Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) K. Şagirtan 16 Bible Online

K. Şagirtan 16 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

K. Şagirtan 16

¹Û Pawlos hate Derbê û Lîstrayê jî û a vay, li wê derê şagirtekî lawê pîrekek Cihûd, ya ku bawermend e, lê bavê wî jî Grek e, bi navê Tîmotêyos e hebû.

²Ji aliyê birayên li Lîstra û Qonyayê ne ve, ji bo vî zilamî qenc şahdeyî dihat kirin.

³Pawlos xwest ku wî jî bi xwe re bibe û ji ber Cihûdên li wan aliya bûn, wî ew girt û sunet kir; ji ber, hemûyan dizanibûn ku bavê wî Grek e.

⁴Û gava ji bajaran derbas dibûn, biryarên ku şagirtên li Orşelîmê ne û kalepîran dane, têdigîhandin û dixwestin ku li gor vana bijîn.

⁵Bi vî awayî Dêr di baweriyê de xwurt dibûn û hejmarên wan, roj bi roj zêde dibûn.

⁶Piştî ku Ruhê Pîroz nehişt gotinê li Asyayê waz bidin, ew ji herêmên Frîgya û Galatyayê ve derbas bûn.

⁷Dema hatin sînorê Mîsyayê xwestin ku derbasî Bitûnyayê bibin û Ruhê Îsa destûr neda wan.

⁸Li ser vêya, ji Mîsyayê derbas bûn û hatin Troasê.

⁹Wê şevê, Pawlos xewn û xeyalekî dît; li ber wî, zilamekî Makêdonî sekinîbû û li ber wî digeriya û digot: Derbasî Makêdonyayê bibe û alîkariyê ji me re bike!

¹⁰Û gava wî vê xewn û xeyalê dît, em gîhaştin vê fikrê ku, Xwedê bona em Mizgîniyê belavî kesên wir bikin, bangî me dike, em hema bona çûyîna Makêdonyayê xebitîn.

¹¹Em ji Troasê ve ketin keştiyê û me raste rast berî da Samotraxê û dotira rojê çûn Neapolîsê

¹²û ji wir derbasî Fîlîpiya navendekî Romayê ya bicîhbûnê û bajarê herî girîngî wê herêma Makêdonyayê ye, bûn û çend rojan em li vî bajarî man.

¹³Roja Sebtê em ji deriyê bajêr derketin û çûn qeraxa çem; em difikirîn ku dê li wir cîhekî duê hebe û em rûniştin û me ji pîrekên li wir civiyane re got.

¹⁴Ji bajarê Tiyatîrayê, bi navê Lîdya, pîrekek qumaşê erguwanî difiroşe û bi Xwedê ve diperiste, guh da me; bona ku bala xwe bide tiştên ji aliyê Pawlos ve dihatin gotin, Xudan dilê wê vekir.

¹⁵Gava ew bi gelê mala xwe ve vaftîz bû, pîrekê lava kir û got: Ger hûn min bawerkirekî Xudan qebûl dikin, werin û li mala min bisekinin! Û zorê da me[1].

¹⁶Û wusa bû ku, dema em diçûn cîhê duayê, keçikek dîl ya di wê de ruhê remildariyê heye û xeberan ji hatinê ve dida û bi vî awayî gellek qezencê ji efendiyên xwe re dianî rastî me hat.

¹⁷Keçik, li pey Pawlos û me ve ket, qêriya û got: Ev zilamana qûlê Xwedayê bilind in, rêya xelasiyê têdighînin we!

¹⁸Û wê gellek rojan vêya kir. Lê belê Pawlosê ku zehf bêaram[1]bû, vegeriya û ji ruh re got: Ez bi navê Îsa Mesîh ve emir didim te, ji wê ve derkeve! Û hema di wê saetê de ruh derket.

¹⁹Efendiyên keçikê dema dîtin ku hêviya qezenca wan tune bû[1], Pawlos û Sîlas girtin û kaşî qada sûkê, ber bi rayedaran ve kirin

²⁰û wan derxistin ber darazkiran û gotin: Ev zilamana Cihûd in û bajarê me zehf tevli hev dikin

²¹û hin kevneşopên ku bona me Romayiyan qebûl kirin û çêkirinên wan ne caiz in, belav dikin!

²²Û li dijî wan gel bi hev re serî hildan û darazkiran emir dan ku bila kincên wan bên çirandin û bi dar ve bên lêxistin.

²³Û paşî gellek lêxistinê li wan kirin, wan avêtin girtîgehê û emir dan nobedar ku wan di bin ewledariyek qenc de bigire.

²⁴Wî jî, gava ku vî emrî stend, wan avêt aliyê girtîgehê yê hundir û lingên wan li qeydan xist[1].

²⁵Lê ber ve nîvê şevê Pawlos û Sîlas dua dikirin û bi qesîdeyan Xwedê bilindtir dikirin û girtiyan jî wan guhdarî dikirin.

²⁶Nişka ve erd hejînek[1]mezin çê bû, wusa ku, girtîgeh ji bingehê ve lerizî û hema hemû derî vebûn û zincîrên her kesî vebûn.

²⁷Serokê zîndanê ji xewê ve hişyar bû, dît ku hemû deriyên girtîgehê vebûne; fikirî ku hemû girtî reviyane û bona xwe bikuje, destê xwe avêt şûrê xwe.

²⁸Lê belê Pawlos bi dengekî bilind qêriya û got: Tiştekî xerab bi xwe neke, ji ber ku em hemû li vir in!

²⁹Wî ronahiyê xwest û ket hundir, bi lerizandinê xwe avêt ber Pawlos û Sîlas.

³⁰Û wan derxistin derve û got: Efendîno, bona ku ez xelas bibim, divê ez çi bikim?

³¹Wan jî gotin: Baweriyê bi Xudan Îsa ve bîne, bi vî awayî tuyê xelas bibî, tu û maliyên te[1]!

³²Û wan ji wî re û ji hemûyên di mala wî de ne re gotina Xudan gotin.

³³Û di wê saeta şevê de wî wan girt cem xwe û birînên wan şuşt û ew hema bi hemû maliyên xwe re vaftîz bû.

³⁴Û ew birin mala xwe û sifrekê li ber wan danî û bi hemûyên maliyên xwe yî baweriyê ji Xwedê re anîne bi kêfxweşiyê ve coş dibû.

³⁵Dema bû roj, darazkiran wezîfedaran û bi wan re xebera: Wan zilamana serbest berdin! şandin.

³⁶Û serokê zîndanê van gotinan ji Pawlos re got: Darazkiran bona serbest berdana we emir şand, niha hûn dikarin derkevin; bi dilxweşiyê ve herin!

³⁷Lê belê Pawlos ji wan re got: Li ber gel li me, yên ku Romayî ne, xistin û me avêtin girtîgehê û ma niha me bi dizîka davêjin derve? Ev nabe; bila ew bi xwe werin û me derxînin!

³⁸Wezîfedaran van gotinan ji darazkiran re gotin û dema darazkiran bihîstin ku ew hemwelatiyên Romayê ne, tirsiyan.

³⁹Hatin û lava ji wan kirin û wan derxistin derve û bona ji bajêr ve herin rica ji wan kirin.

⁴⁰Gava ew ji girtîgehê ve derketin, çûn mala Lîdyayê û birayan dîtin, xemrevîniyê li wan kirin û çûn.