Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Yûhena 12 Bible Online

Yûhena 12 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Yûhena 12

¹Şeş roj berî Fisihê, Îsa hat Beytanyayê, Lazarê ku wî ji nav miriyan vejandî bû li wir bû.

²Li wê derê ji bo wî ziyafetek çêkirin; Martayê jî xizmetê dikir. Yên ku bi Îsa re li sifrê rûniştibûn yek ji wan Lazar bû.

³Meryemê nîv lîtir[1]rûnê pirr biqîmet, ji rûnê nardînê[2]yê safî anî û di lingê Îsa de da û bi porê xwe lingê wî paqij kir; ew mal bi bêhna rûn ve tijî bû.

⁴Lê belê şagirtek ji şagirtan, yê ku dê paşê Îsa bide dest, Cihûdayê Îsxeryotî got:

⁵Ma çima ev rûn bi sê sed dînarî nehat firotin û nedan feqîran?

⁶Vêya jî ne ji bo ku feqîran bi ser re digire; lê bona ku diz bû û bona kîsik bi wî re bû û yê ku di hundirê wê de ye didiziya, got.

⁷Wê demê Îsa got: Dev ji wê berde! Bila vêya bo roja ku min dikin gorê hilîne.

⁸Ji ber ku feqîr her dem bi we re ne, lê belê ez her dem ne bi we re me.

⁹Ajaweyeke mezin ya ji Cihûdan, bihîstin ku Îsa li wê derê ye û tenê ne ji bo Îsa, lê ji bo Lazarê ku wî ji mirinê ve rakiribû jî bibînin hatin.

¹⁰Serokên kahînan di nav hev de şêwira kuştina Lazar jî kirin;

¹¹ji ber ku bona wî pirr Cihûd diçûn û bawerî bi Îsa dianîn.

¹²Dotira rojê, ajaweyeke mezin yên hatibûn cejnê, dema hatina Îsa ya Orşelîmê bihîstin;

¹³guliyê xurme rahiştin û bona pêrgîniya wî çûn û qêriyan: Hozana[1]! Yê ku bi navê Xudan tê, Qiralê Îsraêlê pîroz be!

¹⁴Îsa, dehşikek dît û lê siwar bû; mîna ku hatiye nivîsandin:

¹⁵Metirse, ya keça Siyonê! A vay, Qiralê te li dehşikekê kerê siwar bûye û tê[1].

¹⁶Şagirtên wî di destpêkê de van tiştan fêhm nekirin; lê belê wexta ku Îsa hat bilind kirin, wan vê yekê anîn bîra xwe ku ew tişt ji bo wî hatine nivîsandin û wan vêya ji bo wî çêkirin.

¹⁷Ew gelê ku dema wî bangî Lazar kir û ew ji mirinê rakir li wê, li cem wî bûn, wan şahdeyiyê dikir.

¹⁸Ji ber vê yekê gel jî berbi wî ve çû; ji ber, wan bihîstibû ku wî vê nîşanê çêkiriye.

¹⁹Ji bo vê yekê Fêrisiyan ji hev û din re gotin: Hûn dibînin; ji destê we qet tiştek nayê; a vay, hemûya dinê li pey wî diçe!

²⁰Di cejnê de, di nav yên ku bo peristinê hilkişiyabûn Orşelîmê de, hin kesên Grekî jî hebûn.

²¹Vana hatin cem Fîlîpûs, ew ji Beytsaydaya ku bajarê Celîlê ye, bû, ji wî rica kirin û gotin: Efendî, em dixwazin ku Îsa bibînin!

²²Fîlîpûs hat û ji Andrêyas re got; Andrêyas û Fîlîpûs jî hatin û ji Îsa re gotin.

²³Îsa bersiv da wan û got: Saeta ku Lawê Mirov bête bilind kirin hat!

²⁴Bi rastî û bi rastî ez ji we re dibêjim: Heta ku tena genim nekeve nav erdê û nemire, ew ê tena serê xwe bimîne; lê belê ger bimire, dê gellek zad bide.

²⁵Yê ku ji canê xwe hez bike, wî winda dike; lê belê yê ku di vê dinê de ji canê xwe dikerihe, wê ji bo jiyana abadîn hiltîne.

²⁶Ger kesek bixwaze xizmetê ji min re bike, bila li pey min were; ez li ku derê bim, dê xizmetkarê min jî li wê derê be; ger kesek ji min re xizmetê bike, dê Bav rûmetê bide wî.

²⁷Niha canê min zehf teng dibe û ma ez çi bibêjim? Bibêjim, Bavo, min ji vê saetê xelas bike? Lê belê ez ji bo vê yekê hatime vê saetê.

²⁸Bavo; navê xwe bilind bike! Li ser vê yekê ji jor ve dengek hat: Min ew bilind kir û ez ê wî dîsa bilind bikim!

²⁹Ew gelê ku li wê derê bûn û ajaweya ku vêya bihîstin, digotin: Ezman guregur kir. Hinekan jî digotin: Milyaketekê pê re axifî!

³⁰Îsa bersiv da û got: Ev denga ne ji bo min, lê ji bo we hat.

³¹Daraziya vê dinê niha ye. Dê serokê vê dinê niha bête avêtinî derve.

³²Û dema ku ez ji erdê ve bilind bibim, ez ê hemû kesî berbi xwe ve bikişînim.

³³Îsa vêya ji bo ka ew ê bi mirinek çawa bimire got.

³⁴Ajaweyê bersivê da wî: Me ji zagonê ve bi gotina, dê Mesîh heta abadînê bimîne, bihîstin û çawa dibe ku tu dibêjî: Divê Lawê Mirov bête bilind kirin? Ev Lawê Mirov kî ye?

³⁵Îsa ji wan re got: Ronahî hîn demeke kurt di nav we de ye. Dema hîn ronahiya we heye bimeşin ku, bila tarî ser we negire[1]! Ji ber ku yê di tariyê de dimeşe, nizane ku bi ku ve diçe.

³⁶Heta ku ronahiya we heye, baweriyê bi ronahiyê bînin, da ku, hûn bibin zarokên ronahiyê. Piştî ku Îsa ev tiştên hanê gotin; çû û xwe ji wan veşart.

³⁷Lê belê wî li ber çavê wan ewqas mûcîzeyan çêkir, wan dîsa jî bawerî bi wî nedianîn;

³⁸da ku, gotina Îşaya peyxamber, ya ku dibêje: Ya Xudan, ma kê bi vê agahiya ku me daye, bawer kir? Û ma hêza[1]Xudan ji kê re hate daxuyanî kirin? were cîh, çêbûn.

³⁹Ji bo vê yekê wan nikarîbûn baweriyê bianiyan; ji ber ku Îşaya dîsa gotiye:

⁴⁰Wî çavên wan kor kir û dilên wan hişk kir ku, bila çavên wan nebîne û dilên wan jî fêhm neke û ew venegerin û ez jî wan baş nekim[1].

⁴¹Îşaya vana gotiye, ji ber ku wî bilindahiya Îsa dîtiye û bo wî axifiye.

⁴²Lê digel vê yekê ji serokan gellekan jî bawerî bi wî anîn; lê belê bona ku ji keniştê neyên qewirandin, ji ber Fêrisiyan mikur nehatin.

⁴³Ji ber ku wan ji pesnê Xwedê zêdetir, ji pesnê mirovan hez kirin.

⁴⁴Îsa bang kir û got: Yê ku bawerî bi min tîne, ne bi min, lê bi yê ku min şandiye baweriyê tîne.

⁴⁵Û yê ku min dibîne, yê ku min şandiye dibîne.

⁴⁶Bona kesê ku bawerî bi min tîne, di tariyê de nemîne, ez bi ronahîtî hatim dinê.

⁴⁷Û ger zilamek gotinên min dibihîze û pê nagire, ez daraziyê li wî nakim; ji ber ku ez bona darazîkirina dinê nehatime, lê bona xelasiya dinê hatime.

⁴⁸Yekî dinî daraziyê li yê ku min red dike û guh nade gotinên min, dike heye; gotina ku gotime, di roja dawiyê de dê daraziyê li wî bike.

⁴⁹Ji ber ku ez bi xwe neaxifîm; lê Bavê min yê ku min şand emir da min, ka ez ê çawa biaxifim û çi bibêjim.

⁵⁰Û ez dizanim ku, emrê wî jiyana abadîn e. Ji ber vê yekê tiştên ku ez dibêjim, çawa ku Bav ji min re gotiye, wusa dibêjim.