Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) K. Şagirtan 2 Bible Online

K. Şagirtan 2 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

K. Şagirtan 2

¹Dema Roja Pentîkostê hat, ew hemû li cem hev civiya bûn.

²Nişka ve ji ezman, dengekî mîna bayekî dijwar di bîr de tîne, hat û mala ku lê ne bitûmî dagirt.

³Û dîtin ku tiştekên mîna zimanên ji agir belav bûn û daketin ser hemûyan.

⁴Û ew hemû bi Ruhê Pîroz ve tijî bûn û bi zimanên biyanî yên ku Ruh wan dide axaftinê, dest bi axaftinê kirin.

⁵Di wê demê de li Orşelîmê, Cihûdên oldar yên ji her neteweyên ku di bin ezman de ne, rûdiniştin[1].

⁶Û dema ev deng hate bihîstin, gel li hev civiyan û ecêb man; ji ber ku her yekî dibihîstin ku ew bi zimanê wan ve diaxifin.

⁷Di nav şaş û metaliyê de hemûyan ji hev û din re digotin: A vay, hemû ev kesên ku diaxifin ma ne Celîlî ne?

⁸Û çawa dibe ku em her yek bi zimanên dayika xwe ve dibihîzin?

⁹Em, Partî, Medî, Elamî û yên li Mezopotamyayê, li Cihûstanê û Kapadokyayê, li Pontûsê û Asyayê,

¹⁰li Frîgya û Pamfîlyayê, li Misirê û Lîbyayê, yên nêzîkî herêma Kîrênê dijîn û mêvanên Romayî yên him ji derûnî Cihûd û him jî yê vegeriyane ser Cihûdiyê,

¹¹Kirêtayî[1]û Ereb, dibihîzin ku karên Xwedê, yên mezin bi zimanê me ve têne axaftin!

¹²Û hemû di nav heyranekiyê de ji hev û din re bi gotina: Divê ev çi be? dudilî dikirin.

¹³Lê belê kesên din, bi gotina: Vana bi xemra şêrîn ve tijî bûne! tinazê[1]kirin.

¹⁴Lê belê Pêtrûsê bi Yanzdehan ve rabû ser pêlan û bi dengekî bilind ji wan re got: Ya Cihûdno û hemûyên ku li Orşelîmê rûdinin, bila ev ji aliyê we ve bête zanîn û guh bidin gotinên min!

¹⁵Ji ber ku van zilamana, mîna ku hûn difikirin ne serxweş in; ji ber ku saet hîn sisiyê rojê ye!

¹⁶Lê belê ev ya ku bûye, bi navgîniya peyxamber Yowêl ve hatiye têgihandin:

¹⁷Û di rojên dawîn de dê wusa bibe ku, Xwedê dibêje, ez ê ji Ruhê xwe ve birijînim ser hemû mirovan; dê law û qîzên we peyxambertiyê bikin û dê ciwanên we xewn û xeyalan bibînin û dê kalepîrên we jî xewnan bibînin.

¹⁸Di wan rojan de bi ser qûlên xwe ve û bi ser cariyên xwe ve, ez ê ji Ruhê xwe ve birijînim û ew ê dê peyxambertiyê bikin.

¹⁹Û ez ê li jor, li ezman nuwazeyan û li jêr, li rûyê erdê nîşanan, hêlmên xwîn û agir û dûhê bidim.

²⁰Berî ku roja Xudan, ew roja mezin û bi rewnaq were, dê roj vegere tariyê û heyv vegere xwînê.

²¹Û wusa bibe ku, her kesên ku bangî navê Xudan bikin, dê xelas bibin[1].

²²Ya mêrên Îsraêlê, van gotinan guhdarî bikin: Îsayê Nisretî, zilamê ku, ji aliyê Xwedê ve, bi karên bi qudret, mûcîzet û nuwazeyên ku Xwedê bi navgîniya wî, di nav we de kiriye, hatiye tesdîq kirin, çawa ku, hûn bi xwe jî dizanin;

²³wekî bi miraza Xwedê ya muqedder û bi ilmê wî yê bêpêşî, bi dest ve hatiye dayîn, we wî girtin û bi destê gunehkaran ve bi xaçê ve mix kirin û kuştin.

²⁴Xwedê dawî da êşên mirina wî û wî vejand; ji ber ku ji aliyê mirinê ve girtî mabûna wî ne mimkûn bû.

²⁵Lewma Dawid ji bo wî dibêje: Min Xudan her tim li pêşiya xwe dît, ji ber ku ew li aliyê minî rastê ye, ez nalerizim.

²⁶Ji bo vê yekê dilê min geş û zimanê min zehf kêfxweş bû; wekî din, dê bedena min jî di nava kêfxweşiyê de bijî.

²⁷Ji ber ku tuyê canê min li warê miriyan neterikîne û Pîrozê xwe ji rizandinê re bernede.

²⁸Te rêyên jiyanê nîşanî min da; tuyê bi rûyê xwe min bi kêfxweşiyê ve dagire[1]!

²⁹Birano, divê ji we re, bona bapîrê mezin Dawid bi eşkeretî bête gotin ku: Ew him mir, him hate binaxkirin û gora wî heta îroj li cem me ye.

³⁰Niha, ji ber ku ew peyxamberek bû û dizanîbû, Xwedê jê re sond û qesem kiriye ku dê yekî ji bera werta wî li ser texta wî deyne rûniştinê,

³¹ji berê ve dît û bi gotina; ew ne li warê miriyan ve hate berdan, ne jî bedena wî rizandinê dît, di derheqê vejîna Mesîh de got.

³²Xwedê, vî Îsayî vejand û em hemû şahdê vêya ne.

³³Niha bi destê Xwedê yê rastê ve hatiye bilind kirin, ji Bav ve wada Ruhê Pîroz stendiye û tiştê ku hûn dibînin û dibihîzin rijand.

³⁴Ji ber ku Dawid hilnekişiyaye ezmên, lê belê ew bi xwe dibêje: Xudan ji Xudanê min re got:

³⁵Heta ku ez neyarên te ji lingên te re pêlik deynim[1]; li rastê min rûnê[2].

³⁶Niha, bi vî awayî bila hemûya mala Îsraêlê bi rastî jî vêya bizanibin ku; Xwedê, ev Îsayê ku we xaç kir, kiriye him Xudan, him jî Mesîh!

³⁷Lê belê gava wan vana bihîstin, dilê wan weke derzî derzî bûbe; ji Pêtrûs û şagirtên din re gotin: Birano, ma em çi bikin?

³⁸Pêtrûs jî ji wan re got: Bona ku gunehên we bêne efû kirin, tobe bikin, bila her yekî ji we bi navê Îsa Mesîh ve vaftîz bibe; bi vî awayî hûn ê xelata Ruhê Pîroz bistînin.

³⁹Ji ber ku wad, ji we re û ji zarokên we re û ji hemû kesên li dûr re ne û bona her kesên ku Xudan, Xwedayê me bang bike re ye.

⁴⁰Û wî wekî din hîn bi gellek gotinan şahdeyî da û wan îkaz kir û got: Xwe ji vê nifşeya rêşaş ve xelas bikin!

⁴¹Yên ku guh dan gotinên wî vaftîz bûn û wê rojê nêzîkê sê hezar can beşdarî wan bûn[1].

⁴²Û wan di hînkariya şagirtan de[1], di hevbeşiyê de, di nan parî kirinê de û di duayê de dom dikirin.

⁴³Tirs ket her canî û bi navgîniya şagirtan ve gellek mûcîzet û nuwaze dihatin ava kirin.

⁴⁴Hemû bawerkiran li cem hev diman û her tiştî bi şirîkantî par dikirin;

⁴⁵wan mal û milkên xwe difirotin û wan li gor motajiyê belavî her kesî dikirin.

⁴⁶Û ew her roj li Perestgehê diciviyan, li malan nan dişkenandin û bi kêfxweşiyê û bi sadeyiya dil ve xwarinê dixwarin.

⁴⁷Pesnê Xwedê didan, ecibandina hemûya gel qezenc kiribûn. Xudan jî her roj, kesên ku nû xelas bûne tevî wan dikir.