Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Aqûp 1 Bible Online

Aqûp 1 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Aqûp 1

¹Aqûpê qûlê Xwedê û Xudan Îsa Mesîh, ji donzdeh eşîrên ku belavbûne re silav dike!

²Birayên min, dema hûn bi ceribandinên tewr bi tewrî ve rû bi rû hatin, vê bi dilekî xweş ve pêşwazî bikin.

³Ji ber hûn dizanin ku, ceribandina baweriya we, hêza berxwedanê diafirîne.

⁴Û bila hêza berxwedanê jî bona ku hûn bibin kesên tu kêmasiyên wan tune ye û gihîştî û rayedar, bigihêje çalakiyek bê kêmasî.

⁵Lê belê ger kêmasiya yekî ji we di zaniyariyê de hebe, bila ji Xwedayê ku bi comerdî û bêpekîn dide her kesî bixwaze û dê jê re bê dayînê[1].

⁶Lê belê bila bê şik û şubhe, bi baweriyê bixwaze; ji ber ku mirovên şik û şubhê dibihîze, mîna pêlên behrê yê ba wê dibe û dilerzîne ye.

⁷Ji ber ku mirovê di hemû rêyên xwe de bêqirar û du dilî ye,

⁸bila nebêje qey ez ê ji Xudan tiştekî bistînim.

⁹Lê belê bila birayê ketî bi bilindahiya xwe ve pesnê xwe bide, yê dewlemend jî bi kêmasiya xwe ve pêsnê xwe bide.

¹⁰Ji ber ku dê mirovê dewlemend mîna çîçeka çolê biçilmise û biçe.

¹¹Ji ber ku roj bi germbûna xwe yî şewitîn ve dihilê û gîha hişk dike û çîçeka wê dikeve û xweşikiya dîtina wê winda dibe; dê mirovê dewlemend jî mîna vêya di rêyên xwe de tune bibe û biçe.

¹²Xwezî li mirovê ku di ceribandinê de di berxwe bide! Ji ber ku dema bi serfirazî ji ceribandinê ve derket, dê taca jiyanê ya ku Xudan ji hezkirên xwe re wad kiriye bistîne.

¹³Ger kesek bê ceribandin, bila nebêje ku: Xwedê min diceribîne. Ji ber, çawa ku Xwedê bi xerabiyan nayê ceribandin, ew bi xwe jî kesekî naceribîne;

¹⁴lê belê her kes bi azweriyên xwe yî xerab ve diherikin û tên xapandin.

¹⁵Pişt re arezû ducanî dibe û gunehan dizê; guneh jî dema digihêje mirinê tîne.

¹⁶Ya birayên minî xoşewîst, nexapin!

¹⁷Her nahmeta qenc û her xelata bêkêmahî, ji Bavê Ronahiyan, yê siya guhêrbarî û vegerokînê di wî de nîne, ji jor ve tê.

¹⁸Wî, bona ku em bibin mêwê yekemîn yê afirên wî, me li gor xwestina xwe bi kelama rastiyê ve welidand[1].

¹⁹Ya birayên minî xoşewîst, ji ber vê yekê[1], bila her kes di guhdarîkirinê de bi lez, di axaftinê de hêdî û di hêrsbûnê de jî hêdî be;

²⁰ji ber ku hêrsa mirovan, rastiya Xwedê ava nake!

²¹Bo vê yekê hemû pîsitiyê û hemû bermayiyên xerabiyê bavêjin[1], gotina ku di hundirê we de hatiye çandin û di hêza xelas kirina canê we de ye, bi dilnizmî qebûl bikin!

²²Û tenê bi mayîna bihîstina gotinê ve xwe bi xwe nexapînin, lê belê bibin kiryarê[1]wê.

²³Ji ber ku ger kesek, tenê bibe guhdarkirê gotinê û nebe tetbîqkirê wê, mîna mirovên li mirêkê[1], li wecê xwe yî xweza dinihêre ye;

²⁴ji ber ku ew xwe dibîne û diçe û ka mirovek çawa bû hema ji bîr dike.

²⁵Lê belê kesekî li zagona mukemel[1], li zagona azadiyê binêre û bidomîne, ne bihîstkerê jibîrker, lê xebatkarê zîrek e, dê di karê xwe de bextewar bibe.

²⁶Ger di nav we de kesek xwe oldar[1]bihesibîne, lê belê nikaribe zimanê xwe zeft bike, dilê xwe dixapîne û bawermendiya wî vala ye.

²⁷Li ber Bav Xwedê, bawermendiya paqij û bêleke, di tengasiyên wan de serîdayîna bî û sêwiyan û xwe ji dinê bêleke girtin e.