Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Lûqa 5 Bible Online

Lûqa 5 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Lûqa 5

¹Û wusa bû ku, rojekê gava Îsa li ber devê gola Cênîsartê sekinî bû, gel li dor wî ve civiyabûn ku gotina Xwedê bibihîzin

²û wî li qeraxa golê du lotke dît; lê belê masîgir ji wan ve peya bûbûn û torên xwe dişuştin.

³Îsa li lotkekê ji wan siwar bû; ew jî ya Şîmûn bû û ji wî xwest ku hinekî ji qeraxê ve bi dûr bixe û ew rûnişt, ji lotkê dest bi hînkirina gel kir.

⁴Gava ku wî gotinên xwe xelas kir, ji Şîmûn re got: Bi kûrayiyê ve bajo û torên xwe, bona nêçîrê bavêjin!

⁵Û Şîmûn li wî vegerand û got: Mamoste; hemûya şevê me kir û nekirin, tu tiştî negirtin; lê belê li ser gotina te ez ê toran bavêjim!

⁶Û gava wan ûsa kirin, ewqas masî girtin ku, torên wan dest bi çirînê kirin.

⁷Û wan bi nîşanan bang şirîkên xwe, yên ku di lotka din de ne, kirin ku werin û alîkariyê bi wan re bikin. Ew jî hatin û herdu lotke ewqas dagirtin ku hindik mabû noq bibûna.

⁸Lê belê gava Şîmûn Pêtrûs vêya dît, wî xwe avêt ber çongên Îsa û got: Ya Xudan, ji min dûr bikeve, ji ber ku ez mirovekî gunehkar im!

⁹Ji ber ku ew û kesên bi wî re bûn, ji pirrbûna masiyên ku girtibûn, ecêb mabûn.

¹⁰Aqûp û Yûhena yên Lawên Zebedî ne, yên ku şirîkên Şîmûn bûn, ew jî di nav wan de bûn. Û Îsa ji Şîmûn re got: Metirse! Ji niha pê ve tuyê bibî nêçîrvanê mirovan!

¹¹Û pişt re wan lotkeyên xwe kişandin qeraxê û dev ji her tiştî berdan û li pey wî çûn.

¹²Û wusa bû ku, gava ew li nav bajarekî ji bajaran bû, a vay, li wir mirovekî bi cizamê ve tijî hebû û gava wî Îsa dît, bi ser devî xwe avêt erdê, li ber wî geriya û ji wî re got: Ya Xudan, ger tu bixwaze, tu dikarî min paqij bikî!

¹³Û Îsa destê xwe dirêj kir, dest pê da û got: Ez dixwazim, paqij bibe! Û cizam hema ji wî çû.

¹⁴Û Îsa emir da wî ku, bila ew ji kesekî re nebêje: Lê belê here, xwe nîşanî kahîn bide û mîna ku Mûsa emir daye[1]qurbanekê bide, bila ji wan re bibe şahdeyî ku tu paqij bûyî!

¹⁵Lê belê dîsa jî nav û dengê wî hîn jî bêtir belav bû û gellek ji gel li hev diciviyan, bona guhdariya wî bikin û ji nexweşiyên xwe baş bibin.

¹⁶Lê belê wî xwe da cîhekî tenha û dest bi duayê kir.

¹⁷Û wusa bû ku, rojekê dema Îsa dida hînkirinê, Fêrisî[1]û alimên zagonê[2]li wir rûniştibûn; ew ji her gundên Celîlê û Cihûstanê û ji Orşelîmê hatibûn û hêza Xudan ji bo başkirina nexweşiyan bi wî re bû.

¹⁸Û di wê demê de hin zilaman mirovekî kûd, di nav livînên wî de anîn û geriyan bona ku wî bînin hundir û deynin ber Îsa.

¹⁹Û gava wan ji ber ajawê rê nedîtin ku wî bibin hundir, ew hilkişiyan ser xanî û yê kûd di nava kiremîtên xanî de tevî livînên wî daxistin nav holê, cem Îsa.

²⁰Gava wî baweriya wan dît, ji yê kûd re got: Ya zilamo; gunehên te ji te re hatin bexşandin!

²¹Û alimên zagonê û Fêrisiyan dest pê kirin, fikirîn û gotin: Gelo ev kî ye, yê ku kufr dike? Ma xeynî Xwedê kî dikare gunehan bibexşîne?

²²Îsa ji ber ku dizanîbû ew çi difikirin, bersiv da û ji wan re got: Ma hûn di dilên xwe de çi difikirin?

²³Ma kîjan hêsanîtir e: Gotina ku gunehên te ji te re hatin bexşandin! an gotina ku: Rabe û bimeşe?

²⁴Lê belê bona ku hûn bizanibin rayedariya Lawê Mirov heye ku, li rûyê erdê gunehan bibexşîne; ji yê kûd re got: Ez ji te re dibêjim, rabe, livînên xwe hilde û here mala xwe!

²⁵Û yê kûd hema ji pêş wan ve rabû ser xwe, rahişt livînên xwe yê ku ew di nav wan de bû, çû mala xwe û pesnê Xwedê da.

²⁶Û hemû li xwe heyirî man, pesnê Xwedê dan, hundirê wan tijî tirs bû û gotin: Îroj me tiştên ecêb dîtin!

²⁷Û piştî vê bûyerê Îsa ji wir derket û bacgirekî navê wî Lêwî ye, di bacxanê de rûniştî dît û ji wî re got: Li pey min were!

²⁸Û wî jî dev ji her tiştî berda, rabû ser xwe û li pey wî çû.

²⁹Û Lêwî di mala xwe de ji wî re ziyafetek mezin çêkir; li sifrê, gellek bacgirt û ji mirovên din bi wan re rûniştî, ajaweyek mezin hebû.

³⁰Û Fêrisiyan û alimên wan yên zagonê, bi ser şagirtên wî de pitepit kirin û gotin: Çima hûn bi bacgirt û gunehkaran re dixwin û vedixwin?

³¹Û Îsa bersiv da wan û got: Hewcedariya tenduristiyan[1]ji hekîm re nîne, lê hewcedariya nexweşan jê re heye.

³²Ez ne bona kesên rast, lê bona gunehkaran bangî tobê bikim hatim.

³³Lê belê wan ji Îsa re gotin: Şagirtên Yehya pirr caran rojiyê digirin û dua dikin û yên Fêrisiyan jî ûsa dikin, lê belê yên te dixwin û vedixwin.

³⁴Îsa ji wan re got: Ma hûn dikarin heta ku zava di nav wan de be, rojiyê bi civata dawetê[1]re bidin girtin?

³⁵Lê belê dê rojên bên ku, zava ji nav wan ve bê stendin û ew ê di wan rojan de rojiyê bigirin.

³⁶Wî wekokekê jî ji wan re got: Tu kes bona cilê kevin pîne bike, perçekî ji cilekî nû jê nake; ji ber ku dê him cilê nû bê çirandin û him jî ew perçê ji yê nû hatiye stendin bi cilê kevin re dê li hev nê.

³⁷Û tu kes xemra nû naxe meşka kevin; ji ber ku xemra nû dê meşkê biçirîne, xemr birije û meşk jî telef dibe.

³⁸Lê belê divê xemra nû têxin meşka nû.

³⁹Û tu kes piştî ku xemra kevin vexwe, ya nû naxwaze; ji ber ku ew dibêje: Ya kevin xweş e!