Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب پيدايښت 37 Bible Online

پيدايښت 37 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

پيدايښت 37

¹حضرت يعقوب په کنعان کې په هغه ځای کې ژوند کاوه چېرته چې د هغه پلار اوسېدلی ؤ.

²دا د حضرت يعقوب د کورنۍ قصه ده. حضرت يوسف اوولس کلن ځوان ؤ او د خپلو ناسکه ورونو سره يې چې د بلهې او زلفې زامن ؤو رمې ساتلې. حضرت يوسف به خپل پلار د خپلو ورونو د خرابو کارونو څخه خبراوه.

³حضرت يعقوب د حضرت يوسف سره د خپلو نورو ټولو زامنو څخه زياته مينه کوله ځکه چې هغه ورته په زوړوالي کې پيدا شوی ؤ. د هغه دپاره يې ښکلې چپنه جوړه کړه چې اوږده لستوڼي يې درلودل.

⁴کله چې د هغه ورونه په دې پوه شول چې د هغوى پلار د حضرت يوسف سره د هغوى څخه زياته مينه کوي، نو د حضرت يوسف څخه يې ډېره کرکه کوله او په نرمه ژبه يې ورسره خبرې نه کولې.

⁵يوه شپه حضرت يوسف خوب وليد او هغه يې خپلو ورونو ته بيان کړ، نو د هغوى کينه د حضرت يوسف سره نوره هم زياته شوه.

⁶هغوى ته يې وفرمايل: ”ما چې کوم خوب ليدلی دی هغه ته غوږ ونيسئ.

⁷مونږ په پټي کې د غلو دانو ګېډۍ تړلې او ناڅاپه زما ګېډۍ پورته شوه او نېغه ودرېدله او ستاسو ګېډۍ زما د ګېډۍ په شاوخوا باندې راټولې شوې او هغې ته يې سجده وکړه.“

⁸د هغه ورونو پوښتنه وکړه: ”آيا ته غواړې چې پادشاه شې او په مونږ باندې حکومت وکړې؟“ نو د حضرت يوسف د خوبونو په سبب او د هغو شيانو له کبله چې د هغوى په باره کې يې وفرمايل د هغه د ورونو کينه نوره هم زياته شوه.

⁹بيا حضرت يوسف بل خوب وليده او خپلو ورونو ته يې بيان کړ: ”ما بل خوب وليده چې په هغه کې لمر، سپوږمۍ او يوولس ستورو ماته سجده کوله.“

¹⁰هغه دا خوب خپل پلار ته هم بيان کړ. د هغه پلار هغه وراټه او ويې فرمايل: ”دا څه قسم خوب دی چې تا ليدلی دی؟ آيا په رښتيا سره به زه، ستا مور او ستا ورونه تاته راځو او سجده به درته کوو؟“

¹¹د حضرت يوسف ورونو د هغه سره کينه راواخيستله، مګر د هغه پلار دا موضوع په خپل ذهن کې وساتله.

¹²يوه ورځ د حضرت يوسف ورونه د رمو د څرولو دپاره شکيم ته لاړل.

¹³حضرت يعقوب يوسف ته وفرمايل: ”ستا ورونه شکيم ته نژدې رمې څروي. زه غواړم چې تا هغوى ته ورولېږم.“ هغه ځواب ورکړ: ”ډېره ښه ده.“

¹⁴د هغه پلار وويل: ”لاړ شه او وګوره چې ستا ورونه روغ رمټ دي او رمې روغې جوړې دي که نه، ماته بېرته خبر راوړه.“ نو هغه يې د حبرون له درې څخه ولېږه. حضرت يوسف شکيم ته ورسېده

¹⁵او په صحرا کې شاوخوا سرګردانه ګرځېده. يو سړي هغه وليده او پوښتنه يې ورڅخه وکړه: ”څه شی لټوې؟“

¹⁶هغه ځواب ورکړ: ”زه خپل ورونه لټوم. آيا ماته ويلی شې چې هغوى چېرته خپلې رمې څروي؟“

¹⁷هغه سړي ځواب ورکړ: ”هغوى پخوا له دې ځايه تللي دي. د هغوى څخه مې واورېدل چې ويل يې، راځئ چې دوتان ته ځو.“ نو حضرت يوسف خپلو ورونو پسې لاړ او په دوتان کې يې هغوى پيدا کړل.

¹⁸هغوى حضرت يوسف له لېرې وليده او مخکې له دې چې حضرت يوسف دوى ته ورورسيږي، هغوى ورته دسيسه جوړه کړه چې ويې وژني.

¹⁹هغوى يو او بل ته سره وويل: ”هغه دی، خوب ليدونکی راروان دی.

²⁰راځئ چې هغه ووژنو او په يو کوهي کې يې وغورزوو او وبه وايو چې هغه يو داړونکي ځناور وخوړ. بيا به وګورو چې د هغه خوبونه څنګه کيږي.“

²¹کله چې روبين دا خبره واورېدله، هڅه يې وکړه چې هغه د خپلو ورونو د لاسونو څخه خلاص کړي، نو هغه وويل: ”هغه به نه وژنو.“

²²روبين هغوى ته وويل: ”وينه مه تويوئ. هغه په دې کوهي کې چې دلته په دې دښته کې دی وغورزوئ، خو لاس ورته مه اچوئ.“ هغه دا خبره د دې دپاره وکړه چې حضرت يوسف د دوى څخه خلاص کړي او بېرته يې خپل پلار ته بوزي.

²³نو کله چې حضرت يوسف خپلو ورونو ته راغی، هغوى ورڅخه هغه ښکلې چپنه چې اوږده لستوڼي يې درلودل وويستله.

²⁴هغه يې ونيوه او په کوهي کې يې وغورزاوه. کوهی وچ ؤ او اوبه په کې نه وې.

²⁵په هغه وخت کې چې دوى ډوډۍ خوړله، ناڅاپه يې وليدل چې د اسماعيليانو کاروان د جلعاد څخه راروان دی او د هغوى اوښان په مسالو، ملهمو او کنډ باندې بار ؤو او روان ؤو چې هغه مصر ته يوسي.

²⁶يهودا خپلو ورونو ته وويل: ”د خپل ورور د وژلو او د هغه د قتل د پټولو څخه به مونږ ته څه ګټه راورسيږي؟

²⁷راځئ چې هغه په اسماعيليانو باندې خرڅ کړو. مونږ به هغه ته زيان نه رسوو، ځکه چې هغه زمونږ ورور او زمونږ خپله وينه او خپل هډوکی دی.“ د هغه ورونه په دې رضا شول.

²⁸نو کله چې سوداګران تېرېدل، د هغه ورونو حضرت يوسف له کوهي څخه راوويست او هغه يې په اسماعيليانو باندې په شل مثقاله سپينو زرو خرڅ کړ. هغوى حضرت يوسف مصر ته يووړ.

²⁹کله چې روبين بېرته کوهي ته راغی او ويې وليدل چې حضرت يوسف هلته نشته، نو له غمه يې خپل کالي وشکول.

³⁰هغه بېرته خپلو ورونو ته ورغی او ويې ويل: ”هلک هلته نشته، څه وکړم؟“

³¹بيا هغوى يو وز حلال کړ او د حضرت يوسف چپنه يې د هغه په وينه کې غوټه کړه.

³²هغوى هغه چپنه بېرته خپل پلار ته يوړله او ويې ويل: ”دا مونږ وموندله. وګوره چې دا ستا د زوی ده که نه.“

³³حضرت يعقوب هغه وپېژندله او ويې فرمايل: ”دا زما د زوی چپنه ده! کوم داړونکي ځناور هغه خوړلی دی او په رښتيا سره يوسف ټوټې ټوټې شوی دی.“

³⁴نو حضرت يعقوب له خفګانه خپل کالي وشکول. د غم کالي يې واغوستل او ډېرې ورځې د خپل زوی دپاره غمجن ؤ.

³⁵د هغه ټول زامن او لورګانې راغلې چې هغه ته تسلي ورکړي، مګر هغه دا تسلي ونه منله او ويې فرمايل: ”د خپل زوی دپاره به زه د دې غم سره قبر ته ځم.“ نو پلار يې د هغه دپاره وژړل.

³⁶په هغه وخت کې سوداګرانو حضرت يوسف په مصر کې په فوطيفار باندې چې د فرعون د درباريانو څخه ؤ او د دربار د ګارډ قوماندان ؤ خرڅ کړ.