Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Lûqa 1 Bible Online

Lûqa 1 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Lûqa 1

¹Ya Têyofîlosê bixawên[1], gellekan dest bi dîroknivîsa ev bûyerên ku di nava me de derbas bûye kirine;

²ew serpêhatiyên ku wan kesên ji pêşî ve bi çavên xwe dîtin û belav kirin ji me re gotine;

³ji ber vê yekê, ez jî yekî ku ji pêşiyê ve guhê xwe daye hemûyî û lê kolayî me, ji lewre min qenc dît ku ez wê rêz bi rêz ji te re binivîsim;

⁴da ku, tu rastiya tiştên ku ji te re hatine hînkirin, bizanî.

⁵Di dema qiralê Cihûstanê Hêrodês de, ji koma Ebiya, bi navê Zekerya kahînek hebû; jina wî ji keçên Harûn bû û navê wê Êlîzabêt bû.

⁶Herdu jî li cem Xwedê kesên salih bûn û di hemû emir û daraziyên Xudan de bêqisûr dimeşiyan.

⁷Û zarokên wan tunebû, ji ber ku Êlîzabêt stewr bû û herdu jî gellek kal bûn.

⁸Û wusa bû ku, gava wî di dora koma xwe de li berya Xwedê wezîfa xwe yî kahîntiyê dianî cîh;

⁹li gor adeta kahîntiyê pişk li wî ket ku ew here Perestgeha Xudan û bixûrê bişewitîne.

¹⁰Û di dema şewitandina bixûrê de hemûya civaka gel ji derve dua dikirin.

¹¹Di wê demê de milyaketek Xudan, li aliyê rastê pêşkêşîgeha bixûrê rawesta û xuyayî Zekerya bû.

¹²Û gava Zekerya ew dît, şaş ma û tirs kete ser wî.

¹³Lê belê milyaket ji wî re got: Zekerya metirse! Ji ber ku dua te hate qebûl kirin û jina te Êlîzabêt, dê kurekî ji te re bîne û tuyê navê wî Yehya deyne.

¹⁴Û tuyê kêfxweş bibe û bicoşê ve bikeve; dê gellek kes jî bi bûyîna wî kêfxweş bibin.

¹⁵Ji ber ku ew dê li cem Xudan mezin be, ew xemr û araqên giran qet venaxwe û hîn di zikê diya xwe de dê bi Ruhê Piroz tijî bibe.

¹⁶Û ew ê gellekan ji lawên Îsraêl ve vegerîne Xudan, Xwedayê wan.

¹⁷Bona ku dilê bavan berbi zarokan ve û dijrabiran vegerîne fêhmkariya salihan û bona gelekî ji bo Xudan amade ye amade bike, dê bi ruh û qudreta Êlyas ve di pêşiya wî de bimeşe.

¹⁸Û Zekerya jî ji milyaket re got: Ez çawa bi vêya bizanibim? Ji ber ku ez zilamekî kalepîr im û pîreka min jî zehf kalepîr e!

¹⁹Û milyaket bersiv da wî û ji wî re got: Ez Cebrayîlê ku li ber Xwedê sekiniye me; ez hatime şandin ku, ji te re bêjim û mizgîniya va tiştana bidim te.

²⁰Û a vay, dê zimanê te giran bibe û heta ku ev tişta çê bibe, tuyê nikaribe biaxifî; ji ber ku tu bi wan gotinên min yên dê di demên xwe de bêne cîh bawer nebû!

²¹Û gel li benda Zekerya bû û ew bi dereng mayîna wî ya di Perestgehê de ecêb diman.

²²Lê belê Zekerya gava derket derve, nikarîbû bi wan re biaxifiya; wan fêhm kir ku di Perestgehê de xewn û xeyalekî dîtiye. Û Zekerya ji wan re îşaretan kir û zimanê wî lal ma.

²³Û wusa bû ku, gava rojên wî yî xizmetê derbas bûn, çû mala xwe.

²⁴Paşî wan rojan pîreka wî Êlîzabêt ducanî ma û pênc meh vê rewşa xwe veşart û got:

²⁵Xudan rewşa min dît bona vê şermezariyê di nava mirovan de ji ser min rake, vê qencîtiya bi min re kir!

²⁶Di meha şeşemîn de, ji aliyê Xwedê ve, milyaket Cebrayîl, li Celîlê, bajarê ku jê re dibêjin Nisret;

²⁷ji keçikekê ku dergistiya Ûsivê ji nîjada Dawid bû re hate şandin; navê keçikê Meryem bû.

²⁸Û milyaket hat cem wê û ji wê re got: Silav li te, ya keçika xêr dîtî; Xudan bi te re ye!

²⁹Û Meryem bi vê gotinê ve gellek şaş ma û difikirî ku, ka ev silava tê çi wateyê[1].

³⁰Û milyaket ji wê re got: Meryem, metirse! Ji ber ku tu gîhaşt xêra Xwedê.

³¹Û a vay, tuyê ducanî bimîne, lawekî bîne dinê û navê wî Îsa deyne.

³²Ew ê mezin bibe û dê ji wî re bibêjin; Lawê Yê Herî Bilind, dê Xudan, Xwedê texta bapîrê wî Dawid bide wî

³³û dê heta bêdawiyê li ser mala Aqûp serweriyê bajo û dê qet dawiya serweriya[1]wî tune be.

³⁴Meryemê jî ji milyaket re got: Gelo dê ev çawa bibe; ji ber ku ez bi zilam nizanim?

³⁵Û milyaket bersiv da û ji wê re got: Dê Ruhê Pîroz were ser te û Yê Herî Bilind, siya xwe bi ser te ve berde; ji ber vê yekê, dê ji wî Pîrozê ku biwelide re, Lawê Xwedê bête gotin.

³⁶Û a vay, meriva te Êlîzabêt jî di pîraniya[1]xwe de bi lawekî ve ducanî ma û pîreka ku ji wê re digotin stewr e, a vay, ew di meha xwe yî şeşemîn de ye.

³⁷Ji ber ku, li cem Xwedê tiştekî nebe tune ye.

³⁸Meryemê jî got: A vay, ez xizmetkara Xudan im; bila bona min, mîna gotina te bibe! Û milyaket ji wê cûda bû.

³⁹Meryem rabû, di wan rojan de bi lez çû bajarekî ji herêma çiyayiya Cihûda.

⁴⁰Û ew gîhaşt mala Zekerya û silav da Êlîzabêtê.

⁴¹Û wusa bû ku, gava Êlîzabêt silava Meryemê bihîst, zarokê di zikê wê de xwe tev da û Êlîzabêt bi Ruhê Pîroz ve tijî bû

⁴²û bi dengekî bilind bang kir û got: Tu ya di nava pîrekan de pîroz e, berê zikê te jî pîroz e!

⁴³Û ev ji min re ji ku ve bû ku, diya Xudanê min hate cem min?

⁴⁴Ji ber ku gava dengê silava te kete guhê min, zarokê di zikê min de bi kêfxweşî xwe tev da.

⁴⁵Xwezî bi wê pîreka ku bawerî anî! Ji ber, ew tiştên ku ji aliyê Xudan ve jê re hatine gotin, dê bên cîh!

⁴⁶Û Meryemê got: Canê min Xwedê bilindtir dike

⁴⁷û ruhê min bi Xelaskarê min Xwedê ve şa dibe;

⁴⁸ji ber ku, li rewşa kêm ya qûlê xwe ve nihêrt; lewma a vay, ji niha pê ve dê hemû nifşe ji min re; dilgeş[1]! bibêjin.

⁴⁹Ji ber ku yê bi Qudret ji min re tiştên mezin kir; navê wî pîroz e.

⁵⁰Û dilovaniya wî, nifş bi nifş li ser yên ku ji wî ditirsin e.

⁵¹Wî bi hêza bazindê xwe serweriyê pêk anî; yên di nava pêşniyarên dilê xwe de xwe mezin dibînin, ji hev belav kirin.

⁵²Wî yên mezin, ji textên wan anî xwar û yên nizm bilind kir.

⁵³Birçiyan bi tiştên xweşik ve têr kir û dewlemendan dest vala şand.

⁵⁴Wî bîranîna dilovaniya xwe kir, alîkariyê bi xulamê xwe Îsraêl re kir.

⁵⁵Mîna ku ji bapîrên me re; ji Birahîm û nîjada wî re heta bêdawiyê soz daye!

⁵⁶Meryem qasî sê mehî li mala Êlîzabêtê ma û dîsa vegeriya mala xwe.

⁵⁷Ji bo Êlîzabêtê, dema ku biwelidîne temam bû û wê lawekî anî.

⁵⁸Cîran û mirovên wê bihîstin ku Xudan dilovaniyek mezin li wê kiriye, bi wê re kêfxweş bûn.

⁵⁹Û wusa bû ku, di roja heyştemîn ya bûyîna lawik de, bona sunetkirinê hatin û xwestin ku li gor navê bavê wî Zekerya li wî bikin.

⁶⁰Diya wî li wan vegerand û got: Na, lê belê dê navê wî Yehya be!

⁶¹Û wan ji wê re gotin: Di nav mirovên te de kesekî bi vî navî tune ye!

⁶²Li ser vêya, vegeriyan ser bavê wî û bi nîşanan ve ji wî pirsîn ku, ka ew dixwaze çi navî li lawik bike.

⁶³Wî lewheyek xwest û li ser nivîsî: Navê wî Yehya ye! Hemû ecêb man.

⁶⁴Di cîh de dev û zimanê wî vebûn û gotinên ku Xwedê bilindtir dikin got.

⁶⁵Û tirs ket ser hemûyên ku li dorê rûniştî bûn û hemûya van gotinan, li hemû herêma çiyayiya Cihûdayê ve hatin axaftin.

⁶⁶Û heçî kesên bûyerê bihîstin digotin: Gelo dê ev zaroka bibe çi? Ev tiştana di dilê xwe de veşartin; ji ber ku destê Xudan bi wî re bû.

⁶⁷Û bavê wî, Zekerya bi Ruhê Pîroz ve tijî bû û bi vî awayî peyxamberîtî kir û got:

⁶⁸Bila Xwedayê Îsraêlê Xudan pîroz be! Ji ber ku serîdankê li netewa xwe kir û bi fîdyê xelas kir.

⁶⁹Em ji destên neyarên xwe ve xelas bûn

⁷⁰û bona ku di hemû rojên me de bi pîrozî û qenciyê ve, li ber wî, bi bêtirsî parastinê ji me re bibexşîne,

⁷¹bona ku ji bavên me re dilovaniyê bike û peyxama xwe ya pîroz,

⁷²bona sonda ku ji bavê me Birahîm re daye di bîra xwe de bîne,

⁷³wekî ku ji destpêkê ve bi devê peyxamberên xwe yî pîroz ve gotiye,

⁷⁴ji destê neyarên me û ji hemûyên ku ji me dikerihin ve xelasiyê,

⁷⁵di mala qûlê xwe Dawid de, ji me re hêza xelasiyê bilind kir.

⁷⁶Û tu jî, ya zarok, tuyê bi navê peyxamberê Yê Herî Bilind bête bang kirin; ji ber, bona ku tu rêyên wî amade bike

⁷⁷û bona têgihandina xelasiya ku bi bexşandina gunehên netewa wî ve dibe; tuyê li ber rûyê Xudan bimeşe;

⁷⁸ji ber zêdeyiya dilovaniya Xwedayê me, bona ku ronahiyê bide yên ku di tariyê de û di siya mirinê de rûniştine,

⁷⁹bona ku lingên me berbi rêya xweşiyê ve rast bike, roja ku hiltê dê ji bilindahiyan ve were serîdanka me!

⁸⁰Zarok mezin dibû û ji aliyê ruh ve xurt dibû û heta roja ku ji Îsraêlê re bête daxuyanîkirin di çolan de ma.