Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Yûhena 6 Bible Online

Yûhena 6 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Yûhena 6

¹Piştî van tiştan, Îsa derbasî aliyê hemberî gola Celîlê –yanê, Taberiyê- bû.

²Ajaweyek mezin li pey wî diçûn; ji ber ku wan mûcîzetên ku wî li ser nexweşan çêkiribû, dîtibûn.

³Îsa derket çiyê û tevî şagirtên xwe li wê derê rûnişt.

⁵Dema Îsa çavên xwe bilind kir û dît ku ajaweyek mezin ber bi wî ve tê, wî ji Fîlîpûs re got: Bona ku vana bixwin, em ji ku derê nan bikirin?

⁶Vêya jî, bona ku wî biceribîne got, ji ber ku wî bi xwe dizanîbû ku ew ê çi bike.

⁷Fîlîpûs bersiv da wî: Bona ku ji her yekî re pariyek bikeve, bi du sed dînarî[1]jî nan qîm nake!

⁸Yek ji şagirtên wî, Andrêyasê birayê Şîmûn Pêtrûs ji wî re got:

⁹Li vir bi lawikekî re pênc nanê cehînî û du masî hene; lê belê ji bo ewqas mirov ev çî ye?

¹⁰Îsa got: Gel li ser erdê bidin rûniştinê! Li wê derê gellek giya hebû. Bi hejmarî nêzîkî pênc hezar mêr rûniştin.

¹¹Wê gavê Îsa nan rahişt, paşî ku şikir kir, li yên ku rûniştine belav kir; mîna vêya ji masiyan jî, qasî ku wan xwest, wî belav kir.

¹²Û paşî ku her kes têr bû, Îsa ji şagirtên xwe re got: Pariyên ku ji ber mayîne bidin hev, bila tu tiştek ziyan nebe!

¹³Wan jî berhev kirin û bi parîkên ku, ji ber yên pênc heb nanê cehînî xwarine mayîne donzdeh zembîlan dagirtin.

¹⁴Dema gel elameta ku Îsa çêkir dîtin: Bi rastî peyxamberê ku dê bihata dinê, ev e! gotin.

¹⁵Ji ber Îsa dizanîbû ku dê werin û bona ku wî bikin qiral dê bi zorê wî bibin, ew dîsa bi tena serê xwe çû çiyê.

¹⁶Û dema ku êvar bû, şagirtên wî daketin jêr û çûn cem golê.

¹⁷Û ew li lotkekê siwar bûn û ber bi aliyê dinî golê, ber bi Kefernahûmê bi rê ve ketin. Û êdî tarî ketibû ser erdê û Îsa hîn nehatibû cem wan.

¹⁸Ji ber ku bayek xwurt dihat gol dinepixî.

¹⁹Bi vî awayî gava ku wan qasî avêtina bîst û pênc an sî tîrî bêrik kişandin, wan dîtin ku Îsa li ser avê dimeşe û nêzîkê lotkê dibe û ew tirsiyan.

²⁰Lê belê Îsa ji wan re got: Ez im, metirsin!

²¹Wê gavê wan xwestin ku wî bigirin lotkê û lotke hema gîhaşt qeraxa ku ew diçûnê.

²²Dotira rojê, gelê ku li aliyê dinî golê sekinîbûn dîtin ku, li wê derê xeynî lotkeyek tu lotke tunebû û tevî şagirtên xwe Îsa lê siwar nebûbû, lê belê şagirtên wî tenê çûbûn.

²³Lê belê li nêzîkî cîhê piştî ku Xudan şikir kir û gel nan xwarin, li Taberiyê lotkên din jî hatin.

²⁴Bi vî awayî, dema gel dîtin ku Îsa û şagirtên wî ne li wê derê ne, ew li lotkeyan siwar bûn û hatin Kefernahûmê û li Îsa geriyan.

²⁵Û dema ku wan li aliyê dinî golê wî dîtin, wan jê re got: Mamoste, tu kengê hatî vê derê?

²⁶Îsa bersiv da wan û got: Bi rastî û bi rastî ez ji we re dibêjim: Ne ji bo ku we nîşanê dîtine, lê belê bona ku we ji nan xwarin û têr bûn, hûn li min digerin.

²⁷Ne bona xwarina fanî, lê bo xwarina ku di jiyana abadîn de dimîne bixebitin; dê Lawê Mirov wê bide we; ji ber ku Bav, Xwedê vê rayedariyê daye wî!

²⁸Û wan ji wî re gotin: Ma bona ku em karên Xwedê bikin, divê em çi bikin?

²⁹Îsa bersiv da û ji wan re got: Karê Xwedê ev e ku, hûn bawerî bi wî kesê ku wî şandiye bînin.

³⁰Li ser vê yekê wan jê re gotin: Niha bona ku em bibînin û bawerî bi te bînin, tuyê çi elametî dikî? Tu bi çi bikar tînî?

³¹Kalikên me li çolê manna[1]xwarin; mîna ku hatiye nivîsin: Bona xwarina wan wî ji jor ve nan da wan[2].

³²Îsa ji wan re got: Bi rastî û bi rastî ez ji we re dibêjim: Mûsa ji jor ve nan neda we, lê belê nanê rasteqîn ji jor ve Bavê min dide we.

³³Ji ber ku nanê Xwedê, yê ku ji ezman ve tê û jiyanê dide dinê ye.

³⁴Wan jê re got: Ya Xudan, vî nanî her tim bide me!

³⁵Îsa ji wan re got: Nanê jiyanê Ez im. Yê ku were cem min qet birçî nabe, yê ku baweriyê bi min bîne qet tî nabe.

³⁶Lê belê min ji we re got, we min dîtin û hûn dîsa jî baweriyê naynin.

³⁷Hemûyên ku Bav daye min, dê werin cem min û ez tu carî yên ku werin cem min, şunda venagerînim.

³⁸Ji ber ku ez ne bona daxwaziya xwe, lê bona daxwaziya yê ku min şandiye bînim cîh, ji ezmanê daketim.

³⁹Û xwestina yê ez şandime ev e ku, ez ji hemûyên ku wî dane min qet kesî winda nekim, lê di roja dawiyê de wan hemûyan bivejînim.

⁴⁰Ji ber xwestina Bavê min ev e ku, her kesê Law bibîne û baweriyê bi wî bîne, bila jiyana wî ya abadîn hebe û ez ê wî di roja dawiyê de bivejînim.

⁴¹Wê demê Cihûdan, ji ber ku wî got: Nanê ku ji ezman daket ez im, ji ber wî, miremirê kirin

⁴²û gotin: Ma ev ne Îsayê lawê Ûsiv yê ku em dayik û bavê wî nas dikin e? Niha çawa dibêje: Ez ji ezman ve daketim?

⁴³Îsa bersiv da û ji wan re got: Di nav xwe de miremirê nekin!

⁴⁴Ger Bavê ku ez şandime, kesekî nekişîne, tu kes nikare were cem min û ez ê wî di roja dawiyê de bivejînim.

⁴⁵Di peyxamberan de nivîsandiye: Û hemûyên wan dê ji aliyê Xwedê ve bêne hînkirin[1]. Her kesê ku ji Bav dibihîze û hîn dibe, tête cem min.

⁴⁶Mana vê ne ew e ku kesekî Bav dîtiye; lê tenê yê ku ji Xwedê ye, wî Bav dîtiye.

⁴⁷Bi rastî û bi rastî ez ji we re dibêjim: Yê ku baweriyê bi min bîne, jiyana wî ya abadîn heye.

⁴⁸Nanê jiyanê ez im.

⁴⁹Bapîrên we di çolê de manna xwarin û mirin.

⁵⁰Bona her kesê jê bixwe û nemire, nanê ku ji ezman daketiye ev e.

⁵¹Nanê zindî, yê ku ji ezman daketiye, ez im. Ger kesek ji vî nanî bixwe, abadîn dijî. Nanê ku ez ê ji bo jiyana dinê bidim, goştê min e.

⁵²Li ser vê yekê Cihûdan bi hev re ketin keftûleftê û gotin: Ma ev zilama bo xwarinê çawa dikare ku goştê xwe bide me?

⁵³Li ser vêya Îsa ji wan re got: Bi rastî û bi rastî ez ji we re dibêjim: Heta ku hûn goştê Lawê Mirov nexwin û xwîna wî jî venexwin, dê di we de jiyan tune be.

⁵⁴Jiyana abadîn ya kesê ku goştê min bixwe û xwîna min vexwe heye û di roja dawîn de ez ê wî bivejînim.

⁵⁵Ji ber ku goştê min xwarina rasteqînî û xwîna min vexwarina rasteqînî ye.

⁵⁶Yê ku goştê min bixwe û xwîna min vexwe, di min de dimîne û ez jî di wî de dimînim.

⁵⁷Bavê zindî mîna ku ez şandim û ez bi navberiya Bav ve dijîm, bi vî awayî yê ku min bixwe jî dê bi navberiya min ve bijî.

⁵⁸Nanê ku ji ezman daketiye ev e; ne mîna manna ku bapîrên we xwarine û ew mirine ye; yê ku vî nanî bixwe dê abadîn bijî!

⁵⁹Dema ku wî li Kefernahûmê hîn dikir, di keniştê de van gotinan gotin.

⁶⁰Gellekan ji şagirtên wî, dema ku vêya bihîstin, gotin: Ev gotinek dijwar e! Ma kî dikare wê bibihîze?

⁶¹Lê belê Îsa dizanîbû ku şagirtên wî bona vêya miremirê dikin, wî ji wan re got: Ma ev dibe sedema tilpekîbûna we?

⁶²Ger hûn bibînin ku Lawê Mirov bilind bibe cîhê ku ew berê lê bû?

⁶³Yê ku jiyanê dide Ruh e; fêda bedenê qet nîne. Gotinên ku min ji we re gotin, ruh û jiyan in.

⁶⁴Lê belê di nav we de yên ku bawer nakin hene. Ji ber, Îsa yên ku bawerî nedikirin û yê ku dê wî bidaya dest, di destpêkê de nas dikir û dizanîbû ku ew kî ye.

⁶⁵Û wî got: Ji ber vê yekê min ji we re got: Heta ku ji aliyê Bav ve neyê dayîn, tu kes nikare were cem min!

⁶⁶Li ser vê yekê gellek ji şagirtên wî şunda vegeriyan û êdî bi wî re nedigeriyan.

⁶⁷Wê çaxê Îsa ji Donzdehan re got: Ma hûn jî dixwazin herin?

⁶⁸Şîmûn Pêtrûs bersiv da wî: Ya Xudan, ma em herin cem kî? Gotinên jiyana abadîn bi te re ne.

⁶⁹Û me jî bawerî aniye û dizanin ku, tu Pîrozê Xwedê yî!

⁷⁰Îsa bersiv da wan: Ma min we Donzdehan nebijart? Û yekî ji we Îblîs e!

⁷¹Wî vêya bona Cihûdayê Îsxeryotiyê lawê Şîmûn got; ji ber ku ew yek ji Donzdehan bû, yê ku dê Îsa bida dest, ew bû.