Read Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب دوهم سموئيل 13 Bible Online

دوهم سموئيل 13 - Pashto (Nangahari) — د پښتو مقدس کتاب bible

دوهم سموئيل 13

¹د وخت په تېرېدو سره د داود زوی امنون په تامار باندې چې د داود د بل زوی ابشالوم خور وه او ډېره ښکلې وه مین شو.

²د امنون زړه د خپلې ناسکه خور تامار په سبب داسې پریشانه شو چې هغه ناروغ شو. ځکه چې تامار پېغله وه او د امنون دپاره دا ناشونی کار ؤ چې د هغې سره اړیکې ولري.

³د امنون یو ملګری ؤ چې یوناداب نومېده او د داود د ورور شمعي زوی ؤ. یوناداب ډېر مکرجن سړی ؤ.

⁴هغه د امنون څخه پوښتنه وکړه: ”ای د پادشاه زویه! ولې ورځ په ورځ ډنګرېږې؟ څه خبره ده؟“ امنون ځواب ورکړ: ”زه د خپل ورور ابشالوم په خور تامار باندې مین شوی یم.“

⁵یوناداب وویل: ”په خپله بستره کې څمله او دا بهانه وکړه چې ناروغ یې. کله چې پلار دې پوښتنې ته راغی هغه ته ووایه: مهرباني وکړه زما خور تامار پرېږده چې راشي او ماته یو څه راکړي چې ویې خورم. هغه دې زما په مخ کې ډوډۍ تیاره کړي چې زه هغه ولیدلی شم او بیا یې ماته په خپل لاس راکړي.“

⁶نو امنون بهانه وکړه چې ناروغ دی او هغه څملاست. کله چې پادشاه د هغه پوښتنې ته راغی، امنون ورته وویل: ”مهرباني وکړئ تامار ته اجازه ورکړئ چې راشي، دلته زما په مخ کې یو څه خاصه ډوډۍ پخه کړي او هغه دې ماته په خپل لاس راکړي.“

⁷داود تامار ته چې په ماڼۍ کې وه خبر ورولېږه: ”د خپل ورور امنون کور ته ورشه او د هغه دپاره یو څه خواړه تیار کړه.“

⁸نو تامار هلته لاړه او ویې لیدل چې امنون په بستره کې پروت دی. هغې یو څه خمیره کړي اوړه راواخیستل، د هغه په مخ کې یې ډوډۍ جوړه کړه او هغه یې پخه کړه.

⁹بیا یې تبۍ راواخیسته او امنون ته یې ډوډۍ کېښوده، مګر هغه د خوړلو څخه انکار وکړ. امنون وویل: ”تاسو ټول له دې ځایه بیرون ووځئ!“ نو ټول ووتل.

¹⁰له هغې وروسته امنون تامار ته وویل: ”دلته زما د خوب کوټې ته ډوډۍ راوړه چې ستا د لاس څخه یې وخورم.“ هغې ډوډۍ راواخیستله او د هغه د خوب کوټې ته ورغله.

¹¹مګر هغه وخت چې تامار ډوډۍ وروړه چې ویې خوري، امنون هغې ته لاس ورواچاوه او ورته ویې ویل: ”ای زما خورې، راشه او راسره څمله.“

¹²تامار هغه ته وویل: ”ای زما وروره! دا کار مه کوه، ما مه مجبوروه! داسې کار په اسراییلو کې یو جنایت دی. داسې احمقانه کار مه کوه!

¹³زه به بیا په خلکو کې سر څنګه اوچتوم؟ او ته به په اسراییلو کې د بدکارو احمقانو په شان بې عزته شې. مهرباني وکړه د پادشاه سره خبرې وکړه، هغه به تا زما سره د واده کولو څخه منع نه کړي.“

¹⁴مګر امنون د هغې خبرو ته غوږ ونه نیوه او څرنګه چې هغه د تامار څخه ډېر قوي ؤ نو هغه یې په زوره بې عزته کړه.

¹⁵بیا امنون د هغې څخه ډېره سخته کرکه وکړه. د هغه کرکه د هغې مینې څخه چې مخکې یې د هغې سره کوله ډېره زیاته وه. امنون هغې ته وویل چې ”پاڅه او ورکه شه!“

¹⁶هغې ورته وویل: ”نه! زما شړل به د هغه کار څخه هم لوی جرم وي چې مخکې دې زما سره وکړ.“ مګر امنون د هغې خبرو ته غوږ ونه نیوه.

¹⁷هغه خپل شخصي خدمتګار راوغوښت او ورته ویې ویل: ”دغه ښځه له دې ځایه څخه بیرون وباسه او دروازه ورپسې وتړه.“

¹⁸نو د هغه خدمتګار هغه بیرون وویستله او دروازه یې ورپسې وتړله. تامار د اوږدو لستوڼو چپنه اغوستله، ځکه چې دا د پېغلو شهزادګیو رواجي لباس ؤ.

¹⁹تامار په خپل سر باندې ایرې واچولې او خپله چپنه یې وشلوله. لاسونه یې په سر باندې کېښودل، په چیغو چیغو یې ژړل او روانه شوه.

²⁰کله چې د هغې ورور ابشالوم هغه ولیدله، پوښتنه یې ورڅخه وکړه: ”آیا امنون تاته لاس دراچولی دی؟ خورې، په دې باندې دومره ډېره مه خفه کېږه. هغه ستا ورور دی، په دې باره کې هیچا ته څه ونه وایې.“ نو تامار د خپل ورور ابشالوم په کور کې پریشانه او یوازې اوسېدله.

²¹کله چې داود پادشاه واورېدل چې څه پېښ شوي دي، هغه ډېر په قهر شو.

²²ابشالوم د امنون سره هیڅ یوه ښه یا بده خبره نه کوله. خو ابشالوم د هغه سره کینه درلودله ځکه چې د هغه خور تامار یې په زوره بې عزته کړې وه.

²³پوره دوه کاله وروسته ابشالوم افرایم ته نژدې په بعل حاصور کې خپل پسونه سکولودل او هغه د پادشاه ټول زامن هلته راوغوښتل.

²⁴هغه داود پادشاه ته ورغی او ویې ویل: ”ای اعلیحضرته! زه خپل پسونه سکولم. آیا تاسو او ستاسو درباریان به راشئ او په جشن کې به برخه واخلئ؟“

²⁵خو پادشاه ځواب ورکړ: ”نه، ای زویه، مونږ ټول به لاړ نه شو، ځکه چې په تا باندې به بار شو.“ که څه هم ابشالوم په هغه باندې ډېر ټینګار وکړ خو هغه نه غوښتل چې ورسره لاړ شي، مګر د هغه دپاره یې برکت وغوښت.

²⁶بیا ابشالوم وویل: ”که تاسو نه شئ کولای لاړ شئ، لږ تر لږه پرېږدئ چې زما ورور امنون زمونږ سره لاړ شي.“ پادشاه د هغه څخه پوښتنه وکړه: ”ولې هغه درسره لاړ شي؟“

²⁷مګر ابشالوم دومره ټینګار وکړ ترڅو چې داود امنون او د هغه نورو ټولو زامنو ته اجازه ورکړه چې د ابشالوم سره لاړ شي.

²⁸ابشالوم خپلو خدمتګارانو ته حکم وکړ: ”وګورئ! کله چې امنون د شرابو په څښلو لږ نېشه شو او زه تاسو ته ووایم چې هغه ووژنئ، نو مه وېرېږئ، زه به دا مسئولیت په خپله غاړه واخلم. زړور اوسئ او زړه نا زړه کېږئ مه.“

²⁹نو د ابشالوم خدمتګارانو د هغه د حکم څخه پیروي وکړه او امنون یې وواژه. د داود نور ټول زامن په خپلو قچرو باندې سپاره شول او وتښتېدل.

³⁰هغوی لا په هغه وخت کې کور ته په لارې وو چې داود ته خبر ورسېده: ”ابشالوم ستاسو ټول زامن ووژل او یو هم ورڅخه ژوندی پاتې نه دی!“

³¹نو پادشاه پاڅېد، خپل کالي یې له غمه وشلول او په ځمکه باندې یې ځان وغورزاوه. د هغه ټول خدمتګاران د شلېدلو کالیو سره د هغه تر څنګ ولاړ وو.

³²مګر یوناداب د داود وراره یعنې د شمعي زوی وویل: ”اعلیحضرته! هغوی ستاسو ټول زامن نه دي وژلي، یوازې امنون وژل شوی دی. له هغې ورځې راهیسې چې امنون د هغه خور تامار بې عزته کړې وه دا د ابشالوم ښکاره اراده وه.

³³نو په دې خبرو باندې باور مه کوئ چې ستاسو ټول زامن وژل شوي دي، یوازې امنون وژل شوی دی.“

³⁴په دې ترڅ کې ابشالوم وتښتېده. نو بیا هغه نفر چې پهره داري یې کوله ویې لیدل چې زیات خلک د حورونایم په لاره کې د غره تر څنګه راروان دي. پهره دار پادشاه ته ورغی او څه چې هغه لیدلي وو ورته ویې ویل.

³⁵یوناداب داود پادشاه ته وویل: ”هغه دي ستاسو زامن راروان دي لکه څنګه چې مې ویلي وو هغوی راغلل.“

³⁶څنګه چې هغه خپلې خبرې پای ته ورسولې، د داود زامن راننوتل او په لوړ اواز یې په ژړا شروع وکړه. پادشاه هم وژړل او د هغه ټولو خدمتګارانو ډېر سخت وژړل.

³⁷۳۷‏-۳۸ ابشالوم وتښتېده او د عمیهود زوی تلمای ته چې د جشور پادشاه ؤ ورغی او درې کاله هلته پاتې شو. داود د خپل زوی امنون دپاره ډېره موده ویر کاوه.

³⁹مګر کله چې هغه د امنون د مړینې څخه وروسته تسلي وموندله، د خپل زوی ابشالوم دپاره یې په زړه کې هیله پیدا شوه.