Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Lûqa 12 Bible Online

Lûqa 12 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Lûqa 12

¹Di vê navberê de, gava bi hezaran mirov mîna ku hev û din bieciqînin, kom bi kom diciviyan; Îsa pêşiyê ji şagirtên xwe re dest pê kir û got: Xwe ji havêna Fêrisiyan biparêzin; ew durûtî ye!

²Lê belê tiştekî nixumandî nîne ku, xuya nebe û tiştekî veşartî nîne ku, neyê zanîn.

³Ji ber vê yekê, her tiştê ku we di tariyê de gotiye, dê di ronahiyê de were bihîstin û tiştê ku we di hundir de di guh de gotiye, dê li ser banan were bang kirin.

⁴Lê belê ez ji we hevalên xwe re dibêjim: Ji kesên bedenê dikujin û ji pê ve nikarin tiştekî xerabtir bikin, metirsin.

⁵Lê belê ez nîşanî we bidim ku, ka hûn ê ji kê bitirsin: Ji wî kesê ku piştî dikuje, dikare bavêje dojehê ve bitirsin! Belê, ez ji we re dibêjim; ji wî bitirsin!

⁶Ma pênc civîk bi du pere[1]ve nayên firotin? Lê belê dîsa, Xwedê yek jî ji wan ji bîr nekiriye.

⁷Mîna vêya hemû mûyên serên we bi xwe jî jimartî ne. Ji ber vê yekê metirsin! Hûn ji gellek civîkan hîn jî hêjatir in.

⁸Lê belê ez ji we re dibêjim: Her kî min li ber mirovan, bi eşkeretî qebûl bike, dê Lawê Mirov jî wî li ber milyaketên Xwedê bi eşkeretî qebûl bike;

⁹lê belê kî min li ber mirovan înkar bike, dê ew jî li ber milyaketên Xwedê were înkar kirin.

¹⁰Û kî li dijî Lawê Mirov gotinê bibêje, dê jê re were bexşandin, lê belê ji yê ku li dijî Ruhê Pîroz kufir dike re nayê bexşandin.

¹¹Gava we bibin keniştan, ber serok û fermandaran, xeman nexwin, hûn ê çawa û çi bersivê bidin, an çi bêjin;

¹²ji ber ku Ruhê Pîroz, dê we di wê saetê de hîn bike ku, divê ka hûn çi bibêjin.

¹³Û yekî ji nava civakê ji Îsa re got: Ya Mamoste, ji birayê min re bibêje ku, ew wêristiyê bi min re par bike!

¹⁴Îsa ji wî re got: Ya zilamo, kê min li ser we bi darazkirî an jî parkirê mêrasê wezîfedar kiriye?

¹⁵Û wî ji wan re got: Bala xwe bidinê û xwe ji hemû çavbirçîtiyan biparêzin! Ji ber ku jiyana mirov, ne bi pirrbûna hebûna wî ye[1].

¹⁶Û wî wekokekê ji wan re got û axifî: Zeviyên zilamekî dewlemend, zadekî zêde da.

¹⁷Ew fikirî û di dilê xwe de got: Cîh nemaye ku ez dexila xwe biximê; gelo ez çi bikim?

¹⁸Û wî got: Ez ê ûsa bikim: Ez ê embarên xwe xera bikim û yên hîn mezintir ava bikim û ez ê hemû dexl û malê xwe di wan de kom bikim.

¹⁹Û ez ê ji canê xwe re bêjim: Ya can, te ji xwe re têra pirr salan mal hilaniye; li rihetiya xwe binihêre, bixwe, wexwe û şa bibe!

²⁰Lê belê Xwedê ji wî re got: Hê bêaqilo! dê îşev canê te ji te bê stendin; ma dê ew malê ku te amade kiriye ji kê re bimîne?

²¹Kesê ku bona xwe xezîneyan berhev dike û li cem Xwedê ne dewlemend e, wusa ye!

²²Û Îsa ji şagirtên xwe re got: Ji ber vê yekê, ez ji we re dibêjim: Ji bo jiyana xwe xeman nexwin ku, hûn ê çi bixwin û ji bo bedena xwe jî xem nekin ku, hûn ê çi li xwekin.

²³Ji ber ku jiyan ji xwarinê û beden jî ji li xwe kirinê hêjatir e.

²⁴Li qirikan binihêrin, ew ne diçînin, ne jî didirûn, ne kewarên wan, ne jî embarên wan hene û Xwedê dîsa jî wan xwedî dike; hûn çiqasî ji teyrikan hêjatir in!

²⁵Ma kî ji we bi xemxwarinê dikare gezekê[1]bi ser jiyana xwe ve dirêjtir bike?

²⁶Ûsa ku, ger hûn nikarin tiştekî herî biçûk jî bikin, çima hûn bona tiştên din xeman dixwin?

²⁷Li sosinan binihêrin, çawa mezin dibin; ew ne kar dikin, ne jî rîs dirêsin û ez ji we re dibêjim: Silêman jî di hemû rûmeta xwe de wek yekê ji wan, li xwe nekiribû!

²⁸Lê belê ew gîhayê ku îro di zeviyê de xuya dike û sibê dê bi nav firinê ve bête avêtin, ger Xwedê wî ûsa bi cil bike, ma dê we çiqasî zêdetir bi cil bike, ya bawerî kêmno?

²⁹Hûn li, ka hûn ê çi bixwin û ka çi vexwin negerin û di dudiliyê de jî nebin!

³⁰Ji ber ku hemû gelên dinê tim li vana digerin; Bavê we jî dizane ku hûn motajî van tiştan in.

³¹Lê belê hûn li Serweriya wî bigerin û ev tiştana dê ji we re bên dayîn!

³²Metirse, ya keriyê biçûk; ji ber ku Bavê we razî hatiye ku Serweriyê bide we.

³³Çi tiştê we yî heye, bifiroşin û bi xêran bidin! Ji xwe re kîsikên ku kevin nabin û xezînên li ezmanan kêm nabin çêkin; li wê derê diz nêzîk nabe û bizûzk jî naxwe.

³⁴Ji ber, xezîna we li ku derê be, dilê we jî dê li wê derê be.

³⁵Bila pişta we girêdayî be û çirayên we vêketî bin;

³⁶hûn jî wekî zilamên ku, li hêviya efendiyê xwe sekinîne ku, gava ew ji dawetê vegere û li derî bixe, hema bikarin ji wî re vekin bin.

³⁷Xwezî li wan xulaman ku, çaxê efendiyê wan bê, ew wan hişyar bibîne! Ez ya rast ji we re dibêjim: Ew ê pişta xwe girêde, wan li sifrê rûnîne û dê were û xizmetê ji wan re bike.

³⁸Ger ew di nobeta duwemîn de an di nobeta sêwemîn de bê û wan xulaman ûsa bibîne, xwezî li wan xulaman!

³⁹Lê belê vêya bizanin ku, ger xwediyê malê bizanîbûya ku, diz dê kengê bê, ew ê hişyar bimaya û nedihişt ku xaniyê wî qul bike.

⁴⁰Hûn jî amade bin, ji ber ku Lawê Mirov dê di saetekê de bê ku, ne di gûmana we de ye.

⁴¹Pêtrûs got: Ya Xudan, ma tu vê wekokê ji me re an ji her kesî re dibêjî?

⁴²Û Xudan got: Ma ew wekîlê rast û baqil kî ye, yê ku efendiyê wî ew daniye ser xulamên xwe ku, xwarina wan di wextê wan de bide wan?

⁴³Xwezî li wî xulamî ku gava efendiyê wî bê, wî bibîne ku ûsa dike!

⁴⁴Ez bi rastî ji we re dibêjim: Dê efendiyê wî, wî deyne ser hemû malên xwe.

⁴⁵Lê belê ger ew xulam di dilê xwe de bêje: Efendiyê min di hatina xwe de dereng dimîne û dest pê bike li xulam û cariyan bixe, bixwe û vexwe û serxweş bibe,

⁴⁶efendiyê wî xulamî, dê di rojekê de bê ku, ew ne li hêviya wî ye û di saetekê de ku, ew pê nizane û dê wî bike du parî û para wî bi bêbawermendan re bide.

⁴⁷Ew xulamê ku daxwaziya efendiyê xwe dizanî jî, lê amadekarî nekiriye û ne jî bi daxwaziya efendiyê xwe kiriye, dê zehf lêdanê bixwe;

⁴⁸lê belê ew ê ku bêzanîn û tiştên ku liyaqî lêdanê ne kiriye, dê hindik lêdanê bixwe. Ji ber ku ji kê re zehf hatibe dan, dê zehf ji wî bê xwestin û ji kê re zehf hatibe spartin, dê ji wî bêtir bê xwestin.

⁴⁹Ez hatime ku agir bavêjim dinê; min çiqas dixwest ku ew niha pêketî be!

⁵⁰Lê belê vaftîzek min heye ku ez ê bi wê vaftîz bibim û heta ku ew bê cîh, ez çiqas jî tengasî dikişînim!

⁵¹Ma hûn gûman dikin ku, ez hatime dilxweşiyê bînim dinê? Ez ji we re dibêjim: Na, lê belê hîn ji wê bêtir ez hatime ku, cudabûniyê bînim!

⁵²Ji ber ku ji niha pê ve di malekê de pênc kes dê hebin, sisê ji duduyan û dudo ji sisiyan dê cuda bibin.

⁵³Bav dê li dijî law rabe û law li dijî bavê, dayik li dijî keçê û keç li dijî dayikê, xwesû li dijî bûkê û bûk li dijî xwesûyê rabe.

⁵⁴Û Îsa ji gel re jî got: Dema hûn dibînin ku, ewrek li rojavayê bilind dibe, hema hûn dibêjin: Dê baran bibare! û ûsa dibe.

⁵⁵Û Gava ku bayê başûr tê, hûn dibêjin: Dê zehf germ bibe! û ûsa dibe.

⁵⁶Hey durûno! Hûn rewşa rûyê erd û ezmên kifş dikin, lê belê çawa dibe ku hûn vê demê kifş nakin?

⁵⁷Û çima hûn biryara xwe nadin, ka çi ya rast e?

⁵⁸Ji ber ku çaxê tu bi neyarê xwe re diçî darazkirê dadgehê, di rê de bixebite tu ji wî xelas bibe ku, ew te nekişîne ber dadger û dadger te nede dest paspan[1]û ew jî te neavêje girtîgehê.

⁵⁹Ez ji te re dibêjim: Heta tu pûlê[1]paşî nedî, tu ji wê derê dernakevî!