Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Lûqa 18 Bible Online

Lûqa 18 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Lûqa 18

¹Û ji bo ku divê ew her tim dua bikin û tu carî ranewestin, wî wekokek ji wan re got:

²Di bajarekî de darazkirek hebû ku, ne ji Xwedê ditirsiya û ne jî ji mirovan dişermiya.

³Di wî bajarî de jinebiyek jî hebû ku, dihat cem darazkir û ji wî re digot: Heqê min ji dijminê min bistîne!

⁴Û darazkir demekê guh neda wê, lê belê pişt re ji xwe re got: Her çiqas ez ne ji Xwedê ditirsim û ne jî ji tu mirovî şerm dikim,

⁵dîsa jî ez ê rabim, heqê wê bidim wê ku, ji bo ev jinebiya her tim neyê û min neêşîne.

⁶Û Xudan got: De îcar bibihîzin ku, darazkirê neheq çi dibêje!

⁷Û her çiqas Xwedê bona wan bisebir be jî, ma qey dê mafê bijartiyên xwe, yên ku şev û roj feryadê jê re dikin, nestîne?

⁸Ez ji we re dibêjim: Ew ê heqê wan zû bistîne! Lê dîsa jî gava Lawê Mirov were, gelo ew ê baweriyê li ser rûyê erdê bibîne?

⁹Îsa ji kesên ku xwe rast dibînin û yên din hemûyan ji xwe ve kêm[1]dibînin re vê wekoka jî got:

¹⁰Du mirov hilkişîn Perestgehê ku, dua bikin; yek ji wan Fêrisî bû û yê din bacgir bû.

¹¹Yê Fêrisî rabû û ji xwe bi xwe re bi vî awayî dua kir: Ya Xwedê, ez sipasiyê ji te re dikim ku, ez ne wek mirovên din im: Rêbir, neheq, zînakar, an jî wek vî bacgirê hanê.

¹²Ez di heftiyê de du carî rojiyê digirim û deheka hemû qezenca xwe didim!

¹³Lê belê yê bacgir jî ji dûr ve rawestabû û ne dixwest ku çavên xwe jî ber bi ezmanan ve rake; wî li sînga xwe dixist û digot: Ya Xwedê, dilovaniyê li min gunehkarî bike!

¹⁴Ez ji we re dibêjim: Ev zilam ji yê din zêdetir salih hate hesibandin û çû mala xwe; ji ber her kesê ku xwe bi xwe bilind bike, dê were nizmkirin; lê belê kesê ku xwe nizm bike, dê were bilindkirin.

¹⁵Zarokên biçûk anîn cem Îsa ku, ew destê xwe deyne ser wan. Lê belê çaxê şagirtan ev yek dîtin, wan dengê xwe li wan hildan.

¹⁶Lê belê Îsa bangî wan kir ku, bên cem wî û got: Bihêlin, bila zarok bên cem min, pêşiya wan negirin; ji ber ku Serweriya Xwedê, ya yên ûsa ye.

¹⁷Bi rastî ez ji we re dibêjim: Kî Serweriya Xwedê wek zarokên biçûk qebûl neke, tu carî nakeve nav wê!

¹⁸Û serokekî ji Îsa re pirsa: Mamosteyê qenc, bona ku ez jiyana bêdawî mêras bigirim, divê ez çi bikim? pirsî.

¹⁹Îsa ji wî re got: Çima tu ji min re dibêjî qenc? Xeynî yekî tu kes ne qenc e, ew jî Xwedê ye!

²⁰Tu emiran dizanî: Tuyê zinê neke! Kuştinê neke[1]! Nedize! Şahdeyiya bi derewî neke! Qedrê dayik û bavê xwe bigire[2]!

²¹Û wî got: Ji zarokantiya xwe ve min bi hemûyên van tiştan ve girtiye.

²²Û gava Îsa vêya bihîst, ji wî re got: Hîn jî kêmasiyek te heye: Çi tiştên te yî hene, bifiroşe, li belengazan belav bike û dê li ezmanan xezîna te hebe û were, li pey min bimeşe!

²³Lê belê çaxê wî ev tiştê hanê bihîst, zehf xemgîn bû, ji ber ku ew zehf dewlemend bû.

²⁴Û gava Îsa dît ku, ew zehf xemgîn bû, got: Çiqas zehmet e ku, yên dewlemend bikevin Serweriya Xwedê!

²⁵Ji ber ku derbasbûna devê di qula derziyê re hêsantir e, ji ketina dewlemend di Serweriya Xwedê de.

²⁶Û yê ku vana bihîstin, gotin: Ger ûsa be, ma kî dikare xelas bibe?

²⁷Lê belê Îsa got: Tiştên ku li cem mirovan ne mimkun in, li cem Xwedê mimkun in[1].

²⁸Û Pêtrûs got: A vay, me her tiştên xwe hiştine û em li pey te hatine!

²⁹Îsa ji wan re got: Bi rastî ez ji we re dibêjim: Tu kes nîne ku ji bo Serweriya Xwedê dev ji xanî, an jin, an birayan, an dayik û bav, an zarokan berdabe,

³⁰di vê dinê de gellek bêtir û di dinya ku bê de jiyana bê dawî nestîne!

³¹Û Îsa her Donzdeh girtin cem xwe û ji wan re got: A vay, em derdikevin Orşelîmê û hemû tiştên ku bi destê peyxamberan li ser Lawê Mirov hatine nivîsandin, dê bên cîhên xwe;

³²ji ber ku dê wî bidin destên netewan, dê qerfên xwe bi wî bikin, dê heqaretê lê bikin û tûyî ser wî bikin,

³³dê li wî bixin û wî bikujin û ew ê roja sisiyan dê biveje.

³⁴Wan tuyên van tiştan fêhm nekirin; ev gotin ji wan re veşartî ma û tiştên ku hatin gotin fêhm nekirin.

³⁵Û wusa bû ku, Îsa gava nêzîkî bajarê Erîhayê dibû, yekî kor li tenişta rê rûniştibû û parsê dikir.

³⁶Û gava wî bihîst ku ajaweyek derbas dibe, pirsî û got: Ma ev çî ye?

³⁷Lê vegerandin û gotin: Îsayê Nisretî derbas dibe.

³⁸Yê kor qêriya û got: Ya Lawê Dawid Îsa, dilovaniyê li min bike!

³⁹Û yên ku di pêşiyê de diçûn, bona ku ew devê xwe bigire, dengê xwe li wî hildan; lê belê ew hîn jî bêtir qêriya û got: Ya Lawê Dawid, dilovaniyê li min bike!

⁴⁰Îsa sekinî, emir da ku, yê kor bînin cem wî û dema yê kor nêzîk bû, Îsa ji wî pirsî

⁴¹û got: Ma tu çi dixwazî ku, ez ji te re bikim? Wî got: Ya Xudan, bila çavên min bibînin!

⁴²Îsa jî ji wî re got: Bila çavên te bibînin, baweriya te, tu xelas kirî!

⁴³Û wî hema dît, li pey Îsa çû û pesnê Xwedê da û hemûyên ku vê yekê dîtin, rûmet dan Xwedê.