Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Lûqa 15 Bible Online

Lûqa 15 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Lûqa 15

¹Hemû bacgir û gunehkar bona ku wî guhdarî bikin, ber bi Îsa ve dihatin.

²Fêrisî û alimên zagonê pitepit kirin û gotin: Ev zilama gunehkaran qebûl dike û bi wan re dixwe!

³Lê belê Îsa ji wan re vê wekokê got û axifî:

⁴Kî ji we ku, sed mîhên wî hebin û yek ji wan winda bibe, ma her nod û nehên din li çolê nahêle û naçe li ya windabûyî nagere, heta ku wê bibîne?

⁵Û gava ew wê bibîne, wê bi şahî datîne ser milê xwe

⁶û dema ew vedigere malê, bangî heval û cîranên xwe dike û ji wan re dibêje: Hûn jî bi min re şa bibin, ji ber ku min mîha xwe ya windabûyî dîtiye!

⁷Ez ji we re dibêjim: Bi vî awayî, bona gunehkarekî ku tobe dike, li ezmanan, ji nod û neh kesên salih, yên ku tobekirina wan ne hewce ye, zêdetir dilşahî bibe!

⁸An jî kîjan pîrek ku, deh zîvên wê hebe û yekî ji wan winda bike, ew çirayê vênaxe û xênî namale û qenc lê nagere ku, heta wê bibîne?

⁹Û gava ew wî bibîne, ma ew bang nake heval û cîranên xwe û ji wan re nabêje: Hûn jî bi min re şa bibin, ji ber ku min zîvê xwe yî windabûyî dîtiye!

¹⁰Bi vî awayî, ez ji we re dibêjim: Li ber milyaketên Xwedê ji bo gunehkarekî ku tobe dike, dilşayî dibe.

¹¹Û Îsa got: Du lawên zilamekî hebûn.

¹²Û ji vana yê biçûk ji bavê xwe re got: Bavo, ka ji malê xwe wê para ku ji min re dikeve, bide min! Wî malên xwe li wan par kir.

¹³Û piştî çend rojan lawê biçûk, her tiştên xwe da hev û çû welatekî dûr û li wir wî bi ewaretî malên xwe tert û belav kir.

¹⁴Û piştî ku wî her tiştên xwe xerc kir, xelayekî dijwar bi ser wî welatî ve hat û ew jî bi xizaniyê ve hayîdar bû

¹⁵û çû xwe li yekî ji gelên wî welatî girt; wî zilamî jî ew şand nav erdên xwe, ber berazan.

¹⁶Û wî dixwest ku zikê xwe bi wê xernûfa ku berazan dixwar, têr bike û kesekî wê nedidayê.

¹⁷Û gava hişê wî hate serê wî, ji xwe re got: Ewqas palên bavê min hene ku, xwarin ji ber wan dimîne û ez dikim li vê derê ji birçîbûnê bimirim!

¹⁸Ez ê rabim, li bavê xwe vegerim û jê re bêjim: Bavo, min li ber te û li dijî ezmên guneh kiriye

¹⁹û ez êdî ne hêja me ku wekî lawê te bême gotin; wek yekî ji paleyên xwe min qebûl bike!

²⁰Û ew rabû û vegeriya cem bavê xwe. Lê belê gava ew hîn ji dûr ve bû, bavê wî ew dît û dilê wî bi lawê wî şewitî û ew baz da, histuyê wî hembêz kir[1]û ramûsand.

²¹Lê belê lawê wî jê re got: Bavo, min li ber te û li dijî ezmên guneh kiriye û ez êdî ne hêja me ku wekî lawê te bême gotin!

²²Lê belê bav, bi vî awayî ji xulamên xwe re got: Bilezînin û herin kincên herî qenc bînin û li wî bikin û gustîlkekê têxin tiliya wî û solan[1]bixin lingên wî

²³û conegayê dermalekirî bînin û serjêkin ku, em bixwin û kêfxweş bibin!

²⁴Ji ber ku ev lawê min mirî bû û rabû, ew windabûyî bû û hate dîtin. Û wan dest bi kêfxweşiyê kirin.

²⁵Û lawê wî yê mezin li zeviyê bû; gava ew vegeriya û nêzîkî malê bû, dengê stran û govendê bihîst.

²⁶Wî bangî yekî ji xulaman kir û jê pirsî, ma ev çî ye?

²⁷Yê xulam jê re got: Birayê te hatiye, bavê te conegayê dermalekirî serjêkiriye, ji ber ku ew bi saxî gîhaşt wî!

²⁸Lê belê zilamê ciwan hêrs bû û nexwest ku here hundir; bavê wî derket û jê hêvî kir.

²⁹Lê belê wî bersiv da û ji bavê xwe re got: A vay, ewqas sal e, ez ji te re xizmetê dikim û ez tu carî ji emrê te dernediketim û te tu carî karikek neda min ku, ez bi hevalên xwe re pê şa bibim.

³⁰Lê belê gava ev lawê te, yê ku malên te bi pîrekên xerab re xwar, vegeriya, tu rabû û conegayê dermalekirî ji wî re serjêkir!

³¹Û bav jê re got: Lawo, tu her tim bi min re yî, her tiştên ku yê min in, yên te ne.

³²Lê belê divê em şahiyê bikin û kêfxweş bibin, ji ber ku ev birayê te mirî bû û rabû, ew windabûyî bû û hate dîtin!