Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب پيدايښت 18 Bible Online

پيدايښت 18 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

پيدايښت 18

¹څښتن حضرت ابراهيم ته د ممري لويو ونو ته نژدې ښکاره شو. په هغه وخت کې هغه د ورځې په ګرمۍ کې د خېمې د دروازې په خوله کې ناست ؤ.

²حضرت ابراهيم پورته وکتل او ويې ليدل چې درې نفره هلته ولاړ دي او چې څنګه يې هغوى وليدل هغه په منډه د خېمې د دروازې څخه د هغو د ليدلو دپاره ورغی او په ځمکه باندې پړمخې پرېوت.

³هغه وفرمايل: ”ای بادارانو! مهرباني وکړئ ودرېږئ او زما د کور څخه مه تېرېږئ. زه حاضر يم چې ستاسو خدمت وکړم.

⁴که اجازه وي تاسو ته به لږې اوبه راوړم چې خپلې پښې ومينځئ. تاسو کولی شئ چې د دې ونې ﻻندې آرام وکړئ.

⁵زه به يو څه خواړه هم راوړم. هغه به تاسو ته قوت درکړي چې خپل سفر ته دوام ورکړئ. تاسو زما کور ته په راتللو سره ماته عزت راکړ. نو اجازه راکړئ چې خدمت مو وکړم.“ هغوى ځواب ورکړ: ”ډېر ښه. لکه څنګه چې وايې همداسې وکړه.“

⁶حضرت ابراهيم په ډېرې چټکۍ سره خېمې ته ننوت او ساره ته يې وويل: ”ژر شه او د خپلو ښو اوړو څخه درې پيمانې راواخله او ډوډۍ ورڅخه پخې کړه.“

⁷بيا حضرت ابراهيم په منډه د پادې خواته ورغی او يو ښه تنکی خوسی يې ونيوه او خپل نوکر ته يې ورکړ چې هغه ډېر ژر پوخ کړي.

⁸بيا هغه يو څه مستې، شيدې او هغه خوسی چې پوخ کړی يې ؤ راوړ او د هغوى په مخ کې يې کېښودل. څه وخت چې هغوى ډوډۍ خوړله، حضرت ابراهيم د هغوى تر څنګه د يوې ونې ﻻندې وﻻړ ؤ.

⁹نو هغوى د حضرت ابراهيم څخه پوښتنه وکړه: ”ستا ښځه ساره چېرته ده؟“ هغه ځواب ورکړ: ”هغه په خېمه کې ده.“

¹⁰د هغو دريو نفرو څخه يو څښتن ؤ، هغه وفرمايل: ”زه به په راتلونکي کال کې په همدې وخت بېرته تاته راشم او ستا د ښځې ساره به زوی پيدا شي.“ ساره د خېمې په دروازه کې د هغه ترشا ولاړه وه او د هغوى خبرو ته يې غوږ نيولی ؤ.

¹¹حضرت ابراهيم او ساره ډېر زاړه ؤو او ساره د اولاد د راوړلو نه وه.

¹²نو ساره د خپل ځان سره وخندل او ويې ويل: ”اوس زه زړه يم او د کاره لويدلې يم، آيا دا کېدای شي چې په ما باندې دا خوشالي راشي؟ بله دا چې زما مېړه هم زوړ دی.“

¹³بيا څښتن د حضرت ابراهيم څخه پوښتنه وکړه: ”ساره ولې وخندل او ويې ويل چې اوس خو زه زړه شوې يم، آيا دا کېدای شي چې زه اوس ماشوم وزېږوم؟

¹⁴آيا داسې کوم کار شته چې د څښتن دپاره ګران وي؟ لکه څنګه چې مې وويل، زه به په راتلونکي کال کې په همدې وخت بېرته راشم او ساره به زوی ولري.“

¹⁵ساره ډېره ووېرېدله، نو منکره شوه او ويې ويل: ”ما نه دي خندلي.“ مګر هغه ورته وفرمايل: ”هو، تا وخندل.“

¹⁶بيا هغه خلک پاڅېدل چې لاړ شي. هغوى ښکته د سدوم خواته وکتل او حضرت ابراهيم ورسره لاړ چې هغوى رخصت کړي.

¹⁷بيا څښتن د خپل ځان سره وويل: ”څه چې زه غواړم ويې کړم هغه به د ابراهيم څخه پټ نه کړم.

¹⁸په يقين سره به د ابراهيم څخه لوی او زورور قوم جوړ شي او د ځمکې ټول قومونه به د هغه په وسيله برکت ومومي.

¹⁹ځکه چې ما هغه انتخاب کړی دی چې هغه به خپلو ماشومانو او خپلې کورنۍ ته داسې لارښودنه وکړي ترڅو د هغه څخه وروسته زما اطاعت وکړي او هغه څه وکړي چې صحيح او عادلانه وي، ترڅو هغه وعده چې ما د ابراهيم سره کړې ده سرته ورسوم.“

²⁰بيا څښتن حضرت ابراهيم ته وفرمايل: ”د سدوم او عمورې په ضد زيات تورونه موجود دي او د هغوى ګناهونه ډېر زيات شوي دي.

²¹اوس به زه ښکته راکوز شم چې دا معلومه کړم چې آيا د هغو تورونو په باره کې چې ما څه اورېدلي دي هغه رښتيا دي يا نه.“

²²هغه دوه نفره روان شول او د سدوم طرف ته لاړل، مګر څښتن د حضرت ابراهيم سره پاتې شو.

²³حضرت ابراهيم څښتن ته ورنژدې شو او ويې فرمايل: ”آيا نېک خلک به د بدکارانو سره يوځای له منځه وړې؟

²⁴که چېرې په دې ښار کې پنځوس تنه نېک خلک وي آيا هغه ښار به په رښتيا له منځه يوسې او هغه ځای به د هغو پنځوسو نېکو خلکو په خاطر پرېنږدې؟

²⁵زه يقين لرم چې ته به نېک خلک د بدکارانو سره يوځای نه وژنې. دا نشي کېدای! ته داسې نشې کولی، که تا داسې وکړل نو نېکو خلکو ته به د بدکارانو سره يوځای سزا ورکړای شي. دا نشي کېدای. د ټولې دنيا قاضي به خامخا انصاف کوي.“

²⁶څښتن ځواب ورکړ: ”که چېرې زه په سدوم کې پنځوس تنه نېک خلک پيدا کړم، نو زه به د هغوى په خاطر ټول ښار معاف کړم.“

²⁷حضرت ابراهيم يو ځل بيا وفرمايل: ”څښتنه، ما وبخښه چې ستا سره په جرأت سره خبرې کوم. زه فقط يو عادي انسان يم او حق نه لرم چې څه ووايم.

²⁸خو که چېرې هلته د پنځوسو تنو په ځای يوازې پنځه څلوېښت تنه نېک خلک وي، آيا ټول ښار به د هغو پنځو تنو په خاطر چې کم دي له منځه يوسې؟“ څښتن ځواب ورکړ: ”که چېرې هلته پنځه څلوېښت تنه نېک خلک پيدا کړم، نو زه به ښار له منځه نه وړم.“

²⁹حضرت ابراهيم بيا خبرې وکړې: ”کېدای شي چې هلته يوازې څلوېښت تنه وي.“ هغه ځواب ورکړ: ”زه به د هغو څلوېښتو تنو په خاطر هغه ښار وران نه کړم.“

³⁰حضرت ابراهيم وفرمايل: ”څښتنه، په ما باندې په قهر نشې، اجازه راکړه چې خبرې وکړم. که چېرې هلته يوازې دېرش تنه وي؟“ هغه وفرمايل: ”که چېرې هلته دېرش تنه پيدا کړم، زه به هغه ځای له منځه نه وړم.“

³¹حضرت ابراهيم وفرمايل: ”څښتنه، ما وبخښه چې په جرأت سره ستا سره خبرې کوم. که يوازې شل تنه هلته پيدا شي؟“ هغه وفرمايل: ”که چېرې شل تنه پيدا کړم، زه به ښار وران نه کړم.“

³²حضرت ابراهيم وفرمايل: ”څښتنه، په ما باندې په قهر نشې، زه به يوازې يو وار بيا خبرې وکړم. کېدای شي چې لس تنه هلته پيدا شي؟“ هغه وفرمايل: ”که لس تنه هلته پيدا شي، نو زه به ښار وران نه کړم.“

³³پس له هغې چې څښتن د حضرت ابراهيم سره خبرې خلاصې کړې، هغه لاړ او حضرت ابراهيم خپل کور ته ستون شو.