar.

⁷Û wî waz dida û digot: Li pey min, yê ji min xurttir e tê û ez ne liyaq im ku xwar bibim û benikê pêlavên wî vekim.

⁸Min we bi avê ve vaftîz kir, lê belê ew ê we bi Ruhê Pîroz vaftîz bike.

⁹Û di wan rojan de wusa bû ku, Îsa ji Celîlê, ji bajarê Nisretê hat û ji aliyê Yehya ve di Çemê Urdunê de vaftîz bû.

¹⁰Û dema ku ji avê derket, wî hema dît ku ezman qelişî û Ruh mîna kevokekê daket ser wî.

¹¹Û ji ezmanan dengek hat: Tu lawê min ê xoşewîst î, ez ji te razî me!

¹²Û Ruh hema ew şand çolê.

¹³Û ew çel roj li çolê ma û ji aliyê Îblîs ve hat ceribandin; ew bi heywanên hov re bû û milyaketan jî ji wî re xizmetê dikirin.

¹⁴Li pey girtina Yehya, Îsa bi waz dana Mizgîniya Serweriya Xwedê hat Celîlê û got:

¹⁵Wext temam bû û Serweriya Xwedê[1]nêzîk e. Tobe bikin û bi Mizgînê bawer bikin!

¹⁶Dema ew ji qeraxa Gola Celîlê derbas dibû, wî dît ku Şîmûn û birayê wî Andrêyas tora xwe diavêtin nava golê; ji ber ku ew masîgir bûn.

¹⁷Û Îsa ji wan re got: Li pey min werin û ez ê we bikim nêçîrvanên mirovan!

¹⁸Wan jî hema torên xwe berdan û li pey wî çûn.

¹⁹Û gava ku ew ji wir hinekî pêşve çû, lawê Zebedî Aqûp û birayê wî Yûhena dît; wan di lotkê[1]de torên xwe pîne dikirin[2].

²⁰Hema bangî wan kir û wan jî bavên xwe Zebedî, tevî karkeran di lotkê de hiştin û li pey wî çûn.

²¹Û ew hatin Kefernahûmê û Îsa roja Sebtê hema ket keniştê û dest bi hînkirinê kir.

²²Û ew bi hînkirina wî pirr ecêb man; ji ber ku wî ne mîna alimên zagonê[1], lê belê mîna yekî rayedar hînî wan dikir.

²³Û di kenişta wan de zilamekî bi ruhê xerab ve hebû, ew qêriya

²⁴û got: Ya Îsayê Nisrêtî; tu çi ji me dixwazî? Ma qey tu bona helaq kirina me hatiye? Ez dizanim tu kî yî: Tu Pîrozê Xwedê yî!

²⁵Lê belê Îsa ew azirand û jê re got: Hiş be û ji wî derkeve!

²⁶Ruhê xerab jî ew hejand û bi avêtina qêrînên mezin ji wî derket.

²⁷Hemû jî ewqas şaş û metal man ku, ji hev û din pirsîn û digotin: Ev çî ye? Ma ev çawa hînkariyek nû ye? Ew dikare bi rayedariyê emir bide ruhên xerab û ew jî jê re îtaet dikin!

²⁸Û nûçeyên di derheqê wî de, hema li her derê Celîlê belav bûn.

²⁹Gava ku ew ji keniştê derketin, bi Aqûp û Yûhena re hema hatin mala Şîmûn û Andrêyas.

³⁰Xwesiya Şîmûn, di nava tayê nexweşiyê de radiket û ji bo wê hema ji Îsa re gotin.

³¹Ew jî hat û bi destê wê ve girt, rakir; tayê dev ji wê berda û pîrekê ji wan re xizmet kir.

³²Dema bû êvar û roj çû ava, hemû nexweşan û yên bindestê cinan anîn cem wî.

³³Hemû gelên bajêr li ber derî civiya bûn.

³⁴Îsa gellek kesên cûr bi cûr nexweşiyan ketine, baş kir; gellek cin qewirand û nedihişt ku cin biaxifin; ji ber ku wan wî nas dikir.

³⁵Sibehê, gellekî berî hilatina rojê Îsa rabû; derket û çû cîhekî tenha, li wir dua kir.

³⁶Şîmûn û kesên pê re li pey Îsa çûn

³⁷û gava ku wan wî dîtin, ji wî re gotin: Her kes li te digere!

³⁸Îsa jî ji wan re got: Em herin bajarên nêzîkî vir ku, ez li wan deran jî wazê bidim; ji ber ku ez ji bo vê yekê hatim!

³⁹Û di keniştên wan de bi waz dayînê û bi cinan qewirandinê ve li hemûya herêma Celîlê geriya.

⁴⁰Û yekî bi cizam hate cem Îsa û li ber wî geriya, çok da û ji wî re got: Ger tu bixwazî, tu dikarî min paqij bikî!

⁴¹Dilê Îsa bi wî şewitî û destê xwe dirêjî wî kir, pê da û ji wî re got: Dixwazim, paqij bibe!

⁴²Û gava ew diaxifî hema cizam jê çû û ew paqij bû.

⁴³Îsa wî zehf îkaz kir, hema ew şand û ji wî re got:

⁴⁴Hay ji xwe hebe, ji tu kesekî re tiştekî nebêje; lê biçe, xwe nîşanî kahîn[1]bide û bona ku ji wan re bibe şahdeyî, ji bo paqij bûna xwe, tiştên ku Mûsa emir kiriye[2], bide!

⁴⁵Lê belê ew derket û dest bi bang kirina gellek tiştan û belavkirina vê gotinê kir, ûsa ku, êdî Îsa nikarîbû bi eşkereyî biketa bajarekî; lê li derve, li derê tenha dima û ji her alî ve dihatin cem wî.