Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Lûqa 7 Bible Online

Lûqa 7 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Lûqa 7

¹Piştî ku hemû van gotinên xwe yî ku gel wan guhdarî dikirin, xelas kir, Îsa çû Kefernahûmê.

²Û xulamekî serpelekî, yê ku jê re biqîmet e, di dereca mirinê de, nexweş bû.

³Gava ku wî di derheqê Îsa de bihîst, kalepîrên Cihûdan, bona ku were û xizmetkarê wî xelas bike rica bikin, ji wî re şand.

⁴Gava ew hatin cem Îsa, pirr li ber wî geriyan û gotin: Ew hêja ye ku tu vêya ji wî re bikî;

⁵ji ber ku, ew ji gelê me hez dike û wî bi xwe keniştê ji me re ava kiriye.

⁶Îsa bi wan re çû. Gava hindik mabû ku ew bigihêje xênî, yê serpel hinek hevalên xwe şand pêşiya wî ku, ew van gotinan ji wî re bibêjin: Ya Xudan, zehmet neke; ji ber min xwe hêja nedît ku tu werî bin xaniyê min!

⁷Ji ber vê yekê min xwe hêja nedît ku ez bêm cem te; lê belê tenê gotinekê bibêje û xulamê min dê qenc bibe!

⁸Ji ber ku ez bi xwe jî mirovekî di bin serdestiyê de me û di bin emrê min de jî leşker hene; ez ji yekî re dibêjim: Biçe! ew diçe û ji yê din re dibêjim: Were! ew tê û ez ji xulamê xwe re dibêjim: Vê bike! ew wê dike.

⁹Dema Îsa van tiştan bihîst, lê ecêb ma; vegeriya û ji civaka ku li pey wî dihatin re got: Ez ji we re dibêjim: Min di Îsraêlê de jî baweriyakî ewqas mezin nedît!

¹⁰Gava yên hatibûn şandin vegeriyan malê, wan dîtin ku xulamê serpel qenc bûye.

¹¹Û wusa bû ku, piştî vêya Îsa çû bajarê ku jê re Nayîn digotin; şagirtên wî û ajaweyeke mezin bi wî re diçûn.

¹²Gava ew nêzîkî dergehê bajêr bû, a vay, cenazeyek ji bajêr derdixistin; lawê pîreka jinebî ya tenê bi serê xwe ye miribû û gellekên ji gelê bajêr bi wê re bûn.

¹³Û gava Xudan dayikê dît, dilê wî pê şewitî û ji wê re got: Megrî!

¹⁴Û ew nêzîkî darbestê bû, destê xwe tê da û yên ku wê hilgirtibûn, sekinîn. Îsa got: Xorto! Ez ji te re dibêjim, rabe ser xwe!

¹⁵Û yê mirî rabû, rûnişt û dest bi axaftinê kir û Îsa wî da diya wî.

¹⁶Tirs bi hemûyan ve girt, wan bilindahî dida Xwedê û digotin: Peyxamberekî mezin di nav me de rabûye! Û: Xwedê hate alîkariya gelê xwe!

¹⁷Û ev gotina di derheqê Îsa de li seransera Cihûstanê û hawirdora wê belav bû.

¹⁸Û şagirtên Yehya jî ji wî re, li ser van tiştan hemûyan gotin.

¹⁹Û Yehya ji nav şagirtên xwe bangî duduyan kir; wan şand cem Xudan ku ji wî bipirsin: Ma yê ku dê bihata, tu yî, an divê em li hêviya yekî din bimînin?

²⁰Gava ew zilaman hatin cem wî, wan ji wî re gotin: Yehyayê vaftîzkar me şand cem te ku em ji te bipirsin: Ma yê ku dê bihata, tu yî, an divê em li hêviya yekî din bimînin?

²¹Di wê saetê de Îsa gellek ji nexweşî, êş û ruhên xerab baş kir û çavên gellek koran vekir.

²²Û Îsa bersiv da û ji wan re got: Herin û we çi dîtine, çi bihîstine, ji Yehya re bêjin: Kor dibînin, kûd dimeşin, bi cizamî paqij dibin, kerr dibihîzin, mirî radibin û ji belengazan re Mizgînî[1]tê waz dan.

²³Û Xwezî bi wî kesê ku, di min de tilpekî nebe!

²⁴Gava şandiyên Yehya çûn, wî dest pê kir û ji ajawê re li ser Yehya got: Ma hûn derketin çolê ku, hûn çi bibînin? Qamîşek li ber bayê diheje?

²⁵An hûn derketin çolê ku, hûn çi bibînin? Mirovekî ku kincên nermîn li xwe kiriye? A vay, yên bi kincên spehî û di dewlemendiyê de dijîn, ew di qesrên qiralan de ne!

²⁶An jî hûn derketin ku, hûn çi bibînin? Ma peyxamberekî? Belê, ez ji we re dibêjim û ji peyxamberekî jî hîn bêtir!

²⁷Ev ew e, yê ku di derheqê wî de hatiye nivîsandin: A vay, ez nûçevanê xwe di pêşiya rûyê te de dişînim; ew ê rêya te li pêşiya te amade bike[1].

²⁸Ez ji we re dibêjim: Di nav yên ku ji jinan bûyîne[1]de, kesekî ji Yehya mezintir qet nîne, lê belê dîsa di Serweriya Xwedê de yê herî biçûk ji Yehya mezintir e.

²⁹Û gava hemûya gel, heta bi bacgiran jî ev yek bihîstin, wan heqiya Xwedê nas kirin; ji ber ku, bi vaftîz kirina Yehya ve hatibûn vaftîz kirin.

³⁰Lê belê heçî Fêrisî û alimên zagonê bûn, daxwaziya Xwedê, ji bona xwe qebûl nekirin, ji ber ku bi vaftîz kirina wî ve nehatibûn vaftîz kirin.

³¹Û Xudan got: Ma ez mirovê vî nifşî bi kê bişibînim û ew mîna kê ne?

³²Ew wekî zarokên ku li nav qada bajêr rûdinin û bi vî awayî bangî hev dikin û: Me bilûrê ji we re lêxistin, lê belê hûn nereqisîn; me ji we re avêt ser miriyan, lê belê hûn negiriyan, dibêjin in!

³³Ji ber ku Yehyayê vaftîzkar hat, ne nan dixwar û ne jî xemrê vedixwar; we got: Di wî de cin heye[1]!

³⁴Lawê Mirov jî hat, ew dixwe û vedixwe û hûn dibêjin: Ev mirovekî pirrxwer û xemrvexwar e, hevalê bacgir û gunehkaran e!

³⁵Û zaniyarî ji aliyê hemû zarokên xwe ve hate tesdîq kirin.

³⁶Yekî ji Fêrisiyan, Îsa bangî xwarinê kir. Ew jî çû mala yê Fêrisî û li sifrê rûnişt.

³⁷Û a vay, li bajêr pîrekek gunehkar hebû û gava wê bihîst ku ew li mala yê Fêrisî, li sifrê rûniştiye, wê di firaxeke mermerê sipî de rûnekî bêhnxweş anî

³⁸û bi girî, li paşî Îsa hema li ber lingên wî sekinî û bi hêsirên çavên xwe lingên wî şil kir û paşê bi porên xwe wan ziwa kir, ramûsand û rûn li wan da.

³⁹Gava Fêrisiyê ku ew bangî mala xwe kiribû, vana dît û di ber xwe de ji xwe re got: Ger ev mirov peyxamber bûya, dê bizanîba ya destê xwe da wî, kî ye û çi jin e; ji ber ku ew yeke gunehkar e!

⁴⁰Û Îsa bersiv da û ji wî re got: Şîmûn; gotinek min ji te re heye. Wî jî got: Ka bibêje, Mamoste!

⁴¹Du deyndarên deynxwazekî hebûn; yek ji wan bi pênc sed û yê din jî bi pêncî zîvî[1]deyndar bû.

⁴²Ji ber bona ku deyndayînê tiştekî wan tunebû, wî ji herduyan re jî bexşand. Ji min re bêje: Niha ji vana kîjan dê bêtir ji wî hez bike?

⁴³Şîmûn bersiv da û got: Ez dibêjim, yê ku jê re bêtir lê hate bexşandin. Wî jî ji wî re got: Te rast got!

⁴⁴Û wî berê xwe da pîrekê û ji Şîmûn re got: Tu vê pîrekê dibînî? Ez hatim mala te, te bona lingên min av neda min; lê belê wê lingên min bi hêstiran şil kir û bi porê xwe ziwa kir.

⁴⁵Te ramûsanek neda min, lê belê wê, ji dema ku ez ketime hundir ve, dev ji ramûsandina lingên min bernedaye.

⁴⁶Te rûnek di serê min de neda, lê belê wê rûnekî bêhnxweş di lingên min de da.

⁴⁷Ji ber vê yekê ez ji te re dibêjim: Gunehên wê yên pirr in, hatin bexşandin; ji ber vê yekê wê pirr hez kiriye. Lê belê yê ku jê re kêm tê bexşandin, hindik hez dike.

⁴⁸Û wî ji wê re got: Gunehên te hatin bexşandin!

⁴⁹Û yên ku bi wî re li sifrê rûniştibûn, dest pê kirin û ji xwe re gotin: Gelo ev kî ye ku, li gunehan jî dibexşîne?

⁵⁰Îsa ji pîrekê re got: Baweriya te, tu xelas kirî; bi dilxweşiyê ve here!