Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Lûqa 23 Bible Online

Lûqa 23 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Lûqa 23

¹Û tevahiya civakê rabû ser xwe û wî birin ber Pîlato.

²Û dest bi giliyê wî kirin û gotin: Me dîtin ku, çawa vî zilamî gelê me ji rê derdixist, ne dihişt ku baca Qeyser bê dayîn û ji xwe re dibêje ku ew Mesîh, Qiral e.

³Pîlato ji wî pirsî û got: Ma tu Qiralê Cihûdan î? Îsa bersiv da wî û got: Mîna ku tu dibêje yî!

⁴Pîlato ji serokên kahînan re û ji ajaweya gel re got: Ez tu sûcên vî mirovî nabînim!

⁵Lê belê ew li ser ya xwe man û gotin: Vî mirovî gel di seranserê Cihûstanê hemûyî de, ji Celîlê û heta vir bi hînkirina xwe rakiriye ser piyan!

⁶Gava Pîlato ev bihîst, wî pirsî û got: Ma ev mirov ji Celîlê ye?

⁷Û gava hîn bû ku ew ji wê dera ku di bin destê Hêrodês de ye, wî ew şand cem Hêrodês; Hêrodês bi xwe jî di van rojan de li Orşelîmê bû.

⁸Lê belê gava Hêrodês Îsa dît, ew gellekî şaş bû, ji ber ku hîn ji zû ve wî dixwest ku wî bibîne; ji ber ku wî pirr tişt di derheqê wî de bihîstibû û hêvî dikir ku, ew li ber wî ve kerametekê bike.

⁹Wî jî gellek pirs li ber Îsa danî, lê belê Îsa tu bersivî neda wî.

¹⁰Serokên kahînan û alimên zagonê li ser piyan rawestan û giliyên xwe li ser wî kirin.

¹¹Hêrodês û leşkerên wî, wan hemûyan ew bêqedir kirin û qerfên xwe bi wî kirin; wan kinceke spehî yê biçirawîsk lê kirin û dîsa wî vegerandin cem Pîlato.

¹²Di wê rojê de Pîlato û Hêrodês bûn hevalê hev[1]; ji ber ku berî vêya neyartî di nava wan de hebû.

¹³Pîlato bangî serokên kahînan, serokan û gel kir

¹⁴û ji wan re got: We vî mirovî, wekî yekî ku gel ji rê ve derdixîne ji min re anîn û a vay, min li ber we wî kişand pirsiyariyê û di vî zilamî de ji tiştên ku we gilî kirine sûcekî nedît;

¹⁵Hêrodês jî nedîtiye; ji ber ku ûsa ye, wî ew li me vegerand û a vay, vî mirovî tiştekî nekiriye ku bihaya wî kuştin be.

¹⁶Ji ber vê yekê ez ê wî bidim ber qamçiyan û berdim!

¹⁷Lê belê Pîlato hewce bû ku, di her cejnê de girtiyekî bona wan berdana.

¹⁸Lê belê koma ajaweyê bi dengekî kire qêrîn û got: Vî ji ber çavê me rake[1], Barabas ji me re berde!

¹⁹Ew ji bona serîhildanekê ku li bajêr derxistibû û bona mêrkuştinê avêtibûn girtîgehê.

²⁰Lê belê Pîlato, careke din bi wan re axifî, ji ber wî dixwest ku Îsa berde.

²¹Lê belê wan kirin qêrîn û gotin: Wî xaç bike, wî xaç bike!

²²Û Pîlato cara sisiyan ji wan re got: Ka vî mirovî çi xerabiyê kiriye? Min tu sûcê ku bihayê wî kuştin be, li ser wî nedîtiye; ji ber vê yekê, ez ê wî bidim ber qamçiyan û berdim.

²³Lê belê dîsa ew li ser ya xwe diman û bi qêrîneke bilind dixwestin ku ew bê xaçkirin û dengê wan bi ser ve ket.

²⁴Pîlato biryara xwe da, ji bo ku daxwaza wan bê cîh.

²⁵Wî, zilamê ku ji ber serîhildanekê û mêrkujiyê avêtibûn girtîgehê, yê ku bi dilê wan bû, berda û Îsa bi daxwaziya wan ve berda.

²⁶Gava wan ew dibirin, wan Şîmûnê Kûrênê, yê ku ji zeviyê vedigeriya girtin û xaçê li pişta wî kirin ku, ew wê li pey Îsa bibe.

²⁷Li pey wî jî komeke mezin ji gel dihat, di nav wan de pîrek jî hebûn ku li sînga xwe dixistin li ser Îsa digiriyan.

²⁸Îsa li wan zivirî û ji wan re got: Ya keçên Orşelîmê, li ser min negirîn; lê belê li ser xwe û zarokên xwe bigirîn!

²⁹Ji ber ku dê rojên werin ku, mirov ji xwe re bêjin: Xwezî bi yên ku bê ber in û bi wan rehmên[1]ku zarok neanîne û bi wan memikên ku nemêjandine!

³⁰Ji ber ku wê demê dê mirov dest pê bikin û ji çiyan re bêjin: Bi ser me de bikevin! Û ji giran re bêjin: Me veşêrin!

³¹De îcar ger mirov ûsa bi serê dara ter dike, ma dê rewşa dara hişk çi bibe?

³²Û du zilamên din jî, yên ku sûcdar bûn, dibirin ku ew jî bi wî re bên kuştin.

³³Û gava ew gîhaştin cîhê ku ji wir re digotin Qoq, wan ew bi herdu sûcdaran re, yek li milê wî yî rastê û yê din jî li milê wî yî çepê, xaç kirin.

³⁴Îsa got: Bavo, li wan bibexşîne, ji ber ew nizanin ku çi dikin! Wan jî kincên wî bi pişkê, di nava hev de par kirin.

³⁵Gel li wê derê sekinîbû û temaşe dikirin. Serokan jî qerfên xwe bi wî dikirin û digotin: Wî kesên din xelas kirin, ger ew Mesîhê bijartiyê Xwedê ye, bila xwe xelas bike!

³⁶Leşkeran jî qerf û henekên xwe pê dikirin, nêzîkî wî bûn û sîrkê jê re anîn

³⁷û gotin: Ger tu qiralê Cihûdan î, ka xwe xelas bike!

³⁸Li ser wî jî bi tîpên Yewnanî, Latînî û Îbranî ev nivîs hebû: QIRALÊ CIHÛDAN EV E.

³⁹Yekî ji wan sûcdarên daliqandî jî, ji wî re kufr kir û got: Ma tu ne Mesîh î? Ka xwe û me xelas bike!

⁴⁰Lê belê yê din bersivê da wî, pê re xeyidî û got: Çawa ku tu jî di bin eynî daraziyê de yî, gelo tu ji Xwedê natirsî?

⁴¹Û bi rastî em li gor heqê, ji ber, em cezayê ku liyaqî kirinên me ye dikişînin; lê belê wî, tu neheqî nekiriye!

⁴²Û wî ji Îsa re got: Ya Xudan, dema tu bigehêjî Serweriya[1]xwe, min di bîra xwe de bîne!

⁴³Îsa jî jê re got: Bi rastî ez ji te re dibêjim: Tuyê îro bi min re di cenetê[1]de bî!

⁴⁴Gava saet nêzîkî şeşan bû, rojê tarîtî girt û tarîstanî heta bi saet nehan kete ser

⁴⁵hemûya welêt û perda Perestgehê ji navê ve çiriya.

⁴⁶Îsa bi dengekî bilind kir qêrîn û got: Bavo, ez ruhê xwe dixim nav destên te! Û piştî ku wî vêya got, ruhê xwe da.

⁴⁷Gava serpel[1]tiştê ku qewimî dît, wî pesnê Xwedê da û got: Bi rastî ev mirova, mirovekî rast bû!

⁴⁸Û hemûya gel, yên ku bona vê temaşeyê civiyabûn, gava dîtin ku çi dibû, li sînga xwe xistin û vegeriyan.

⁴⁹Hemû nasên wî jî tev wan jinên ku ji Celîlê, li pey wî hatibûn, ji dûr ve sekinîbûn û ev tiştên hanê temaşe dikirin.

⁵⁰Û a vay, zilamek endamê Civata Netewî hebû, navê wî Ûsiv bû; ew mirovekî qenc û rast bû;

⁵¹ev mirov bi xwestin û kirina wan ve razî nehatibû; ew ji Arîmetya, bajarekî Cihûdan bû û li hêviya hatina Serweriya Xwedê bû;

⁵²ew çû cem Pîlato û cesedê Îsa ji wî xwest.

⁵³Gava wî ji xaçê ve daxist xwarê, wî ew di nav cawekî de pêça û ew xiste goreke ku di latekê de hatibû kolan, ya ku hîn kesek tê de nehatibû veşartin.

⁵⁴Ew roj, roja Amadekirinê bû û roja Sebtê dest pê dikir.

⁵⁵Ew jinên ku ji Celîlê bi wî re hatibûn, li pey çûn, wan gor û çawa cesedê wî tê de hat danîn, dîtin.

⁵⁶Û vegeriyan û bixûr û rûnê bêhnxweş amade kirin. Û roja Sebtê li gor emrê rawestiyan.