Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Lûqa 17 Bible Online

Lûqa 17 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Lûqa 17

¹Û wî ji şagirtên xwe re got: Nehatina tilpekîbûnan nabe; lê belê wey li wî mirovê ku, bi navgîniya wî ve tê!

²Dê ji wî re çêtir be ku, kevirê aşekî bi histuyê wî ve were girêdan û bi nav behrê ve bête avêtin, ji dêvla ku ew yekî ji wan biçûkan tilpekî bike.

³Hay ji xwe hebin! Gava birayê te li dijî te sûcekî bike, wî biazirîne û ger ew tobe bike, hingê lê biborîne.

⁴Û ger ew di rojê de heft caran li dijî te sûc bike û heft caran li te vegere û bêje: Ez tobe dikim, divê ku tu li wî biborîne.

⁵Û şandiyan ji Xudan re gotin: Baweriya me zêde bike!

⁶Xudan got: Ger baweriya we wek libek xerdelê jî hebûya, weyê ji vê dara tûyê re bigotana: Ji kokê ve rabe û here, xwe di behrê de biçikîne! Û dê darê bi ya we bikira.

⁷Ma kî ji we, ger xulamekî wî hebe ku, şivantiyê an cotkariyê bike, gava ew ji zeviyê vegere malê, dê ji wî re bêje: Hema were û li sifrê rûne?

⁸Ma ew ê dêvla vêya ji wî re nebêje: Rabe, pişta xwe girêde, xwarina min amade bike, heta ku ez bixwim û vexwim, xizmeta min bike û pişt re tu jî bixwe û vexwe?

⁹Ma ew ê sipasiya xulam bike, ji ber ku wî wan tiştên ji wî re hatibûn emir dayîn, kiriye?

¹⁰Hûn jî bi vî awayî, dema we her tiştên ku ji we re hatiye emir dayîn, kirin, bibêjin: Em xulamên bêkêr in; me van karê ku li ser me deyn bûn, kirin!

¹¹Û wusa bû ku, dema Îsa diçû Orşelîmê, di nava Samîriyê û Celîlê ve derbas dibû

¹²Û gava ew kete gundekî, deh mirovên bicizam ku, ji dûr ve sekinî bûn, rastî wî hatin.

¹³Û wan bi dengekî bilind bang kirin û gotin: Ya Îsa, ya Mamoste, dilovaniyê li me bike!

¹⁴Û gava Îsa wan dît, ji wan re got: Herin û xwe nîşanî kahînan bidin! Û wusa bû ku, gava hîn ew diçûn, ji gurîtiya xwe paqij bûn.

¹⁵Û gava yekî ji wan dît ku ew baş bû, vegeriya û bi dengekî bilind pesnê Xwedê da.

¹⁶Wî xwe li ber lingên Îsa avêt ser rûyê xwe û sipasiya wî kir û ew yekî Samîrî bû.

¹⁷Îsa bersiv da û got: Ma ne her deh hatine paqijkirin? Ka her nehên din li ku derê ne?

¹⁸Ma kesek ji viyê xerîb pê ve venegeriya, ji bo pesnê Xwedê bide?

¹⁹Îsa ji wî re got: Rabe ser xwe û here; baweriya te tu xelas kirî!

²⁰Gava ku ji aliyê Fêrisiyan ve pirsa, dê Serweriya Xwedê kengê were? ji Îsa re hate pirsîn; wî bersiv da wan û got: Serweriya Xwedê mîna ku bi çavan ve bê dîtin nayê.

²¹Ne jî mirov dikarin bibêjin: A vay, li vir e! An jî: Li wir e! Ji ber ku a vay, Serweriya Xwedê di nava we de ye.

²²Îsa ji şagirtan re got: Dê roj werin ku, hûn ê wê çaxê bixwazin ji rojên Lawê Mirov rojekê bibînin, lê belê hûn ê nikaribin bibînin.

²³Û dê ji we re bêjin: A vay, li vê derê ye! û: A vay, li wê derê ye! Lê belê neçin û bi pey nekevin!

²⁴Ji ber ku çawa birûsk ji aliyekî ezmanan ve dibiriqe û heta bi aliyê din ronahiyê dide, Lawê Mirov jî dê di roja xwe de ûsa be.

²⁵Lê belê divê ew pêşiyê pirr êşan bikişîne û ji aliyê vî nifşê ve were red kirin.

²⁶Di roja Nûh de rewş çawa bû, dê di rojên Lawê Mirov de jî ûsa bibe:

²⁷Dixwarin, vedixwarin, jin dianîn û mêr dikirin, heta roja ku Nûh kete keştiyê û tofan rabû û hemûyan helaq kirin.

²⁸Di rojên Lût de jî rewş ûsa bû: Dixwarin, vedixwarin, dikirîn, difirotin, diçandin û ava dikirin.

²⁹Lê belê roja ku Lût ji Sodomê derket, ji ezmanan agir û kewkurd bariya û hemûyan helaq kirin.

³⁰Dê di roja ku Lawê Mirov xuya bibe de jî, ûsa bibe.

³¹Wê rojê kesê ku li serê xanî be, bila ji bona tiştên xwe ji hundir bîne, neyê xwar û ew ê ku li nav zeviya xwe be, bila ew jî venegere!

³²Pîreka Lût[1]bînin bîra xwe!

³³Her kesê ku bona xelaskirina canê xwe bixebite, dê wê winda bike; lê belê yê ku canê xwe winda bike, dê wê bijîne.

³⁴Ez ji we re dibêjim: Di wê şevê de du kes dê di nav livînekê de bin; yek ji wan dê were birin û yê din were hiştin.

³⁵Ji nav du pîrekên ku pev re genim dihêrin, dê ji wan yek were birin û ya din were hiştin.

³⁶Dê di zeviyê de du zilam hebin, dê yek ji wan bê stendin, yê din jî bête hiştin.

³⁷Û wan bersivê dan û ji Îsa re gotin: Ma li ku derê, ya Xudan? Û wî ji wan re got: Berate li ku derê be, qertel jî li wê derê dicivin.