Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب پيدايښت 24 Bible Online

پيدايښت 24 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

پيدايښت 24

¹حضرت ابراهيم ډېر زوړ شوی ؤ او څښتن هغه ته په هر کار کې برکت ورکاوه.

²حضرت ابراهيم خپل ناظر ته چې د هغه په کورنۍ کې د هرڅه واکدار ؤ وفرمايل: ”خپل لاس دې زما د ورون لاندې کېږده.

³په دې ډول زه تاته د څښتن يعنې د آسمان او ځمکې د خدای په نوم قسم درکوم چې زما زوی ته به په دې ځای يعنې د کنعان په خلکو کې ښځه نه کوې،

⁴بلکه زما وطن او زما خپلو خپلوانو ته لاړ شه او هلته زما زوی اسحاق ته ښځه وکړه.“

⁵ناظر پوښتنه وکړه: ”که چېرې انجلۍ ونه غواړي چې خپل کور پرېږدي او زما سره دې وطن ته راشي نو بيا به څنګه کيږي؟ آيا ستا زوی بېرته هغه وطن ته بوزم چې ته ورڅخه راوتلی يې؟“

⁶حضرت ابراهيم ځواب ورکړ: ”پام کوه چې زما زوی به بېرته هلته نه بيايې.

⁷څښتن د آسمان خدای زه د خپل پلار د کور او اصلي وطن څخه راوويستلم او زما سره يې کلکه وعده وکړه چې دا وطن به ستا اولادې ته ورکوم. هغه به خپله فرښته ستا څخه مخکې ولېږي ترڅو ته وکولی شې چې په هغه ځای کې زما زوی ته ښځه وکړې.

⁸که چېرې هغه انجلۍ په دې رضا نشي چې ستا سره راشي، نو ته به د هغه لوظ څخه چې زما سره دې کړی دی خلاص يې. خو په هيڅ حالت کې به زما زوی هلته نه ورولې.“

⁹نو ناظر خپل لاس د خپل بادار د ورون لاندې کېښود او قسم يې وخوړ چې څه چې حضرت ابراهيم د هغه څخه غواړي هغه به وکړي.

¹⁰ناظر د خپل بادار له اوښانو څخه لس اوښان او هر ډول ښه شيان د ځان سره واخيستل او د بين النهرين شمال ته هغه ښار ته لاړ چې ناحور په کې اوسېده.

¹¹هغه مازديګر، يعنې څه وخت چې ښځې د اوبو د راوړلو دپاره راوتلې هلته ورسېد او خپل اوښان يې د ښار څخه بيرون د کوهي په غاړه ګونډه کړل.

¹²بيا هغه دعا وکړه: ”ای څښتنه، زما د بادار ابراهيم خدايه! نن ما کامياب کړه او زما د بادار ابراهيم سره خپله وعده پوره کړه.

¹³دا دی زه دلته د کوهي په څنګ کې ولاړ يم، د ښار انجونې د اوبو وړلو دپاره راځي.

¹⁴نو داسې دې وشي چې کله زه هغې انجلۍ ته ووايم چې خپل منګی راکوز کړه چې اوبه وڅښم او هغه ووايي: وڅښه او ستا اوښانو ته به هم اوبه ورکړم، نو دا دې هماغه انجلۍ وي چې د خپل خدمتګار اسحاق دپاره دې انتخاب کړې ده. نو که چېرې داسې وشول، زه به پوه شم چې تا هغه وعده پوره کړې ده چې زما د بادار سره دې کړې وه.“

¹⁵د هغه دعا لا خلاصه شوې نه وه چې ربکا راورسېدله او د اوبو منګی يې په اوږو باندې ايښى ؤ. هغه د بتوئيل لور وه او بتوئيل د ملکه زوی ؤ او ملکه د حضرت ابراهيم د ورور ناحور ښځه وه.

¹⁶هغه يوه ډېره ښکلې انجلۍ وه او پېغله وه. هغه کوهي ته ورښکته شوه، خپل منګی يې د اوبو څخه ډک کړ او بېرته راپورته شوه.

¹⁷ناظر د هغې د ليدلو دپاره په منډه ورغی او ويې ويل: ”مهرباني وکړه ستا د منګي څخه لږې اوبه ماته راکړه.“

¹⁸هغې وويل: ”ای زما باداره، وڅښه.“ نو ژر يې خپل منګی له اوږو څخه راښکته کړ او هغه ته يې اوبه ورکړې چې ويې څښي.

¹⁹کله چې هغه اوبه وڅښلې، هغې وويل: ”زه به ستا د اوښانو دپاره هم اوبه راوباسم ترڅو هغوى هم په اوبو ماړه شي.“

²⁰هغې ژر خپل منګی په اخور کې خالي کړ او بېرته په منډه د اوبو ويستلو دپاره کوهي ته لاړه او د ټولو اوښانو دپاره يې اوبه راوويستلې.

²¹سړي په خاموشۍ سره هغې ته کتل چې په دې پوه شي چې څښتن د ده سفر بريالی کړی دی او که نه.

²²کله چې هغې انجلۍ خپل کار خلاص کړ نو هغه سړي د سرو زرو يو قيمتي پېزوان راواخيست او هغې ته يې په پوزه کړ او همدارنګه دوه د سرو زرو غټې کړۍ ګانې يې راواخيستلې او هغې ته يې په لاس کړلې.

²³بيا هغه پوښتنه وکړه: ”ماته ووايه چې ته د چا لور يې؟ آيا ستا د پلار په کور کې زمونږ دپاره کوم ځای شته چې شپه په کې تېره کړو؟“

²⁴هغې ځواب ورکړ: ”زه د بتوئيل لور او د ناحور او ملکې لمسۍ يم.“

²⁵هغې زياته کړه: ”زمونږ سره بوس او واښه پرېمانه دي او د شپې د تېرولو دپاره ځای هم شته.“

²⁶بيا هغه سړی په سجده پرېوت او د څښتن عبادت يې وکړ،

²⁷ويې ويل: ”ثناه دې وي څښتن ته، زما د بادار ابراهيم خدای ته چې هغه وعده يې پوره کړه چې زما د بادار سره يې کړې وه. څښتن ماته په دې سفر کې د خپل بادار د خپلوانو کور ته لارښودنه وکړه.“

²⁸هغه پېغله په منډه خپل کور ته لاړه او خپلې کورنۍ ته يې ټوله قصه وکړه.

²⁹نو د ربکا يو ورور ؤ چې لابان نومېده. لابان په منډه دباندې ووت او د حضرت ابراهيم د ناظر پسې کوهي ته ورغی.

³⁰لابان د خپلې خور ربکا په پوزه پېزوان او په لاسونو باندې کړۍ ګانې وليدلې او د هغې څخه يې هغه خبرې واورېدلې چې هغه سړي ورته کړې وې. نو دی ورغی او ويې ليدل چې د حضرت ابراهيم ناظر د کوهي په غاړه د اوښانو سره ولاړ دی.

³¹هغه وويل: ”زما سره کور ته راشه. ته داسې سړی يې چې څښتن درته برکت درکړی دی. ولې بيرون ولاړ يې؟ ما ستا دپاره په خپل کور کې کوټه او ستا د اوښانو دپاره ځای تيار کړی دی.“

³²نو هغه سړی کور ته ننوت او هغوى د اوښانو څخه بارونه راښکته کړل او اوښانو ته يې بوس او واښه ورکړل. بيا لابان د حضرت ابراهيم ناظر او د هغه نفرو ته اوبه راوړلې چې خپلې پښې ومينځي.

³³بيا د ناظر په مخکې ډوډۍ کېښودله شوه، مګر هغه وويل: ”تر هغې پورې به زه ډوډۍ ونه خورم ترڅو مې خپله خبره نه وي کړې.“ لابان وويل: ”نو بيا ووايه.“

³⁴نو ويې ويل: ”زه د حضرت ابراهيم ناظر يم.

³⁵څښتن زما بادار ته زيات برکت ورکړی دی او هغه شتمن شوی دی او هغه ته يې د پسونو او وزو رمې، د غوايانو او خرو پادې، سپين زر، سره زر، غلامان، وينځې او اوښان ورکړي دي.

³⁶زما د بادار د ښځې ساره څخه په زوړ عمر کې زوی پيدا شو او هرڅه چې زما بادار درلودل هغه ته يې ورکړل.

³⁷زما بادار ماته قسم راکړ او ويې فرمايل: زما زوی ته به د کنعانيانو د لورګانو څخه چې زه د هغو په منځ کې اوسېږم ښځه نه کوې.

³⁸بلکه زما د پلار کورنۍ او زما خپلې قبيلې ته لاړ شه او زما زوی ته ښځه وکړه.

³⁹بيا ما د خپل بادار څخه پوښتنه وکړه: که چېرې انجلۍ زما سره رانشي نو بيا څه وکړم؟

⁴⁰هغه ځواب راکړ: هغه څښتن چې زه يې پيروي کوم هغه به خپله فرښته ستا سره ولېږي او ستا سفر به بريالی کړي ترڅو ته وکولی شې چې زما زوی ته زما د خپلې قبيلې او زما د پلار د کورنۍ څخه ښځه وکړې.

⁴¹کله چې ته زما قبيلې ته ورشې نو زما د قسم څخه به خلاص شې: حتیٰ که هغوى تاته د انجلۍ د درکولو څخه انکار هم وکړي، ته به زما د قسم څخه خلاص يې.

⁴²کله چې نن زه کوهي ته راغلم، ما وويل: ای څښتنه، زما د بادار ابراهيم خدايه! که ستا رضا وي ماته په دې سفر کې چې راغلی يم بری راکړه.

⁴³دا دی زه دلته د دې کوهي په غاړه ولاړ يم. نو داسې دې وشي چې کومه انجلۍ چې د اوبو د وړلو دپاره راځي، نو زه به د هغې څخه وغواړم چې د خپل منګي څخه ماته لږې اوبه راکړي.

⁴⁴که چېرې هغه راته ووايي چې وڅښه او زه به ستا د اوښانو دپاره هم اوبه راوباسم، نو دا دې هماغه انجلۍ وي چې څښتن زما د بادار د زوی دپاره انتخاب کړې ده.

⁴⁵مخکې له دې چې زما دعا خلاصه شي، ربکا د خپل منګي سره چې په اوږو يې ايښى ؤ راغله. هغه کوهي ته ښکته شوه او اوبه يې راوويستلې او ما هغې ته وويل: لږې اوبه راکړه چې زه يې وڅښم.

⁴⁶هغې ژر خپل منګی د اوږو څخه راښکته کړ او ويې ويل: وڅښه. زه به ستا اوښانو ته هم اوبه ورکړم، نو بيا ما وڅښلې او هغې اوښانو ته هم اوبه ورکړې.

⁴⁷د هغې څخه مې پوښتنه وکړه: ته د چا لور يې؟ نو هغې وويل، زه د بتوئيل لور يم او د ناحور او ملکه لمسۍ يم. نو د هغې په پوزه کې مې پېزوان واچاوه او په لاسونو کې مې ورته کړۍ ګانې واچولې.

⁴⁸ما سجده وکړه او د څښتن عبادت مې وکړ او د خپل بادار ابراهيم څښتن خدای مې وستايه چې ماته يې سمه لاره وښودله چې د خپل بادار د ورور لمسۍ د هغه زوی ته وکړم.

⁴⁹نو اوس که چېرې زما د بادار سره وفاداري او مهرباني کوې هم راته ووايه او که نه يې کوې هم ماته ووايه ترڅو زه پرېکړه وکړم چې بل چېرته لاړ شم.“

⁵⁰ﻻبان او بتوئيل ځواب ورکړ: ”څرنګه چې دا خبره د څښتن له طرفه ده مونږ په دې هکله پرېکړه نشو کولی.

⁵¹دا دی ربکا حاضره ده هغه درسره واخله او ځه. لکه څنګه چې څښتن په خپله فرمايلي دي، هغه دې ستا د بادار د زوی ښځه شي.“

⁵²څنګه چې د حضرت ابراهيم ناظر دا خبره واورېدله نو سجده يې وکړه او د څښتن عبادت يې وکړ.

⁵³بيا ناظر کالي، د سپينو زرو او سرو زرو ګاڼې راوويستل او ربکا ته يې ورکړل او د هغې ورور او مور ته يې هم قيمتي سوغاتونه ورکړل.

⁵⁴بيا د حضرت ابراهيم ناظر او د هغه نفرو وخوړل او وڅښل او شپه يې هلته تېره کړه. کله چې هغوى سهار پاڅېدل، ناظر وويل: ”ما بېرته خپل بادار ته رخصت کړئ.“

⁵⁵مګر د ربکا ورور او مور وويل: ”انجلۍ دې يوه هفته يا لس ورځې زمونږ سره پاتې شي، بيا تاسو کولی شئ چې ﻻړ شئ.“

⁵⁶خو هغه وويل: ”مونږ مه ايساروئ. څښتن زما سفر بريالی کړی دی، پرېږدئ چې بېرته خپل بادار ته لاړ شم.“

⁵⁷هغوى وويل: ”راځئ چې انجلۍ راوغواړو او په دې باره کې د هغې څخه پوښتنه وکړو.“

⁵⁸نو هغوى ربکا راوغوښتله او پوښتنه يې ورڅخه وکړه: ”آيا د دې سړي سره ځې؟“ هغې وويل: ”هو، ځم.“

⁵⁹نو هغوى خپله خور ربکا او د هغې زړه نوکره د حضرت ابراهيم د ناظر او د هغه د نفرو سره ولېږلې.

⁶⁰هغوى د ربکا دپاره برکت وغوښت او ورته يې وويل: ”ای زمونږ خورې! ته دې د ميليونونو اولادونو مور شې ستا اولاده دې د خپلو دښمنانو ښارونه فتح کړي“

⁶¹بيا ربکا او د هغې وينځې تيارې شوې او په اوښانو باندې سپرې شوې او د سړي سره روانې شوې. نو ناظر ربکا د ځان سره واخيستله او لاړ.

⁶²په دې وخت کې حضرت اسحاق د بئرلحي ريي څخه راغلی ؤ او د کنعان په جنوب کې اوسېده.

⁶³يو ماښام حضرت اسحاق په پټيو کې چکر واهه. څنګه چې هغه خپلې سترګې پورته کړې ويې ليدل چې اوښان راروان دي.

⁶⁴ربکا هم خپلې سترګې پورته کړې او حضرت اسحاق يې وليد، نو د اوښ څخه راکوزه شوه

⁶⁵او د ناظر څخه يې پوښتنه وکړه: ”هغه سړی څوک دی چې په پټي کې زمونږ مخې ته راروان دی؟“ ناظر ځواب ورکړ: ”هغه زما بادار دی.“ نو هغې خپل څادر راواخيست او خپل ځان يې ورباندې پټ کړ.

⁶⁶کوم کارونه چې ناظر کړي ؤو هغه ټول يې حضرت اسحاق ته بيان کړل.

⁶⁷حضرت اسحاق ربکا د خپلې مور ساره خېمې ته راوستله او د هغې سره يې واده وکړ. نو ربکا د هغه ښځه شوه او د هغې سره يې مينه کوله او حضرت اسحاق د خپلې مور د مړينې څخه پس تسلي وموندله.