Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Marqos 5 Bible Online

Marqos 5 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Marqos 5

¹Û ew hatin aliyê dinî golê, welatê Girasîniyan.

²Gava ku Îsa ji lotkê derket, zilamekî ruhê wî yê mindar heye, hema ji goran derket û çû pêrgîniya wî.

³Cîhê ku ew lê rûdinişt di nav goran de bû û tu kesî nikarîbû ku wî bi zincîran jî girê bide;

⁴ji ber ku pirr caran ew bi qeyd û zincîran ve hatibû girêdan, lê belê wî zincîran şikestandibû û qeydan perçe kiribû û tu kesî nikarîbû ku wî zeft bikira.

⁵Û ew her tim şev û roj li serê çiyan û di nava goristanê de diqêriya û xwe bi keviran birîndar dikir.

⁶Dema ku wî ji dûr ve Îsa dît, baz da û ji wî re secde kir

⁷û bi dengekî bilind qêriya û got: Ya Îsa, Lawê Xwedayê Bilind, ma te çi ji min e? Ez bi heqê Xwedê sondê didim te; ezabê li min meke!

⁸Ji ber ku wî jê re gotibû: Ya ruhê xerab; ji vî zilamî derkeve!

⁹Û jê pirsî: Navê te çî ye? Û wî bersiv da û got: Navê min Lejyon e[1], ji ber ku em gellek in!

¹⁰Û bona ku ew wan ji wê herêmê dernexe, ew pirr li ber wî geriya.

¹¹Li wir, li qeraxa çiya, keriyek beraza ya mezin diçêriya.

¹²Û hemû cin li ber wî geriyan û gotin: Me bişîne van berazan, em têkevin wan!

¹³Îsa jî destûr da wan. Ruhên xerab jî derketin û ketin berazan û ew keriyê ku qasî du hezarî bû, ji kendala kûr, ber bi golê ve hate avêtin û di golê de fetisîn.

¹⁴Û şivanê berazan reviyan û li bajar û gundan, nûçeyê belav kirin. Û ew jî ji bo dîtina tiştên ku bûye hatin.

¹⁵Û ew hatin cem Îsa, dînê ku berê lejyonek cinan tê de bû, hiş li serî, kinc lêkirî û ew rûniştî dîtin û tirsiyan.

¹⁶Û yên ku bûyerê dîtibûn, têgihandina tiştên ku hatiye serê zilamê bi cin û di derheqê berazan de, ji gel re kirin.

¹⁷Û bona ku ew ji herêma wan here, dest pê kirin û li ber wî geriyan.

¹⁸Û dema ku ew ket lotkê, zilamê ku berê bindestiyê cinan bû, li ber wî geriya ku bi wî re bimîne.

¹⁹Lê belê Îsa nehişt û ji wî re got: Vegere mala xwe, cem yên xwe û hemû tiştên ku Xudan bo te kir û çawa merhametê li te kir, ji wan re bibêje!

²⁰Ew jî çû, li herêma Dêkapolîsê[1], dest pê kir û Îsa bona wî her çi kiribû, belav kir û her kes ecêb dima.

²¹Dema ku Îsa bi lotkê dîsa derbasî aliyê din bû, ajaweyek mezin li dora wî civiya û ew jî li qeraxa golê bû.

²²Û a vay, yekî ji serokên keniştê ku navê wî Yaîros bû hat, dema wî ew dît, xwe avêt lingên wî

²³û ew pirr li ber wî geriya û got: Keçika min ya biçûk li ber mirinê ye; were û destê xwe deyne ser, da ku, ew baş bibe û bijî!

²⁴Û ew jî bi wî re çû û ajaweyeke mezin li pey wî diçû û hawirdor lê teng dikirin.

²⁵Û li wir, pîrekek donzdeh sal e ku xwîn jê diçe hebû

²⁶û ji destê gellek hekîman zehf kişandibû, hemû hebûna xwe xerc kiribû û baş nebûbû; lê belê hîn jî xerabtir bûbû.

²⁷Gava wê tiştên ku di derheqê Îsa de hatine gotin bihîst, di nava ajawê de ji paş ve hat û dest da kincên wî.

²⁸Ji ber ku wê digot: Ger ez tenê destê xwe li kincên wî xim, ez ê xelas bibim!

²⁹Û hema çavkaniya xwîna wê ziwa bû û pîrekê jî di kûrbûna bedena xwe de hês kir ku, ji wê keserê xelas bû.

³⁰Îsa hema fêhm kir ku hêzek ji wî çû û di nava ajawê de vegeriya û got: Ma kî destê xwe li kincên min xist?

³¹Şagirtên wî jî, jê re gotin: Tu dibînî ku ajawe dor li te teng kiriye, dîsa jî tu dibêjî: Kî destê xwe li kincên min xist?

³²Û ew bona ku kesê vêya kiriye bibîne, li dora xwe nihêrt.

³³Pîrekê jî wergera di xwe de dizanîbû; bi tirs lerizî û hat, xwe avêt lingên wî û hemû rastiyê ji wî re got.

³⁴Lê belê wî ji wê re got: Keça min, baweriya te, te xelas kir, bi xweşiyê here û ji êşa xwe qenc bibe!

³⁵Hîn Îsa diaxifî, zilaman ji mala serokê keniştê ve hatin û gotin: Keça te mir, êdî tu çima Mamoste bêaram dikî?

³⁶Lê belê gava Îsa, gotina ku hate gotin bihîst, ji serokê keniştê re got: Metirse, tenê bawer bike!

³⁷Û wî nehişt ku xeynî Pêtrûs û Aqûp û birayê Aqûp Yûhena kes li pey wî herin.

³⁸Û gava ku ew hate mala serokê keniştê, yên ku bi gale gal digirîn û diqêrin dîtin.

³⁹Gava ew ket hundir, ji wan re got: Çima hûn dikin qêrîn û digirîn? Zarok nemiriye, lê radikeve!

⁴⁰Lê ew jî, gellekî bi wî dikeniyan. Lê belê paşî ku wî bi xwe hemûyan derxistin derve, dayik û bavê zarokê û kesên bi wî re ne girt û çû ket cîhê ku zarok lê ye.

⁴¹Bi destê zarokê girt û jê re got: Talîta kûmî! ku wergera wê: Keçikê, ez ji te re dibêjim: Rabe! ye.

⁴²Keçik jî hema rabû û geriya; ji ber ku ew donzdeh salî bû. Û ew gellek şaş û metal man.

⁴³Û wî ji wan re, bila vêya kes nizanibe û baş li wan emir kir û got ku, bila tiştekî xwarinê bidin keçikê.