Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) K. Şagirtan 7 Bible Online

K. Şagirtan 7 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

K. Şagirtan 7

²Wî jî got: Birano û bavno, guhdarî bikin! Dema hîn bapîrê me Birahîm li Mezopotamyayê bû, berî ku li Haranê bi cîh bibe, Xwedayê Mezin[1]xuyayî wî bû

³û ji wî re got: Ji welatê xwe û ji cem merivê xwe derkeve û here welatê ku ez ê nîşanî te bidim!

⁴Wê demê ew ji welatê Kildaniyan derket û li Haranê bi cîh bû. Û piştî mirina bavê wî, Xwedê wî ji wir girt û anî vî welatê ku niha hûn li wê dijîn.

⁵Û li vir jê re bi mêrasî cîhekî lingê xwe deyne jî neda wî; lê belê çaxa hîn zarokê wî tunebû, wir, bi milkî ji wî re û werta wî re dayînê wad kir.

⁶Xwedê ûsa got: Dê neviyên te, li welatek xerîb, li biyaniyê bijîn û çar sed salî bi dîlitî bên şuxulandin û muamela xerab bibînin.

⁷Û Xwedê got: Ez ê netewa ku ji wan re dîlitiyê bikin, bidim ceza kirin û paşî vêya dê ji wir derkevin û li vê derê ji min re peristinê bikin.

⁸Û peymana sunetê da wî û bi vî awayî Birahîm bû bavê Îshaq û wî di roja heyştan de sunet kir û Îshaq bû bavê Aqûp, Aqûp jî bû bavê donzdeh bapîrên mezin.

⁹Û bapîrên mezin çavnebariyê li Ûsiv kirin, wî bi dîlitî firotin Misirê û Xwedê bi wî re bû

¹⁰û wî ji hemû tengasiyên wî ve xelas kir û li ber qiralê Misirê Fîrawûn xêr û zaniyarî da wî; wî jî ew li ser Misirê û hemûya mala xwe kir parêzger.

¹¹Û xela li hemû welatê Kenan û Misirê ve xist û tengasiyên mezin dest pê kirin û bapîrên me nikarîbûn xwarinê bidîtana.

¹²Lê belê dema Aqûp bihîst ku li Misirê zad heye, cara pêşîn bapîrên me şand.

¹³Û di cara duwemîn de, Ûsiv kîbûna xwe ji birayên xwe re got û werta Ûsiv ji Fîrawûn re eşkere bû.

¹⁴Ûsiv jî xeber şand û bavê xwe Aqûp û hemû merivên xwe, heftê û pênc canî da bang kirinê.

¹⁵Û Aqûp çû Misirê û ew jî û bapîrên me jî mirin.

¹⁶Û cesedên wan anîn Şekemê û xistin goristana Birahîm, ya ku li Şekemê, ji Lawên Hamor ve bi bihayek pera[1]ve stendibû.

¹⁷Lê belê dema wexta rastbûna soza ku Xwedê ji Birahîm re daye nêzîk bû, li Misirê hejmara gel zehf zêde bûbû;

¹⁸heta wê gavê ku, qiralekî din yê Ûsiv nas nedikir, li Misirê derket ser textê.

¹⁹Ev qiral, ji nîjada me re fenekî kir û bona ku nejîn ji bo zarokên xwe bavêjin derve, zehmetê da bapîrên me.

²⁰Mûsa di wê demê de hate dinê û zehf xweşik[1]bû û ew sê meh di mala bavê xwe de hate xwedî kirin.

²¹Û gava wî avêtin derve; qîza Fîrawûn wî dît û ji xwe re kir zarok û wekî lawê wê be, wî mezin kir.

²²Û Mûsa di hemû beşên îlmê Misiriyan de hate perwerde kirin û him di gotinê de û him jî di lêkerê de bi qudret bû.

²³Lê belê dema sala çelan tijî kir, xwesteka dîtina rewşa birayên xwe, lawên Îsraêlê ket dilê wî.

²⁴Û gava ku wî dît, neheqiyê li yekî ji wan ve dikin, wî parast û bi kuştina Misiriyê ku neheqiyê dike, tola yê belengaz stend.

²⁵Wî zen dikir ku; birayên wî fêhm kirine ku, dê Xwedê bi destê wî ve xelasiyê bide wan; lê belê wan fêhm nekirin.

²⁶Dotira rojê dema wan keftûleftê dikirin, xwe nîşanî wan da û xwest ku wan li hev bîne û got: Efendîno, hûn bira ne; çima hûn neheqiyê li hev û din dikin?

²⁷Lê belê kesê ku neheqiyê li cîranê xwe dikir, wî bi alîkî ve tan da û got: Ma kî te li serê me kiriye rêvebir û dadger?

²⁸Ma mîna ku te do yê Misirî kuşt, tu dixwazî min jî bukujî?

²⁹Li ser vê gotina, Mûsa reviya û li welatê Mîdyanê bû mêvan, li wir bû bavê du lawî.

³⁰Û gava çel sal tijî bû, li çola Çiyayê Sînayê, di nava agirê sincikekê[1]dişewite de, milyaketek ji wî re xuya bû.

³¹Û gava Mûsa dît, bi vê dîtinê ve şaş ma û dema bona ku hîn jî ji nêzîka ve lê binihêre, nêzîk bû; dengê Xudan hat:

³²Ez Xwedayê bapîrên te, Xwedayê Birahîm û Îshaq û Aqûp im! Mûsayê bi tirs dilerziya, newêribû ku lê binihêre.

³³Lê belê Xudan ji wî re got: Çarixên xwe ji lingên xwe derxîne! Ji ber, cîhê ku tu li ser sekiniye, axa pîroz e!

³⁴Bi rastî jî min tengasiya netewa xwe yî li Misirê ye dît û nalînên wê bihîstim û bona xelaskirina wan daketim; niha were, ez ê te bişînim Misirê!

³⁵Ev Mûsaya, yê ku bi gotina: Kî te li serê me kiriye rêvebir û darazkir? nexwestin, Xwedê bi destê milyaketê ku di nava sincikê de ji wî re xuyanî bûye, wî bi rêvebirî û xelaskerbûniyê ve şand.

³⁶Wî zilama li Misirê û li Behra Gewez[1]û çel sal li çolê bi çêkirina nuwaze û mûcîzetan wan derxist.

³⁷Yê ku ji lawên Îsraêlê re got: Dê Xwedê, ji nava birayên we peyxamberekî mîna min derxîne[1], ew Mûsaya ye.

³⁸Milyaketê ku li Çiyayê Sînayê jê re gotiye û yê ku bi bapîrên me re di Dêra çolê ye de bû ew bû; ew ku, bona bigêhîne me, gotinên zindî stend.

³⁹Û bapîrên me nexwestin ku ji wî re îtaet bikin; wî red kirin û bi dilê xwe vegeriyan Misirê[1].

⁴⁰Û ji Harûn re gotin: Îlahên pêşengiyê ji me re bikin, çêbike; ji ber, em nizanin ku ji wî Mûsayê me ji warê Misirê ve derxistiye re çi bûye[1]!

⁴¹Û di wan rojan de golikek çêkirin; ji senemê re qurbanê pêşkêş kirin û bi karên destên xwe ve kêfxweş bûn.

⁴²Û Xwedê wecê xwe ji wan ve zivirand û wan, bona qûlitiyê ji cismên ezmanî re bikin terikand; mîna ku di pirtûka peyxamberan de hatiye nivîsandin: Ya mala Îsraêlê, li çolê di çel salî de, ma we boraq û qurbanan bona min pêşkêş kirin?

⁴³We çadira Moloq û stêrka îlahê xwe Refan, bona ku ji wan re peristinê bikin, senemên ku we çêkiribûn kişandin[1]. Û ez ê we ji Babîlê wêdetir bajom[2].

⁴⁴Bona li gor mînaka ku wî dîtiye ava bike, mîna yê ku bi Mûsa re axifiye emir dayiye, Çadira Şahdeyiyê li çolê bi kalikên me re bû.

⁴⁵Kalikên me bi dorê stendin û tevî Yêşû, wî anîn milkên neteweyan; Xwedê wan neteweyan heta rojên Dawid ji ber kalikên me ve qewirand.

⁴⁶Dawidê ecibandina Xwedê qezenc kir û xwest ku bona Xwedayê Aqûp sitargehekê ava bike.

⁴⁷Lê belê Silêman ji wî re xaniyek ava kir.

⁴⁸Çi heye ku, Yê Bilind, li xaniyên bi destan ve hatine ava kirin rûnanê; mîna ku peyxamber dibêje:

⁴⁹Ezman textê min û rûyê erdê pêlikên lingên min in. Ma hûn ê xaniyekî çawa ji min re ava bikin? Xudan dibêje; an jî cîhê ku ez lê rawestim ku der e?

⁵⁰Ma yê ku vana hemûyan ava kiriye, ne destê min in[1]?

⁵¹Ya zilamên ku histuyên wan hişk, dil û guhên wan bêsunet in! Hûn her tim li dijî Ruhê Pîroz disekinin; mîna ku bapîrên we kirine, hûn jî dikin!

⁵²Ma bapîrên we zordestiyê li kîjan peyxamberî nekirin ku? Û kesên hatina wî Salihî ji berê ve têgîhandin, kuştin; hûn jî niha bûn xayîn û qesasên wî!

⁵³Hûn ku, we zagonê mîna ku milyaketan rêz kirine girtin û pê negirtin.

⁵⁴Dema wan van tiştan bihîstin, zehf hêrs bûn û li ser wî diranan qîriçandin.

⁵⁵Lê belê wî, bi Ruhê Pîroz ve tijî çavên xwe wergerand ezmanan û li wir rewnaqiya Xwedê û Îsayê li rastê Xwedê ve sekinî dît

⁵⁶û got: A vay, ez vebûna ezmanan û sekina Lawê Mirov li rastê Xwedê dibînim!

⁵⁷Lê belê ew bi dengê bilind qêriyan û guhên xwe girtin û gişt pev re êrîşî ser wî kirin.

⁵⁸Û wî avêtin dervê bajêr û dan ber keviran û şahidan xeftanên xwe danîn ber lingê ciwanekî ku, navê wî Saûl bû.

⁵⁹Û dema Steyfan bi gotina: Ya Xudan Îsa, ruhê min bistîne! dua dikir, wî dan ber keviran.

⁶⁰Û wî çok da û bi dengekî bilind got: Ya Xudan, vî gunehî li wan bar meke[1]! Û piştî ku wî vêya got, kete xewê[2].