Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Lûqa 11 Bible Online

Lûqa 11 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Lûqa 11

¹Û wusa bû ku, Îsa li cîhekî dua dikir û dema ku qedand, yekî ji şagirtên wî, jê re got: Ya Xudan, ka me hînî duakirinê bike, çawa ku Yehya şagirtên xwe hîn kirine!

²Îsa ji wan re got: Çaxa hûn dua bikin, bibêjin: Ya Bavo, bila navê te bê pîroz kirin! Bila Serweriya te were! Mîna li ezmanan, bila li erdê jî xwestina te bê cîh!

³Nanê me yî rojane, roj bi roj bide me!

⁴Û gunehên me ji me re bibexşîne; ji ber ku em jî ji her kesê ku deyndarê me ye re dibexşînin! Û me nebe ceribandinê, lê belê me ji yê xerab xelas bike!

⁵Û wî ji wan re got: Ji we hevalekî kîjanî hebe ku, nîvê şevê here cem wî û ji wî re bibêje: Hevalo, ka sê nanî bi deyn bide min;

⁶ji ber ku hevalê min ji rêwitiyê ve hatiye cem min û tiştekî min nîne ku ez deynim ber wî!

⁷Û ew jî ji hundir lê vegerîne û bêje: Min bêaram meke! Êdî derî girtiye û zarokên min li cem min, di nav livînan de ne; ez nikarim rabim û bidim te!

⁸Ez ji we re dibêjim, ger ew ji bona hevalbendiyê ranebe û nede wî jî ew ê ji ber bêrûtiya wî rabe û çiqas ji wî re hewce bike, dê bide wî.

⁹Û ez jî ji we re dibêjim: Bixwazin û dê ji we re bê dayîn, bigerin û hûn ê bibînin, li derî bixin û ew ê ji we re vebe!

¹⁰Ji ber ku yê dixwaze, distîne û yê digere, dibîne û yê li derî dixe, jê re vedibe.

¹¹Û di nav we de kîjan bav heye ku, ger lawê wî nan bixwaze û ew ê jî kevir bide wî? An jî ger masî bixwaze, ew ê jî li dêvla masî marê bide wî?

¹²An jî ew hêkekê bixwaze û ew ji dêvla wê dûpişkekî bide wî?

¹³Niha ger hûn, yên xerab in jî, hûn zanin tiştên qenc bidin zarokên xwe, ma Bavê ezmanî hîn çiqas bêtir dê Ruhê Pîroz bide yên ku ji wî dixwazin!

¹⁴Û Îsa cinekî lal derdixist. Û wusa bû ku, gava cin derket, yê lal axifî û gel ecêb ma.

¹⁵Lê belê hinekan ji wan gotin: Ew bi serokê cinan Beelzebûl, cinan derdixe!

¹⁶Û hinekan jî Îsa ceriband û nîşanek ji ezmanan jê xwestin.

¹⁷Lê belê Îsa bi fikrên dilê wan zanî û ji wan re got: Her serweriya ku li dijî hev dubendiyê bike, xera dibe û mala ku yekîtiya wê nebe, dikeve.

¹⁸Ger Îblîs jî li dijî xwe bi xwe rabe, dê serweriya wî çawa bimîne? Ji ber ku hûn dibêjin ku ez bi Beelzebûl cinan derdixim.

¹⁹Ger ez bi Beelzebûl cinan derdixim, wê demê ma lawên we bi kî derdixin? Ji ber vê yekê, ew ê bibin darazkirên we.

²⁰Lê belê ger ez bi tiliya Xwedê cinan derdixim, wê demê dibe Serweriya Xwedê gihaştiye we!

²¹Dema yekî çekdar û biquwet qesra xwe diparêze, tiştên wî di dilxweşiyê de dimînin.

²²Lê belê gava yekî ji wî biquwettir were û wî bindest bike, dê ew hemû çekên wî yên ku ew bi wan ewle dibû bistîne û talana wî par bike.

²³Yê ku ne bi min re ye, li dijî min e û yê ku bi min re necivîne, belav dike!

²⁴Dema ruhê xerab ji mirov derdikeve, bona aramiyê bibîne, di cîhên bê av de digere. Û gava li tiştê ku lê digere, nabîne, dibêje: Ez ê vegerim mala xwe ya ku ez ji wê derketime.

²⁵Û gava tê, dibîne ku ew paqijkirî û hatiye xemilandin.

²⁶Wê demê ew diçe û heft ruhên din yên ji xwe xerabtir tîne û ew dikevin wir û rûdinin û rewşa wî mirovî yê dawî, ji yê pêşî xerabtir dibe.

²⁷Û wusa bû ku, dema Îsa ev tiştan digot, pîrekek ji nava ajawê dengê xwe bilind kir û ji wî re got: Xwezî bi rehma ku te kişandiye û pêsîrên ku te mêtandine!

²⁸Lê belê Îsa got: Belê, lê hîn bêtir xwezî bi wan, yên ku gotina Xwedê dibihîzin û wê tînin cîh!

²⁹Û dema gel li dora wî diciviyan, Îsa dest bi gotinê kir: Ev nifşê han, nifşekî xerab e! Nîşanekê dixwaze û ji nîşana Yûnis peyxamber pê ve nîşaneke din ji wan re nayê dayîn.

³⁰Ji ber, çawa ku Yûnis ji gelê Neynowê re bûye nîşan, Lawê Mirov jî dê ji vî nifşî re ûsa bibe.

³¹Qiralîçeya Başûr[1], di roja daraziyê de dê bi zilamên vî nifşî re rabe û dê wan sûcdar bike; ji ber ku ew ji dawiyên dinyayê hat ku, guh bide zanyariya Silêman û a vay, yekî ji Silêman hîn jî mezintir li vir e!

³²Zilamên Neynowê di roja daraziyê de dê bi vî nifşî re rabin û wan sûcdar bikin, ji ber ku wan bi waza Yûnis tobe kirin û a vay, yekî ji Yûnis hîn jî mezintir, li vir e!

³³Tu kes çirayê vênaxe û danîne cîhekî veşartî, an jî naxe bin çapê, lê belê wê dixe şimadankê ku, yên dikevin hundir, ronahiyê bibînin.

³⁴Roniya bedenê çavê te ye; ger çavê te qenc be, hemû bedena te jî dibe ronahî, lê belê ger çavê te xerab be, bedena te jî dibe tarî.

³⁵Bi vî awayî bala xwe bide ku, ronahiya di te de, nebe tarî!

³⁶Ger hemûya bedena te ronahî be û tu derê tarî tê de tune be, ew dibe wek ku çira bi şewqa xwe te ronahî dike, ûsa hemû ronî dibe.

³⁷Dema Îsa diaxifî, yekî Fêrisî rica ji wî kir ku, li cem wî xwarinê bixwe; ew jî çû û li sifrê rûnişt.

³⁸Lê belê gava yê Fêrisî dît ku, ji berî xwarinê, wî destê xwe li gor adeta wan neşuşt, ecêb ma.

³⁹Xudan jî ji wî re got: Hûn Fêrisî derveyê qedeh û sêniyan paqij dikin, lê belê hundirê we tijî şelandinî û xerabî ye.

⁴⁰Hey bêaqilno! Ma yê derve çêkirî hundir jî çênekiriye?

⁴¹Lê belê ya qenc ew e ku, hûn ji tiştên xwe yên heyî xêran bidin, wê gavê dê her tişt ji we re paqij bibe!

⁴²Lê belê wey li we Fêrisiyan! Ji ber ku hûn deheka pûng, catir û hemû cureyên pincarê didin, lê belê hûn dev ji rastî û hezkirina Xwedê berdidin! Divê we ev bikirana û dev ji yên din jî bernedana.

⁴³Wey li we Fêrisiyan! Ji ber ku hûn di keniştan de ji kursiyê pêşî û di sûkan de ji silav stendinê hez dikin!

⁴⁴Wey li we! Ji ber ku hûn wek wan tirbên nenas in, yên ku mirovên li ser wan digerin, bi wan nizanin!

⁴⁵Û yekî ji alimên zagonê, bersiv da û ji Îsa re got: Ya Mamoste, bi van gotinan tu me jî xerab derdixî!

⁴⁶Lê belê Îsa got: Wey li we jî, ya alimên zagonê! Ji ber ku hûn barên hilgirtina wan bi zehmet e, didin pişta mirovan û hûn bi xwe tiliyekî xwe jî nadin wan baran.

⁴⁷Wey li we! Hûn tirbên peyxamberên ku bi destê bav û kalên we hatine kuştin çêdikin.

⁴⁸Bi vî awayî hûn şahdeyiyê ji karên bav û kalên xwe re dikin û hûn wan rast dibînin, ji ber ku bavên we wan kuştin û hûn jî tirbên wan çêdikin.

⁴⁹Ji ber vê yekê, Zanyariya[1]Xwedanî bi vî awayî got: Ez ê ji wan re peyxamberan û şandiyan bişînim; dê hinekan ji wan bukujin û hinekan jî bidin cefayê;

⁵⁰da ku, bila ji dema dinya çêbûyî ve, xwîna hemû peyxamberan ya ku hatiye rijandin, ji vê nifşê were xwestin;

⁵¹ji xwîna Habîl, heta xwîna Zekerya, yê ku di neqeba gorîgeh û Perestgehê de hate kuştin; belê, ez ji we re dibêjim ku, dê ji vî nifşî were xwestin!

⁵²Wey li we alimên zagonê! Ji ber ku we rahiştiye nifta zanînê, hûn bi xwe ne ketin hundir û yên dixwestin bikevin hundir jî, we nehişt bikevinê!

⁵³Gava Îsa ji wir derdiket, alimên zagonê û Fêrisiyan, li ser pirr tiştan ji wî pirs kirin û wî dan tengahiyê;

⁵⁴wan xwe li ber vedabûn ku, bona bi gotinekê ji devê wî derdikeve, wî bixin kemînê.