Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Marqos 6 Bible Online

Marqos 6 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Marqos 6

¹Û ew ji wir derket û hat welatê xwe û şagirtên wî jî li pey wî çûn.

²Dema bû roja Sebtê, li keniştê dest bi hînkirinê kir; gellekan wî bihîstin, şaş man û gotin: Ev tiştan ji vî zilamî re ji ku derê ne? Zaniyariya ku ji wî re hatiye dayîn, gelo çî ye? Ma ev karên bi qudret yên ku bi destên wî ve çêdibin, çine?

³Ma ev ne xeratê lawê Meryem û birayê Aqûp û Yose û Cihûda û Şîmûn e? Ma xwuşkên wî ne li vir, li cem me ne? Û di wî de tilpekî bûn.

⁴Îsa jî ji wan re got: Peyxamberekî, xeynî welatê xwe, li nav mirovê xwe û ji mala xwe pê ve, li cîhekî din ne bêrûmet e!

⁵Û li wê derê hêz neanî ku karê bi qudret bike, sirf destên xwe danî ser çend nexweşan û wan qenc kirin.

⁶Bi bêbaweriya wan ve şaş ma. Û ew li gundên dorê digeriya û hîn dikir.

⁷Û wî bangî Donzdehan kir û dest pê kir, wan dudo bi dudo şand û rayedariya qewirandina ruhên xerab da wan.

⁸Û wî emir da wan ku, bona rêwîtiyê xeynî çoyekê tiştekî bi xwe re nebin; divê ne nan, ne kîs, ne jî di nava şûtikê xwe de pere bi xwe re bibin;

⁹lê belê ji wan re got ku bila çarixan bikin lingê xwe û du kirasan li xwe mekin.

¹⁰Û wî ji wan re got: Her li ku derê ku hûn bikevin malekê, heta ku hûn ji wir derkevin, li wê derê bimînin.

¹¹Her ku der we qebûl neke û we guhdarî nekin, dema hûn ji wir derkevin, toza bin lingên xwe, bona ku ji wan re bibe şahdeyî, dawişînin! Bi rastî ez ji we re dibêjim: Di roja daraziyê de dê rewşa welatê Sodom û Gomorayê ji ya wî bajarî çêtir bibe!

¹²Ew jî derketin û bona ku mirov tobe bikin, waz dan.

¹³Û wan gellek cin diqewirandin û gellek nexweşan, rûn li wan didan û baş dikirin.

¹⁴Qiral Hêrodês jî bihîst; ji ber ku namdariya wî belavî her derê bûbû û hinekan digotin: Ev Yehyayê vaftîzkar e ku ji nav miriyan rabûye; ji ber vê yekê di wî de keramet tên kirin!

¹⁵Lê hinekên din digotin: Ew Êlyas e û hinekên din jî digotin: Mîna peyxamberên din peyxamberek e.

¹⁶Lê belê dema Hêrodês vêya bihîst, got: Yehyayê ku serê wî jêkirime, ji nav miriyan vejiyaye!

¹⁷Ji ber ku Hêrodês bi xwe, bona Hêrodiya jina Fîlîpoyê birayê xwe zilam şandibû û Yehya girtibû, girêdabû û avêtibû zindanê; ji ber ku ew bi wê pirekê re zewicîbû.

¹⁸Ji ber ku Yehya ji Hêrodês re gotibû: Zewaca te û jinbira te ne caiz e!

¹⁹Hêrodiya jî bo vê yekê gir bi wî ve girêdabû; dixwest wî bikuje, lê belê wê nikarîbû bikira.

²⁰Ji ber ku Hêrodês zanîbû Yehya mirovek rast û pîroz e; ji wî ditirsiya û ew diparêst. Dema ku wî guhdarî dikir, pirr şaş dima û bi dilşahî wî guhdarî dikir.

²¹Di roja bûyîna Hêrodês de, dema roja munasib ya ku ji zilamên xwe yî mezin re, serpêlan re û ji kesên pêşhatiyên Celîlê re ziyafetê dide hat,

²²dema keça Hêrodiyayê ket hundir û reqisî, ew rewş li xweşiya Hêrodês û yên ku pê re li ser sifrê rûniştine re çû û qiral ji keçikê re got: Bixwaze ji min, tu çi bixwaze ez ê bidim te!

²³Û wî ji wê re sond xwar: Tu ji min her çi bixwazî, heta nêviyê qiraletiya xwe, ez ê bidim te!

²⁴Ew jî derket û çû ji diya xwe re got: Ez çi bixwazim? Diya wê got: Serê Yehyayê vaftîzkar bixwaze!

²⁵Û ew hema bi lez çû cem qiral û daxwaza xwe ji wî re got: Ez dixwazim ku tu niha serê Yehyayê vaftîzkar li ser sêniyekê bidî min!

²⁶Qiral zehf xemgîn bû; lê belê ji ber sondê û yên ku bi wî re li sifrê rûniştîbûn, nexwest keçikê red bike.

²⁷Û qiral hema ji leşkeran yekî şand û emir da ku serê wî bîne.

²⁸Ew jî çû di zîndanê de serê wî jê kir û serê wî li ser sêniyekê anî û ew da keçikê û keçikê jî ew da diya xwe.

²⁹Û dema ku şagirtên Yehya vêya bihîstin, hatin û meytê wî girtin û kirin gorekê.

³⁰Û şagirt li cem Îsa civiyan û hemû tiştên ku kiribûn û hîn kiribûn ji wî re gotin.

³¹Wî jî ji wan re got: Hûn bi tena serê xwe werin cîhekî tenha û hinekî rawestin! Ji ber yên ku dihatin û diçûn pirr bûn, ûsa ku, wan wext nedidît xwarinê bixwin.

³²Û ew bi lotkê, bi tena serê xwe çûn cîhekî tenha.

³³Gellek kesên ku çûna wan dîtin, wan nas kirin û ji hemû bajaran, bi peyatî ketin rê û berî wan gîhîştin wî cîhî.

³⁴Û dema Îsa peya bû, ajaweyeke mezin dît û dilê wî bi wan şewitî, ji ber ku ew mîna mihên bê şivan bûn û ji wan re dest bi hînkirina gellek tiştan kir.

³⁵Û ji ber ku wext pirr dereng bû, şagirtên wî hatin cem wî û jê re gotin: Ev der cîhekî tenha ye û wext jî dereng e;

³⁶wan berde ku, bila herin çewlîg û gundên der û dorê, ji xwe re xwarinê bistînin.

³⁷Lê belê wî bersiv da û ji wan re got: Hûn xwarinê bidin wan! Û wan ji wî re gotin: Ma em herin bi du sed dînarî[1]nan bistînin û bi wan bidin xwarin?

³⁸Wî jî ji wan re got: Çend nanê we hene? Herin û lê binihêrin! Û gava ku wan fêhm kirin, gotin: Pênc nan û du masiyê me hene.

³⁹Û wî emir da wan ku, hemû kom bi kom li ser giyayê hêşîn rûnin.

⁴⁰Û ew jî bi sedan û bi pênciyan, kom bi kom rûniştin.

⁴¹Û wî pênc nan û du masî rahişt li ezmanan nihêrt, dua şikiryê kir û nan parî kir û ji bo di nava gel de par bikin, da şagirtên xwe; herdu masiyan jî di nava hemûyan de par kir.

⁴²Û hemûyan xwarin û têr bûn.

⁴³Ji perçeyan û ji masiyan donzdeh zembîl tijî hildan.

⁴⁴Û hejmara yên ku ji wan nanan xwarin, pênc hezar mêr bûn.

⁴⁵Heta ku ew gel berde, bona hema li lotkê siwar bibin û berî wî derbasî aliyê din, Beytsaydayê bibin, zorê da şagirtên xwe.

⁴⁶Û piştî ku wî xatir ji wan xwest, bona dua kirinê çû çiyê.

⁴⁷Û dema bû êvar, lotke di nava golê de bû û ew jî tena serê xwe li reşayiyê bû.

⁴⁸Û wî dît ku, ew di bêrkişandinê de di tengasiyê de ne; ji ber ku ba li dijî wan bû. Û ber bi sibê ew li ser golê meşiya û nêzîkî wan hat û wî xwest ku ji wan derbas bibe.

⁴⁹Lê belê wan dema ku dîtin ew li ser golê dimeşe, gotin qey ew xeyaletek e û qêriyan.

⁵⁰Ji ber ku hemûyan wî dîtin û ketin şaşwaziyê. Lê belê wî hema bangî wan kir û got: Cesûr bin; ez im, metirsin!

⁵¹Û ew li cem wan, li lotkê siwar bû û ba sekinî. Û ew di nav xwe de gellek şaş bûn.

⁵²Lewma wan bi karê nanan fêhm nekiribûn; ji ber ku dilê wan hişk bûbû.

⁵³Dema ku ew derbasî aliyê din bûn, li Cenasêrtê derketin reşayiyê û lotke girê dan.

⁵⁴Dema ku ew ji lotkê derketin, gel hema wî nas kir

⁵⁵û hemû hawirdorê herêmê bi bazdan geriyan; cîhê ku Îsa lêbû bihîstin; dest pê kirin û nexweşan li ser livînan birin wê derê.

⁵⁶Û li gund, li bajaran, an jî li çewlîgan, biketa her ku derê, nexweşan dixistin qadan û bona ku tenê destê xwe bi dawa kincên wî bixin, li ber wî digeriyan. Û hemûyên ku destê xwe lê dixistin, baş dibûn.