Read PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) Peyxam 11 Bible Online

Peyxam 11 - PEYMANA NÛ 2017 (ÎNCÎL) bible

Peyxam 11

¹Û qamîşekî pîvanê ya mîna şivekê ye, ji min re hate dayîn û hate gotin: Rabe û Perestgeha Xwedê û pêşkêşgehê û yên li wir peristinê dikin bipîve!

²Lê belê hewşa Perestgehê ya derve berde û wir nepîve; ji ber ku wir, ji neteweyên ku bajarê pîroz dê çel û du meh bi lingên xwe ve bicûn[1]re hate dayîn.

³Û ez ê hêzê bidim du şahdeyên xwe û wekî cilikan li xwe kirî, dê hezar û du sed û şêst rojî peyxambertiyê bikin.

⁴Vana du darên zeytûnê û du şimadankên li ber Xudanê dinê ve sekiniye ne.

⁵Û ger kesek bixwaze ku xesarê bide wan, ji devê wan agir dipejiqe û neyarên wan dixwe û diqedîne û ger kesek bixwaze ku xesarê bide wan, divê ew bi vî awayî bête kuştin.

⁶Rayedariya wan heye ku heta dema peyxambertiyê bikin, bona ku baran nebare dikarin ezmanê bigirin û xwediyê rayedariya avê vegerandina xwînê û çend cara bixwazin dikarin bi her cûreyê asîwê ve li rûyê erdê bixin.

⁷Û ger wexta wanî şahdeyiyê biqede, dê cenawirê ji kûritiyê bêbinî ve derkeve bi wan re cengê bike û wan bindest bike û bikuje.

⁸Û cesedên wan, bi nîşanî dê li rêya mezin ya bajarê mezin ku bi ruhanî, bi navê Sodom û Misirê ve tê binav kirin, bê raxistin; Xudanê wan jî li wê derê hatibû xaçkirin.

⁹Û mirovên ji her netewî û eşîretî û zimanî û gelan dê sê roj û nîv li cesedên wan binihêrin û destûrê nadin ku cesedên wan têxin goristanê.

¹⁰Û yên li ser rûyê erdê rûdinin, dê li ser wan kêfxweş bibin û cejnê bikin, xelatan ji hev û din re bişînin; ji ber ku van her du peyxamberan, eziyetê li yên ku li ser rûyê erdê rûdinin kiribûn.

¹¹Û piştî sê roj û nîvê ji Xwedê ve ruhê jiyanê kete hundirê wan û rabûn ser pêlên xwe û tirsekî mezin ket ser yên ku wan dîtin.

¹²Û ji ezmanan ve ji wan re dengekî bilind yê ku dibêje: Derkevin ser vir! bihîstin. Û di ewr de hilkişiyan ezman û neyarên wan, wan dîtin.

¹³Û tam di wê saetê de, erdhejînek mezin bû û ji dehan yekê bajarê xera bû û di erdhejînê de heft hezar kes can dan û yên li paşê man, bi tirsek mezin ve ketin û Xwedayê ezmanan bilind kirin.

¹⁴Wey a duwemîn derbas bû; a vay, wey a sêwemîn bi lez[1]tê!

¹⁵Û milyaketê heftemîn li borîjenê xist û bi gotina: Serweriya dinê bû ya Xudanê me û Mesîhê wî û dê ew ê bi abadîna abadînan ve serweriyê bajo! li ezman dengên bilind çêbûn.

¹⁶Û bîst û çar kalepîrên li ber Xwedê, li ser textên xwe rûniştibûn bi ser rû ve xwe avêtin erdê û ji Xwedê re peristin û gotin:

¹⁷Ya Xudan, Xwedayê ku şiyandarê her tiştî ye, yê ku heye û yê ku hebû; em ji te re şikir dikin; ji ber ku te qudreta xwe yî mezin hilgirt û dest bi ajotina serweriyê ve kir!

¹⁸Û neteweyan bi xezebê ve ketin û xezeba te hat û dema daraz kirina miriyan û dema bi xelat kirina peyxamber û pîrozên, dixwaze bila mezin û dixwaze jî bila biçûk be, yên ji navên te ve ditirsin û qûlên te ne û dema wêran kirina yên ku rûyê erdê wêran dikin hat!

¹⁹Û Perestgeha Xwedê ya li ezmana ye vebû û di Perestgeha wî de Sindoqa Peymana wî xuyanî bû û birûskan û dengan û gurmîniya ezmanan û erdhejîn û zîpikên mezin çêbûn[1].