Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Marqos 4 Bible Online

Marqos 4 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Marqos 4

¹Û wî li qeraxa golê, dîsa dest bi hînkirinê kir. Û li dora wî ajaweyek ewqas mezin civiya ku, ew li lotkeya di golê de yî siwar bû û rûnişt û hemû ajaweyî li qeraxa golê, li reşayiyê bûn.

²Û wî gellek tişt bi wekokan hînî wan dikir û di hînkirina xwe de ji wan re got:

³Guhdarî bikin! A vay, cotkar derket ku tovê biçîne.

⁴Û wusa bû ku, gava wî tov direşand, hinek ketin qeraxa rêgehê û civîkan hatin û ew xwarin.

⁵Û hinek ketin nava baxiran, cîhê ku axa wê kêm bû û ji ber ku axa wan ne kûr bû, hema şiv dan.

⁶Lê belê dema roj hilat, qemirî û bona ku reha wê tunebû, hişk bû.

⁷Û hinek ketin nav histiriyan; histirî mezin bûn û wê xeniqandin û wê berê neda.

⁸Û hinek ketin axa qenc, mezin û zêde bûn û ber dan û hinekan sîh, hinekan şêst û hinekan jî sed qat ber dan.

⁹Û wî ji wan re got: Yên ku guhê wanî bibihîze hene, bila bibihîze!

¹⁰Dema ew bi tenê ma, tevî Donzdehan yên ku li hawirdora wî bûn, ji bo wekokan jê pirsîn.

¹¹Wî jî ji wan re got: Razên Serweriya Xwedê ji we re hatine dayîn, lê belê ji kesên li derve ne re, her tişt bi wekokan tê gotin;

¹²da ku: Yên dinêrin bila binihêrin û nebînin û yên dibihîzin bila bibihîzin û fêhm nekin, nebe ku vegerin û ji wan re bête bexşandin.

¹³Û wî ji wan re got: Ma hûn van wekokan fêhm nakin? Wê çaxê hûn ê hemû wekokan çawa fêhm bikin?

¹⁴Cotkar gotinê diçîne.

¹⁵Li cîhê gotin tête çandin, yên ku li qeraxa rê ew in; dema ku dibihîzin, Îblîs tê û gotina di dilê wan de hatiye çandin radihêje, dibe.

¹⁶Û bi vî awayî yên ku li ser baxiran hatine çandin ew in; gava gotinê dibihîzin hema bi dilşayî wê qebûl dikin,

¹⁷lê belê ji ber ku rehê wan tune, tenê demekê kurt dimînin. Yên ûsa dema ku ji bo gotinê tengasî û zilmê bibînin, hema diçerixin û dikevin.

¹⁸Û yên ku di nav stiriyan de hatine çandin ew in ku; gotinê dibihîzin,

¹⁹lê belê xema vê dinyayê û xapînokiya dewlemendiyê û hewesên wekî din dikevin navê û gotinê dixeniqînin û ew bê ber dimîne.

²⁰Û yên ku li axa qenc ve hatine çandin ew in ku; gotinê dibihîzin, qebûl dikin û hinek sîh, hinek şêst û hinek jî sed qatî ber didin.

²¹Û wî ji wan re got: Ma qendîlê bona xistina bin olçeka zadê, an jî bin livînan tînin? Ma ne ji bo danîna ser şimadankê[1]ye?

²²Ji ber ku ger ne bona kişfbûnê be, tu tiştê veşartî nîne û ger ne bona derkeve ronahiyê be, tiştekî veşartî nîne.

²³Yê ku guhên wî ji bo bihîstinê hene, bila bibihîze!

²⁴Û wî ji wan re got: Bala xwe bidin tiştên ku hûn dibihîzin. Hûn bi kîjan olçekê bipîvin, bi wê olçekê dê ji we re bê pîvandin û ji we re dê bi ser de bê zêdekirin.

²⁵Lewma yê kî hebe; dê ji wî re bête dayîn; lê belê yê kî tune be; yê ku pê re ye jî, dê jê bête stendin.

²⁶Û wî got: Serweriya Xwedê, mîna zilamê ku tovê direşîne axê ye.

²⁷Dibe şev, radize; dibe roj radibe. Bi xwe ew nizane, lê belê tov şivê dide û pêş ve diçe.

²⁸Ax bi xwe zad dide; pêşiyê şivê, dawiyê simil, dawiya dawîn jî hebên ku simil tijî dikin dide.

²⁹Dema zad digihêjin, zilam hema oraxê lê dixe. Ji ber ku dema çinandina zad hatiye.

³⁰Û wî got: Em Serweriya Xwedê mîna çi bişibînin, an jî em bi wekokek çawa li ber we daynin?

³¹Mîna hebek xerdelê ye ku, dema tête çandin, her çiqas li rûyê erdê, di nava hemû tovan de ya herî biçûk be jî,

³²paşî çandinê digihêje û hemû nebatan hîn jî mezintir dibe; guliyê mezin berdide; ûsa ku, civîkên li ezmîn dikarin di bin siya wê de bi cîh bin.

³³Û wî gotinê bi gellek wekokên mîna vêya bi axaftinekî gel jê fêhm bike, dianî ziman.

³⁴Û bêyî wekokan ji wan re nedigot; lê belê dema ku bi şagirtên xwe re tenê dima, her tiştî ji wan re eşkere dikir.

³⁵Wê rojê, dema bû êvar, wî ji wan re got: Em derbasî aliyê din bibin!

³⁶Wan jî ajawe berdan û wî bi lotka ku ew tê de ye birin; bi wî re lotkên din jî hebûn.

³⁷Û bahozeke mezin teqiya û şepêl ûsa êrîşî lotkê dikirin ku, êdî lotke tijî dibû.

³⁸Ew jî, li aliyê paşê lotkê bû û li ser balîfekê radiket. Wan, wî hişyar kirin û jê re gotin: Mamoste, ma xema te bi helaqbûna me nîne?

³⁹Ew jî rabû, bi bahozê ve xeyidî, ji golê re got: Hiş be, bisekine! Ba daket û benderayeke mezin çêbû.

⁴⁰Û wî ji wan re got: Ma çima hûn ûsa tirsonek in? Ma hîn baweriya we nîne?

⁴¹Ew jî bi tirsekî mezin tirsiyan û ji hev û din re gotin: Ma ev kî ye ku, him bahoz û him jî gol jê re îtaet dikin?