Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Yûhena 4 Bible Online

Yûhena 4 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Yûhena 4

¹Dema Xudan hîn bû ku Fêrisiyan bihîstiye, Îsa ji Yehya hîn jî zêdetir şagirtan civandiye û vaftîz dike,

²–lê Îsa ne bi xwe, tenê şagirtên wî vaftîz dikirin–;

³ew ji Cihûstanê weqetiya û dîsa çû Celîlê.

⁴Û hewce dikir ku ew ji Samîriyê ve derbas bibûya.

⁵Bi vî awayî, ew hat nêzîkî zeviya[1]ku Aqûp dabû lawê xwe Ûsiv, bajarekî Samîriyê, ya ku jê re digotin Sîhar.

⁶Bîra Aqûp li wê derê bû. Bona ku Îsa di rêwîtiyê de westayî bû, bi vî awayî ew li cem bîrê rûniştibû; saet devdevî şeşan bû[1].

⁷Pîrekek ji Samîriyê hat ku avê bikişîne. Îsa ji wê re got: Avê bide min, ez vexwim!

⁸Ji ber ku şagirtên wî ji bo stendina xwarinê çûbûn bajêr.

⁹Pîreka Samîriyê jî ji wî re got: Tu Cihûd e û ez jî pîrekek Samîrî me, çawa tu ji min avê dixwazî? Ji ber ku Cihûdan karekî bi Samîriyan re nakin.

¹⁰Îsa bersiv da û ji wê re got: Ger te bi xelata Xwedê û bi kîbûna yê ku ji te re: Avê bide min ku ez vexwim! dibêje bizanîbûya, teyê ji wî bixwesta û wî jî dê ava zindî bida te.

¹¹Pîrekê jê re got: Efendî, tiştekî teyî tu pê avê bikişînî tuneye û bîr jî kûr e; ma niha ava zindî ji ku derê ve bi te re heye?

¹²Ma tu ji bavê me Aqûp, yê ku vê bîrê daye me û tevî law û dewarên xwe ji wê vexwariye, mezintir î?

¹³Îsa bersiv da û ji wê re got: Her kesê ku ji vê avê vexwe, dê dîsa tî bibe.

¹⁴Lê belê her kî, ji ava ku ez bidimê vexwe, tu carî tî nabe; lê ava ku ez bidim wî, di wî de ji bo jiyana abadîn dibe kaniya ava ku diherike.

¹⁵Pîrekê jê re got: Efendî, vê avê bide min ku ez ne tî bibim û ne jî bona av kişandinê heta vê derê werim!

¹⁶Îsa ji wê re got: Here bangî mêrê xwe bike û were vê derê!

¹⁷Pîrekê bersiv da û got: Mêrê min tune! Îsa ji wê re got: Bona ku te got mêrê min tune, tu rast axifî!

¹⁸Ji ber ku te pênc mêrî kiribû û yê ku tu niha tevî disekinî ne mêrê te ye. Te vêya rast got!

¹⁹Pîrekê ji wî re got: Efendî, ez dibînim ku tu peyxamberek î!

²⁰Kalikên me li vî çiyayî peristinê kirin û hûn dibêjin ku cîhê peristinê li Orşelîmê ye.

²¹Îsa ji wê re got: Pîrekê, bi min bawer bike, dem tê ku, wê çaxê ne li wî çiyayî û ne jî li Orşelîmê hûn ê ji Bav re peristinê bikin!

²²Hûn ji yê ku hûn pê nizanin re peristinê dikin, em ji yê ku em pê dizanin re peristinê dikin; ji ber ku xelasî ji Cihûdan ve tê!

²³Lê belê saeta, yên ku bi rastî peristinê dikin, di ruh û rasteqîniyê de peristinê ji Bav re bikin tê û niha ye; ji ber ku Bav li yên ku bi vî awayî peristinê jê re dikin digere.

²⁴Xwedê Ruh e, kesê ku ji wî re peristinê dikin, divê di ruh û rastiyê de peristinê bikin.

²⁵Pîrekê ji wî re got: Mesîh yê ku hatiye mesh kirinê, ez zanim ku dê ew ê were û ew ê her tiştî bigihîne me.

²⁶Îsa ji wê re got: Yê ku bi te re diaxife, ez, ew kes im!

²⁷Li ser vê yekê şagirtên wî hatin û ji ber ku Îsa bi pîrekekê re diaxifî ew şaş man. Lê bele dîsa jî qet kesî negot: Ma tu li çi digerî? an jî: Ma tu çima bi wê pîrekê re diaxifî?

²⁸Pişt re pîrekê kûzê avê di cîh de hişt û çû bajêr û ji gel re got:

²⁹Werin, mirovê her tiştê ku min kiriye ji min re got bibînin! Gelo Mesîh ev e?

³⁰Ew jî ji bajêr derketin û hatin cem wî.

³¹Di vê navberê de şagirtan jê rica kirin û gotin: Rebbî, bixwe!

³²Lê belê Îsa ji wan re got: Xwarinek min heye, hûn pê nizanin!

³³Şagirtan ji hev û din re gotin: Gelo kesî ji wî re xwarin aniye?

³⁴Îsa ji wan re got: Xwarina min, bi cîh anîna xwestina yê ku min şandiye û serfiraziya karê wî ye.

³⁵Ma hûn nabêjin: Hîn bona zad çinînê çar meh heye? A vay, ez ji we re dibêjim: Serê xwe bilind bikin û li zeviyên ku bona bête çinîn zer bûne binihêrin!

³⁶Bona yê ku ajotiye û yê ku diçîne pev re kêfxweş bibin, yê ku diçîne heqdestê xwe digire û ji bo jiyana abadîn zadê dide hev.

³⁷Ji ber ew gotina ku: Yek dajo û yekî din jî diçîne, di vêya de rast e.

³⁸Min we, ji bo çinîna zadê ku we ji bo wê ked nedane şand; hinekên din ked dan û hûn ketin keda wan.

³⁹Li ser gotina pîreka ku: Hemû kirinên min, ji min re got, şahdeyiyê kiribû, li wî bajarî ji Samîriyan gellekan bawerî bi Îsa anîn.

⁴⁰Dema ku Samîrî hatin cem wî, bona ku li cem wan bimîne li ber wî geriyan; ew jî du roj li wir ma.

⁴¹Û li ser gotina wî, hîn gellek kesên din jî bawerî anîn.

⁴²Û ji pîrekê re digotin: Êdî bawerî anîna me ne li ser gotina te ye; ji ber ku me bi xwe bihîstin û em dizanin ku bi rastî Xelaskerê dinê ev e!

⁴³Piştî van herdu rojan, Îsa ji wir çû Celîlê.

⁴⁴Ji ber ku Îsa bi xwe di derheqê peyxamberek di welatê xwe de ne bi qedr û qîmet e de şahdeyiyê kiribû.

⁴⁵Gava ku ew hate Celîlê, Celîliyan wî qebûl kirin; ji ber ku ew jî beşdarî cejnê bûbûn û di dema cejnê de, hemû tiştên ku li Orşelîmê kiribû, dîtibûn.

⁴⁶Li ser vêya, Îsa dîsa hat Kanaya Celîlê ku wî li wê derê avê kiribû xemr û li wir karmendekî qiral hebû, lawê wî li Kefernahûmê nexweş bû.

⁴⁷Dema ku wî bihîst Îsa ji Cihûstanê hatiye bajarê Celîlê, çû cem wî û jê rica kir ku ew were lawê wî yê nexweş baş bike, ji ber ku ew li ber mirinê bû.

⁴⁸Wê demê Îsa ji wî re got: Hûn heta ku alamet û nuwaze nebînin, tu carî baweriyê naynin!

⁴⁹Karmendê qiral ji wî re got: Efendî, berî ku lawê min bimire, dakeve[1]!

⁵⁰Îsa jê re got: Here, lawê te dijî! Zilam bawerî bi gotina ku Îsa ji wî re gotibû, anî û çû.

⁵¹Hîn ew di rê de bû, xulamên wî derketin pêrgîniya wî û jê re gotin: Lawê te dijî!

⁵²Wî, saeta ku lawê wî dest bi başbûnê kiriye ji xulaman pirsî. Wan jî ji wî re gotin: Doh, di saeta heftemîn de ta wî berda.

⁵³Wê çaxê bav fêhm kir ku, ev ew saeta Îsa ji wî re gotibû ku: Lawê te dijî ye! û wî bi temamê gelê mala xwe ve bawerî anîn.

⁵⁴Dema Îsa ji Cihûstanê hat Celîlê, ev mûcîza duduyan bû ku wî çêkir.