Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) K. Şagirtan 19 Bible Online

K. Şagirtan 19 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

K. Şagirtan 19

¹Û wusa bû ku, dema Apollos li Korîntê bû, Pawlos ji herêmên jorîn ve derbas bû û hat Efesê. Û gava ku wî çend şagirt dît,

²wî ji wan re got: Dema we bawerî anîn, ma we Ruhê Pîroz girtin? Lê belê wan ji wî re gotin: Me, hebûna Ruhê Pîroz jî nebihîstine!

³Û wî ji wan re got: Wê çaxê hûn li ser çi vaftîz bûn? Wan gotin: Li ser vaftîza Yehya.

⁴Pawlos got: Yehya ji netewê re bi gotina, ji yê ku li pêy xwe tê ve, yanê, bi Îsa bawerî anînê ve digot û bi vaftîza tobê ve vaftîzê kir.

⁵Wan jî dema vêya bihîstin, bi navê Xudan Îsa ve vaftîz bûn.

⁶Û dema Pawlos destê xwe danî ser wan, Ruhê Pîroz hate ser wan û bi zimanan ve diaxifîn û peyxambertiyê dikirin.

⁷Hemû hema hema donzdeh zilam bûn.

⁸Û ew kete keniştê û bi cesaretê dest bi axaftinê kir, di nava sê mehî de, bi kesên li wir in re ket guftegoyê û sekinî, wan bona bi Serweriya Xwedê ve qanih bike şuxulî.

⁹Lê belê gava hinekan bi awayekî dijwar, bona bawer nebin inyadê kirin û Rê li ber çavê civatê bi xerabî dan nasîn[1]; Pawlos ji wan veqetiya û şagirt cuda kirin û li dersxana Tîrano her roj guftegoyên xwe domandin.

¹⁰Vêya du salî dom kir; ûsa ku, him Cihûd, him jî Grek, hemû kesên li Asyayê dijîn, gotina Xudan bihîstin.

¹¹Û Xwedê, bi destê Pawlos ve mûcîzetên derasayî[1]pêk dianî;

¹²ûsa ku, destmal an jî pêştmalên li bedena wî ketine, dema ji nexweşan re dibirin û nexweşiyan ji wan diçûn û ruhên xerab ji hundirê wan ve derdiketin.

¹³Lê belê hinek Cihûdên li dora herêmê digeriyan jî bi qewirandina ruhê xerab ve mijûl dibûn, dest bi yên bindestê ruhên xerab in, bi bîranîna navê Xudan Îsa ve xelas bikin kirin; bi navê Îsayê ku Pawlos dide nasîn em ji we re emir dikin! digotin.

¹⁴Û ji yên ku vêya dikirin, heft lawên Skevayê ku Serokkahînekî Cihûdî ye hebûn.

¹⁵Lê belê ruhê xerab bersivê da û ji wan re got: Ez Îsa nas dikim, Pawlos jî dizanim, lê belê hûn kî ne?

¹⁶Û zilamê ku ruhê xerab di wî de ye, êrîşî wan kir, ji wan dudo mexlûb kir; ûsa ku, ew bi tazîtî û birîndarî ji wê malê reviyan.

¹⁷Û hemûyên ku li Efesê rûdiniştin, vêya bihîstin; him Cihûdan him jî Grekan û tirs kete ser hemûyan û navê Xudan Îsa, hate bilind kirin[1].

¹⁸Gellekên bawerî anîne jî dihatin, xerabiyên ku kirine eşkere dikirin û digotin.

¹⁹Gellek kesê bi sêhrê mijûl bûne jî pirtûkên xwe civandin û li ber her kesî şewitandin û berdêla wan hesibandin, dîtin ku pêncî hezar zîv dikir.

²⁰Bi vî awayî gotina Xudan bi qudretê belav dibû û xurt dibû.

²¹Gava ev tiştana qediyan, Pawlos di ruh de nêt kir ku, ji Makêdonyayê û Ahayayê derbas bibe, biçe Orşelîmê û got: Paşî ez herim wir, hewce dike ku ez Romayê jî bibînim!

²²Du alîkirê xwe, Tîmotêyos û Êrastûs şand Makêdonyayê û ew bi xwe demekî din jî li Asyayê ma.

²³Lê belê di wê demê de, tevliheviya ku di derheqê Rê de derket, ne hindik bû.

²⁴Ji ber ku zêrkarê bi navê Dîmîtriyos, bûkên[1]perestgeha Artêmîs yên zîvî çê dikir û bi vî awayî ji hunermendê karên destan re gellekî kar derdixist.

²⁵Û wî hunermendan û yên ku bi karên mîna vêya mijûl dibin civand û ji wan re got: Efendîno, hûn dizanin ku dewlemendiya me ji vî karî ye.

²⁶Û hûn dibînin û dibihîzin ku, ev Pawlos bi gotina, yên ku bi destan ve têne çêkirin ne îlah in, ne tenê li Efesê, lê belê hema li hemûya Asyayê pirr kesî xapand û ji rê ve çewt kir.

²⁷Û xeter, tenê ne ji giramiyê ketina vê hunera me ye; lê belê bi tune hesibandina perestgeha îlahe ya mezin Artemîs, bi nizm kirina mezinahiya îlahe ya hemûya Asya û dinê pê diperistin e.

²⁸Û dema ku wan vêya bihîstin, bi hêrs ve tijî bûn û bi qêrîna: Artemîsa Efesiyan mezin e[1]! qêriyan.

²⁹Û bajar bi tevliheviyê ve tijî bû û hemû pevra rêhevalên Pawlos, Gayûsê Makêdonî û Arîstarko girtin, bi erdê ve kaş kirin û êrîşî şanogehê[1]kirin.

³⁰Gava ku Pawlos xwest têkeve nav gel, şagirtan wî nehiştin.

³¹Hinek rêvebirên Asyayê jî, yên ku hevalê wî bûn, ji wî re xeber şandin û bona li şanogehê nêdîtin, li ber wî geriyan.

³²Ji ber ku civak di nava tevliheviyê de bû; her yekî, tiştekî din diqêriyan û gellekan nizanîbûn ku ka ew bona çi civiyane.

³³Û Cihûdan Îskender pêş ve ajotin û ji ajawê derxistin. Û Îskender bi destê xwe ve nîşanê da, xwest ku li ber gel parastina xwe bike.

³⁴Lê belê dema wan fêhm kirin ku ew Cihûd e, nêzîkî du saetî hemû, bi devekî qêrîna: Artemîsa Efesiyan mezin e! qêriyan.

³⁵Û gava nivîskarê bajêr gel aş kir, got: Ya mêrên Efesê, gelo ji mirovan kî heye ku, nizane bajarê Efesê, parêzgerê perestgeha Artemîsa[1]mezin û pûta[2]ku ji ezman ve ketiye yî?

³⁶Niha li dijî vana tiştek nayê gotin û bona vêya hewce dike ku hûn aram bin û tiştekî çewt çê nekin.

³⁷Ji ber, ev zilamên ku we anîne vir, ne perestgehan talan kirin ne jî kufrê ji xwedana me re kirin.

³⁸Ger giliyê Dîmîtriyûs, an jî hevalekî wî yî hunermend hebe, dadgeh vekirîne û darazkir jî hene; bila sûcdariya hev û din li wir bikin!

³⁹Ger rewşekî dinî hûn lêgerînê li wê bikin hebe, divê ew di civakekî zagonî de bê axaftin.

⁴⁰Ji ber bûyerên ku îro çêbûne, em di xetera darazbûnê de ne, ji ber serî hildanê; li gor tu sedema vê tevliheviyê nîne, em nikarin hisabê wê jî bidin!

⁴¹Û paşî ku wî vana got, gel belav kir.