Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Marqos 11 Bible Online

Marqos 11 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Marqos 11

¹Û dema ew nêzîkî Orşelîmê bûn û hatin herêma li qeraxa Çiyayê Zeytûnê Bêytfacê û Beytanyayê, wî du şagirtên xwe şand û ji wan re got:

²Herin gundê hemberî xwe. Dema ku hûn bikevinê, hûn ê dehşikekî hîn kesek lê siwar nebûye, girêdayî bibînin; wê vekin û ji min re bînin!

³Ger yek ji we re: Hûn çima vêya dikin? bibêje. Hûn jî bibêjin: Hewceyiya Xudan ji vêya re heye û dê wê hema şunda bişîne vira!

⁴Ew çûn û li ser rê, dehşika li ber deriyê xaniyekî girêdayî dîtin û ew vekirin.

⁵Hin kesên li wir gotin: Hûn çi dikin, ma hûn çima dehşikê vedikin?

⁶Şagirtan jî mîna ku Îsa gotibû, ji wan re gotin û wan kesan dev ji wan berdan.

⁷Û wan dehşikê ji Îsa re anîn û kincên xwe li ser raxistin û ew li ser siwar bû.

⁸Gellekan kincên xwe, hinekan jî guliyên ji zeviyan jê kiribûn raxistin ser rê.

⁹Kesên li pêşiyê diçûn û yên li paş ve dihatin diqêriyan û digotin: Hozanna[1]! Yê di navê Xudan de tê pîroz e!

¹⁰Bila pîroz be Serweriya bapîrê me Dawid, ya ku di navê Xudan de tê! Li herî bilindahiyan Hozanna!

¹¹Îsa ket Orşelîmê û çû Perestgehê. Û piştî ku her alî ji ber çavan ve derbas kir, ji ber ku wexta êvarê bû, bi Donzdehan ve çû Beytanyayê.

¹²Û dotira rojê, dema ku ji Beytanyayê derketin, ew birçî bû.

¹³Û dema ku wî darek hêjîra peldayî ji dûr ve dît, got dibe ku ez hêjîran li ser wê bibînim û çû wê derê. Û dema ku ew hate cem, ji bilî pelan tiştekî nedît; ji ber ku ne demsala hêjîran bû.

¹⁴Îsa bersiv da û ji wê re got: Bila êdî abadîn tu kes ji te mêwe nexwe! Şagirtên wî jî vêya bihîstin.

¹⁵Û ew hatin Orşelîmê; Îsa kete Perestgehê û destpêkir û firoşkar û girtiyarên ku di Perestgehê de bûn avête derve û maseyên perehurkêran û kursiyên kevokfiroşan gêr kirin.

¹⁶Û wî nehişt ku, tu kes firaqekî di nav Perestgehê de derbas bike.

¹⁷Û wî hîn kir û ji wan re got: Ma ji mala min re; dê mala duayê ji bo hemû netewan bê gotin, nehatiye nivîsîn[1]? Lê belê we ew kiriye geha rêbiran[2]!

¹⁸Serokên kahînan û alimên zagonê vêya bihîstin û bona kuştina wî li rêyekê geriyan; lê ji wî ditirsiyan; ji ber ku hemûya gel li ser hînkirina wî ecêb dima.

¹⁹Û dema ku bû êvar, ew ji bajêr derketin.

²⁰Û serê sibê, dema ew ji cem ve derbas dibûn; dara hêjîrê ji rehê wê ve hişk bûyî dîtin.

²¹Û Pêtrûs di bîra xwe de anî û ji wî re got: Rebbî[1]binihêre, dara hêjîrê ku te lê naletê anî, hişk bûye!

²²Îsa jî bersiv da û ji wan re got: Bila baweriya we bi Xwedê hebe.

²³Bi rastî ez ji we re dibêjim: Kî ji vî çiyayî re bêje: Rabe û xwe bavêje behrê û di dilê xwe de bê şuphe bawer bibe ku dê xwestina wî bibe, dê jê re bibe.

²⁴Ji bo vêya ez ji we re dibêjim: Her tiştên ku we bi duê ve xwestiye, bawer bikin ku we wê stendiye û dê ji we re bibe!

²⁵Û dema ku hûn radibin û dua dikin, ger giliyek we li dijî yekî hebe, wî bibexşînin ku, Bavê we yî li ezmanan jî bila sûcên we bibexşîne.

²⁶Lê belê ger hûn nebexşînin, Bavê we yî li ezmanan jî sûcên we nabexşîne.

²⁷Dîsa hatin Orşelîmê. Û dema Îsa di Perestgehê de digeriya serokên kahînan, alimên zagonê û kalepîran hatin cem wî û jê re gotin:

²⁸Tu van tiştan bi kîjan rayedariyê dikî? An jî rayedariya kirina vana kî da te?

²⁹Îsa jî ji wan re got: Ez ê jî tiştekî ji we bipirsim; bersivê bidin min, ez ê jî, ka van tiştan bi çi rayedariyê dikim ji we re bêjim.

³⁰Ma vaftîza Yehya ji ezmanan bû, an ji mirovan bû? Bersivê bidin min!

³¹Ew jî di nava xwe de fikirîn û gotin: Ger em bêjin ji ezmanan e, ew ê bêje, wê çaxê çima hûn bi wî bawer nebûn?

³²Lê belê ger em bêjin: Ji mirovan e – ji gel ve ditirsiyan; ji ber ku hemûyan Yehya, bi rastî peyxamber dihesiband.

³³Û bersiva Îsa dan û jê re gotin: Em nizanin! Îsa jî ji wan re got: Ez jî ji we re nabêjim ku, ka ez van tiştan bi kîjan rayedariyê dikim!