Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Lûqa 22 Bible Online

Lûqa 22 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Lûqa 22

¹Cejna Nanê Bêhavên, ya ku jê re Fisih tête gotin, nêzîk dibû.

²Serokên kahînan û alimên zagonê lêkolînê dikirin ka çawa rêyekê bona kuştina Îsa bibînin; ji ber ku, ji gel ditirsiyan.

³Û Îblîs ket Cihûdayê[1]ku, ji Donzdehan bû û jê re yê Îsxeryotî dihat gotin.

⁴Û ew rabû, çû cem serokên kahînan û fermandaran, ew bi wan re kete axaftinê, ka dê ew çawa Îsa bide destê wan.

⁵Ew şa bûn û bi wî re li hev hatin ku, ew pere bidin wî.

⁶Ew jî razî hat û li keysekê digeriya ku, bêyî civaka ajawe wî bide destê wan.

⁷Roja Nanê Bêhavên, ya ku hewca jêkirina berxê goriya Fisihê dike, hat.

⁸Îsa Pêtrûs û Yûhena şand û ji wan re got: Herin, şîva Fisihê, ji me re amade bikin ku em bixwin!

⁹Wan jî gotin: Ma tu dixwazî, em wê li ku derê amade bikin?

¹⁰Îsa jî ji wan re got: A vay, gava hûn bikevin bajêr, dê zilamekî ku bi cerê ve avê dikişîne rastî we were; hûn jî li pey wî bikevin xaniyê ku ew ê bikevê

¹¹û ji xwediyê malê re bêjin: Mamoste ji te dipirse: Ka ew odeya ku ez ê tê de, bi şagirtên xwe re şîva Fisihê bixwim, li ku derê ye?

¹²Û ew ê li qata jor odekê mezin ya raxistî nîşanî we bide; li wê derê amade bikin!

¹³Ew çûn, wan her tiştî mîna ku Îsa ji wan re gotiye, dîtin û Fisihê amade kirin.

¹⁴Û gava dema xwarinê hat, Îsa bi şandiyan re, li sifrê rûnişt

¹⁵û ji wan re got: Hîn ji berî ku ez eziyetê bikişînim, dilê min pirr xwest ku ez bi we re vê Fisihê bixwim.

¹⁶Ji ber ku ez ji we re dibêjim: Heta ku di Serweriya Xwedê de pêk neyê, ez ê dîsa ji vê nexwim[1].

¹⁷Û wî kasekê[1]rahişt, şikir kir û got: Vêya bigirin û di nava xwe de par bikin!

¹⁸Ji ber ku, ez ji we re dibêjim: Heta Serweriya Xwedê neyê, ez êdî ji zadê mêwê venaxwim.

¹⁹Û wî rahişt nan, şikir kir, şikand; da wan û got: Ev bedena min e, ya ku di ber we de dê bête dayîn; vêya ji bo bîranîna min bikin!

²⁰Paşî xwarinê, bi gotina: Ev kase, Peymana nû ya ku bi xwîna min ya bona we dirije ye, bi eynî awayî kasê jî da wan.

²¹Lê belê a vay, destê wî kesê ku min bide dest, bi min re, li ser sifrê ye.

²²Ji ber, Lawê Mirov, mîna ku biryar hatiye dayîn diçe; lê belê wey li wî kesê ku, bi navgîniya wî bi dest ve bête dayîn!

²³Û hemû şagirtan dest pê kir û ji hev pirsîn, kesê vî karî bike, ji nava wan ka kî ye?

²⁴Keftûleftî kete nav wan, ka kî ji nav wan yê mezintir e.

²⁵Îsa ji wan re got: Qiralên neteweyan rayedariyê li ser wan dikin û yên ku zordariyê li wan dikin, dihêlin ku ji wan re qencîxwaz bê gotin.

²⁶Hûn ê ûsa nebin; lê belê bila yê herî mezin di nav we de wek yê herî biçûk û yê serok wek yê xulam be.

²⁷Ji ber ku, ma yê mezintir kî ye? Gelo yê li sifrê rûdine, an yê xizmetê dike? Ma ne yê li sifrê rûdine, mezintir e? Lê belê heçî ez im, ez di nav we de wek xizmetkarekî me.

²⁸Lê belê yên ku di ceribandinên min buhirandine de, tevî min xwe ragirtine hûn in.

²⁹Û mîna ku Bavê min serweriyê daye min, ez ê jî di serweriya xwe de bona ku hûn bixwin û vexwin

³⁰û serweriyê li donzdeh nîjadê Îsraêlê bikin û li ser textan rûnin, serweriyekê bidim we.

³¹Şîmûn, ha Şîmûn! A vay, Îblîs xwest ku we mîna genim li bêjingê bixe;

³²lê belê min ji bo te dua kir ku, ji bo baweriya te neçike[1]û çaxê tu dîsa vegerî, birayên xwe xurttir bike!

³³Lê belê wî ji Îsa re got: Ya Xudan, ez amade me ku bi te re him herim girtîgehê û him jî mirinê!

³⁴Îsa got: Pêtrûs, ez ji te re dibêjim: Heta ku tu sê carî min înkar nekî, dê îro dîk neure[1]!

³⁵Û Îsa ji wan re got: Dema min we bê xelîtk, tûr û pêlav[1]şandin, ma hewcedariya we ji tiştekî re bû? Wan gotin: Na, hewcedariya me ji tu tiştî re nebû!

³⁶Îsa ji wan re got: Lê belê bila niha, ew ê ku xelîtka wî hebe, bila wê hilgire, yê ku tûrê wî hebe jî, bila wî hilgire û ew ê ku bê şûr be, bila kincên xwe bifiroşe û ji xwe re şûrekî bikire.

³⁷Ji ber ku, ez ji we re dibêjim: Hewce dike ku ev ya bi gotina: Û ew bi gunehkaran re yek hate hesibandin[1], hatiye nivîsîn di min de biçe serî; ji ber, hewce dike ku gotina di derheqê min de were cîh[2]!

³⁸Wan gotin: Ya Xudan, a vay, du şûr li vir hene! Wî jî ji wan re got: Êdî bes e!

³⁹Û ew derket û mîna adeta xwe çû Çiyayê Zeytûnê, şagirtên wî jî li pey wî çûn.

⁴⁰Gava Îsa gîhaşt wê derê, wî ji wan re got: Dua bikin ku, hûn nekevin ceribandinê!

⁴¹Û pişt re bi dûrbûna avêtina kevirekî ji wan dûr ket, çû ser çokan, dua kir

⁴²û got: Ya Bavo, ger tu bixwazî, vê kaseyê ji min derbas bike; lê belê dîsa jî bila daxwaza te be, ne ya min!

⁴³Di vê gavê de milyaketek jê re ji ezmanan xuya bû û quwet da wî.

⁴⁴Û dema ew di berxwedanek dijwar de bû, bi germiyek hîn jî zêdetir dua kir; xwêdana wî wek dilopên xwînê yên gir ku dikevin ser erdê bû.

⁴⁵Dema ew ji duê rabû, li şagirtên xwe vegeriya û dît ku ew ji keserê di xew de çûne.

⁴⁶Wî ji wan re got: Çima hûn di xew de diçin? Rabin û dua bikin ku, hûn nekevin ceribandinê!

⁴⁷Îsa hîn di axaftinê de bû, a vay, ajaweyek û di pêşiya wan de Cihûda, yê ku yek ji Donzdehan bû, bi ser wan de hat û Cihûda ber bi Îsa ve hat ku wî ramûse.

⁴⁸Lê belê Îsa ji wî re got: Cihûda, ma tuyê bi ramûsanekê Lawê Mirov bide dest?

⁴⁹Gava wan, yên li dora wî bûn dîtin, ka dê çi bibe, wan gotin: Ya Xudan, ma em bi şûr lêxin?

⁵⁰Û yekî ji wan li xulamê Serokkahîn xist û guhê wî yê rastê jê xist.

⁵¹Lê belê Îsa bersiv da û got: Bes e, ewqas! Wî destê xwe danî ser guhê xulam û wî baş kir.

⁵²Îsa ji serokên kahînan, serwerên Perestgehê û kalepîrên ku bi ser wî ve hatine re got: Ma hûn ûsa bi şûr û daran wekî ku li dijî rêbirekî be hatine?

⁵³Gava ez her roj di Perestgehê de di nav we de bûm, rojekê we destê xwe li min ranekirin; lê belê ev saeta we ye û qudreta tariyê ye!

⁵⁴Îsa girtin û anîn mala Serokkahîn. Pêtrûs jî ji dûr ve li pey wî diçû.

⁵⁵Gava di hewşa xanî de agir dadan û li dorê rûniştin, Pêtrûs di nav wan de rûnişt.

⁵⁶Û pîrekeke berdestî jî ew li ber êgir dît, wê çav lê zûr kir û got: Ev zilam jî bi wî re bû!

⁵⁷Lê belê Pêtrûs înkar kir û got: Ya pîrekê, ez wî nas nakim!

⁵⁸Paşê demekê din, yekî din ew dît û got: Tu jî yek ji wan î! Lê belê Pêtrûs got: Na, ya mirovo, ez ne ji wan im!

⁵⁹Gava nêzîkî saetekê di wê navê de derbas bû, yekî din jî rabû û ji dil got: Bi rastî ev zilam jî bi wî re bû, ji ber ku ew ji Celîlê ye!

⁶⁰Lê belê Pêtrûs got: Ya zilamo, ez fêhm nakim, ka tu çi dibêjî! Hîn ew diaxifî, dîk uriya[1].

⁶¹Û Xudan zivirî, li Pêtrûs nihêrt û gotina Xudan hate bîra Pêtrûs, çawa ku ji wî re gotibû: Îro berî ku dîk biure, tuyê sê carî min înkar bikî!

⁶²Û Pêtrûs derket derve û bi êş û jan giriya.

⁶³Zilamên ku bi Îsa girtibûn, qerfên xwe bi wî kirin û lêxistin.

⁶⁴Wan çavên wî girêdan, ji wî pirsîn û gotin: De ka peyxambertiyê bike, yê ku li te xist kî ye?

⁶⁵Û wan hîn jî bêtir ji wî re kufr kirin.

⁶⁶Gava bû roj, kalepîrên gel, serokên kahînan û alimên zagonê li hev civiyan û wî anîn Civata Netewî û gotin:

⁶⁷Ger tu Mesîh î, ji me re bibêje! Lê belê Îsa ji wan re got: Ger ez ji we re bibêjim, hûn bawer nakin

⁶⁸û ger ez ji we bipirsim, hûn bersiva min nadin.

⁶⁹Lê belê ji niha pê ve Lawê Mirov dê li aliyê rast yê qudreta Xwedê ve rûniştî be.

⁷⁰Û hemûyan bi hev re ji wî pirsîn: Ma wê demê, tu Lawê Xwedê yî? Wî jî ji wan re got: Hûn bi xwe dibêjin ku ez ew im!

⁷¹Wan jî got: Ma êdî çi hewcedariya me bi şahdeyan re heye? Ji ber ku me bi xwe ji devê wî bihîst!